1.  "MIA FOTOGRAFIA HILIES LEXIS"

                                                  25-4-2013

                                                                               1.

 

 

Διαμαρτύρονταν για την ψήφιση νέου νόμου

Σοβαρά επεισόδια ξέσπασαν στη δυτική πολιτεία Γκερέρο του Μεξικού από εκπαιδευτικούς οι οποίοι επιτέθηκαν στα γραφεία τεσσάρων κομμάτων και σε δημόσια υπηρεσία για θέματα εκπαίδευσης.

Οι ταραχές ξέσπασαν μετά την υπερψήφιση εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης δίχως όμως να έχουν ικανοποιηθεί τα αιτήματά τους.

Σαν απάντηση, πλήθος εκπαιδευτικών οπλισμένοι με μπαστούνια και πέτρες τα έκαναν γυαλιά-καρφιά, σπάζοντας παράθυρα και καταστρέφοντας ότι έβρισκαν μπροστά τους μέσα στα γραφεία των κομμάτων και την υπηρεσία. Επιπλέον, έβαλαν φωτιά στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος.

Ο Minervino Moran, εκπρόσωπος των διαμαρτυρόμενων, δήλωσε πως οι επιθέσεις έλαβαν χώρα σαν απάντηση στην αποδοχή των εκπροσώπων του Γκερέρο νομοθεσίας που επιβάλει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και αφαιρεί τον έλεγχο των απολύσεων και των προσλήψεων από το σωματείο τους."(ΜΜΕ)

  " Αυξάνεται κατά 2 ώρες το εβδομαδιαίο  πρόγραμμα των Ελλήνων εκπαιδευτικών.Οι καθηγητές απειλούν το Υπουργείο  Παιδείας με σύγκρουση μέχρις εσχάτων!" (ΜΜΕ)

                                               ***

Λοιπόν, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους: Οι δάσκαλοι,όλων των εποχών,όλων των  βαθμίδων, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ευθύνονται πρωτίστως (μαζί με τους γονείς)  για τα (άπειρα) "στραβά" των ανθρώπινων κοινωνιών. Γιατί, ως γνωστόν,  "με όποιον δάσκαλο καθίσεις,τέτοια γράμματα θα μάθεις". Και τα  "πρώτα γράματα" που διδάσκουν στα παιδιά , δάσκαλοι και γονείς, είναι τα αντίθετα ακριβώς από εκείνα που διδάσκει ο ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ, η Φύση!

  "Κουρκουτιάζουν"  τα μυαλά των ανθρώπων "εξ απαλών ονύχων" με ιδεοληψίες, ιδεολογήματα,ψεύτικες αξίες , αρχές, τσιτάτα,θεωρίες, παράλογες-αφύσικες απόψεις.  Και όλα αυτά παραδίδονται  από γενιά σε γενιά ,έτσι που ριζώνουν στο "συλλογικό ασυνείδητο", αποκτούν την καθοριστική ,επαναληπτική  δύναμη του DΝA γι΄αυτό και είναι δύσκολο να ξεριζωθούν από τις συνειδήσεις και τα μυαλά των ανθρώπων.

  Καμιά επανάσταση -δύναμη (και ποτέ) δεν είναι ικανή να ανατρέψει αυτή τη διαδικασία της αδιάκοπης  μεταφοράς  από γενιά σε γενιά των  "προϊόντων"  (ωφέλιμων και μη)  σκέψης και  συνείδησης των παρελθουσών γενεών , γι΄αυτό  και καμιά αναγραφή "ημερομηνία λήξης" δεν πρόκειται κανείς να ανακαλύψει στη "συσκευασία" τους. Θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε  απέραντη σειρά παραδειγμάτων από τη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπου. Εμείς οι ίδιοι (τα "πιστεύω", οι συμπεριφορές, οι συνήθειες), όλα, μα όλα, δείχνουν πως δεν είμαστε  "εμείς" αλλά "εκείνοι". ΄Ομως ,ούτε   "εκείνοι" είναι  "αυτοί" , αλλά οι προηγούμενοί τους και ούτω καθεξής  ."Αντάμ παπαντάμ" στην ουσία είμαστε  οι άνθρωποι ίδιοι , σχεδόν απολύτως ίδιοι,  έστω και αν φαινομενικά αλλάζουν οι πολιτισμοί, διευρύνεται η γνώση,ανεβαίνει ο άνθρωπος τη σκάλα (της τεχνολογιής ειδικά) εξέλιξης.

 Για να μη φανεί υπερβολική η παρατήρησή μας αυτή, να επικαλεστούμε ένα παράδειγμα από τη "βιωματική" ιστορία". Σε τί διαφέρει,ας πούμε, ο ικανός   εξερευνητής  του "κυβερνοχώρου" σήμερα, από τον ανίδεο -άπειρο τέτοιων "ταξιδιών" παππού του, κι αν θέλετε από τον... εκατομμυριοστό εξακοσιοστό χιλιοστό τρίτο πρόγονό του, όταν και ο "μεν" και ο "δε" και οι "άλλος" τρέμουν-έτρεμαν μπροστά στο φόβο του άγνωστου "αύριο" (ειδικά του θανάτου), αδυνατούν-ούσαν να δεχτούν τις συνέπειες της  παραβίασης των νόμων της φύσης για τους ίδιους ,όταν εύκολα,όμως, τις απαιτούν-ούσαν  για τους "πλησίον". Κι ακόμα,  επικαλούνται-ούνταν  "έξωθεν" επεμβάσεις-παρεμβάσεις και αναζητούν  μεταφυσικούς προστάτες-"αντιλήπτορες"  ,για να λύσουν προσωπικά τους προβλήματα  και να εξασφαλιστούν στην απυρόβλητη των ανθρώπινων κακών όχθη; Ποια η διαφορά  στην ουσία της λατρείας- προσφυγής-επίκλησης-του θεού ΄Ηλιου ή της θεάς Δήμητρας ή της "Θεοτόκου" από τον πρωτόγονο,στον "πολιτισμένο" και απο κει στο σύγχρονο άνθρωπο; ΄Οσο κι αν αλλάζουν τα ονόματα  των "θεών" ανά εποχές, σε τίποτα δε διαφοροποιεί αυτό την ανάγκη   καταφυγής  στην προστασία τους  του αφιλοσόφητου-"ακαλλιέργητου" ατόμου.

Καμιά, λοιπόν,  επανάσταση δεν μπορεί ούτε πρόκειται  να απαλλάξει τον άνθρωπο από αυτά τα "βαρίδια",  για να του επιτραπεί  η ελεύθερη πτήση του στα ύψη της κατάκτησης της ανώτερης "σφαίρας" της ανθρώπινης φύσης που είναι και ο κυρίαρχος προορισμός του ανθρώπινου όντος.  Μόνο ένας δρόμος υπάρχει: Αν ΜΟΝΟΣ ελευθερωθεί  από τέτοια βάρη. ΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΜΑΘΑΝ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ. ΑΝ  ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ ΜΕ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ "ΠΡΩΤΟΓΟΝΟ" ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ  (ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΤΟΜΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΓΩΠΑΘΕΙΑ). ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ  ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΙΑΤΕΝΕΤΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΠΟΥ ΔΗΛΩΝΕΙ "ΑΚΑΠΝΟΣ". ΓΙ ΑΥΤΟ,  ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΑΝ ΠΡΩΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΣΥ!

 Αυτό το "μάθημα" ,οι δάσκαλοι (στο "σπίτι" και στα σχολειά) δεν το διδάσκουν,γιατί είναι το δυσκολότερο.΄Ασε που  οι ίδιοι  δεν το "κάτεχουν". Η εκμάθηση -κατάκτηση του αντικειμένου ενός τέτοιου "μαθήματος"  απαιτεί θυσία, δόσιμο, παράβλεψη του "εγώ", απώλεια κεκτημένων, πόλεμος στο προσωπικό συμφέρον, ανιδιοτέλεια  Γι΄αυτό οι δάσκαλο σε όλα τα  "Μεξικό" του κόσμου, το έχουν καταργήσει .Στο κάτω- κάτω (και οι ίδιοι το λένε), επάγγελμα ασκούν,  όχι "λειτούργημα", όπως τόσοι άλλοι δίπλα τους.

 ΄Ετσι εξηγείται,  γιατί  2 ώρες μάθημα παραπάνω στο εβδομαδιαίο  ωράριο των  Ελλήνων εκπαιδευτικών, είναι λόγος να τα κάνουν όλα  "μπάχαλο" στη χώρα και μια όμοια αλλαγή στο εκπαιδευτικό σύστημα  στο  Μεξικό,  αιτία να  κάνουν την πόλη παρανάλωμα της φωτιάς. "΄Ελληνες και Μεξικανοί"   εκπαιδευτικοί στην υφήλιο,  ίδια φάρα, το ίδιο "μικροί" και "ασήμαντοι" ως ΄Ανθρωποι και Πολίτες.

Οπότε, " εάν το άλας μαραθή,  εν τίνι αλισθήσεται;" Απλά, δεν...αλισθήσεται, όπως γίνεται  αιώνες τώρα!

                                                  23-4-2013

"Λαφαζάνης: Τρία χρόνια αποικιακής λεηλασίας της χώρας

«Πέρασαν 3 χρόνια από τότε που ο κ. Παπανδρέου πήγες στο Καστελόριζο για να εξαγγείλει την αποικιακή λεηλασία της χώρας», δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης αναφέρθηκε στη «μαύρη» επέτειο της υπογραφής του Μνημονίου εξαπολύοντας επίθεση κατά του πρώην πρωθυπουργού.

Χρυσή Αυγή: Στο σκαμνί όσοι έδεσαν τη χώρα με τα δεσμά του Μνημονίου

Εξεταστική επιτροπή και ειδικό δικαστήριο για όσους έδεσαν την χώρα με τα δεσμά του μνημονίου, ζητά το εθνικιστικό κόμμα με αφορμή τη συμπλήρωση τριών ετών από το Καστελόριζο."MME)

Για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή θα μιλήσουν ο Γ. Μιχελάκης , ο Δ. Τσιγκούνης και ο Δ. Ρίζος.

Εκδήλωση Μνήμης για τα 15 χρόνια από τον θάνατο του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή διοργανώνει σήμερα η Τοπική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας Ιεράπολης Αιγάλεω." (ΜΜΕ)

 Ο Αλέξης θα πάει;  Αλλά, θα μου πεις, τί άλλο να πει; ΄Εδωσε τα...ρέστα του στον πανηγυρικό του Μεγάρου Μουσικής στο πολιτικό μνημόσυνο του...Εθνάρχη.

Αγυρτεία για μια χούφτα ψήφων! 

