 |
 |
|
||||||
Είκοσι οχτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, στην πλειοψηφία τους μικρά παιδιά, όταν βελγικό τουριστικό λεωφορείο καρφώθηκε μετωπικά στα τοιχώματα τούνελ. Το δυστύχημα σημειώθηκε στην πόλη Σιέρε, στο καντόνι Βαλέ της νότιας Ελβετίας, κοντά στα σύνορα με την Ιταλία.
Μεταξύ των νεκρών είναι και οι δύο οδηγοί και οι συνοδοί των παιδιών. Ακόμη 24 από τους μαθητές έχουν τραυματιστεί. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν με ελικόπτερα σε νοσοκομεία της Λωζάνης, της Βέρνης και άλλων τεσσάρων πόλεων. Συνολικά, στο λεωφορείο επέβαιναν 52 άτομα από δύο σχολικές τάξεις, που επέστρεφαν στο Βέλγιο από εκδρομή σε χειμερινό θέρετρο των ελβετικών Άλπεων. (ΜΜΕ)
Αυτές οι σχολικές εκδρομές ειδικά στην Ελλάδα, έχουν βαφτεί με πολύ αίμα (***1). Να θυμηθούμε τις δυο μεγαλύτερες τραγωδίες με τα 21 κορίτσια που πνίγηκαν στη Γεωργιούπολη στα Χανιά (1972 ***2) και τους 21 μαθητές που σκοτώθηκαν στα Τέμπη ,όταν φορτηγό έπεσε στο λεωφορείο τους (2003***3)
Γενικά, αυτού του είδους οι εκδρομές, ειδικά οι πολυήμερες, με τον τρόπο που γίνονται,πέρα από το “ξεφάντωμα” (μερικών) μαθητών και των συνοδών τους, κάτι άλλο ουσιαστικό και ωφέλιμο δεν προσφέρουν. Το αντίθετο. Εκείνη μάλιστα η ...θρυλική “πενταήμερη” της Γ΄Λυκείου έχει καταντήσει εδώ και χρόνια, πέρα από εκδρομή-καρμανιόλα, εκκολαπτήριο σεξισμού ,αλκοολισμού και "βάπτισμα πυρός" για πολλούς "άβγαλτους" μαθητές με τσιγάρα, μπάφους και άλλες "ουσίες".Το καλύτερο είναι να καταργηθούν ή, αν επιμένουν για λόγους (χοντρής) αρπαχτής,τουριστικής εκμετάλλευσης (θησαυρίζουν στα νησιά τα ξενοδοχεία, μπαρ, ταβέρνες, καφετέριες) να τις διατηρούν, ας τις σχεδιάσουν από την αρχή με συγκεκριμένο (πολιτιστικό) στόχο . ΄Οσο για τους συνοδούς των παιδιών, πέρα από το διευθυντή του σχολείου και της ομάδας των καθηγητών, να υπάρχουν κοντά και 2-3 σοβαροί γονείς από το σύλλογο Γονέων-Κηδεμόνων.
ΠΗΓΗ: "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ".
***2Πάνε 36 χρόνια από εκείνο το ζεστό μαγιάτικο πρωινό στα Χανιά της Κρήτης. Τελευταία εκδρομή του έτους για τις μαθήτριες του Γυμνασίου Σπήλιου, με συνθήκες ιδανικές για βαρκάδα στα ήρεμα νερά του Κόλπου.Στην Γεωργιούπολη, κοντά στα Χανιά, βρισκόταν δεμένο ένα καΐκι, οι " Δύο Γιώργηδες ", που δεν χωρούσε καλά καλά ούτε δέκα άτομα και δεν είχε καν άδεια μεταφοράς ατόμων. Παρόλα αυτά, μαζί με τους δύο βαρκάρηδες, επιβιβάστηκαν είκοσι εφτά κορίτσια των δεκατριών ως δεκαπέντε χρόνων. Δεν απομακρύνθηκαν ούτε ογδόντα μέτρα από την ακτή, όταν δέχθηκαν ένα μικρό κύμα από την αριστερή πλευρά. Το καΐκι έγειρε προς τα δεξιά και βαρυφορτωμένο όπως ήταν πήρε νερά. Τα κορίτσια, μετακινήθηκαν προς την αντίθετη πλευρά για να γλιτώσουν το βρέξιμο. Όμως, η μετακίνηση αυτή αποδείχθηκε μοιραία. Το καΐκι μπατάρισε και οι μαθήτριες βρέθηκαν στη θάλασσα. Κολύμπι ήξεραν λίγες από αυτές, αλλά μπερδεύτηκαν οι περισσότερες στα δίχτυα του καϊκιού, που με την ανατροπή έπεσαν πάνω τους. Ο απολογισμός ήταν τραγικός. 21 κορίτσια πνίγηκαν, πιασμένα στα δίχτυα σαν τα ψάρια. (Κείμενο : Δημήτρης Καραγεωργίου)
***3Το πολύνεκρο δυστύχημα των Τεμπών, που στοίχισε τη ζωή σε 21 μαθητές της πρώτης τάξης του Λυκείου Μακροχωρίου Ημαθίας, τον Απρίλιο του 2003, αναβιώνει στη δικαστική αίθουσα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου (ΜΟΔ) της Θεσσαλονίκης.Στο εδώλιο του δικαστηρίου κάθονται συνολικά επτά άτομα, στους οποίους καταλογίζονται κατηγορίες που συνδέονται με την επικινδυνότητα από πλευράς οδικής ασφάλειας του μοιραίου λεωφορείου και το ακατάλληλο της κυκλοφορίας του στους δρόμους. Πρόκειται για πέντε άτομα που κατά το παρελθόν διετέλεσαν μέλη της διοίκησης των ΚΤΕΛ Ημαθίας, έναν υπάλληλο του ΚΤΕΟ Ημαθίας κι έναν συνάδελφό του στο Τμήμα Συγκοινωνιών του νομού.Οι λεωφορειούχοι κατηγορούνται ότι προέβησαν σε εξω-εργοστασιακές επεμβάσεις στο μοιραίο λεωφορείο, αλλοιώνοντας, παράλληλα, τον αριθμό πλαισίου του οχήματος, με σκοπό να παρατείνουν τη διάρκεια ζωής του. Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών ΤέπηΘεσσαλονίκης, ενώ το έτος κατασκευής του οχήματος ήταν 1979, εμφανιζόταν να έχει κατασκευαστεί το 1987. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, έπρεπε να είχε αποσυρθεί από την κυκλοφορία από τις αρχές του Γενάρη του 2003.Επιπλέον, στο βούλευμα γίνεται αναφορά στην έκθεση των πραγματογνωμόνων, όπου τονίζεται ότι η παλαιότητα του λεωφορείου, τα τεχνικά και μηχανικά του ελαττώματα, αλλά και η κακή του συντήρηση, το καθιστούσαν επικίνδυνο για την οδική ασφάλεια.Σε ό,τι αφορά τους δύο υπαλλήλους, κατηγορούνται ότι ως μέλη της επιτροπής επιθεώρησης οχήματος της Διεύθυνσης Συγκοινωνιών Ημαθίας, όφειλαν να αφαιρέσουν την άδεια κυκλοφορίας και τις πινακίδες του οχήματος. |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||
 | ||
| ||
12-3-2012
Ελληνικές λεπτομέρειες... ουσίας (συνέχεια )
Είχα χρόνια να τη δω την κυρά Σουλτάνα στο Περιστέρι. Προχτές που εδέησε να κατέβω "στης θειάς μου”, την είδα και τα λέγαμε στο “πόδι” . ΄Οπως τότε, στυλωμένη στην μαντρούλα της αυλής της να βλαστημάει την τύχη της την “π..τάνα” που την έχει στο κυνήγι από τη μέρα που γεννήθηκε. Τώρα, το νέο της μαρτύριο είναι "οι τρεις καμαρούλες που μείνανε ξενοίκιαστες με την κρίση.Τις νοίκιαζα εδώ και κάτι χρόνια σε Πακιστανούς .450 ευρά το μήνα μ΄ αφήνανε και 450 η σύνταξη του μακαρίτη του Ζαχαρία, τα φερνα βόλτα. Τώρα, δε βγαίνω πουθενά, πανάθεμα των γονιών τους, που τα κάνανε έτσι”.΄Ελεγε, έλεγε, έβριζε, όπως πάντα, σα ναύτης λιμανιού. Κίνησα να φύγω και σκεφτόμουνα πως δεν είχε νόημα να της εξηγήσω τίποτα. Αλλά, την άκουσα να λέει για τον Καρατζαφέρη και “... που κάνανε την Ελλάδα μπάχαλο, που δεν κοτάς μέρα μεσημέρι να βγεις στο δρόμο μη σε σε ξεκοιλιάσουνε οι...αλεδαποί και "γεια στο στόμα" του που τους τα ψέλνει...”. -Τί είπες κυρά Σουλτάνα; Τα παίρνω κρανίο εγώ. Ο Πακιστανοφάγος ο Καρατζαφέρης σου είναι ο “ γειά στο στόμα” του; Μα, αυτός δεν είναι που θέλει να ανοίξει στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους ξένους μετανάστες ; Κι αν πάνε στο στρατόπεδο οι Πακιστανοί πώς θα νοικιάσουνε τις δικές σου κάμαρες; Μου λες ; Αυτός δεν τους κυνηγάει να “ξεκουμπιστούν να φύγουνε να πάνε απο κει που ρθανε”; Φύγανε, λοιπόν, οι Πακιστανοί που σ΄άφηναν τα 450 ευρά, άδειασε το Περιστέρι, έτσι όπως το ήθελε ο...Πρόεδρος και σεις οι Ελληνάρες οπαδοί του. Τώρα, γιατί μυξοκλαίς; Καλά,να πάθεις. Τί ήθελες,δηλαδή; “Και την πίτα σωστή και το σκύλο χορτάτο;” Γίνεται; Δε γίνεται. Ξεπάγιαζε,όπως λες,τώρα τα βράδυα με την κουβέρα στην πλάτη, αφού δε βγαίνεις να βάλεις πετρέλαιο στη σόμπα και τράβα μεθαύριο στις εκλογές να το ρίξεις δαγκωτό Καρατζαφέρη... .
