Η νορβιγική επιτροπή, με την απονομή του βραβείου ειρήνης στον ακτιβιστή Λιού Σιαμπό, εξευτέλισε πάλι το δικτατορικό καθεστώς της Κίνας,που κρατά φυλακισμένο με ποινή 11 χρόνων τον Κινέζο αντικαθεστωτικό.Την προηγούμενη φορά που οι Νορβηγοί κατάφεραν ιχυρό ράπισμα στους δικτάτορες του Πεκίνου,ήταν το 1989 με την απονομή του βραβείου ειρήνης στο Δαλάι Λάμα.

Η πολιτική δράση του ηρωικού καθηγητή της λογοτεχνίας άρχισε από τα ιστορικά  γεγονότα της πλατείας   Τιενανμέν το 1989,όταν λίγο πριν την επέμβαση του στρατού, που στοίχισε τη ζωή σε ανεξακρίβωτο ακόμα αριθμό ανθρώπων (κυρίως νεαρών φοιτητών), ο Λιού Σιαμπό ξεκίνησε απεργία πείνας, προσπαθώντας να αποτρέψει την επέμβαση. Από την εποχή εκείνη μέχρι σήμερα, διώχθηκε άπειρες φορές,φυλακίστηκε,τέθηκε σε περιορισμό "κατ' οίκον" και σήμερα πάλι είναι κλεισμένος στις φυλακές .

Τα ανδρείκελα που κυβερνούν σήμερα την Κίνα ,με την απονομή αυτού του βραβείου,δέχτηκαν  ακόμα έναν εξευτελισμό,αυτή τη φορά από έναν επίσημο και παγκόσμιας αποδοχής οργανισμό, γι΄αυτό και η αντίδρασή τους ήταν σκληρή και ενδεικτική του πανικού τους. Μίλησαν για "άθλια απόφαση,που αντίκειται στις αρχές  ενός βραβείου για την ειρήνη" και χαρακτήρισαν τον  πολιτικό κρατούμενο ακτιβιστή "έναν εγκληματία που έχει καταδικαστεί από την κινεζική δικαιοσύνη"! Οι δικτάτορες,οι στυγνοί εγκληματίες,που όλα αυτά τα χρόνια οδήγησαν στο θάνατο χιλιάδες αθώους πολίτες,που  έσυραν άλλους  στα βασανιστήρια,στις φυλακές και τα ψυχιατρεία,μιλούν για "αρχές" και δικαιοσύνη.Οι λέξεις,όταν χάνουν το πραγματικό τους νόημα, γίνονται το όνειδος και η τιμωρία εκείνων που τις ξεστομίζουν.

Την τελευταία εβδομάδα, η ελληνική κυβέρνηση φιλοξένησε τον Κινέζο πρωθυπουργό στη χώρα και υπέγραψε μαζί του μια σειρά από συμφωνίες για συνεργασία σε διάφορους τομείς της οικονομίας.Βεβαίως,είναι κατανοητή η σπουδή των κυβερνώντων να  βγάλουν τη χώρα παντί τρόπω από την οικονομική κρίση.΄Ομως,σε καμιά περίπτωση ο "σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα".Ο κινέζος πρωθυπουργός είναι ένας κοινός εγκληματίας και τα εγκλήματά του, ακόμα και οι χειρότεροι εκπρόσωποι των κρατικών εξουσιών, δε θα τομλούσαν να τα δικαιολογήσουν.

΄Εχει πολύ αίμα αθώων ανθρώπων στα χέρια του ο Κινέζος δικτάτορας γι αυτό και δεν τιμά καθόλου το Γ.Παπανδρέου να σγίγγει τα χέρια με αυτό το ανθρώπινο τέρας. Ειδικά,όταν ο ΄Ελληνας πρωθυπουργός γνωρίζει  πολύ καλά πως  την Κίνα κυβερνά για πολλά χρόνια μια ομάδα μαφιόζων (έτσι   χαρακτήρισε τα μέλη της παλιός συνεργάτης τους) και εν τούτοις αποδέχεται το ηθικό κόστος της συνεργασίας ,έστω και εμπορικής,με μια τέτοια εγκληματική δικτατορία. 

Η ιστορία δε χαρίζεται,όμως σε κανέναν,ούτε θα μπορούσε να  παραχωρήσει οποιοδήποτε άλλοθι για πράξεις που απάδουν και στα φυσικά και στα άγραφα  δίκαια των ανθρώπων.