 _________________________________________________________________________________________________

"Θρήνος για την τροχονόμο που παρέσυρε γυναίκα οδηγός στην Κηφισιά 

- Μητέρα δύο μικρών παιδιών η άτυχη τροχονόμος

- Το τραγικό δυστύχημα έγινε στη διασταύρωση της Κηφισίας με την Αγίου Δημητρίου

- Η οδηγός που σκότωσε την τροχονόμο έχει συλληφθεί" (ΜΜΕ)

 ΓΥΝΑΙΚΑ ΟΔΗΓΟΣ! Που σημαίνει (συνειρμικά) "άσχετη", ' απρόσεκτη", ικανή (μόνο) να "πλένει πιάτα στην κουζίνα". Ενώ ο άντρας οδηγός είναι...μαγκιώρος, ξύπνιος, ψύχραιμος,  με άλλα λόγια...σερνικό, παιδί μου!

Τέτοιος ρατσισμός μιλάμε από τις ελληνικές "φυλλάδες"  εν σωτηρίω αιώνι KA'  (εικοστώ πρώτω). ΄Αθλιοι!

                                                        22-4-2013

 ______________________________________________________________________________________________

" Φωτογραφία που συγκλονίζει...

Λίγες ώρες μετά την επίθεση στη Βοστόνη και  την έκρηξη στο Τέξας... στο διαδίκτυο κάνει την εμφάνισή της η παρακάτω εικόνα.

 

Ένα μωρό... θηλάζει τη νεκρή μητέρα του.

Αλλά αυτή τη φορά είναι σίγουρο ότι ποτέ δεν θα μάθουμε ονόματα... ούτε της μάνας ούτε του παιδιού.

Πραγματικά Ανατριχιαστική..." (ΜΜΕ)

 

                                    Στις  4-8-2011 γράφαμε:

   "Σομαλία: Πέθαναν από την πείνα 29.000 παιδιά σε τρεις μήνες

Περίπου 29.000 παιδιά πέθαναν από την πείνα τους τελευταίους τρεις μήνες στη Σομαλία, που κάνει έκκληση στη διεθνή κοινότητα  για βοήθεια.

«Δώδεκα εκατομμύρια άνθρωποι στη Σομαλία, την Αθιοπία, την Κένυα, το Τζιμπουτί και άλλες γειτονικές χώρες, αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας»(MME)

      ΠΡΟΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ("ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΥΣ"  ΚΑΙ ΜΗ).

 Λέγαμε προ ημερών ότι μοιράσαμε περίπου 2000 έντυπα διαμαρτυρίας στο κέντρο της Αθήνας  γι΄αυτό το θέμα. Οι περισσότεροι δυσανασχέτησαν γιατί ...αποπροσανατολίζαμε τον ελληνικό λαό από τα δικά του προβλήματα. "΄Εχουμε χιλιάδες πεινασμένους κι εμείς",απαντούσαν πολλοί. "Η Αφρική μας μάρανε;"

Η έσχατη εξαθλίωση, ο άκρατος ατομικισμός  είναι  να είσαι μόνιμα αγανακτισμένος για τα δικά σου προβλήματα, για την ...ημέτερη πάρτη. Και όλοι οι άλλοι ας κόψουν το σβέρκο τους.

Συμπεριφορά άγριου θηρίου!

_________________________________________________________________________________________________

"  Η Βάνα Μπάρμπα, μίλησε στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «Star» και χειμαρρώδης  όπως πάντα στις δηλώσεις της, μίλησε  για το χώρο της σοουμπιζ, για την αυτοβιογραφία που ετοιμάζει,

 Βάνα Μπάρμπα: Ποιους χαρακτηρίζει κομπλεξικούς;

 ...Τέλος, η Βάνα Μπάρμπα μίλησε για το lifestyle στο οποίο μεσουρανούσε για δυο δεκαετίες και είπε : «Εμείς ήμασταν στην εποχή του lifestyle. Δεν το μετανιώνω ποτέ, δεν το κατηγορώ. Το λατρεύω, μας έδωσε ψωμί. Θα πέσω να φάω οποιονδήποτε πει κάτι εναντίον του lifestyle. Και όλοι αυτοί οι κομπλεξικοί που χαίρονται, όταν κάποιοι άνθρωποι που φτιάξανε το lifestyle καταστράφηκαν, είναι επειδή αυτοί δεν ήταν μέρος του lifestyle».(ΜΜΕ)

 Μάλλον κάποιοι σαν και σένα είναι οι κομπλεξικοί της "ιστορίας",  που "ψοφάτε" για δημοσιότητα και αναγνωρισιμότητα. Εμείς, τέτοιου είδους κουσούρια δεν έχουμε. Θα είχαμε κόπμπλεξ ,βέβαια,αν ήμασταν-είμαστε απόντες, ως άτομα, από πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες ή, μετά από σχεδόν 30 χρόνια επαγγελματικής-"διδασκαλικής" παρουσίας στη δημόσια εκπαίδευση, μας έβλεπαν στο δρόμο οι μαθητές μας  και γύριζαν από την άλλη το κεφάλι. Αυτό, μάλιστα. Θα ήταν αποτυχία ζωής και ισόβιο κόμπλεξ. Αλλά,ευτυχώς,δεν είναι.

                                                  21-4-2013

                                                          "   21  ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1967

Συγγενείς «εξ αίματος» χούντα - Χρυσή Αυγή" (ΜΜΕ)

ΔΕΙΤΕ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΝΕΟΝΑΖΙ ( ΣΑΝ ΛΥΣΣΑΣΜΕΝΑ ΖΩΑ)  ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟ...ΒΑΘΜΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥΣ.

 __________________________________________________________________________________________________

   2.  "DROMENA" EDO KE PARAPERA

         OLOS O KOSMOS MIA AVLI

                                             26-4-2013

 1. " Άνοιξαν οι δρόμοι, τελείωσε η πορεία εργαζομένων στους ΟΤΑ

Τους... δρόμους πήραν σήμερα οι εργαζόμενοι στους Δήμους. Η ΠΟΕ ΟΤΑ καταγγέλει την κυβέρνηση για τις χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Στο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης κατέληξε η πορεία των διαδηλωτών.

Στην πορεία μετέχουν συμβασιούχοι του δήμου Αθήνας, Θεσσαλονίκη και του υπουργείου Πολιτισμού" (ΜΜΕ)

                             2. "Είρων και αμετανόητος...

 ΄Οχι μόνο αισθάνθηκε υπερήφανος για τα χθεσινά έκτροπα στη Θεσσαλονίκη, αλλά είχε όρεξη και για ειρωνικά σχόλια... Ο λόγος, φυσικά, για τον πρόεδρο της ΠΟΕ-ΟΤΑ, Θ. Μπαλασόπουλο, ο οποίος βρέθηκε ανάμεσα στο τσούρμο εκείνο των διαδηλωτών που κινήθηκαν κατά του Γερμανού γενικού προξένου στη Θεσσαλονίκη, Β. Χέλσερ-Ομπερμάιερ.

Και βέβαια τα θλιβερά επεισόδια μόνο αρνητικές συνέπειες έχουν για την Ελλάδα, αλλά ο Θ. Μπαλασόπουλος θεωρεί ότι οι διαδηλωτές έκαναν... ανδραγάθημα - και έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να ειρωνευτεί τον Γερμανό διπλωμάτη. «Εγώ δεν είδα κανέναν ξανθό», είπε, όταν τον ρώτησαν οι δημοσιογράφοι για την επίθεση κατά του Ομπερμάιερ, και πρόσθεσε στο ίδιο ύφος: «Είδα πολλούς ξανθούς και ξανθές που τους χτυπούσαν με τα κλομπ. Γιατί επιμένετε να ρωτάτε για τον συγκεκριμένο ξανθό;». Αμετανόητος;

Μπορεί το λαμόγιο της ΟΤΑ να δηλώνει του Τσίπρα ή της Αλέκας. Καμιά διαφορά.Χρυσαυγίτης με τα όλα του είναι. Και με ταυτότητα συμπεριφοράς.

Και μια απορία. Ο εν λόγω τραμπούκος είναι ...ξανθός; Κι αν ναι, τι υπονοεί ;Πώς ελόγου του είναι απόγονος Αρίων, ενώ ο Γερμανός πρόξενος "κόβεται" λόγω ...χρωμοβαφής;

Για τις απίστευτες λαμογιές και την κατασπατάληση του δανεικού χρήματος από την χιλιοαμαρτωλή Τ.Α, έχει να μας πει τίποτα ο αμετροεπής; (ΗΟΜΟ- NATURALIS.GR)

                                                 ***
 

Ούτε μιζαδόροι υπουργοί ούτε παντός είδους διαπλεκόμενοι στη χώρα της "φαιδράς πορτοκαλέας" μπορούν να συγκριθούν στην απάτη,τη διαφθορά,την κομπίνα,τη δημαγωγία με τους  τοπικούς ...άρχοντες . Αυτοί είναι... ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. Το τί φάγανε (και τρώνε) όλα αυτά τα χρόνια οι δήμαρχοι, είναι ανήκουστο και ανείπωτο. Χρήμα να δουν τα μάτια σας. Κλεψιές, απάτες, κομπίνες,, σπατάλες, πελατειακές σχέσεις που "βγάζουν μάτι". ΄Απειρες φορές έχουμε γράψει εδώ στο Homo-Naturalis.gr για δαύτους.  Σπάνια να βρεις   Δήμαρχο στην Ελλάδα που να μην είναι βουτηγμένος σε σκάνδαλα (μικρά ή μεγάλα).

   Εκατομμύρια που κλάπηκαν από τους ίδιους και τους συγγενείς τους  ή ξοδεύτηκαν σε  έργα...ανύπαρκτα ή άχρηστα στις επαρχίες όλης της Ελλάδας, για να “μπουκώνουν” τους ψηφοφόρους τους.  Διόρισαν μιλιούνια δικούς τους στις Τ.Α (δεν είχαν καρέκλα μια εποχή να καθίσουν στα γραφεία των  δημαρχιακών οικημάτων).  Χωρίς εξετάσεις, χωρίς προσόντα, χωρίς καμιά,μα καμιά, έστω και τυπική επιλογή. Και με μισθούς παχυλούς οι περισσότεροι απ΄αυτούς. Σαν να ήταν οι άτιμοι  κάτοχοι πτυχίων και ντοκτορά κανενός ΜΙΤ!