Γι΄αυτό δε σε λυπάμαι, μουρμούριζα φεύγοντας. Κι ούτε “καλημέρα” θα σου ξαναπώ την επόμενη φορά που θα σε δω,αν κι όποτε κατέβω πάλι “στης θειά μου” στο Περιστέρι. Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε τους συναισθηματισμούς. Να γίνουμε σκληροί και δίκαιοι με τους άδικους, τους παράλογους, τους ρατσιστές ,τους παλιανθρώπους.
...1. "Απόπειρα αυτοκτονίας έκανε η δικηγόρος Ελισσάβετ Πούλιου,που είναι προφυλακισμένη στις φυλακές Κορυδαλλού.
Η κα Πούλιου κατηγορείται για συμμετοχή στο «συνδικάτο του εγκλήματος». Σύμφωνα με πληροφορίες, ήπιε χλωρίνη και νοσηλευεται στο Θριάσιο."(ΜΜΕ)
2."Έξι ένοχοι για την απαγωγή Παναγόπουλου, 18 για το "συνδικάτο του εγκλήματος"
Μετά από 1,5 χρόνο ακροαματικής διαδικασίας, 18 από τους 20 κατηγορούμενους για συμμετοχή του «συνδικάτου του εγκλήματος» καταδικάστηκαν από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. "Το δικαστήριο κήρυξε αθώους όλων των κατηγοριών τη δικηγόρο Ελισσάβετ Πούλιου και τον Εμμανουήλ Λασιθιωτάκη.
Μεταξύ τους και έξι που εμπλέκονται στην απαγωγή του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου τον Ιανουάριο του 2009.(ΜΜΕ)
Τους ταλαιπώρησαν χωρίς λόγο, έχασαν την ελευθερία τους, τη δουλειά τους, τις σχέσεις τους. Η Πούλιου λίγο έλειψε να χάσει και τη ζωή της με την απόπειρα αυτοκτονίας. Τελικά, αποδείχτηκε πως άδικα πέρασαν αυτή την κόλαση. Ερώτηση: Κάποιοι δικαστές (ανακριτές ,εισαγγελείς κ.λπ) φαίνεται πως δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους και την πλήρωσαν δύο αθώοι συνάνθρωποί μας. "Κάλλιο να αθωωθούν χίλιοι ένοχοι,παρά να καταδικαστεί ένας αθώος" έλεγαν οι Ρωμαίοι. Στη σύγχρονη Ελλάδα,όμως, στη δικαιοσύνη τέτοιες αλήθειες τις χρησιμοποιούν μόνο ως εφέ και "τσιτάτο". Στην ουσία,οι δικαστές που φυλάκισαν δύο αθώους ανθρώπους θα συνεχίζουν ατιμώρητοι να εισπράττουν τους παχυλούς μισθούς , να...απονέμουν δικαιοσύνη και να απολαμβάνουν τα δώρα της ελευθερίας και της ζωής που στέρησαν από δύο συναθρώπους μας.
Τελικά, κάτι ήξερε το "ιερατείο" που επινόησε "κόλαση και παράδεισο" για κάποια τέτοια ατιμώρητα στη ζωή εγκλήματα. Να περιμένουμε, λοιπόν, την κάθαρση στον...άλλο κόσμο!
11-3-2012
" Νέα όπλα ,υψηλής τεχνολογίας αγοράζει το Ισραήλ από τις ΗΠΑ" (ΜΜΕ)
Σοβαρές (αξιόπιστες) πηγές υποστηρίζουν πως στο Ισραήλ ετοιμάζονται για επιδρομή στο Ιράν και μάλιστα πολύ σύντομα (ίσως αρχές του μεθεπόμενου μήνα). Οι ίδιες πηγές λένε πως η πολεμική μηχανή της χώρας είναι ισχυρή, περισσότερο από ποτέ, με νέας τεχνολογίας αμερικάνικο εξοπλισμό.
΄Ομως, αν θέλει το Ισραήλ να έχει τη συμπαράσταση άλλων χωρών και να αποφύγει την αιματοχυσία αμάχων, όπως έχει ηθική υποχρέωση, πρέπει εξ αρχής να στοχεύσει τις πυρηνικές εγκαταστάσεις των φονταμενταλιστών και σε καμιά περίπτωση να μην εξαπολύσει επίθεση επί παντός...κινούμενου στόχου. Από την άλλη, έστω κι αν στεφθεί από επιτυχία μια επίθεση στο Ιράν και επιτευχθεί το ζητούμενο,η καταστροφή των πυρηνικών των Αγιοταλάχ, κανείς δεν πρόκειται να ησυχάσει από τις επιθέσεις αυτοκτονίας και τις άλλες τρομοκρατικές ενέργειες των "μαρτύρων", που θα κατευθύνονται από τους Μουλάδες του Ιράν,για να πάρουν εκδίκηση από την καταστροφή που θα υποστούν. Να λάβει, μάλιστα, κανείς υπόψη,πως οι νέες εξουσίες των "Αδελφών Μουσουλμάνων" στην Αίγυπτο,αλλά και στη Λιβύη, στηρίζουν μυστικά τη σημερινή κυβέρνηση του Ιράν. Το ίδιο θα συμβεί και με τη Συρία, αν και εδώ η αντιπολίτευση,που πολεμάει με τη βοήθεια των Ιρανών και της Αλ Κάιντα, επιτύχει να ανατρέψει το καθεστώς ΄Ασαντ.
Επομένως, η σταθερότητα της ειρήνης στην περιοχή, αλλά και στον κόσμο ολόκληρο, απαιτεί την κατάρρευση της φανατικής κυβέρνησης των θεοκρατών στο Ιράν και την ανάληψη της εξουσίας της χώρας από μια νέα μετριοπαθή κυβέρνηση και συνεργάσιμη με τον υπόλοιπο κόσμο.΄Ετσι μόνο η ειρήνη θα είναι ασφαλής και διαρκής στη Μεσόγειο.
3. ETSI TA "VLEPOUN" ALLI
17-3-2012
κ. Γ. Παπανδρέου, η Ιστορία αργεί, αλλά δε λησμονεί (ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΣΕΛΙΔΕΣ) .
Το τέλος της «ελλειμματικής και επιδοματικής δημοκρατίας»
Η οικονομική κρίση αλλιώς
Του Π.Κ. Ιωακειμίδη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: ΣΤΑ ΝΕΑ,Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012
Η ολοκλήρωση του δεύτερου πακέτου στήριξης της Ελλάδας (υπογραφή δανειακής σύμβασης, απομείωση χρέους κ.λπ.) μπορεί δυνητικά να σηματοδοτήσει το τέλος ενός κύκλου στην ελληνική πολιτική και οικονομική πραγματικότητα και το άνοιγμα μιας νέας και (ελπίζεται) διαφορετικής περιόδου. Και τούτο όχι απλώς και μόνο λόγω της προοπτικής που διαφαίνεται η Ελλάδα να μπει στη διαδικασία η οποία θα την οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Αλλά κυρίως λόγω της εκδήλωσης των «ευεργετικών συνεπειών» της κρίσης. Γιατί η κρίση, πέρα από τις οδυνηρές συνέπειες που έχει για το κοινωνικό σύνολο, έχει και τις ιδιαίτερα ευεργετικές συνέπειες: οδηγεί εξαναγκαστικά στον εκσυγχρονισμό και τη μεταρρύθμιση του ελληνικού κρατικού μορφώματος και πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για μια διαδικασία βίαιου και εξαναγκαστικού εξευρωπαϊσμού, αφού η διαδικασία του εκούσιου εξευρωπαϊσμού δυστυχώς απέτυχε. Και ο εξευρωπαϊσμός αποτελεί τη συνέπεια της απόφασης της χώρας να παραμείνει και να καταστεί κανονικό μέλος της ευρωζώνης - μέλος που θα λειτουργεί σύμφωνα (λίγο - πολύ) με τους κανόνες του συστήματος, όπως λειτουργούν όλες οι άλλες χώρες-μέλη. Αποτελεί όμως και προϋπόθεση για την παραμονή στη νομισματική ένωση. Γιατί χωρίς τον εξευρωπαϊσμό και τη μεταρρύθμιση, η παραμονή θα είχε καταστεί αδύνατη και η έξοδος αναπόφευκτη. Ο εξευρωπαϊσμός συνιστά το κεντρικό στοιχείο του νέου «συμβολαίου» που η Ελλάδα συνήψε με τους εταίρους της μέσω της υπογραφής της δανειακής σύμβασης. Με άλλα λόγια, η δανειακή σύμβαση δεν προσφέρει μόνο τους χρηματικούς πόρους για την κάλυψη των ελλειμμάτων και την εξυπηρέτηση του χρέους, «προσφέρει» επίσης τον εκσυγχρονισμό/εξευρωπαϊσμό του ελληνικού μορφώματος έστω με βίαιο και εξαναγκαστικό τρόπο. Και αυτό ακριβώς συνιστά την κύρια ευεργετική συνέπεια της κρίσης.
