Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΚΟΛΑΦΟ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΥΛΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ.

  Πριν μερικά χρόνια, ένας ερευνητής-γιατρός στις ΗΠΑ, ξεκίνησε να συλλέγει εμπειρίες από ανθρώπους, που είχαν  εγκεφαλικά πεθάνει, αλλά κάποια στιγμή ξαναγύρισαν στη ζωή. ΄Ολοι , σχεδόν, όταν συνήλθαν,  περιέγραφαν τις ίδιες εικόνες: Σκοτάδι στην αρχή και στη συνέχεια ένα απέραντο θεοσκότεινο τούνελ, που έπρεπε να το διαβούν. Μετά, όσο πλησίαζαν στο τέλος του τούνελ διακρινόταν ένα γλυκό φως, που όσο πλησίαζαν γινόταν και πιο έντονο, σαν προβολέας, αλλά όχι εκθαμβωτικός. Όταν έφταναν πια στο τέλος του διαδρόμου, ενώ η είσοδος ήταν ανοιχτή ,όταν εκείνοι γεμάτοι χαρά και ικανοποίηση πήγαιναν να τη διαβούν, αυτόματα  έκλεινε και εκείνοι γύριζαν θλιμμένοι  πίσω στη ζωή.
  Οι «νεκραναστημένοι», εκτός απ΄αυτή την περιγραφή, έδιναν και άλλες πληροφορίες. Ιδιαίτερη εντύπωση είχε κάνει η σκηνή με την «αιώρηση».Οι περισσότεροι για κάποιο διάστημα και πριν μπουν στο τούνελ, σηκώνονταν ψηλά και αιωρούντο. Από εκεί μπορούσαν να δουν τους γιατρούς στο τραπέζι να παλεύουν με το σώμα τους και να προσπαθούν να τους επαναφέρουν στη ζωή. ΄Αλλοι σε τροχαία έβλεπαν από ψηλά το τρακαρισμένο αυτοκίνητό τους και  εκείνους που προσπαθούσαν να τους τραβήξουν έξω από τα συντρίμμια.
    ΄Ολες αυτές οι εμπειρίες συγκεντρώθηκαν, καταγράφηκαν και εκδόθηκε ένα βιβλίο, που έκανε πάταγο τότε σε όλο τον κόσμο. Μερικοί ερευνητές, βέβαια, δεν πείστηκαν ότι αυτό που έφευγε από το σώμα ήταν η «ψυχή», που αιωρείτο,  διάβαινε το τούνελ και έβλεπε φώτα και προβολείς. Εξήγησαν τα φαινόμενα αυτά με άλλο τρόπο: Με την έκκριση μιας ορμόνης, που μοιάζει  με ισχυρό ναρκωτικό και χύνεται στο αίμα  του μελλοθάνατου, λίγο πριν σταματήσει η καρδιά του, για να τον «μαστουρώσει» και να απαλυνθεί  έτσι η οδύνη του θανάτου. ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΜΟΝΗΣ, ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΩΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ.

   Το  βιβλίο αυτό και οι αντιρρήσεις των άλλων ερευνητών, αποτέλεσαν το ερέθισμα για έναν άλλο γιατρό-χειρουργό, να κάνει την ίδια έρευνα και κατέληξε και αυτός στις ίδιες περιγραφές. Η τελευταία, όμως εμπειρία- πληροφορία, αυτή με την «αιώρηση», του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση και του έδωσε  το έναυσμα, πριν μερικούς μήνες, να ξεκινήσει μια άλλη έρευνα. Για να δει αν πράγματι υπήρχε αιώρηση, τοποθέτησε πολύ πιο ψηλά από το χειρουργικό κρεβάτι κάποια συγκεκριμένα αντικείμενα, για να διαπιστώσει, αν όντως θα μπορούσαν να τα εντοπίσουν και να τα αναφέρουν οι αιωρούμενοι ή απλώς νόμιζαν πως  σηκώνονταν ψηλά. Όλα, δηλαδή, ήταν  στον εγκέφαλο, μια φαντασίωση του ασθενή, που «πήγε στον άλλο κόσμο και γύρισε» και τίποτα περισσότερο.
   Ακόμα, δεν  έχουν δημοσιευτεί τα οριστικά συμπεράσματα. Από τον κύκλο, όμως, του ερευνητή, έχει διαδοθεί πως όντως υπάρχει το φαινόμενο της αιώρησης. Πολλοί ασθενείς-νεκραναστημένοι εντόπισαν αυτά τα κρυμμένα ψηλά αντικείμενα και τα περιέγραψαν!