 Οι  υπόλοιποι συγχωριανοί, τους  έβλεπαν και... έτρεχαν κι αυτωνών  τα σάλια, που δεν ήταν τούτοι οι τυχεροί  να "μασάνε με δέκα μασέλες",όπως οι αντίπαλοι συντοπίτες τους. Και περίμεναν πώς και πώς τη σειρά τους, να βγει ο δικός τους δήμαρχος, να έχουν το διάφορό τους οι ίδιοι ή τα παιδιά τους. Μια αισχρή  συντεχνία, μαφιόζικης "κοπής" Μια κατάσταση απίστευτα αισχρή  η  εικόνα της ελληνικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Στα καφενεία όλων των "χρωμάτων"  σε χωριά και  κωμοπόλεις,  που μαζεύονταν οι "ημέτεροι" για να κακολογήσουν τους..."υμέτερους",τα συζητούσαν όλα αυτά και τα ήξεραν. Αλλά, για κανέναν δεν ήταν παράξενα ή κατακριτέα. Κι αυτοί ,αν ήταν στη θέση των άλλων,τα ιδια θα έκαναν.

΄Αλλωστε, και οι θαμώνες του απέναντι  " χρωματιστού καφενείου" ,  με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μέσα στην κομπίνα ήταν κι αυτοί. Πότε με τα τρακτέρ να κόβουν στα δύο τη χώρα, για να εκβιάσουν χρήμα ,που δεν τους ανήκε, πότε με τα κάλπικα ζυγίσματα  στις τρακτεριές το μπαμπάκι ή τα ψεύτικα-ανύπαρκτα δηλωμένα στρέμματα ,που ανέβαζαν   την επιδότηση εκατό φορές πάνω,όλοι, μα όλοι, μέσα στο κόλπο,τη μάσα,την κλοπή,τη φοροδιαφυγή,την απατεωνιά. Μια απέραντη χαβούζα την είχαν κάνει την επαρχία οι "τοπικοί άρχοντες" που πρώτοι αυτοί δίδαξαν την απάτη,τη διαπλοκή,την πελατειακή εξαργύρωση γραμματίων.

Τελικά, το μόνο χρήμα από τα κλεμμένα δανεικά, που δεν πήγε στράφι στην επαρχία,ήταν εκείνο που τό΄ χωναν οι μεθυσμένοι βλαχαντεροί στους στηθόδεσμους των κοριτσιών στα επαρχιακά σκυλάδικα. Απ΄αυτά τα..ζεστά  ευρώπουλα ,ευτυχώς, αναστηθήκανε γενιές και φάγανε ψωμάκι  γονείς και παππούδες  στις πρώην ανατολικές χώρες.

Χαλάλι τους . Τουλάχιστον αυτά τα λεφτά έπιασαν τόπο!

                                                                         25-4-2013

 "ΣΥΡΙΖΑ: Παντελώς απούσα η κυβέρνηση από τη συριακή κρίση

Με αφορμή την απαγωγή του ελληνορθόδοξου μητροπολίτη Χαλεπίου κ. Παύλου και του συρορθόδοξου μητροπολίτη Χαλεπίου κ. Γρηγόριου Γιοχάνα Ιμπραχίμ, η Κουμουνδούρου χαρακτηρίζει «παντελώς απούσα» την κυβέρνηση από την επίλυση της συριακής κρίσης.

Παράλληλα κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «προσπαθεί τώρα να τρέξει λαχανιασμένη πίσω από τα γεγονότα», χωρίς να έχει παρέμβει προηγουμένως παρέμβει «για μια πολιτική λύση που θα σταματήσει τις σφαγές».(ΜΜΕ)

 " Από τη μύγα ξύγκι" πάνε  να βγάλουνε οι άθλιοι "Μαυρογυαλούροι" του ΣΥΡΙΖΑ. Τάχα μου, τους "έπιασε ο πόνος" τώρα για τους απαχθέντες  μητροπολίτες.  Φυσικά και δε νοιάζονται για τη ζωή των δύο άτυχων ομήρων , που απήγαγαν οι φονταμενταλιστές.

 Αντιπολίτευση κάνει το ΝΕΟ-ΠΑΣΟΚ. Φαίνεται από μακριά. Είπαμε, ...για μια χούφτα ψήφων,δίνουν τα πάντα. Ακόμα και στους Καραμανλήδες παραχωρούν συγχωροχάρτια !

Και με την ευκαιρία, δε μας λένε οι λαλίστατοι πολιτικοί απατεώνες της "Νεο-Πασοκικής τρόικας"  με ποια πλευρά είναι (ή πρέπει να είμαστε)  στην κρίση της Συρίας;  Με τον πρόεδρο ΄Ασαντ  ή με τους  "Αδελφούς Μουσουλμάνους"  (διάβαζε  Αλ Κάιντα);

Να μας πουν έτσι καθαρά,  για να ...ξεβρακωθούν εντελώς οι πανάθλιοι δημαγωγοί. 

                                                    23-4-2013

"Το φθινόπωρο η Ιταλία θα χρεοκοπήσει», προέβλεψε ο Γκρίλο

"... θα έβλεπα ευνοϊκά μια γερμανική εισβολή στην Ιταλία», είπε ο Ιταλός ηθοποιός."

"Από τρελό κι από παιδί, μαθαίνεις την αλήθεια". Δε θα ήταν  καθόλου άσχημο για ΟΛΟ το Νότο να ασκηθεί για καμιά δεκαετία γερμανική εξουσία. Αρκετά τόσα χρόνια το φαγοπότι, ο χαβαλές και το τζέρτζελο εδώ κάτω .

   3.   ETSI TA "VLEPOUN" ALLI

Οι γιατροί όταν θέλουν να πείσουν κάποιον καπνιστή να κόψει το κάπνισμα του λένε πως κάθε τσιγάρο που καπνίζει, του κόβει 10 λεπτά από τη ζωή.

Είναι ένα επιχείρημα το οποίο εκείνη τη στιγμή ο θεριακλής καπνιστής δεν το καταλαβαίνει και δεν του δίνει σημασία, αλλά ισχύει πέρα για πέρα. Γνωρίζετε τι συμβαίνει μέσα στον οργανισμό μας, όταν αποφασίσουμε μια “Δευτέρα, να κόψουμε το κάπνισμα”; Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί και ξανασκεφτείτε να ανάψετε το επόμενο τσιγαράκι. Σίγουρα δεν θα το ευχαριστηθείτε.


Όταν λοιπόν είμαστε ψυχολογικά έτοιμοι και κάνουμε το μεγάλο βήμα, λέγοντας “δεν θα ξανακαπνίσω”, τότε στην κυριολεξία ο οργανισμός μας ξαναγεννιέται από τα δηλητήρια που του βάζαμε, τόσα χρόνια. Τα αποτελέσματα του να κόψει κάποιος το τσιγάρο είναι άμεσα
Χωρίς τσιγάρο λοιπόν τα πρώτα 20 λεπτά, η πίεση του αίματος αλλά και οι σφυγμοί, πέφτουν στο φυσιολογικό και το κυκλοφορικό “ανασαίνει”.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα και η θερμοκρασία των άκρων μας (χέρια και πόδια) να επανέρχεται σε φυσιολογικά επίπεδα.

Μέσα στις 8 πρώτες ώρες που δεν έχουμε καπνίσει το μονοξείδιο του άνθρακα στο αίμα μας, υποχωρεί αισθητά σε φυσιολογικά επίπεδα και ταυτόχρονα διαπιστώνεται μια αύξηση του οξυγόνου, στα επίπεδα που έχει κάποιος μη καπνιστής.
Μια ημέρα χωρίς τσιγάρο, και έχει μειωθεί στο μισό η πιθανότητα να πάθουμε καρδιακή προσβολή.

Σε 48 ώρες νιώθουμε την όσφρηση και τη γεύση μας διαφορετική. Αντιλαμβανόμαστε πιο έντονα αλλά και πιο φυσιολογικά τις μυρωδιές και τις γεύσεις. Απολαμβάνουμε το φαγητό και το ποτό σαν να τα έχουμε δοκιμάσει για πρώτη φορά. Είναι εντελώς διαφορετικά. Ακόμη και το επιχείρημα των θεριακλήδων ότι “ένα τσιγαράκι μαζί με τον καφέ είναι απόλαυση”, καταρρίπτεται αφού χωρίς τσιγάρο βιώνουμε στο έπακρο την υπέροχη μυρωδιά του.

Αν συνεχίσουμε χωρίς να ανάψουμε τσιγάρο για 72 ώρες, τότε θα νιώσουμε πως αναπνέουμε διαφορετικά. Θα ρουφάμε κυριολεκτικά τον αέρα. Η αναπνοή λειτουργεί ομαλά, ενώ παρατηρείται αύξηση της χωρητικότητας των πνευμόνων μας.

15 ημέρες μέχρι 2 μήνες χωρίς τσιγάρο, σταματάμε να λαχανιάζουμε με το παραμικρό, περπατάμε πιο εύκολα και δεν κουραζόμαστε. Μέσα σε 3 μήνες η χωρητικότητα στα πνευμόνια μας τα οποία σιγά σιγά “καθαρίζουν”, έχει αυξηθεί κατά 30%.

Στους 9 μήνες, πριν καν δηλαδή συμπληρώσουμε χρόνο, οι πνεύμονες αναπλάθονται, για την ακρίβεια το ενδοθήλιο των βρόγχων. Επίσης έχει υποχωρήσει, σχεδόν έχει εξαφανιστεί, ο περίφημος “τσιγαρόβηχας”.

Εάν καταφέρουμε να μην καπνίσουμε για 5 χρόνια, τότε έχουμε ανεβάσει τις πιθανότητες μας να μην προσβληθούμε από καρκίνο του πνεύμονα. Συγκεκριμένα, κάποιος που έχει κόψει το τσιγάρο για 5 χρόνια, έχει μειώσει τις πιθανότητες από το 132 στο 72, ανά 100.000 καπνιστές.

Στα 10 χρόνια πια, είμαστε σχεδόν καθαροί. Οι προκαρκινικές κυψέλες έχουν εξαφανιστεί και οι πιθανότητες για καρκίνο του φάρυγγα, του στόματος και του οισοφάγου, σχεδόν έχουν εκμηδενιστεί.

Σκεφτείτε καλύτερα εάν θα συνεχίσετε να καπνίζετε. Η ζωή είναι υπέροχη δίχως τσιγάρο...

 Υπήρξα καπνιστής επί σειρά ετών. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ πως  θα ερχόταν μια στιγμή που  θα... έπινα καφέ χωρίς τσιγάρο. Κι όμως,συνέβη! ΄Εκοψα το κάπνισμα πολύ εύκολα, απλά, λογικά, αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες στον περίγυρό μου.

Τώρα είμαι "άλλος" άνθρωπος. ΄Οσα περιγράφει παραπάνω το άρθρο, είναι η αλήθεια. Σχεδόν απέκτησα καινούρια πνευμόνια, νέα δύναμη, αλλά και άλλη " όψη", άλλο πρόσωπο. Αφήνω την ψυχολογία του τέως καπνιστή ,πόσο ανεβαίνει και τί αυτοπεπεποίθηση αποκτά. Οπως το είπαμε: ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

  ΠΕΤΑΞΕ ΤΟ, ΑΔΕΡΦΕ. ΤΩΡΑ. ΟΣΟ ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΝΩΡΙΣ!