Ο εκσυγχρονισμός έχει μια κεντρική παράμετρο για το κράτος, πολιτικό σύστημα και πολιτική τάξη της χώρας: θα πρέπει να λειτουργεί χωρίς να παράγει και να στηρίζεται στα ελλείμματα του προϋπολογισμού. Μέχρι σήμερα το μεταπολιτευτικό μας πολιτικό σύστημα, η μεταπολιτευτική δημοκρατία δηλαδή, στηρίχτηκε εν πολλοίς στα ελλείμματα του προϋπολογισμού. Από την άποψη αυτή είχαμε μια ιδιόμορφη «ελλειμματική δημοκρατία». Και τα ελλείμματα αυτά είχαν σαφώς πολιτικό περιεχόμενο και στόχους: χρησιμοποιήθηκαν για να χρηματοδοτήσουν το πελατειακό σύστημα της διαφθοράς ή, για να το πούμε διαφορετικά, για να «δωροδοκήσουν» το εκλογικό σύστημα, τους πολίτες, να ανταλλάξουν ψήφους με θέσεις στον κρατικό, δημόσιο τομέα, με όλες τις συνέπειες που σήμερα πλέον γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά. Δεν υπήρξαν δηλαδή ελλείμματα κεϊνσιανής λογικής που χρησιμοποιήθηκαν για αναπτυξιακούς λόγους και επιδιώξεις. Η πολιτική τάξη και τελικά το δημοκρατικό σύστημα καλείται να αποδείξει ότι μπορεί από εδώ και πέρα να λειτουργεί εύρυθμα και αποτελεσματικά χωρίς τα ελλείμματα της διαφθοράς. Η πρόκληση είναι τεράστια αλλά και καθοριστική για το μέλλον της χώρας: δημοκρατία χωρίς ελλείμματα. Αν και βεβαίως θα πρέπει να επισημανθεί ότι τα κεϊνσιανού τύπου ελλείμματα μπορεί να είναι ευεργετικά για μια οικονομία που λειτουργεί με σύγχρονους κανόνες και λογική. Αλλά, ως γνωστόν, η νέα Συνθήκη και το Δημοσιονομικό Σύμφωνο απαγορεύουν και τα ελλείμματα αυτού του τύπου αφού επιβάλλουν σε όλες τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης να θεσπίσουν με συνταγματική διάταξη τον λεγόμενο «χρυσό κανόνα» για ισοσκελισμένο ή πλεονασματικό προϋπολογισμό.
Τώρα, το εάν η εκρίζωση της διαφθοράς στον δημόσιο, θεσμικό τομέα θα οδηγήσει και στην εκρίζωσή της σε επίπεδο ιδιωτών είναι ένα ζητούμενο (θα πάψουν π.χ. οι γιατροί να απαιτούν το φακελάκι για τις υπηρεσίες που οφείλουν να προσφέρουν;). Αλλά, είτε έτσι είτε αλλιώς, το τέλος της «ελλειμματικής δημοκρατίας» είναι ο καθοριστικός παράγοντας για το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Το τέλος όμως της «ελλειμματικής δημοκρατίας» θα πρέπει να σημάνει και το τέλος της «επιδοματικής δημοκρατίας». Δεν αναφέρομαι καθόλου στα επιδόματα κοινωνικού περιεχομένου και χαρακτήρα. Κάθε άλλο. Αναφέρομαι στα επιδόματα της «οικονομικής και κοινωνικής αδράνειας», όπως π.χ. αυτά που συνδέονται με την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ). Είναι γνωστό ότι τα τελευταία χρόνια έχει καταστραφεί σε ολοκληρωτικό σχεδόν βαθμό η αγροτική παραγωγή. Και γι' αυτό τεράστια ευθύνη φέρει η ΚΑΠ αλλά όχι με την έννοια που το εννοεί το ΚΚΕ. Αλλά μέσω των άφθονων εισοδηματικών ενισχύσεων και επιδοτήσεων, μέσω του δωρεάν χρήματος δηλαδή που οδήγησε τους περισσότερους αγρότες να εγκαταλείψουν οποιαδήποτε αγροτική δραστηριότητα. Στο σημείο αυτό η ευθύνη (και) της ΕΕ είναι τεράστια, πέρα απ' αυτή του ελληνικού κράτους και της πολιτικής τάξης η οποία δεν θέλησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα (μεταξύ άλλων με τη φορολόγηση των παχυλών επιδοτήσεων). Αλλά αυτό το πρότυπο έφθασε στο τέλος του, όπως έφθασε και το τέλος «της ελλειμματικής και επιδοματικής δημοκρατίας». Ενα νέο πολιτικό κεφάλαιο ανοίγει...
O Π. Κ. Ιωακειμίδης είναι καθηγητής
του Πανεπιστημίου Αθηνών και μέλος
του ΔΣ του ΕΛΙΑΜΕΠ
Καλοδεχούμενος στο "σπίτι" μας ο οικονομολόγος καθηγητής, γιατί διαπιστώνουμε πως οι απόψεις του, όσον αφορά τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας , είναι σχεδόν ταυτόσημες με τις δικές μας εδώ .
Και οι Βαυαροί είχαν ζητήσει την επιστροφή των Ελγινείων
Της Μαίρης Αδαμοπούλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα ΝΕΑ, Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012
Ιούνιος του 1836. Η Ελλάδα κάνει τα πρώτα της βήματα ως ανεξάρτητο ευρωπαϊκό κράτος. Η Ακρόπολη εδώ και δύο χρόνια δεν είναι πλέον φρούριο αλλά αρχαιολογικός χώρος με ωράριο, εισιτήριο κι έξι απόμαχους ως αρχαιοφύλακες. Και ο Οθωνας είναι ο πρώτος - ενάμιση αιώνα σχεδόν πριν από τη Μελίνα Μερκούρη - που διεκδίκησε τα κλεμμένα από τον λόρδο Ελγιν γλυπτά του ναού της Αθηνάς Νίκης, που εκείνη την περίοδο αναστηλωνόταν, προσφέροντας μάλιστα ανταλλάγματα!
Την άγνωστη αυτή σελίδα της Ιστορίας - ακόμη και σε ειδικούς - αποκαλύπτει μια σειρά 223 εγγράφων της περιόδου 1834-1842, τα οποία ώς τώρα βρίσκονταν αθέατα για το ευρύ κοινό στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, στον φάκελο «Ακρόπολις των Αθηνών».
Για πρώτη φορά τα 21 πλέον αντιπροσωπευτικά εξ αυτών έχουν αναπαραχθεί μέσω της ομοιογραφικής τεχνικής με τη φροντίδα των ειδικών σε τέτοιου είδους εκδόσεις Γιώργου Κονταδάκη και Νίκου Χατζηγεωργίου, διατηρώντας κάθε λεπτομέρεια των πρωτοτύπων, ακόμη και τη σφραγίδα των ΓΑΚ με ανεξίτηλη μελάνη που έχει αγοραστεί από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των Ηνωμένων Πολιτειών. Και κυκλοφορούν, με χορηγό το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, σε ειδικό φάκελο μαζί με συνοδευτικό επεξηγηματικό τόμο 160 σελίδων που υπογράφουν ο πρόεδρος της Εφορείας των ΓΑΚ Νίκος Καραπιδάκης, η διευθύντρια Μαρία Μινώτου και η αναπληρώτρια διευθύντρια των ΓΑΚ Αμαλία Παππά.
«Εχει ολοκληρωθεί έως σήμερα η αποκατάσταση του ναού της Απτέρου Νίκης εκτός από τη νοτιοδυτική γωνία από την οποία λείπουν κάποια κομμάτια. Δεν απομένει παρά η επανατοποθέτηση της ζωφόρου της οποίας, ωστόσο, θα πρέπει να γίνουν πρώτα αντίγραφα. Δράττομαι της ευκαιρίας να επισημάνω στη Μεγαλειότητά Σας ότι τα τέσσερα τμήματα της ζωφόρου βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Η σοφία της Μεγαλειότητάς Σας θα κρίνει για τον κατάλληλο χρόνο, αφού κατορθώσαμε να αναστηλώσουμε και να αποκαταστήσουμε το ναό, ώστε τα τμήματα που αποσπάστηκαν από τον ποτέ λόρδο Ελγιν να αποτελέσουν αντικείμενο επίσημης διεκδίκησης», γράφει σε επιστολή του ο Γραμματέας επί των Εκκλησιαστικών και Δημοσίου Εκπαιδεύσεως Ιάκωβος Ρίζος απευθυνόμενος στο παλάτι στις 8/20 Ιουνίου 1836.
Η έκκληση φαίνεται πως πιάνει τόπο καθώς σε επόμενο έγγραφο, λίγες ημέρες αργότερα, ο Ιάκωβος Ρίζος καλείται να δώσει διευκρινίσεις σχετικά με το αίτημα. «Τα τέσσερα τμήματα της ζωφόρου του Ναού της Απτέρου Νίκης φέρουν στον κατάλογο του Βρετανικού Μουσείου τους αριθμούς 158, 159, 160 και 161», εξηγεί.
Και έχει έτοιμη την πρόταση για ανταλλάγματα. «Ως προτεινόμενη ανταλλαγή στην αγγλική κυβέρνηση θα μπορούσαν να προσφερθούν αντίγραφα άλλων αναγλύφων της ζωφόρου τα οποία δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί. Μιας τέτοιας μορφής δημοσιοποίηση θα πρέπει να εκληφθεί, σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν θεσπισθεί μεταξύ των ευρωπαϊκών μουσείων, ως μια εξαιρετικά μεγάλη χάρη. Ακόμη και αν τα αντίγραφα αυτά δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένα δίκαιο αντάλλαγμα για τα τέσσερα γνήσια τμήματα, θα περίμενε κανείς δικαιοσύνη και επίδειξη πνεύματος φιλελληνισμού από την αγγλική κυβέρνηση, η οποία θα έπρεπε να προσφερθεί από μόνη της να αποκαταστήσει τα τέσσερα τμήματα που αποσπάστηκαν από τον Λόρδο Ελγιν, από τη στιγμή που το οικοδόμημα στο οποίο ανήκουν έχει, παρά τις αντίθετες προσδοκίες, απολύτως αποκατασταθεί».
Μία εβδομάδα αργότερα η ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο εντέλλεται να προωθήσει το αίτημα επιστροφής των γλυπτών από τη ζωφόρο της Αθηνάς Νίκης. «Εγκαινιάστηκε έτσι από το νεοπαγές κράτος μια πολιτική επιστροφής των Μαρμάρων που γνώρισε σπάνια μακροημέρευση, αφού συνιστά ακόμα και σήμερα μια ελληνική διεκδίκηση. Ηταν άραγε μια λάθος πολιτική, μια σωστή πολιτική; Το βέβαιο είναι ότι με τη μακροημέρευσή της αποδεικνύει πόσο ισχυροί είναι μέχρι σήμερα για όλους τους Ευρωπαίους οι συμβολισμοί της αρχαιότητας αλλά και η ακαταμάχητη έλξη της», επισημαίνει ο πρόεδρος των ΓΑΚ Νίκος Καραπιδάκης.
΄Οπως θα θυμούνται οι παλιότεροι φίλοι του Homo-Naturalis.gr ,ήταν Ιούλιος του 2009,όταν η κυρία Μαίρη Αδαμοπούλου δημοσίευσε ένα κείμενο για τον... κλέφτη λόρδο ΄Ελγιν, που μετέφερε παράνομα τα μάρμαρα στην Αγγλία. Εμείς απαντήσαμε στη δημοσιογράφο με την ιδιότητα του ιστορικού πως δεν είναι έτσι τα πράγματα κι εκείνη αντί “απάντησης” ξεκίνησε επίθεση εναντίον μας με σκληρές κουβέντες και, ξεχνώντας ακόμα και τη στοιχειώδη δημοσιογραφική δεοντολογία, αρνήθηκε να δημοσιεύσει την απαντητική μας επιστολή. Την επιστολή αυτή λίγο αργότερα, την κοινοποιήσαμε και στο Χρ. Λαμπράκη, πιστεύοντας πως αυτός τουλάχιστον θα αναγνώριζε το δίκιο μας και θα την δημοσίευε. Εμ,δε. Ο χρ. Λαμπράκης,ο εκπρόσωπος της σκληρής “βιομηχανίας ενημέρωσης” να κάνει τέτοιο πράμα...αστείο. (Παρακάτω δημοσιεύουμε αποσπάσματα από εκείνη την αλλληλογραφία με την κυρία Μαίρη Αδαμοπούλου και το μακαρίτη Χρήστο Λαμπράκη).
Σήμερα,πάλι η πολυπράγμων κυρία Αδαμοπούλου “ξαναχτύπησε” με τα Ελγίνεια. Μόνο που τώρα ξέχασε τί έλεγε τότε, πως- και καλά- ο λόρδος ΄Ελγιν ήταν ένας κοινός απατεώνας,που έκλεψε τα μάρμαρα και τέτοια. Και όταν εμείς τολμήσαμε την εποχή εκείνη να της πούμε πως αυτό που έγραφε σε εκείνο το...ξεχασμένο από την ίδια σήμερα κείμενό της δεν ήταν αλήθεια και πως η Πύλη έδωσε την άδεια στο λόρδο να αποσπάσει τα μάρμαρα και να τα μεταφέρει ΝΟΜΙΜΑ στην Αγγλία, η κυρία έγινε “Τούρκα” από εθνικιστικό ντελίριο και μας ... “έκανε με τα κρεμμυδάκια”,όπως προαναφέραμε.
Να, όμως, σήμερα που αποκαθίσταται το δίκιο κι αυτό χάρη στην έλλειψη μνήμης της ίδιας. Διαπιστώνουμε, λοιπόν, στο σημερινό της κείμενο στις απόψεις που παραθέτει πως ΚΑΘΑΡΑ και ΠΕΡΑΝ ΠΑΣΗΣ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑΣ φαίνεται ότι ουδείς, ακόμα και λίγα χρόνια μετά τη μεταφορά των μαρμάρων, αμφισβητούσε τη νόμιμη κατοχή τους από την Αγγλία . Δείτε αυτό το απόσπασμα από το σημερινό κείμενο της δημοσιογράφου:
«Ως προτεινόμενη ανταλλαγή στην αγγλική κυβέρνηση θα μπορούσαν να προσφερθούν αντίγραφα άλλων αναγλύφων της ζωφόρου τα οποία δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί. Μιας τέτοιας μορφής δημοσιοποίηση θα πρέπει να εκληφθεί, σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν θεσπισθεί μεταξύ των ευρωπαϊκών μουσείων, ως μια εξαιρετικά μεγάλη χάρη. Ακόμη και αν τα αντίγραφα αυτά δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένα δίκαιο αντάλλαγμα για τα τέσσερα γνήσια τμήματα, θα περίμενε κανείς δικαιοσύνη και επίδειξη πνεύματος φιλελληνισμού από την αγγλική κυβέρνηση, η οποία θα έπρεπε να προσφερθεί από μόνη της να αποκαταστήσει τα τέσσερα τμήματα που αποσπάστηκαν από τον Λόρδο Ελγιν, από τη στιγμή που το οικοδόμημα στο οποίο ανήκουν έχει, παρά τις αντίθετες προσδοκίες, απολύτως αποκατασταθεί.”
Τί λέει, λοιπόν, ο Ιάκωβος Ρίζος, Γραμματέας Δημόσιας Διοίκησης στα 1836; “...Ακόμα και αν τα αντίγραφα αυτά δεν θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένα δίκαιο αντάλλαγμα για τα τέσσερα γνήσια τμήματα...που αποσπάστηκαν από το Λόρδο ΄Ελγιν...”. ΔΙΚΑΙΟ ΑΝΤΛΛΑΓΜΑ δε θα μπορούσε να γραφεί από κανέναν ΄Ελληνα υπεύθυνο,αν υπήρχε έστω και υποψία πως τα μάρμαρα ήταν κλεμμένα.
Να επαναλάβουμε, λοιπόν, πως λίγα χρόνια μετά τη μεταφορά των μαρμάρων στην Αγγλία,ο άνθρωπος που γράφει γι΄αυτά (΄Ελληνας) γνωρίζει πολύ καλά και δεν έχει καμιά αμφιβολία πως νόμιμα βρίσκονται εκεί που βρίσκονται και απλώς ζητάει να επιστραφούν στη θέση τους με άλλο αντάλλαγμα, έστω και μικρότερης αξίας.
Αυτά για την κυρία α-μνήμονα Αδαμοπούλου (Σιγά,που θα συγκινηθεί και θα ζητήσει συγγνώμη!)
4/7/2009
Αγαπητά "ΝΕΑ",
Η κυρία Μαίρη Αδαμοπούλου εκθέτει στο "Βιβλιοδρόμιο" (4-5/7/09,σελ.14) τις απόψεις της για τη "βέβηλη κλοπή" των γλυπτών του Παρθενώνα από τον ΄Ελγιν, όπως λέει, σχολιάζει επικριτικότατα τον τρόπο συντήρησης-προστασίας τους από τους υπεύθυνους του Βρετανικού μουσείου και μέμφεται τη σθεναρή άρνησή του να τα επιστρέψει στο χώρο απ' όπου τα αφαίρεσε ο λόρδος πρόγονός τους το 1801.
Επειδή,
α. στο άρθρο (;) αυτό υπάρχουν πολλές ανακρίβειες,αλλά και ευδιάκριτο σε όλο σχεδόν το κείμενο ένα εθνικιστικό παραλήρημα της αρθογράφου και εν ταυτώ μια απαξιωτική αναφορά και προσβλητική κριτική σε ένα λαό με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά, όπως είναι οι Εγγλέζοι και
β.οι αναγνώστες σας θα πρέπει να ακούσουν και τη διαφορετική άποψη,ειδικά των ειδημόνων,για να μορφώσουν σωστές ιστορικές θέσεις επί του εν λόγω θέματος και όχι εθνικιστικές,
Σας παρακαλώ
να δημοσιεύσετε αυτήν την απάντηση προς την αρθρογράφο σας για την αποκατάσταση της ιστορικης αλήθειας.
Κατ΄αρχήν,οφείλω να παραδεχτώ πως δε γνωρίζω ούτε μπόρεσα να διασταυρώσω την ιδιότητα της... συνονόματής μου κυρίας, αν είναι ,δηλαδή, εκτός από δημοσιογράφος και ιστορικός , ειδικότητα που είναι και η μόνη "καθ΄ύλην αρμόδια" (να το πούμε έτσι),για να αποφαίνεται με απόλυτες κρίσεις και εφετμές για ένα ιστορικό ζήτημα σαν αυτό της αφαίρεσης των μαρμάρων του Παρθενώνα από τον ΄Ελγιν το 1801.
Αν η κυρία Αδαμοπούλου είναι και ιστορικός, είναι βέβαιο πως, και μόνο εξ αυτής της ιδιότητάς της, θα επισημάνει αμέσως την ορθότητα των επιχειρημάτων που θα εκθέσουμε στη συνέχεια και θα παραδεχτεί πως βρίσκεται εν επιστημονικώ αδίκω για όσα γράφει. Θα δικαιολογήσει επίσης την επίκρισή μας για τον τρόπο που διατυπώνει τις απόψεις της, σε απόλυτο,δηλαδή, λόγο, ο οποίος, αν μη τι άλλο, είναι αδόκιμος ειστημονικά,αφού δεν προσκομίζεται,πέρα από τις εθνικιστικές "κορώνες", έστω και επιστημονικοφανή επιχειρήματα, για να στηρίξει του λόγου της το αληθές.