«Ξέρασαν οισοβαροφάνειες κι ενοχλήθηκαν από την τζάμπο Στανίση. Ρε ουστ από ‘κει βλαμμένα.Δουλειά δεν είχατε βγήκατε να προστατέψετε το κοινό γούστο. Έχετε φάει στη μάπαστρουμφάκια. Έχετε σούρει τα μωρά σας στο στο ό,τι να ‘ναι. Έχουν μεγαλώσει ταπαιδιά σας μικρόμισθες Φιλιπιννέζες και βγήκατε να ενοχληθειίτε. Τσιράκια τηςαντίδρασης.

Πάθατε αναφυλαξίακαλού γούστου, πιτυρίδες και τερηδόνες. Περαντζάδες λιγούρια του mall. Ζήτουλες μιας διαφήμισης για ναεπιβιώσετε. Σούργελα δαιμονισμένα, ημιμαθή τση Φιλοθέης, πτυχία του τρεις κιεξήντα. Άστε κάτω τη Στανίση, μη σας πάρει ο διάολος για πάντα. Τζουτζεδες καικανκάγιες. Κολλεγιά της συμφορας. Άκαβλα σεσημασμένα σας πείραξε η Στανίση!

Μας τα πρήξατε.Δημοσιογραφάκια της ιντερνετιάς, δωρεάν και όξω απ την πόρτα. Πενάκια τουπληκτρολογίου του γκρήγκλις και της αγραμματοσύνης. Μας τα πρήξατε κοινώς.Αντέστε ρε ξεκουμπιστείτε και βγάλτε το μαύρο σκασμό πια!

Καίγεται τοαπώτατον και βγήκατε να υπερασπιστείτε το ελληνικό Πάσχα. Που δεν έχετε σώσεινα καταλάβετε τι σημαίνει γιορτή στον αιώνα τον άπαντα, τζαμπατζήδες τηςΜυκόνου. Αγοραία σιχάματα πια, σας βαρέθηκε η ψυχή μου

Και στο φινάλε ταβάζετε και με τον τελευταίο διαφημιζόμενο που σας δίνει ψωμί ζώα όρθια. Και γιανα ‘ρθουμε και στο ζουμί, οι διαφημίσεις του τζάμπο γενικα έχουν πάρα πολύχιούμορ και κάνουν θραύση. Μεγαλώσατε όλοι με καμποσάρ και καβαλινα, σούργελατης Φιλοθέης και του Κοκκιναρά, χαπατα του Ψυχικού. Αγράμματα.

Σας πείραξε ηΣτανίση. Κατ’ αρχήν από τη σκασίλα σας, τριπλασιάσατε την δύναμη τηςδιαφήμισης. Την προσέξαμε όλοι ακόμα πιο πολύ. Κυνηγάμε να την ακούσουμε. Καιτι θέλετε ρε και μιλάτε; Ποιος σας έβαλε αστυνομία του γούστου; Ποιος σαςδιόρισε να προφυλάξετε ποιον; Λαϊκάντζες του μπότοξ και της ακαπνιάς. Άντεγιατί σας χρειάζεται πολύ τζάμπο τελικά για να πάτε για πάντα στον κόρακα

Μπλοκγκάρια τουκερατα. Με συγχύσατε πάλι. Διαβάζω, ακούω όλα τα φλούφλια κι όλες τις κυράτσεςπου ενοχλήθηκαν. Ημιαμόρφωτα ζαβά. Άντε σκάστε γιατί αρκετή ζημιά κάνετε καιπου υπάρχετε. Ξαφνικά πάθαμε κρίση καλού γούστου. Δεν έχετε διαβάσει έναβιβλίο, δεν έχετε δει μια ταινία.

Ζητιανεύετε ένακαμπεράκι και καμιά κολωνίτσα. Σινιέ. Και σας πείραξε η Στανίση στα τζάμπο. Ηιέρεια σας πείραξε, ρε ούφα μεταλλαγμένα. Ορθιάδες του Κολωνακίου. Ερημωμένακαι ακατοίκητα. Βγήκατε να κρίνετε και να σώσετε την ελληνική οικογένεια και ταψώνια της. Άντε ρε να χαθείτε και να χάνεστε πια.

Άστε πια τηνΕλλάδα ήσυχη να είναι όσο βλάχα θέλει. Άστε. Βγήκε κι η Αρβελέρ να μας πει ότιάκουσε τι; Ότι τον Σεπτέμβριο δεν θα ‘χουμε κράτος. Ότι κάποιος της το είπε.Σοβαρά μιλάτε κυρία Αρβελέρ μου; Σιγά και τρομάξαμε. Ποιος σας το κάρφωσε;Πόσους γνωστούς έχετε στους παλιανθρώπους; Για πείτε μας. Άντε γιατί δεν θα μουανεβάσετε τα ζάχαρα, τζάμπα κι άδικα.

Στανίση ρε καιξερό ψωμί. Τίποτα! Σσσστ το σκασμόνε. Παρδαλά κατσικάκια. Πρρρρρρ ρε.Πρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ. Τι θα καταπατήσετε και τα μοναστήρια, τα ξωκλήσια…Μέχρι που θα μπείτε; Τι θα αρπάξετε.

Τριτη 23 κανονικατου Αγίου Γεωργίου, αλλά είναι κινητή, πάει μετά το Πάσχα. Όλα πιο μετά φέτος,όλοι στα τζάμπο ρε. Όλοι μπεστ οφ Στανίση ρε. Μυστικέ μου ερωτα ρε! Και φανερέμου άμα λάχει. Έτσι για να σκάσετε, να φάτε τα λυσσακά σας. Μας τα πρήξατε πια.Ζουράρις, πού είστε; Για δε μιλάτε; Aλαλαλλαλια, χαι χαι χαι.

Γεια σουΚατερινάρα μου με τα γκωτιέ σου και την τρίπατη τραβεστογόβα σου! Γεια σουβλάχα μου, θεά αδυσώπητη. Γεια σου νούμερο ένα τση λαϊκής ψυχής. Όρμα στηδιαφήμιση. Σκάνε που δεν την πήρανε οι ανορεξικές πιαρατζούδες των πάλαι ποτέομίλων και τώρα παρατρεχάμενες των οιωνδήποτε.

Φύγετε ρε απ τοκαντράν. Κάντε πέρα, σα πέρα ρε. Εχεχε. Τραβάτε στη στέγη ρε. Και μετά ολουρμούστο τσάο για καμμιά πίτσα λιγούρια. Και μετά στο Γιαννιά ρε».

 A, όλα κι όλα. Μπορεί να του τα "χώνουμε" του κατά καιρούς, αλλά οφείλουμε να παραδεχτούμε πως από "αργκό" σκίζει ο "παλαβιάρης" μουσικοσυνθέτης και τραγουδιστής (πολλά τα καλά "κομμάτια" του, ομολογουμένως). Αριστούργημα το παραπάνω ξέσπασμα του . Και με πολλές αλήθειες τούτη τη φορά.

΄Ορμα, Σταμάτη. Ισοπέδωσε τους υποκριτές με τα  μοναδικά, "υπέρβαρα κιλά" σου!

Αυξήθηκαν σε αγριότητα και αριθμό τα περιστατικά ρατσιστικής βίας στη χώρα μας

«Η πλειονότητα των περιστατικών ρατσιστικής βίας έγιναν στο δήμο Αθηναίων, σε περιοχές γνωστές για τα προβλήματά τους, όπως είναι ο Άγιος Παντελεήμονας, η πλατεία Αττικής και Αμερικής και άλλες περιοχές γύρω από την Ομόνοια» αναφέρει το Δίκτυο Καταγραφής Ρατσιστικής Βίας (φωτογραφία Αρχείου)

- Αβραμόπουλος: Καμία κυβέρνηση δεν παραιτήθηκε από τις αποζημιώσεις - Διεκδικούμε ό,τι μας ανήκει

- Διακομματική επιτροπή, εξαιρούμενης της Χρυσής Αυγής για το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας

- "Όταν ψηφίζαμε τα Μνημόνια, κανείς δεν είπε για χρέη άλλων που φορτώθηκε ο Ελληνικός λαός" είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ

- Παναγούλης: Το μόνο που νοιάζει την κυβέρνηση είναι να πέσει το ΦΠΑ στο σουβλάκι!

- Χρυσή Αυγή: Θέλουμε Μεταξάδες και όχι Σαμαράδες

"Το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων, άνοιξε για να κλείσει", είπε μεταξύ άλλων ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος στην Βουλή.

Είπε ακόμα ότι απαιτείται εθνική συνενόηση και πως υπάρχει πολιτική βούληση.

"Το ζήτημα των αποζημιώσεων δεν έκλεισε με αμοιβαία αποδεκτό τρόπο. Καμία κυβέρνηση δεν παραιτήθηκε από τις αξιώσεις. Ό,τι μας αρνήθηκαν, το διεκδικούμε. Η εκκρεμότητα των πολεμικών αποζημιώσεων υφίσταται", ανέφερε ο υπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Χαρακτήρισε το θέμα "σύνθετο", που έπρεπε να έχει "διευθετηθεί νωρίτερα". "Κάποιοι επιχείρησαν να συνδέσουν την απαραίτητη δημοσιονομική προσαρμογή και τις μεταρρυθμίσεις με το ζήτημα των αποζημιώσεων. Είναι λάθος γιατί ένα ζήτημα ανοιχτό επί 60 χρόνια δεν χωρά στο χρονοδιάγραμμα της κρίσης, αλλά με τη διευθέτησή του σβήνει ένα σκοτεινό σημείο που μας άφησε η ιστορία και ανοίγει νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μας", υπογράμμισε ο υπουργός Εξωτερικών.

Ο Μανώλης Γλέζος που προκάλεσε και την συζήτηση στην Βουλή, είπε ότι πιστεύει πως το θέμα είναι εθνικό. "Δεν διεκδικούμε τίποτα" είπε και καλέσε την κυβέρνηση να "ξεφύγει από τον ξύλινο λόγο που χρησιμοποιεί μέχρι τώρα και όλα αυτά που χρησιμοποιεί η διπλωματική γλώσσα... Ήρθε η ώρα το κοινοβούλιο να άρθει στο ύψος των περιστάσεων και να κάνει το χρέος του απέναντι στην ιστορία".