Αν πάλι,δεν είναι ιστορικός,ακόμα χειρότερα για την ίδια, επειδή, ως δημοσιογράφος μόνο, δε δικαιούται ούτε εξουσιοδοτείται από κανέναν επιστημονικό φορέα να διατυπώνει απόψεις που δεν εδράζονται στην επιχειρηματολογία και την ιστορική δεοντολογία και, πέραν τούτων, "ακούγονται"και εθνικιστικές για θέματα που χρήζουν σοβαρών χειρισμών από ειδικούς, όπως είναι αυτό της επιστροφής των μαρμάρων στη χώρα μας. Η κυρία Αδαμοπούλου,με μόνη την ιδιότητα της δημοσιογράφου, μπορεί και δικαιούται να κάνει ρεπορτάζ ή άλλη δημοσιογραφική εργασία-έρευνα,δε δικαιούται όμως να ασχολείται με την ιστορία,ως ειδικός και να διατυπώνει, μάλιστα, και ιστορικό λόγο.
Σήμερα,στις συντεταγμένες πολιτείες και στις πολιτισμένες κοινωνίες, που οι ρόλοι είναι (ή πρέπει να είναι) βιωματικοί και διακριτοί και δεν επιτηδεύονται ούτε υποδύονται,πλην εκείνων στα θεατρικά δρώμενα, η αντιποίηση δεν είναι μόνο πράξη λοίδωρη, αλλά σε πολλές μορφές της και ποινικά κολάσιμη. Το ερασιτεχνικό και το αμέθοδο,πρωτίστως το φανατικό, δεν είναι απλώς αστεία, αλλά και επικίνδυνα. Ιδιαίτερα στην Επιστήμη.
Στη συστηματοποιημένη γνώση,οι κανόνες κατάκτησής της είναι αυστηρά προσδιορισμένοι και οι όροι επιτήδευσής της δεσμευτικοί για τους φορείς της. Η λαθρεπίβαση σε επαγγελματική συντεχνία, εξειδικευμένης γνώσης, είναι απαγορευμένη. ''Ελεύθερη είσοδος επισκεπτών'' και κατάληψη γνωστικού χώρου, που '' de jure et ipso jure'' ανήκει σε άλλους , δεν επιτρέπεται. Γιατί, ο κομπογιανιτισμός, ο πιθηκισμός, το δήθεν, δεν είναι μόνο κωμικές μεταμφιέσεις. ΄Εχουν πρωτίστως και επικίνδυνες παρενέργειες.(Δες και homo-naturalis.gr, ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ,
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Α΄).
Εκτός,βέβαια, αν ως ΄Ελληνες, θεωρούμε όλα τα παραπάνω ως "ψιλά γράμματα",αφού, σύμφωνα με την ευφυέστατη ρήση του Γιάννη Τσαρούχη, "στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις". Μετά από αυτά τα...διδακτικά (και συγγνώμη!),ας δούμε τις ανακρίβειες του άρθρου,που αναφέραμε πιο πάνω πως υπάρχουν και είναι πολλές και ευδιάκριτες.
| ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΛΑΜΠΡΑΚΗ |
|
| 13.10.09 |
| Απευθύνω σε σας προσωπικά αυτή την επιστολή, ως το αρμοδιότερο πρόσωπο της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ (ιδρυτής και πρόεδρος του Δ.Δ),επειδή φοβάμαι πως, αν την είχα αποστείλει σε άλλους “σχετικούς και υπεύθυνους” της εφημερίδας, ουδέποτε θα λαμβάνατε γνώση του περιεχομένου της. Και ευθύς αμέσως θα αποδείξω του λόγου μου το αληθές, εκθέτοντας τα ακόλουθα: Στις 7/07/2009, απέστειλα επιστολή (συνημμένη) στη δημοσιογράφο της εφημερίδας σας κυρία Μαίρη Αδαμοπούλου ,ως απάντηση σε όσα εξέθεσε στο Βιβλιοδρόμιο ΤΩΝ ΝΕΩΝ (4-5/7/2009 σελ.14) αναφορικά με τα γλυπτά του Παρθενώνα υπό τον πυχιαίο τίτλο “Η βέβηλη κλοπή...” Στην επιστολή-απάντησή μου, (στο τέλος της οποίας ανέγραφα το ονοματεπώνυμο,την ιδιότητα,το τηλέφωνο και την ταχυδρομική μου διεύθυνση), εξέθεσα τη διαφωνία μου σε όσα εκείνη υποστήριζε ,αναφερόμενη σε καθαρά ιστορικά ερωτήματα, όπως: Η αφαίρεση των γλυπτών του Παρθενώνα από τον ΄Ελγιν και η μεταφορά τους στην Αγγλία ήταν κλοπή ή νόμιμη ενέργεια; Μήπως ήταν καλύτερα που μεταφέρθηκαν τα μάρμαρα σε ασφαλή θέση τα δύσκολα εκείνα χρόνια που τα αρχαία μνημεία ήταν εκτεθειμένα στην αρχαιοκαπηλία, και την καταστροφή από επιδρομές, αδιαφορία, αφέλεια,αλλά και από το φανατισμό των ντόπιων; “ 'Επλεναν” οι συντηρητές του μουσείου του Λονδίνου με “χλωρίνες” και αιχμηρά αντικείμενα απόξεσης τα γλυπτά ή όλα αυτά ήταν ελληνικές “διαδόσεις”για ευνόητους λόγους; Εκτός από τα παραπάνω, στην επιστολή εκείνη γινόταν ιδιαίτερη μνεία της σημασίας της υπεύθυνης και αντικειμενικής -επιστημονικής ενημέρωσης των αναγνωστών της εφημερίδας Πράγματι,.στις απόψεις της κυρίας Αδαμοπούλου, διέκρινε κανείς την έλλειψη παράθεσης επιχειρημάτων και της άλλης πλευράς,που θα μπορούσαν να ανατρέψουν ή έστω να θέσουν υπό αμφισβήτηση τις απόψεις της δημοσιογράφου και να προκαλέσουν διάλογο. Ευδιάκριτα, επίσης, στο κείμενο εκείνο ήταν και τα στοιχεία ενός άκριτου εθνικισμού και μιας απαξιωτικής έως και προσβλητικής αναφοράς στην κουλτούρα ενός άλλου λαού,που “έσταζαν” από τη δημοσιογραφική πένα , όπως κάθε καλοπροαίρετος αναγνώστης μπορούσε να διαπιστώσει..
Στις 17/07/2009 στη στήλη “e-mail” της κυρίας Φοίβης Αθηναίου, δημοσιεύητηκε η παραπάνω επιστολή μου, αλλά “κολοβωμένη”,ειδικά στα “επίμαχα” σημεία της επί των οποίων στηρίζαμε τις διαφορετικές απόψεις μας σε σχέση με κείνα που υποστήριζε η δημοσιογράφος για το ιστορικό αυτό ζήτημα. Το αποτέλεσμα, βέβαια, αυτού του ακρωτηριασμού ήταν η επιστολή μου να καταστεί τελικά αποδεικτικά άτονη (που είναι και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα της επιχείρησης “συρραφή κειμένου”) και σε μερικά σημεία ασαφής. Στη συνέχεια αυτής της (λίαν επιεικώς χαρακτηριζόμενης) απρέπειας,της επιλεκτικής,δηλαδή,παράθεση των αποσπασμάτων της επιστολής, η υπεύθυνη της στήλης κυρία Φοίβη (όπως αυτοαποκαλείται),σχολιάζοντας το περιεχόμενο της επιστολής μου, διαπράττει δημοσιογραφική αθλιότητα (και όχι απρέπεια τούτη τη φορά).Συγκεκριμένα, χαρακτηρίζει την παράθεση της ιστορικής μου άποψης όχι ως επστημονική θέση ενός ειδικού, αλλά ως “δουλικότητα προς τους ξένους”,όπως γράφει ακριβώς.. Παρακάτω,τραβώντας στα άκρα τα κακόβουλα σχόλιά της και ξεπερνώντας κάθε όριο δημοσιογραφικής δεοντολογίας.,αποφαίνεται,ούτε λίγο ούτε πολύ, πως αυτή η...δουλικότητά μου προς τους ξένους (εν προκειμένω προς τους Εγγλέζους) βαπτίζεται ως “επιστημονική αλήθεια,όπως τα οικονομικά συμφέροντα βαπτίζονται “πόλεμοι για την πίστη,τη θρησκεία,την επιστήμη”. Ο συνειρμός εδώ, πως πιθανότατα να υποκρύπτονται και οικονομικά συμφέροντα πίσω από αυτή τη δουλικότητα,που τη βάπτισα “επιτημονική αλήθεια”, είναι πλέον ή εμφανής.. Σε απλά και λαϊκά ελληνικά,δηλαδή,η κυρία διατείνεται πως “τα παίρνω” κιόλας από τους Εγγλέζους. Πιθανόν να είμαι κανένας πράκτοράς τους (να, και η πανταχού παρούσα νεοελληνική αρρώστια της “πρακτολογίας”), για να τολμώ να λέω τέτοια πράγματα.. ΄Ετσι, μόνο φαίνεται πως μπορεί να αντιληφθεί και να δικαιολογήσει η κυρία Φοίβη την εμμονή μου να υποστηρίζω την επιστημονική, αλλά....αντεθνική μου άποψη ότι η “κλοπή”των μαρμάρων ίσως ήταν “ένα κακό”, αλλά τελικά “ουδέν κακόν αμιγές καλού”,αφού διασώθηκαν και διατηρήθηκαν μέχρι σήμερα σε άριστη κατάσταση στο μουσείο του Λονδίνου. Τέτοια,όμως,άποψη δε χωρεί σε ”εθνικά”ζητήματα. Για την αντίληψη της υπερεθνικόφρονος δημοσιογράφου “΄όστις δεν είναι υπέρ΄ημών, είναι καθ΄ημών”. Και τα τσεπώνει κιόλας, μας λέει η κυρία Φοίβη! Αλλά, δε σταματά εδώ τον κατήφορό της η δημοσιογράφος.΄Εμπλεος οργής και απέχθειας για την επιστημονική μου... κατρακύλα, με “ανακαλεί στην τάξη” και συγκεκριμένα στο επιστημονικό “ερεύνα”,που ,κατά τα τα λεγόμενά της, δε διακρίνει την ιστορική μου άποψη.Η επιστημονική μου θέση είναι...”ταρατατζούμ”, όπως, ακριβώς, χαρακτηρίζει συλλήβδην το περιεχόμενο της επιστολής-απάντησής μου. Με τέτοιο αντεθνικό έγκλημα που διέπραξα, κατά την κυρία Φοίβη,“ας μη γεννιέμαν ντιπ”,όπως έλεγε ο oρεσίβιος ενωματάρχης στον αντάρτη,που δικαζόταν ως πράκτορας των Ρώσων κομμουνιστών: “Ρε, προδότη της πατρίδας,ας μη γεννιέσαν ντιπ,εσύ,ρε”! Κι ενώ θα περίμενε κανείς,μετά από τέτοιες ύβρεις (με τη νεοελληνική σημασία του όρου), τουλάχιστον να σταματήσει η κυρία Φοίβη τη συκοφαντική της ολισθηρότητα, την Τρίτη,21 Ιουλίου 2009, στη στήλη της πάλι,επανέρχεται στο θέμα και παραθέτει επιστολή αναγνώστη της, (υπογράφει “Τάκης Συν”),ο οποίος παίρνει τη σκυτάλη και με τη σειρά του με “περνάει γενεές δεκατέσσερες” για όσα “αντεθνικά-αντιεπιστημονικά” παρέθεσα στην επιστολή μου. Με αποκαλεί στο γράμμα του (καμιά δεκαριά,ίσως και περισσότερες,φορές) “δόκτορα”(και δώστου “δόκτορα”),που θα έπρεπε να ντρέπομαι να υποστηρίζω, όντας ΄Ελληνας,τέτοια πράγματα και πως “ο δόκτορας τραβάει ζόρι”,όπως γράφει, γιατί υποστηρίζω πως η καταστροφική μανία των Ορθοδόξων ήταν μια από τις σοβαρότερες αιτίες της απώλειας τόσων αρχαίων μνημείων.Αυτό δεν έγινε ποτέ ,φαίνεται να πιστεύει ο επιστολογράφος,αφού “η Ακρόπολη στέκεται εκεί χιλιάδες χρόνια...”! Λέει και τι δε λέει ο εν λόγω κύριος, πάντα σε ύφος ειρωνικό, απαξιωτικό, προσβλητικό,αλλά κάπου τελεώνει το γράμμα-ποταμός, και αναλαμβάνει να το κλείσει και να το σφραγίσει η ίδια η κυρία Φοίβη με την εξής...αοιδι(α)στική επωδό : “Να αφιερώσουμε απλώς το τραγούδι του Βασίλη Τσιτσάνη αγαπητέ Τάκη .“Ντόκτορα,ντόκτορα δεν μπορώ/ντόκτορα σώσε μια καρδιά/που ναι τώρα πληγωμένη/κι άρρωστη βαριά”. (Αυτό δείχνει να είναι και το “κλου” της επιστολής. Μια καθαρή,δηλαδή, και ...επιστημονικότατη απάντηση της κυρίας Φοίβης με την υπογραφή του αείμνηστου χασισοστιχάκια Τσιτσάνη ,δια χειρός κυρίας Φοίβης τεθειμένης).
Στις 24/07/2009, στέλνω στην κυρία Φοίβη μια επιστολή -απάντηση (συνημμένη) για τους ανεπίτρεπτους χαρακτηρισμούς και υπαινιγούς της στη στήλη της για το πρόσωπό μου και την ενημέρωνα πως όχι μόνο δεν ήμουν... πράκτορας των Εγγλέζων, επειδή εξέφρασα αυτές τις απόψεις μου για τα γλυπτά του Παρθενώνα,αλλά και πως οι ΄Αγγλοι στο παρελθόν, μου τα είχαν “μαζεμένα” και ετοίμαζαν την απέλασή μου από τη χώρα τους. Συγκεκριμένα, εξηγούσα πως, όταν υπηρετούσα, πριν χρόνια, ως αποσπασμένος εκπαιδευτικός του υπουργείου Παιδείας στο Hellenic Kollege of London (δημόσιο ελληνικό σχολείο στο Λονδίνο), όπου φοιτούσαν τα παιδιά του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου, έγιναν σοβαρά επεισόδια στη διάρκεια της θητείας μου εκεί.. .Ο “βασιλιάς”και οι εφοπλιστές, προσπαθούσαν πάση θυσία τη εποχή εκείνη να πάρουν απολυτήρια οι “βασιλόπαιδες” από το δημόσιο ελληνικό σχολείο με τους τίτλους τους “Διάδοχος” και ¨Πρίγκιπες”. Με δύο άλλους εκπαιδευτικούς, ξεκινήσαμε πραγματικό “πόλεμο” τότε, για να μην μπορέσει να πραγματοποιήσει η “βασιλική οικογένεια” τα σχέδιά της. Με πολλούς αγώνες και κινδύνους (μεταξύ αυτών και η απειλή των βασιλοφρόνων ΄Αγγλων πως θα με απελάσουν, γιατί δημιουργούσα προβλήματα στη χώρα τους), τελικά καταφέραμε να μην έχουν σήμερα τέτοιους τίτλους στα χέρια τους οι”βασιλόπαιδες”. Αυτά εξηγούσα στην επιστολή μου προς την κυρία Φοίβη σε απάντηση στις κατηγορίες και τους δυσφημιστικούς της χαρακτηρισμούς περί “δουλικότητας”, πρακτορολογίας και των άλλων συναφών κατηγοριών. Όμως,η δημοσιογράφος της εφημερίδας σας, πέρα από κάθε δεοντολογία και επιβαλόμενη επανόρθωση,μέχρι σήμερα δε δημοσίευσε την επιστολή μου αυτή,αρνούμεη να με αποκαταστήσει ηθικά στους αναγνώστες σας. ΄Αφησε να αιωρείτια η “ρετσινιά” του ξενόδουλου πράκτορα, που μπορεί και να έχει “διάφορο” ,αφού εκφράζει ιστορικές απόψεις, που παρεκκλίνουν της εθνικής γραμμής. (Παρατήρηση:Λίγες ημέρες μετά τη δημοσίευση της επιστολής μου, όταν ξέσπασε το σκάνδαλο με τις κομμένες σκηνές του φιλμ του Γαβρά από το μουσείο της Ακρόπολης για τις καταστροφές των μνημείων από τους ρασοφόρους, η κυρία Φοίβη, ξαφνικά μεταμορφώνεται σε “Ιουλιανό”, αυτοαναγορεύεται σε μέγα πολέμιο των ορθοδόξων Ελλήνων-καταστροφέων και εν ταυτώ “διαρρηγνύει τα ιμάτιά” της για το ανοσιούργημα και τη λογοκρισία, που πάει να επιβάλει η εκκλησία στο Γαβρά. Ξέχασε, βέβαια,πως λίγες ημέρες πριν, όχι μόνο άφηνε τον αγανακτισμένο της αναγνώστη να με υβρίζει πως “τραβάω ζόρι”, αφού τόλμησα και έγραψα πως οι ορθόδοξοι κατέστρεψαν τα μνημεία, ενώ αυτός πιστεύει πως δεν έγινε κάτι τέτοιο,αφού “η Ακρόπολη είναι ακόμα στη θέση της”.Η δημοσιογράφος μάλιστα,για να μη φανεί πως δεν ασπάζεται την ίδια με εκείνον άποψη, συνυπέγραψε τα λεγομενά του με το τσιτσάνειο άσμα,που παραθέσαμε παραπάνω. Αυτό,όμως, απαιτούσε η επικαιρότητα, με τις κομμένες σκηνές Γαβρά.. Να μείνει εκτός η κυρία Φοίβη; Δεν πάει και ξεσπαθώνει λάβρα κατά πάντων και πασών .΄Ομως,η κυρία Φοίβη και πάλι λησμονεί ότι η λογοκρισία , είτε προέρχεται από οποιοδήποτε καθεστωτικό “ιερατείο” είτε από την ίδια, όπως την επιβάλει μέσα από τη στήλη της, έχει ένα και το αυτό όνομα:ΛΟ-ΓΟ-ΚΡΙ-ΣΙ-Α. Κατά συνέπεια, “άλλων ιατρός, αυτός έλκεσι βρύων” ( “το να κάνει το γιατρό στους άλλους, ενώ η ίδια είναι γεμάτη πληγές”, ας γνωρίζει η κυρία Φοίβη πως,αν μη τι άλλο, δεν είναι και το εξυπνότερο. Αλλιώς, η υποκρισία (και ου μόνον) “πάει σύννεφο”,για να μην πούμε τίποτα χειρότερο (αν και δκαιούμεθα να πούμε.).
|
"Πως με εκβίαζαν και μου ζητούσαν μίζα 120.000 ευρώ"
14/3/2012
Τι λέει στο Newsit ο ξενοδόχος από την Αργολίδα που αποκάλυψε τη δράση των δύο επίορκων υπαλλήλων του Υπουργείου Ανάπτυξης.