Η συζήτηση για τις γερμανικές αποζημιώσεις έγινε μετά από επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξης Τσίπρας ζήτησε να κινηθούν οι απαιτούμενες διαδικασίες για τη συγκρότηση διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής η οποία θα μελετήσει το ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων. Όπως τόνισε, το μόνο κόμμα που πρέπει να εξαιρεθεί από τη διακομματική αυτή επιτροπή είναι, όπως είπε ο κ. Τσίπρας, το "φιλοναζιστικό κόμμα, οι βουλευτές του οποίου σήμερα απουσιάζουν από τη συζήτηση στη Βουλή".

"Δε μπορώ να μην επισημάνω ότι το αίτημα της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ εκκρεμμεί εδώ και 7 μήνες. Αλλά αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο γιατί είναι γνωστό ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία είναι σε συρρίκνωση", τόνισε ο κ.Τσίπρας και σημείωσε ότι επαναφέρει αυτό το αίτημα. "Προφανώς δεν είναι θέμα του προέδρου της Βουλής ειναι μια πολιτική απόφαση", είπε.

"Έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια και να φτάσουμε σε αυτή τη χώρα να ζούμε συνθήκες νέου κοινωνικού ολοκαυτώματος. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτό το θεμα αναδεικνύεται ξανά όταν ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι και διακυβεύεται η εθνική ανεξαρτησία της χώρας και ο λαός ζει συνθήκες εξαθλίωσης", πρόσθεσε και χαρακτήρισε "ακάματα" τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης Αποζημιώσεων, κατηγορώντας το πολιτικό σύστημα πως τους θεωρούσε γραφικούς. "Δεν υπηρξε κυβερνηση που να θέσει σοβαρά αυτό το ζήτημα", είπε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Μάλιστα, ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ εξήρε «την άριστη δουλειά που έκανε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για τη συλλογή των εγγράφων και των αρχείων για τις γερμανικές αποζημιώσεις» και πρόσθεσε πως «από εδώ και πέρα χρειάζονται πολιτικοί χειρισμοί και προφανώς το εθνικό θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων δεν μπορεί να είναι ένα θέμα που αφορά μόνο τους αξιόλογους, κατά άλλα, λειτουργούς του Δημοσίου».

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ κάλεσε επίσης την κυβέρνηση να θέσει σε γνώση του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Γερμανικών Αποζημιώσεων τα έγγραφα που συγκεντρώθηκαν από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους και χαρακτηρίζονται απόρρητα.

"Εμείς δεσμευόμαστε να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή της διεκδίκησης ανεξάρτητα από το ότι ο κ. Σόιμπλε έχει διαφορετική άποψη", είπε.

"Πριν από 3 χρόνια σε αυτή τη Βουλη ψηφίζονταν το 1ο μνημόνιο, 2ο, 3ο μετά το Καστελοριζο, με βασικό επιχειρημα ότι οι Ελληνες δεν μπορεί να είναι μπαταχτσήδες ότι πρέπει να πληρώνουμε τα χρέη μας. Κανείς δεν μίλησε για τα χρέη των άλλων αλλά χρέη που φορτώσαν στον ελληνικό λαό χωρίς τη δική τους επιλογή, χρέη τα οποια ιστορικά και ηθικά οφείλουμε να διεκδικήσουμε από τους εταίρους μας σήμερα δεν πρέπει να τεθούν στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης", είπε ο Αλέξης Τσίπρας.

Κατηγόρησε τη Γερμανια πως "αποζημίωσε αυτούς που δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και αυτούς τους οποίους θεώρησε ότι είχε ηθική υποχρέωση λόγω ηθικής... του εβραικού λαού". Σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, η Ελλάδα πρέπει να βρει συμμάχουν ακόμη και μέσα στη Γερμανία. "Μόνο αν προσπαθήσουμε να δημιουργηθεί ευρύ λαϊκό κίνημα συμπαράστασης για τις Γερμανικές αποζημίωσεις ανάλογο όπως αυτό που δημιουηργήθηκε για τον πόλεμο του Βιετνάμ μόνο τότε θα μπορούσαμε να έχουμε ανάλογα αποτελέσματα".

Δεν παρέλειψε να επιτεθεί στον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, λέγοντας πως θέλει να ακούσει και τη δική του άποψη επί του θέματος. Γιατί μόλις εξελέγη έκανε δυο πραγματα. Το πρώτο ήταν να φερει προς ψήφιση την υπόθεση του κουκουλώματος της SIEMENS. Να αποσυρθεί το ελληνικό δημόσιο από τις απαιτήσεις του απέναντι σε μια γερμανική εταιρία που διέφθειρε με την παρουσία της τα κόμματα εξουσίας και κυβερνήσεις προκειμένου να φέρει έργα και το δεύτερο να μεταβεί στο Βερολίνο να συναντήσει την Άνγκελα Μέρκελ και φυσικά ούτε λόγος για διεκδικήσεις και να της πει ουδείς αναμάρτητος γιατί κάποτε ήταν αντίθετος με το μνημόνιο.

"Η σημερινή συζήτηση αποτελεί το καλύτερο μνημόσυνο", είπε ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Στάθης Παναγούλης, σημειώνοντας ότι "όταν ο Αλέξης Τσίπρας το έβαλε ωμά απέναντι στον Σόιμπλε έσπευσαν να ειρωνευτούν. Τα παπαγαλάκια της τηλεόρασης ειρωνεύονταν. Και το ερώτημα είναι ποιος Έλληνας πολιτικός το έθεσε πρόσωπο με πρόσωπο. Και το έχουν αποδεχτεί όλοι ακόμα και ο Χίτλερ που έδωσε τις 3 πρώτες δόσεις. Η μόνη μάχη που δινει σήμερα η κυβέρνηση είναι να κατεβάσει το ΦΠΑ στο σουβλάκι στο 13%".

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής, Χρήστος Παππάς είπε: "Θέλουμε μια εθνική ηγεσία για να πετύχουμε αυτά που μα οφείλουν. Θέλουμε ΜΕΤΑΞΑΔΕΣ και όχι ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ, ανθρώπους που θα διεκδικήσουν και δεν θα έχουν μετατρέψει την Ελλάδα σε προτεκτοράτο των σιωνιστών Μέρκελ και Σόιμπλε!

Δεν κυβερνά τη Γερμανία ο Χίτλερ, πέθανε τέτοιο καιρό το 1945".

  Δε χρειάζονται ούτε ιστορικές γνώσεις, ούτε άλλη, ιδιαίτερη ικανότητα, για να αντιληφθεί κανείς πως όλη αυτή η συζήτηση γίνεται για το "θεαθήναι" ("κουβέντα να γίνεται").  Ο δημαγωγικός λόγος των εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανής και μάλιστα εκφέρεται σε υψηλούς τόνους, για να γίνεται  πιο πιστευτός,  αφού στην Ελλάδα  συνήθως, όποιος...κραυγάζει περισσότερο ,έχει και δίκιο.

Τίποτα δεν πιστεύει απ΄αυτά που λέει ο Τσίπρας. Δυσυχώς, όμως,, στο ίδιο επίπεδο Τσίπρα, "κατεβαίνει" και ο Μανώλης Γλέζος, ενώ θα έπρεπε ο ίδιος  να αυτοπροστατεύεται από τέτοιον εξευτελισμό. Δεν το κάνει. Κι άλλες φορές γράψαμε πως ο Γλέζος δεν είναι "Τσίπρας". Είναι θλιβερό ο ήρωας της "Κατοχής" να συμπεριφέρεται σήμερα, ως κοινός " Μαυρογυαλούρος". Θλιβερό!

 ΄Οσο για την "ταμπακιέρα" (τις αποζημιώσεις), θα το επαναλάβουμε. Αυτή η εποχή σήμερα ,είναι εντελώς ακατάλληλη, για να ανακινηθεί τέτοιο θέμα. Πολλώ μάλλον, για να έχει θετική εξέλιξη. Αν γινόταν πριν την κρίση, ίσως και να είχε κάποια τύχη. ΄Οχι πως οι Γερμανοί  θα ενέδιδαν και τότε εύκολα. Αλλά θα υπήρχαν, έστω κάποιες αμυδρές ελπίδες.

Από τις αποζημιώσεις, πάντως, το αναγκαστικό δάνειο, θα είχε περισσότερες πιθανότητες να δικεδικηθεί με επιτυχία. Και όταν αργότερα έρθει το "πλήρωμα του χρόνου", αυτό πρώτα πρέπει να διεκδικηθεί από τη χώρα μας. Πολύ δύσκολα φυσικά να περιμένει κανείς θετική εξέλιξη, αφού πέρασαν τόσα χρόνια χωρίς ουσιαστική απαίτηση. Πέρα από  αυτό, το γεγονός πως ο Καραμανλής απεμπόλησε τα εθνικά δίκαια και  παραιτήθηκε στην ουσία από τις ελληνικές διεκδικήσεις, εισπράττοντας "ψιχία" τότε από τους Γερμανούς (κι αυτά, για να τα μοιράσει στους  "λυσσασμένους  νικητές" -οπαδούς του) ,είναι καταλυτικό επιχείρημα υπέρ των Γερμανών.
 
Ο ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζει πολύ καλά αυτό.΄Ομως, για το μόνο που νοιάζεται  είναι  η εξουσία. Με ποιο τρόπο θα την κατακτήσει (ορθόδοξο ή όχι), δεν έχει σημασία. Γι΄αυτό, όσο περνάει ο καιρός, η δημαγωγία , ο φτηνός-ξύλινος κομματικός λόγος και οι εντυπώσεις θα επιστρατεύονται  ως "επιχειρήματα" από το κόμμα, που γενήθηκε μέσα από τις "στάχτες" του παλαιού ΠΑΣΟΚ. 

Τέτοιοι,όμως, κομματικοί σχηματισμοί στη χώρα μας (συμπίλημα συμφερόντων χωρίς, ή  με πλαστή, ιδεολογική ταυτότητα) , δεν έχουν μέλλον. Γι΄αυτό και με το χρόνο είναι σίγουρο πως ο ΣΥΡΖΑ  θα διαλυθεί  "εις τα εξ ων συνετέθη". Ας το γνωρίζει αυτό η "Νεο-Πασοκική τρόικα" των συντεχνιών και των ανομολόγητων συμφερόντων, που επαίρονται γιατί κατάφεραν να συσπειρώσουν και να  "βγάζουν  στο Σύνταγμα" ό,τι χειρότερο σε κομματική πελατεία υπάρχει στη χώρα.  Είναι ιστορική διαπίστωση (όχι ευχή).

TA NEA, 22-4-2013

«Πρεμιέρα» Κουτσούμπα με Μπρεχτ και επίθεση κατά ΣΥΡΙΖΑ

Την πρώτη του δημόσια ομιλία μετά την εκλογή του στη θέση του γενικού γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, έδωσε τη Δευτέρα ο Δημήτρης Κουτσούμπας, επιλέγοντας ως χώρο για την πολιτική του πρεμιέρα του το Πάρκο Ελευθερίας και τα πρώην κρατητήρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ.