Και δε μιλάμε για δύο τυχαίους υπαλλήλους αλλά γι΄ αυτούς που απο τα χέρια τους περνούσαν όλα τα αναπτυξιακά προγράμματα της χώρας.
Οπως δήλωσε στο Newsit o επιχειρηματίας Αριστείδης Μάρκου "με ταλαιπωρούσαν από τις 27/10/2005. Ενώ είχε υπάχθει η επένδυσή μου στο αναπτυξιακό πρόγραμμα δεν αποφασιζόταν τίποτα γιατί δεν ειχαμε ενδώσει στις πιέσεις της μίζας. Καταστραφήκαμε οικονομικά, είμαστε στο χείλος της καταστροφής οικογενειακά".
"ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΤΙΠΟΤΑ"
Την τραγική αδιαφορία των αρμόδιων αρχών κατήγγειλε ο κύριος Μάρκου ο οποίος οπως ισχυριζεται πριν απευθυνθεί στην αστυνομία είχε ενημερώσει για τη δράση των επίορκων υπαλλήλων ακόμη και τον πρώην Υπουργό Ανάπτυξης Γιάννης Παπαθανασίου. Οπως χαρακτηριστικά είπε "εκανα καταγγελία για χρηματισμό και την αγνοησαν και επι λεξη μου ειπαν "κοιτα να κάνεις τη δουλειά σου". Μόλις άλλαξε η κυβέρνηση μου ειπαν γιατί δε φώναζα τόσο καιρό που ήταν η ΝΔ και όλο χάνανε τον φάκελλο με την υπόθεσή μου λέγοντας πως δεν έχει ψωμί. Λέγανε οι προϊστάμενοι στου υφισταμένους "πετάχτε το φάκελο, δεν έχει ψωμί".
"ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΡΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΝΑ ΜΕ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΔΕ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΙΑΝΑΝΕ"
"Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι τρεις άνθρωποι που κάνουν πολυ καλά τη δουλειά τους" λέει ο κύριος Μάρκου "αν δεν απευθυνόμουν σε αυτούς την ύστατη στιγμή αυτή η υποθεση δε θα είχε εμφανιστεί ποτέ και πουθενά οπως δεν εμφανίζονται πολλές αλλες τετοιες υποθεσεις γιατί οι καταγγελιες έχουν γίνει σε επίορκους δημόσιους λειτουργούς".
ΠΩΣ ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΜΕΝΑ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΑ
"Τη Δευτέρα το μεσημέρι στο σταθμό του μετρό στον Κεραμεικό έφτασα εγώ οπου με περίμεναν οι δύο υπάλληλοι εκεί. Τους παρέδωδα τα λεφτά και αμέσως μετά η αστυνομία τους συνελαβε, τον έναν τον επιασαν την ώρα που πήγαινε στο αυτοκίνητό του και λίγο μετά επιασαν και τον άλλο".
Ο επιχειρηματίας εξέφρασε την αισιοδοξία του πως επιτέλους απο εδώ και πέρα η υποθεσή του θα προχωρήσει και θα μπει τέλος στην ταλαιπωρία του και έστειλε και ένα μήνυμα σε όσους βρίσκονται σε αντίστοιχη θέση " η Ελλάδα και ο Ελληνας ποτέ δεν πεθαίνει. Μόνο δια της νομίμου οδού και από συγκεκριμένους ανθρώπους όπως για παράδειγμα η κυρία Ράϊκου η εισαγγελέας θα βρουν το δίκιο τους".
Ακούστε τι δηλωσε στο Newsit o επιχειρηματίας Αριστείδης Μάρκου:
Στους "λαδιάρηδες" υπαλληλους ασκήθηκε ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για δωροδοκία από κοινού και εκβίαση από κοινού και κατ' επάγγελμα. Στα σπίτια τους βρέθηκαν 145.000 ευρώ περίπου, τραπεζικά βιβλιάρια, τραπεζικές αποδείξεις και έγγραφα.
Υπενθυμίζεται ότι, οι πολίτες μπορούν να καταγγέλλουν παράνομες ή επίμεμπτες πράξεις δημοσίων λειτουργών γενικότερα στη Διεύθυνση Εσωτερικών Υποθέσεων της Ελληνικής Αστυνομίας, στο τηλέφωνο 210 877 9700 και στην ηλεκτρονική διεύθυνση: Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε
Εδώ, αγαπητέ, το 2006 δολοφόνησαν τον καθηγητή Γιώργο Τριάρχη,για να του "κλείσουν το στόμα",γιατί έκανε καταγγελίες για καραμπινάτη διασπάθιση δημοσίου χρήματος επί συναπτά έτη στο χώρο της εργασίας του. Κανένας υπεύθυνος δεν ενδιαφέρθηκε να διερευνήσει την υπόθεση και οι δράστες παραμένουν ατιμώρητοι. Εμείς, με αναφορές, αγωγές προς τις "αρμόδιες αρχές", αλλά κι από εδώ με καταγγελίες, προσπαθούμε τόσα χρόνια μήπως και...συγκινήσουμε κάποιον. Αλλά, τίποτα. Παντού σιωπή,"ομερτά", συγκάλυψη!
Επομένως ,να 'κάνεις το σταυρό" σου που δε σε "φάγανε" κιόλας. Και να φυλάγεσαι.
Τρίτη, 13/3/2012
Ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Καρβέλα που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα ofono.gr της Ανίτας Πάνια και έχει ως εξής:
Χθες ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα από στόμα πολιτικού ανδρός κάτι που επιτέλους ξεφεύγει από τα στενά όρια της απόλυτης ηλιθιότητας και τιποτολογίας που χαρακτηρίζει τον πολιτικό λόγο των ανίκανων αυτών του κοινοβουλίου.
Μιλάω για τον Γιώργο Καρατζαφέρη και την εισήγησή του, εκτός του μαντρώματος των λαθρομεταναστών, να έχουν νόμιμο δικαίωμα οι πολίτες αυτής της χώρας να προστατεύουν τη ζωή τους και τα υπάρχοντά τους.
Να έχουν το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιούν όπλα εναντίον των αποθρασυμένων αλλοδαπών που κλέβουν, βιάζουν και δολοφονούν τις περισσότερες φορές ατιμωρητί.
Βέβαια αυτή η χώρα έχει συνηθίσει στον βιασμό της από τα επίλεκτα τέκνα της χρόνια τώρα, γιατί να ασχοληθεί με τους ανώνυμους αλλοδαπούς; Αυτοί είναι ένα απλό πταίσμα μπροστά στο παρατεταμένο έγκλημα που βιώνει η Ελλάδα τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες.
Η υφήλιος γνωρίζει τι είναι «έγκλημα και τιμωρία». Η Ελλάδα διδάσκει στον υπόλοιπο κόσμο τι είναι το «έγκλημα και ατιμωρησία».
Και επανέρχομαι στον Καρατζαφέρη που έθιξε το θέμα των λαθρομεταναστών που είναι μία από τις δύο μάστιγες της Ελλάδας είτε συμφωνείτε είτε όχι.
Η άλλη μάστιγα είναι η ανηθικότητα, η ασυδοσία και η ανικανότητα των περισσότερων πολιτικών της.
Δεν ασχολούμαι με τις ετικέτες που προσάπτει η κοινή γνώμη στους ανθρώπους. Το θεωρώ απόλυτα μικρονοϊκό.
Δεν με αφορά η ετικέτα «αριστερός», «δεξιός», «κεντρώος», «κεντροδεξιός», «ακροδεξιός». Δεν με νοιάζει αν ο κύριος Καρατζαφέρης είναι «εξωγήινος».
Ο δογματισμός είναι για τους ηλίθιους.
Ο κομματισμός είναι για τους ηλίθιους.
Ο ηλίθιος δογματισμός και ο κομματισμός έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή.
Για μένα υπάρχει σωστό ή λάθος.
Ηθικό ή ανήθικο.
Δίκαιο ή άδικο.
Αλήθεια ή ψέμα.
Οι καιροί αλλάζουν.
Οι άνθρωποι αλλάζουν.
Το σύνταγμα και οι νόμοι θα έπρεπε να αλλάζουν και να αναπροσαρμόζονται στις απαιτήσεις των καιρών.
Η μετριοπαθής πολιτική και η εθελοτυφλία των ηλίθιων και ανίκανων αυτού του κοινοβουλίου, οδηγεί μόνο στην καταστροφή αυτής της χώρας και τη συνεχή ταπείνωσή της.
Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν και ακραίες λύσεις. Ακραία πνεύματα.
Δυστυχώς όμως δεν φτάνει μόνο ένας Καρατζαφέρης, χρειάζονται πολλοί περισσότεροι για να βρει η έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και την πρακτική της σημασία…
Έστω όμως και σαν απλή εισήγηση που δεν θα βρει ποτέ της ευήκοα ώτα και θα θαφτεί για πάντα κάτω από την ισοπεδωτική ηλιθιότητα των ισχυρών και των πολλών, στα δικά μου τα αυτιά ακούστηκε σαν ήχος αναστάσιμος…
Η αθλιότης σε προσωποποίηση Καρβέλα.
"Μίλησα για 300, αλλά δεν εννοούσα βουλευτές"
12/3/2012 
"
Στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής κατέθεσε ξανά, ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Παναγιώτης Νικολούδης, ο οποίος με τις δηλώσεις του για το εκατομμύριο που μεταφέρθηκε στο εξωτερικό, είχε προκαλέσει πολιτικό σεισμό.