Σε μια ομιλία που έγινε με αφορμή τη συμπλήρωση 46 χρόνων από το πραξικόπημα των συνταγματαρχών της 21ης Απριλίου 1967, ο Δημήτρης Κουτσούμπας επιχείρησε να δώσει το στίγμα της νέας εποχής του κόμματος:

Επικαλέστηκε τον Μπέρτολτ Μπρεχτ, τις ιστορίες του κύριου Κόινερ – «Μα γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύουμε την βλακεία: Γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν», είπε αναφερόμενος στο φαινόμενο της Χρυσής Αυγής.

Στάθηκε στα πρόσφατα γεγονότα της Μανωλάδας – «η επίθεση στους εργάτες γης της Μανωλάδας δεν ήταν μια μεμονωμένη ενέργεια, ούτε στρέφεται αποκλειστικά σε βάρος μεταναστών· είναι επίθεση συνολικά στην εργατική τάξη, με αναπαραγωγή όμως και του ρατσισμού» είπε.

Αναφέρθηκε στη δίκη Τσοχατζόπουλου – «κλείνουν φυλακή μερικούς, όπως τον Άκη Τσοχατζόπουλο που σήμερα γίνεται η δίκη του, είτε άλλους, που η ενοχή τους είναι πασιφανής ή θέλουν να τους ξεφορτωθούν σαν στυμμένες λεμονόκουπες, για να συνεχίσουν οι υπόλοιποι να προωθούν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική σε ένα αστικό κράτος που γεννάει όλους αυτούς» – τόνισε.

Καυτηρίασε όλα τα άλλα κόμματα, αλλά εστίασε την κριτική του κυρίως σε αυτά της Αριστεράς – «τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλα κόμματα του οπορτουνισμού, όπως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή η κίνηση Αλαβάνου, μιλούν για έξοδο από την Ευρωζώνη, επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Τι κάνουν όλοι αυτοί; Κλείνουν απλώς το μάτι σε μερίδα του κεφαλαίου που προετοιμάζεται ή καλοβλέπει μια ενδεχόμενη αποχώρηση από το ευρώ» υπογράμμισε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο Περισσός δεν τάσσεται αυτή τη στιγμή υπέρ της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη.

Επιτέθηκε με ιδιαίτερη θέρμη στον ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο είπε ξεκάθαρα ότι «εξαπατά τον λαό» και τον κατηγόρησε για «υποκριτική σκανδαλολογία».

Αναφερόμενος στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ο νέος γγ του ΚΚΕ είπε χαρακτηριστικά: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ορκίζεται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, μιλάει για καλούς επενδυτές, επιλέγει προφανώς κάποιους, έχει τους λόγους του, κρύβοντας ότι βασικό κριτήριο των επενδύσεων και της ανταγωνιστικότητας είναι να πληρώνονται με μισθούς Βουλγαρίας οι εργάτες, να δίνονται όλο και περισσότερες φοροαπαλλαγές στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που ήδη δεν ξέρουν τι έχουν, την ώρα που ο λαός υποφέρει, κλείνουν τα μικρομάγαζα, όλο και περισσότεροι αγρότες αποσύρονται, οι στρατιές των ανέργων μεγαλώνουν».

Ο ίδιος υπενθύμισε δε ότι «η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ τον οδηγεί να αναζητά συμμαχίες στη λαϊκή δεξιά, στο κόμμα του Καμένου, να εκθειάζει το μοντέλο διαχείρισης Ομπάμα και τα σχέδια Μάρσαλ».

 Επιτυχής και ελπιδοφόρα η "παρθενική" εμφάνιση-ομιλία του Γ.Γ του ΚΚΕ σήμερα. Κάτι αλλάζει να υποθέσουμε στο ελληνικό κομμουνιστικό κόμμα; Μακάρι!

 Το ΚΚΕ (με όλα τα "κουσούρια" που κουβαλάει) είναι μια από τις βασικότερες και πιο έγκυρες πολιτικές "φωνές" στον τόπο, ανάμεσα στις "κραυγές" και τα παραληρήματα των γνωστών "Μαυρογυαλούρων". ΄Οταν  το ΚΚΕ θέλει, αρθρώνει στέρεο και σοβαρό πολιτικό λόγο, που μπροστά του τα φληναφήματα του ΝΕΟ-ΠΑΣΟΚ (διάβαζε ΣΥΡΙΖΑ) είναι αστείες ατάκες και γλυκανάλατα τσιτάτα. -"Πιάτο με ολίγον... απ΄όλα" και καρυκεύματα  από Μαρξ, Λένιν, Μαρκούζε,Λούξεμπουργκ, απαραίτητα για να καλύψουν- εξουδετερώσουν  την έντονη δεξιά και ακροδεξιά γεύση του.  

Να, γιατί λέμε πως  θα δεχτεί ένα από τα σοβαρότερα ιστορικά πλήγματα ο κοινοβουλευτισμός της χώρας και η πολιτική ζωή του τόπου γενικότερα, αν λείψει ποτέ το ΚΚΕ από τη Βουλή των Ελλήνων. 

Βασίλης Παπακωνσταντίνου "Ποτέ δεν θα καταφέρουν να υποτάξουν έναν περήφανο λαό"

22/4/2013

  Του Βασίλη, του τα έχουμε "χώσει" επανειλημμένα, γιατί με τα τραγούδια του και τον ανεύθυνο τρόπο ζωής του, οδήγησε στα ναρκωτικά  και την περιθωριοποίηση πολλούς έφηβους και άτομα συναισθηματικά ανώριμα.

 Παραπάνω, όμως, τα λέει καλά. Είναι αλήθεια όσα  αναφέρει. Δείχνει πιο ώριμος πιο σοφός τώρα. Γι΄αυτό χρειάζεται πριν "φύγει" να κάνει μια σοβαρή αυτοκριτική  και να αποκηρύξει το κακό παρελθόν του. Αλλιώς θα μένει "λίγος" και ένοχος.

 ΖΟΟ.GR 21-4-2013

Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους.
 
Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς».

Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων»  αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.

Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο Τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη. χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24.5.74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»:

«Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας».

Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος ξεχείλισε βέβαια από πληροφορίες για σκάνδαλα της χουντικής επταετίας. Ομως αυτά θεωρούνταν τότε -και σωστά- απλές παρωνυχίδες μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα της δικτατορίας.

Απολαβές και «ασυλία»

Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους σε σχέση όχι μόνο με τους ώς τότε δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους, αλλά και με τις απολαβές της ανατραπείσας κοινοβουλευτικής «φαυλοκρατίας». Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5.10.73).

Ακολούθησαν κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8.2.75).

Οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τέλος τη μελλοντική ασυλία τους, με ρυθμίσεις που κάνουν τα σημερινά κουκουλώματα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30.12.1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των ...συναδέλφων τους. Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα!

Προϋπόθεση για την ατιμωρησία συνιστούσε, φυσικά, η επιτυχία της ελεγχόμενης επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό «αλά τουρκικά». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε όμως το εγχείρημα στον αέρα, με αποτέλεσμα τον κάθετο θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης απ’ το προηγούμενο καθεστώς.

Τα μαύρα κρέατα

Το μόνο σκάνδαλο που εκκαθαρίστηκε δικαστικά επί χούντας, αποκαλύφθηκε για λόγους προπαγανδιστικής «νομιμοποίησης» της ανατροπής του Παπαδόπουλου απ’ τον Ιωαννίδη. Πρόκειται για την (κυριολεκτικά δύσοσμη) «υπόθεση των κρεάτων», με βασικούς κατηγορούμενους τον πρώην υφυπουργό Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλο και το Γεν. Διευθυντή του Υπουργείου (και διορισμένο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) Ζαφείριο Παπαμιχαλόπουλο.

Το κατηγορητήριο αφορούσε ποικίλες παρανομίες, με κυριότερη τη «δωροληψία κατά συρροήν» από μεγαλεμπόρους για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος με αποτέλεσμα παράνομες ανατιμήσεις («καπέλα») σε βάρος των καταναλωτών. Επιμέρους πτυχή του σκανδάλου συνιστούσε η απαγόρευση διάθεσης ντόπιων ζώων, ώστε να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που «μαύριζαν» και «δεν τάθελε ο κόσμος». Στη δίκη πρόκυψε ανάμιξη του Παττακού  αναγνώστηκε, μάλιστα, και διαταγή του (21.9.72) «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα επίμαχα προϊόντα.

Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, ποινή που το 1976 μειώθηκε σε 14 μήνες. Δεν διώχθηκε, αντίθετα, για την επίδοση που τον έκανε ευρύτερα διάσημο: το «μπαλόσημο» που (φέρεται να) εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ, με το παρατσούκλι «ο κύριος 10%».

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχετικές ημερολογιακές εγγραφές του διπλωμάτη Γεωργίου Χέλμη, γαμπρού του Μαρκεζίνη. «Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)», σημειώνει στις 21.1.74, για να συμπληρώσει στις 5.2: «Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν». Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος «ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό κά)» («Ταραγμένη διετία», Αθήνα 2006, σ.123, 129 & 161).

Η «νέα φαυλοκρατία»

Η δυσοσμία δεν περιοριζόταν ωστόσο στα κρέατα. Επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» (και κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας) Σάββας Κωσταντόπουλος εξομολογείται γραπτά στον παλιό του πάτρωνα Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος, σ.50).

Παρά τη στενή σχέση του με το καθεστώς, ο Κωσταντόπουλος διατήρησε την ίδια γνώμη μέχρι τέλους. Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τονίζει πως «είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων). Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» (όπ.π., σ.203-5).

Παρόμοια αίσθηση αναδύουν κι οι επιστολές του «γεφυροποιού» Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή: «κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)» (14.10.68), «ανησυχία» του Παπαδόπουλου για «τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως» (28.10.72).

Ιδια γεύση και στη συνομιλία του νεαρού -τότε- πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον παλαίμαχο μεταξικό υπουργό Ασφαλείας, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (27.8.71): «Και για το στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται» («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», σ.116-7).

Ειδική πτυχή της «νεοφαυλοκρατίας» αποτέλεσε η ποικιλότροπη «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων:

* Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου.

* Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών.

* Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ.

* Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν ‘μπον φιλέ’ γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.118).

Ειδική κατηγορία σκανδάλων συνιστούν οι ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις «ημετέρων». Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ.

Ενδιαφέρουσα και η εμπιστευτική ενημέρωση του Χαρίλαου Χατζηγιάννη, προσωπικού φίλου του δικτάτορα, προς τον αυλάρχη του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (25.11.70): «Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας [Παπαδοπούλου], του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», Αθήνα 1999, σ.296).

Η Ντόλτσε Βίτα

Την εικόνα συμπληρώνουν, από διαφορετική οπτική γωνία, οι αναμνήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, φωτομοντέλου που το 1973 παντρεύτηκε το διοικητή της ΚΥΠ: «Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (σ.85-6).

Στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, «έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω». Μεταξύ των αιτημάτων που ικανοποίησε, γράφει, ήταν και η απονομή χάριτος (απ’ τον Παπαδόπουλο) σ’ ένα συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην «μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας», που είχε καταδικαστεί «με αποδείξεις» για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας (σ.89).

Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν «επιλεγμένοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες», όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω» (σ.88).

Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν «ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’ με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία» (σ.95).

Εύγλωττη για τις στενές σχέσεις χουντικής ηγεσίας και μεγαλοκαπιταλιστών είναι η περιγραφή ενός ιδιωτικού ταξιδιού της Ντέλλας με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι: «Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. [...] Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. [...] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης» (σ.87).

Οι επαφές αυτές δεν ήταν αυστηρά κοινωνικές. Λίγο μετά το Πολυτεχνείο, π.χ., το ζεύγος Ρουφογάλη τρώει στο σπίτι του με το Λάτση. Αρχηγός της ΚΥΠ κι εφοπλιστής «συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει». Μετά το τέλος της κουβέντας, ο δεύτερος προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο, για κάποιες ιατρικές εξετάσεις (σ.100).

Μια στιχομυθία του Ρουφογάλη φωτίζει, τέλος, καλύτερα την τυχοδιωκτική διαχείριση του δημόσιου πλούτου από τα ηγετικά στελέχη της χούντας:

«Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ‘Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος» (σ.98).

Οι συμβάσεις

Το φιλέτο των σκανδάλων της «επταετίας» υπήρξαν ωστόσο οι μεγάλες «αναπτυξιακές» συμβάσεις της περιόδου.

* Η πρώτη υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για «παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). Είχε προταθεί το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών (κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την ψηφίσει. Η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο (συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1.200.000 δολάρια.

Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει τα ποσοστά επί των ...εξόδων της: «Το κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν (στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος, «επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα». Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από το κράτος των δαπανών της εταιρείας -συν 11%- ακόμη και κατά την ...«περίοδο τερματισμού» (ΦΕΚ 1969/Α/268). Επίσημη δικαιολογία: «αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69).

* Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης!)  τα 4.500.000 δολάρια «εν είδει προκαταβολής». «Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000» (άρθρο 1§4). Τελικά, δε βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα κι έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθημε με 1 ½ δις δρχ.

* Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. Το Μάιο του 1972, η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201).

Θερμός υποστηρικτής της χούντας, ο Πάππας πρωταγωνίστησε ως γνωστόν στο «ελληνικό Γουτεργκέιτ», ανακυκλώνοντας κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον απ’ τους δικτάτορες. Ενας προσωπάρχης του με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ.

* Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε ωστόσο το ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης, Λάτσης κ.ά) για το 3ο διϋλιστήριο της χώρας. Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του Νιάρχου. Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων κι έκτακτους ανασχηματισμούς. Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε, ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω την εγγύησή του, το 3ο διϋλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι ένα 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181).

Μια λεπτομέρεια αυτής της τιτανομαχίας, από την εμπιστευτική ενημέρωση Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25.11.70), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τα σημερινά δεδομένα:

«Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία».
 
 

Το «Τάμα του Εθνους»

Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο σκάνδαλο της χούντας: ο τέλειος συνδυασμός της επαγγελίας μιας «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» με τη μεγαλομανία του δικτάτορα και το ξάφρισμα υπέρογκων δημόσιων κονδυλίων.

Στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε την ανέγερση ενός μνημειώδους ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια ως εκπλήρωση, υποτίθεται, της σχετικής υπόσχεσης της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829 προς το Θεό σε περίπτωση απελευθέρωσης της Ελλάδας. Σύμφωνα άλλωστε με τη χουντική προπαγάνδα, η «επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά η άμεση συνέχεια -και ολοκλήρωση- του 1821.

Το έργο εγκρίθηκε στις 5.1.69 σε κοινή συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου και αρχιεπισκόπου. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στ. Πατττακό, Συντονισμού Ν. Μακαρέζο, Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημ. Εργων Κ. Παπαδημητρίου και τον υφυπουργό Προεδρίας Κ. Βοβολίνη. Ενα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Στο εγχείρημα μετείχε, με άλλα λόγια, σύμπασα η ανώτατη πολιτική και πνευματική ηγεσία του καθεστώτος.

Για το είδος της προπαγάνδας που συνόδευσε την εξαγγελία, αποκαλυπτικό είναι ένα απόσπασμα από την «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» (3.6.73): «Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Εθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό».

Η επιστημονική κοινότητα των 1.857 ελλήνων αρχιτεκτόνων δεν φάνηκε πάντως να δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό. Τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «προσχεδίων» και «ιδεών» μεταξύ 1970 και 1973 κατέληξαν σε φιάσκο: παρά τα τεράστια «βραβεία» που τους συνόδευαν (από 300.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα ήταν γύρω στις 4.000 δραχμές), οι προτάσεις που υποβλήθηκαν ήταν αντίστοχια 7, 35 και 31. Τελικά και οι τρεις διαγωνισμοί κηρύχθηκαν άγονοι - μάλλον δίκαια, αν κρίνουμε από τις μακέτες που δημοσιεύθηκαν μεταδικτατορικά στο «Αντί» (30.11.74). Ακόμη κι έτσι, 3.650.000 δρχ διανεμήθηκαν σε ελάσσονες «επαίνους».

Απείρως μεγαλύτερη τέχνη επιδείχθηκε στη διασπάθιση των χρημάτων.

Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» για την οικονομική διαχείριση του «τάματος». Σύμφωνα με τον τελικό απολογισμό του που δημοσιεύθηκε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου («Εστία» 19.1.1974), το «Ταμείο» εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δρχ: 45,5 εκατομμύρια ως επιχορήγηση απ’ τον τακτικό προϋπολογισμό, 180 εκατομμύρια από «δωρεές, εισφορές, κλπ» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια. Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα (η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» π.χ. 10 εκατομμύρια), ενώ το υπόλοιπο προήλθε από το υστέρημα του φιλοχρίστου και φιλοθεάμονος κοινού  όπως ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που θυσίασε στο «Τάμα» ολόκληρο το εφάπαξ του (109.455 δρχ), εισπράττοντας «τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού δια του υπουργού Προεδρίας» («Νέα» 31.12.68).

Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο απολογισμό, το 90% των εσόδων είχε ήδη καταναλωθεί σε απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»!

«Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα Τουρκοβούνια, θα είναι απ’ τους πιο θαυματουργούς στη χώρα μας», σχολίαζαν τις επόμενες μέρες τα «Νέα» (26.1.74). «Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του, δαπανήθηκαν -λες από θαύμα- τα 406 εκατομμύρια δραχμές από τα 453 εκατομμύρια που είχαν τελικά συγκεντρωθεί. Πάντως κι οι πιο ολιγόπιστοι θαύμασαν το γεγονός ότι με εντελώς κανονικό τρόπο αναλώθηκε ολόκληρο το τεράστιο αυτό ποσόν για ένα έργο του οποίου ακόμα δεν κατάφεραν οι υπεύθυνοι να έχουν ούτε το σχέδιο. [...] Αφού λεφτά δεν υπάρχουν πιά, αφού ούτε καν τα σχέδια του ναού δεν έχουν γίνει ακόμη, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να λήξη εδώ και όλοι θα φροντίσουμε να ξεχασθή».

 
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ

Jean Meynaud
«Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα»
(Αθήνα 2002, εκδ. Σαββάλας)
Η σφαιρικότερη ανάλυση της ελληνικής πολιτικής και κοινωνικής ζωής κατά τη δεκαετία του ’60. Ο 2ος τόμος είναι αφιερωμένος στα Ιουλιανά και τη δικτατορία.

Σταύρος Ζορμπαλάς
«Ο νεοφασισμός στην Ελλάδα (1967-1974)»
(Αθήνα 1978, εκδ. Σύγχρονη Εποχή)
Ανάλυση του δικτατορικού καθεστώτος, με έμφαση στη διαπλοκή του με το μεγάλο κεφάλαιο και τον ξένο παράγοντα. Ενδιαφέρουσα πρωτογενής τεκμηρίωση.

Δ. Μπενάς
«Η εισβολή του ξένου κεφαλαίου στην Ελλάδα»
(Αθήνα 1976, εκδ. Παπαζήση)
Εκτενής παρουσίαση των αμαρτωλών συμβάσεων της χούντας κι ακτινογραφία της διαπλοκής ντόπιου και ξένου κεφαλαίου κατά τη δεκαετία του ’70.

Γιώργης Κρεμμυδάς
«Οι άνθρωποι της χούντας μετά τη Δικτατορία»
(Αθήνα 1985, εκδ. Εξάντας)
Δημοσιογραφική καταγραφή προσώπων και πραγμάτων, αποτυπώνει τις πολλαπλές ταχύτητες (και, συχνά, την πλήρη απουσία) «κάθαρσης» των συνεργατών της δικτατορίας.

Ευάγγελος Κουλουμπής
«71 74: Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού»
(Αθήνα 2002, εκδ. Πατάκη)
Ημερολογιακή καταγραφή συνομιλιών και συναντήσεων του -εξ Αμερικής ορμώμενου- συγγραφέα με στελέχη, οπαδούς και αντιπάλους του καθεστώτος κατά την τελευταία τριετία του.

Ντέλλα Ρουφογάλη-Ρούνικ
«Να γιατί»
(Αθήνα 2002, εκδ. Φερενίκη)
Γλαφυρή αυτοβιογραφία της πάλαι ποτέ συζύγου του χουντικού αρχηγού της ΚΥΠ. Αποκαλυπτική για τον τρόπο ζωής του ηγετικού πυρήνα της χούντας, αλλά και για τη στενή διαπλοκή του με μικρούς και (κυρίως) μεγάλους καπιταλιστές.
 

Συγγενείς «εξ αίματος» χούντα - Χρυσή Αυγή

Σαράντα χρόνια μετά την ανατροπή της πρώτης χούντας του Παπαδόπουλου (1973) και σαράντα έξι από την επιβολή της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας (21ης Απριλίου 1967) οι νεοφασιστικές επιδόσεις της Χρυσής Αυγής θέτουν κάποιες νέες πτυχές σε όσους ασχολούνται με την περίοδο.