Συνεχίζοντας ο κ Νικολούδης είπε: "Δεν έχω κάνει ελέγχους που να καλύπτουν το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας, αλλά έχω κάνει σε ένα αρκετά μεγάλο δείγμα που όμως είναι χαρακτηριστικό.
Ο κ. Νικολούδης ξεκαθάρισε ότι με τις προηγούμενες δηλώσεις του δεν εννοούσε τη Βουλή, όταν έλεγε ότι είναι ένας στους 300, σχετικά με το εκατομμύριο.
"Έχω διαμετρικά αντίθετη άποψη από τις υποψίες σας. Το 1/300 όχι μόνο δεν παραπέμπει ή δείχνει Βουλή, αλλά το αντίθετο κάνει. Εγώ μίλησα για δείγμα 300 ανθρώπων. Το δείγμα ήταν 310 άτομα (10 από καταγγελίες για ξέπλυμα). Ήταν δείγμα από όλους που ανήκουν στον πολιτικό κόσμο. Εγώ δεν ανέφερα ούτε καν τη λέξη βουλευτής" δήλωσε ο κ. Νικολούδης.
Μάλιστα συνέχισε λέγοντας ότι πολλά μέλη της επιτροπής με οξυδέρκεια αντελήφθησαν εκείνη την ώρα ποια είναι η ουσία του πράγματος και ρώτησαν εάν είναι νόμιμα.
"Απήντησα ότι είναι πλήρως νόμιμα", είπε ο κ. Νικολούδης.
"Πάνω μου έπεσαν πολλοί λίθοι που δεν αρμόζουν σε ένα δημόσιο λειτουργό και για μεγάλο διάστημα εγώ ήμουν φιμωμένος. Η Βουλή είναι ο μόνος χώρος που μου επιτρέπεται και μπορώ να μιλήσω. Νιώθω επίσης ότι εδώ μιλώ και με καταλαβαίνουν", είπε ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Παναγιώτης Νικολούδης, εξηγώντας γιατί δεν είχε ξεκαθαρίσει το θέμα νωρίτερα.
Τόνισε ότι αν έλεγα ότι δεν είναι βουλευτής, θα είχε μπλέξει περισσότερο τα πράγματα, καθώς όλοι θα έλεγαν ότι επρόκειτο για υπουργό.
"Απόφευγα να δω ακόμα και δελτία ειδήσεων. Ακόμα και αν με βασάνιζαν δεν θα έλεγα ονόματα γιατί αντέχω στα βασανιστήρια" πρόσθεσε.
Δηλαδή, εκεί είναι το πρόβλημα, στη σύγχυση; Η ουσία μας ενδιαφέρει και φαίνεται πως ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου την έχει συλλάβει καλά. Μόνο όσοι θέλουν να δημιουργούν εντυπώσεις έχουν λόγο να τα βάζουν με τον Παναγιώτη Νικολούδη. Πολύ σωστά τα είπε και τα λέει ο άνθρωπος και μακάρι να τα "λέγανε" έτσι και κάποιοι άλλοι συνάδελφοί του.
Ας σταματήσει, λοιπόν, η "βιομηχανία ενημέρωσης" την "άγραν εντυπώσεων" με άσφαιρες βολές κατά του δικαστή.
ΣΙΜΟΝ ΚΟΡΝΤΟΝΣΚΙ
[Πρόσωπα] Η κοινωνική προσφορά της διαφθοράς
Του Γιώργου Αγγελόπουλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ, Παρασκευή 09 Μαρτίου 2012
«Η διαφθορά στη Ρωσία δεν είναι διαφθορά, είναι η κόλλα που κρατάει ενωμένη την κοινωνία, που συνδέει τις κοινωνικές ομάδες. Πρέπει να είναι κανείς πολύ προσεκτικός όταν προσπαθεί να την εξαλείψει, κινδυνεύει να αποδιαρθρώσει την κοινωνία», λέει ο κοινωνιολόγος Σιμόν Κορντόνσκι.
Ο Κορντόνσκι είναι ένας από τους πιο διάσημους κοινωνιολόγους της Ρωσίας. Διδάσκει στην Ανώτερη Σχολή Οικονομίας της Μόσχας και έχει διατελέσει σύμβουλος και λογογράφος του Βλαντίμιρ Πούτιν. Εχει μελετήσει εις βάθος τη ρωσική κοινωνία και παρουσιάζει το σύστημα της «οτκάτ», της «μίζας», ως μια νέα μορφή πολιτικής οικονομίας. «Η οικονομική δυναμική σ' αυτή τη χώρα δεν καθορίζεται από το ύψος των επιτοκίων, αλλά από το ποσοστό της μίζας, ή καλύτερα της διανομής των πόρων αναλόγως της ιεραρχίας», λέει ο κοινωνιολόγος στον Ντομένικο Κίρικο, τον απεσταλμένο της ιταλικής «Λα Στάμπα» στη Μόσχα. «Η μίζα μπορεί να φτάσει ώς και 70% και μέσω αυτής διανέμεται η εθνική τούρτα που τροφοδοτείται από το πετρέλαιο και τις πρώτες ύλες. Το εμπόριο ουδέποτε λειτούργησε στη Ρωσία, εκτός από σύντομες περιόδους, και ο Πούτιν επανεθνικοποίησε τα πάντα: έτσι άρχισε και πάλι να λειτουργεί αυτό το αυταρχικό σύστημα αναδιανομής».
Σ' αυτή την παθολογική κατάσταση, η κοινωνία δεν αντιδρά επειδή δεν υπάρχουν οι τάξεις που δημιουργεί με φυσικό τρόπο το εμπόριο, αλλά «οι τάξεις που δημιουργούνται τεχνητά από το κράτος και των οποίων η ιεραρχική θέση εξαρτάται από το μερίδιο στις μίζες που δικαιούται», λέει ο Κορντόνσκι. Το μερίδιο αυτό δεν ρυθμίζεται από τον νόμο, αλλά «από τον Ανώτατο Αναδιανομέα, τον τσάρο, τον πρόεδρο. Σ' αυτόν απευθύνονται οι τάξεις με το ίδιο παράπονο: δίνουν πολλά και παίρνουν λίγα. Απ' αυτόν περιμένουν περισσότερη δικαιοσύνη, που μεταφράζεται σε μεγαλύτερο μερίδιο στις μίζες». Για τον ρώσο κοινωνιολόγο, «το να συζητάς για τον ρωσικό προϋπολογισμό με δυτικούς όρους είναι για γέλια».
Το σύστημα αυτό μπορεί να παραγάγει επιμέρους εξεγέρσεις, αλλά όχι μια επανάσταση, λέει ο Κορντόνσκι. Οι νέοι που διαδηλώνουν «αισθάνονται δικαίως προσβεβλημένοι επειδή πίστευαν πως είχαν μια εκλογική διέξοδο και τους έδωσαν ξαφνικά να καταλάβουν πως δεν είναι έτσι. Εξεγείρονται εναντίον της αυθαιρεσίας, της αδικίας. Αλλά δεν είναι εναντίον του συστήματος, δεν είναι ένας παράγοντας αλλαγής», εκτιμά ο κοινωνιολόγος. Ετσι η Ρωσία παραμένει αιώνια και ανεπίδεκτη μεταρρυθμίσεων: «Το σύστημα λειτουργεί μόνο με τον μηχανισμό των εθνικοποιήσεων και της αναδιανομής. Μόλις το κράτος εξασθενήσει σ' αυτή τη λειτουργία, μπαίνει σε κρίση. Είναι μια λογική 300 ετών: αλλάζει μόνο η πρώτη ύλη, το σιτάρι στη δεκαετία του 1930, τώρα το πετρέλαιο, στο μέλλον κάτι άλλο. Σε κάθε περίπτωση, οι άνθρωποι είναι αυτοί που στο τέλος ξεζουμίζονται. Το σύστημα είναι αντικειμενικά ακίνητο, οι εκσυγχρονισμοί γίνονται μόνο με το ξεζούμισμα νέων φυσικών πόρων».
Η Ρωσία του Πούτιν δεν είναι αυτή που περιγράφει ο πρώην συνεργάτης του δικτάτορα ("παρατρεχάμενος") κοινωνιολόγος. Είναι ακόμα χειρότερη. Και φυσικά ασύγκριτα εγκληματικότερη από τη παλιά, αμερικάνικη Μαφία στην οποία, αν και δεν ήταν σπάνιο το φαινόμενο, λίγοι άνθρωποι της κυβέρνησης (κράτους) ήταν ενεργά μέλη της. Στη Ρωσία η ίδια η κυβέρνηση είναι η Μαφία με αρχηγό της τον "πρόεδρο" Πούτιν.
Η σύνθεση της ρώσικης κοινωνίας,αλλά και οι ισχυροί κατασταλτικοί μηχανισμοί του "κράτους", καθιστούν αδύνατη αυτή την ώρα μια μαζική εξέγερση,που θα ανέτρεπε τη μαφιόζικη δικτατορία της χώρας. Είναι ανάγκη πρώτα να ξεσηκωθούν οι ακτβιστές στις άλλες χώρες, καταλαμβάνοντας ρώσικες πρεσβείες, κάνοντας τη ζωή δύσκολη στους διπλωματικούς εγκάθετους του Ρώσου δικτάτορα.΄Ετσι μόνο υπάρχει ελπίδα κάποια στιγμή να φουντώσει ένα ισχυρό επαναστατικό κίνημα στην ταλαιπωρημένη από το έγκλημα και τη διαφθορά χώρα.
| < Προηγ. | Επόμ. > |
|---|
| ENGLISH MENU | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
|
© 2005 – 2024 HOMO NATURALIS
|