 Για δύο εγκλήματα καταδικάστηκε σε ισόβια ο... τιτάνας του ελληνικού εθνικισμού Νίκος Ντερτιλής (αριστερά). Για εσχάτη προδοσία και για την εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού Μυρογιάννη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο δολοφόνος ενός παιδιού, πρότυπο για τους χρυσαυγίτες του Μιχαλολιάκου.

Το γενικό ερώτημα είναι ποιες είναι οι σχέσεις του ακροδεξιού τερατομορφώματος με τη δικτατορία του 1967-1974. Τόσο στην ιδεολογία, όσο και στις πρακτικές.

Σε ένα πρώτο και διακηρυκτικό επίπεδο η Χρυσή Αυγή δεν ταυτίζεται απολύτως με τη χούντα. Η Ελλάδα - στρατόπεδο, με τους χιλιάδες φυλακισμένους, τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες, τις διώξεις δεν υπάρχει! Ολα αυτά είναι ψεύδη και προπαγάνδα! Ετσι, αποχρωματισμένη από τη βία και τα βασανιστήρια, αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους «σημερινούς αγώνες» του... έθνους και της φυλής.

Οπως τοποθετεί το ζήτημα ο αρχηγός Ν. Μιχαλολιάκος στο κατ' εξοχήν πόνημά του («Για μια Μεγάλη Ελλάδα...»), το όνομα του δικτάτορα «ασκούσε μια γοητεία σε ένα τμήμα του ελληνικού λαού, αλλά από το σημείο αυτό, μέχρι η συμπάθεια να γίνει πολιτική επιλογή και ψήφος, υπάρχει μεγάλη απόσταση». Αυτό το κενό ανέλαβε να γεφυρώσει.

Οι πρωτεργάτες του πραξικοπήματος που έβαλαν για επτά χρόνια στον «γύψο» τον ελληνικό λαό.

Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να περιγραφούν τα «υλικά» της γέφυρας. Από τα «εθνικόφρονα» κείμενα της χούντας μέχρι τα σημερινά «ιδεολογικά» πονήματα της Χρυσής Αυγής. Οι ταυτίσεις επί της ουσίας, αν εξαιρεθούν οι αλλαγές στις ορολογίες, είναι εντυπωσιακές. Προβάλλει αβίαστα από τις συγκρίσεις ότι η Χρυσή Αυγή είναι η καθυστερημένη (και εκτρωματική) επιβίωση της χουντο-φασιστικής ιδεολογίας στις συνθήκες της καθολικής κρίσης στη μνημονιακή Ελλάδα. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Υπάρχουν, όμως, στιγμές που οι «αποστάσεις» που κρατά από τη χούντα εκμηδενίζονται. Τότε η χουντική περίοδος γοητεύει και οι πρωτεργάτες της αναγορεύονται σε παραδείγματα για μίμηση στους χρυσαυγίτες «αγωνιστές». Η πιο πρόσφατη χρονικά και πιο χαρακτηριστική εκδήλωση αυτής της αντίληψης σημειώθηκε στην κηδεία του «παρασημοφορεμένου στρατηγού Ντερτιλή» τον περασμένο Ιανουάριο. Αυτού του «τιτάνα του ελληνικού εθνικισμού», του «βράχου ήθους και τιμής». Πρόκειται, βεβαίως, για τον ίδιο που καταδικάστηκε και για εσχάτη προδοσία και για την εν ψυχρώ δολοφονία του νεαρού Μυρογιάννη στην εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Η κηδείατου Ντερτιλή εκμηδένισε τις όποιες «αποστάσεις» κρατούσε η Χρυσή Αυγή από το καθεστώς της 21ης Απριλίου.

Τα εμφανή εγκλήματα
Αυτά τα δύο, για να μείνουμε μόνο στα εμφανή εγκλήματα, αφήνοντας κατά μέρος τον δωσιλογισμό του Ντερτιλή με τα Τάγματα Ασφαλείας κατά την κατοχή, την υπονόμευση της Δημοκρατίας της Κύπρου την προδικτατορική εποχή, την εγκληματική δράση του τη νύχτα της 21ης Απριλίου. Οπως, επίσης, τις άλλες νύχτες και μέρες ως πρωτοπαλίκαρο της δικτατορίας.

Οι προηγούμενοι (και επόμενοι) υμνητικοί χαρακτηρισμοί εντός εισαγωγικών, μαζί με άλλους παρόμοιους, ανήκουν στη νεκρολογία «ενός ανδρός, που η Ελλάδα πένθησε» και το «έργο του υπήρξε η τρανή απόδειξη της φυλετικής συνέχειας των ηρωικότερων μορφών?» και παρατίθενται στην επίσημη ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής. Περιέχονται στο αποχαιρετιστήριο κείμενό της.

Εκεί προβάλλεται «αυτή η ηγετική και αγέρωχη μορφή του σύγχρονου Ελληνικού Εθνικισμού». Δηλαδή, ο δολοφόνος ενός παιδιού που υπερηφανευόταν για το σημάδι του (από απόσταση η σφαίρα του Ντερτιλή βρήκε στο κεφάλι τον Μυρογιάννη)!

Αυτός, λοιπόν, με «το παράδειγμά του θα στέκει ως φάρος απαρέγκλιτης συνειδησιακής και ιδεολογικής συνέπειας για κάθε ιδεολόγο πολεμιστή της Εθνικιστικής και Κοινωνικής Ιδέας, στα δύσκολα χρόνια του Αγώνος που απλώνονται εμπρός» στη Χρυσή Αυγή.... Η προτροπή για μίμηση του Ντερτιλή δεν συνιστούν, εννοείται, βεβαίως κάποια άποψη. Σαν προσκλητήριο για εσχάτη προδοσία και δολοφονική βία ηχεί....

Ο πατήρ και ο υιός

Ως σχέση πατέρα και γιου θα μπορούσε να περιγραφεί ο σύνδεσμος Παπαδόπουλου - Μιχαλολιάκου. Γνωρίστηκαν όψιμα στον Κορυδαλλό (το 1978 εξέτισε εκεί ποινή ο τελευταίος για κατοχή όπλων, εκρηκτικών κ.λπ.). Με τα εφόδια αυτά διορίστηκε από τον ισοβίτη δικτάτορα αρχηγός της χουντικής νεολαίας. Η διαδοχή, όμως, ναυάγησε. Θα «αναγεννηθεί», όμως, στην κηδεία του Παπαδόπουλου (1999). Αυτή, όπως γράφει ο... γιoς, ήταν «η αρχή της αφύπνισης, καθώς έγινε η αιτία να σκεφθούν οι εις τη δεξιά όχθη της ΝΔ ευρισκόμενοι Ελληνες πολίτες ότι πρέπει επιτέλους να χαράξουν πορεία προς τη Βουλή». Μένει να δούμε ποια «αρχή» μπορεί να σημαίνει στο μέλλον η κηδεία Ντερτιλή.

Μια μεγάλη... οικογένεια

Οι σχέσεις Μιχαλολιάκου και Χρυσής Αυγής με τον Γ. Παπαδόπουλο και τη χούντα είναι πολλαπλές. Εμφανείς και αφανείς. Περιγράφονται εξαιρετικά και τεκμηριώνονται από τον Δημήτρη Ψαρρά στο τελευταίο βιβλίο του («Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής - Ντοκουμέντα από την ιστορία και τη δράση μιας ναζιστικής ομάδας», Εκδόσεις «Πόλις»). Δεν περιορίζονται μόνο στον αρχηγό, αλλά επεκτείνονται και σε άλλα πρόσωπα (υπαρχηγούς, παρατρεχάμενους και άλλους «επώνυμους» χουντικούς από τα παρασκήνια). Πρόκειται για συγγένειες πρώτου βαθμού, που εκτείνονται από την εμφάνιση της «εθνικοσοσιαλιστικής» έως τη σημερινή «εθνικιστική» Χρυσή Αυγή.

ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ;
Νεοφασιστικό τρικ που βιάζει την πραγματικότητα

Υπάρχει ένα κλισέ που χρησιμοποιούν πολύ συχνά ο αρχηγός και οι υπαρχηγοί της Χρυσής Αυγής για τη χούντα του 1967. Δεν ζήσαμε, όπως λένε, εκείνα τα χρόνια, αλλά ακούμε πολύ συχνά τον κόσμο να λέει: Πού είσαι Παπαδόπουλε! Το μήνυμα είναι: πόσο ωραία και καλά ήταν τότε η χώρα, ενώ σήμερα...

Το επαναδιατύπωσε ο Ν. Μιχαλολιάκος εσχάτως: «Ο τόπος είδε προκοπή μόνο επί 21ης Απριλίου». Πλήρης και κατ΄ εξακολούθηση βιασμός της πραγματικότητας. Πρόκειται για φαιδρότητες, οι οποίες επιχειρείται να αποκτήσουν αληθοφάνεια με διάφορες περιπτωσιολογίες. Ο Σπ. Μαρκεζίνης, τελευταίος δοτός πρωθυπουργός της χούντας του Παπαδόπουλου, κάνοντας τον απολογισμό του οικονομικού έργου της περιγράφει την... προκοπή:

«...Κατά το μέχρι Αυγούστου του 1973 διάστημα, η οικονομική κατάστασις έβαινε σταθερώς επιδεινούμενη με έντονον την ψυχολογίαν της φυγής από την δραχμήν?

Ο καθείς επίστευεν ότι ήρκει να αντικαταστήση τας εις χείρας του δραχμάς με οτιδήποτε?

Εις τούτο δέον να προστεθή ότι η προσπάθεια της διά αστυνομικών μέτρων καθηλώσεως των τιμών σωρείας ειδών ωδήγησεν εις πλήρην εξάρθρωσιν της αγοράς...

Η αποθεματοποίησις και η άρνησις προσφοράς ήρχισε να γενικεύεται, η δε δημιουργία διπλών τιμών και καπέλων έτεινε να παγιοποιηθή...»

Οταν άρπαζε την εξουσία η χούντα ο δικτάτορας Γ. Παπαδόπουλος διακήρυσσε:

«Δεν θα υπάρξη μπουρλοτιέρης κομμουνιστής, όταν δεν ημπορή να παρασύρη ως σειρήνα τον πένητα και νήστιν εργάτην»! Γρήγορα, όμως, καθώς οι πένητες εξακολουθούσαν να υπάρχουν και οι μπουρλοτιέρηδες πολλαπλασιάζονταν το... τροπάριο άλλαξε προς το τέλος της πρώτης χούντας: «Ο Ελληνικός λαός πρέπει να μάθει να τρώει λιγότερο, να δουλεύει περισσότερο και να απαιτεί λιγότερα»!

Αν δεν μάθαινε με το καλό, υπήρχε και η βία...

ΤΑΚΗΣ ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ
Αυτό το ηλεκτρονικό μήνυμα προστατεύεται από spam bots, θα πρέπει να έχετε ενεργοποιημένη τη Javascript για να το δείτε