   Αν πράγματι συμβαίνει αυτό, τότε αλλάζουν όλα τα δεδομένα και βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα συγκλονιστική ανακάλύψη, την παρακάτω: Αυτό που λέμε «ψυχή», με έδρα τον εγκέφαλο, που είναι η ταυτότητα του ανθρώπου και η ύπαρξη και λειτουργία της οφείλονται σε διάφορες-ποικίλες χημικές διεργασίες  (υλιστική θεωρία),δεν υπάρχει. Ούτε επίσης κάποια άλλη, άυλη ψυχή, το δεύτερο συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης, που είναι αλληλένδετη με το σώμα και, όταν εκείνο πεθάνει, αυτή «βγαίνει»-εγκαταλείπει το σώμα και πάει «εις τας αιωνίους μονάς» (θρησκευτική εκδοχή).
   Το κέντρο της «ψυχής» δεν είναι πια ο εγκέφαλος του ανθρώπου, αλλά μια πηγή, ένα κέντρο έξω και μακριά απ΄αυτόν, που λειτουργεί, όπως  ο τηλεοπτικός σταθμός και η τηλεόραση (πομπός και δέκτης). Η ταυτότητα μας, δηλαδή, βρίσκει πραγμάτωση μέσα από την ύπαρξη του πομπού. Αν δεν εξέπεμπε αυτός  το «σήμα» της ταυτότητας ,που κάθε εγκέφαλος (δέκτης) και μόνο αυτός μπορεί να συλλάβει και να επεξεργαστεί αυτό το «σήμα», δεν θα είχαμε συνείδηση της ύπαρξής μας. Όπως η τηλεόραση που είναι  «νεκρή»,χωρίς την εκπομπή σήματος από το τηλεοπτικό κανάλι.
  Οπότε, πάνε περίπατο και οι υλιστικές και  οι θρησκευτικές διδασκαλίες περί αυτόνομης συνείδησης και όλοι οι άλλοι μύθοι τους. Τα τελευταία επιτεύγματα της επιστήμης μας οδηγούν σε άλλα συμπεράσματα. Ότι δηλαδή:
1.Το ΟΝΤΩΣ ΟΝ, είναι έξω από τον υλικό κόσμο, τον οποίο εμείς αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και δεν μπορούμε να το συλλάβουμε-περιγράψουμε, αλλά μόνο να το ανιχνεύσουμε μέσω της «κτήσης»-δημιουργίας. Πώς είναι αυτό το ΟΝΤΩΣ ΟΝ, ποια είναι τα συστατικά του στοιχεία και πως λειτουργεί και συμπεριφέρεται, δεν ξέρουμε ούτε ακόμα μας κατέστησε ικανούς να  τα αντιληφθούμε στην υλική μας υπόσταση.

2.Εκτός από τον υλικό εγκέφαλο, που ως δέκτης, αφού πάρει σήμα από τον κεντρικό πομπό, μας πληροφορεί για την ταυτότητά μας και δραστηριοποιεί την ανθρώπινη-υλική υπόστασή μας, υπάρχει και άλλος μη υλικός εγκέφαλος, ο οποίος  έχει άλλη διάσταση. Αυτός φαίνεται πως δραστηριοποιείται σε άλλες συχνότητες, διαφορετικές από τις υλικές και έχει εκτός των άλλων ,αισθήσεις, συναισθήματα κ.λπ, ένα κυρίαρχο γνώρισμα: Συνεχίζει-«διαιωνίζει» την ταυτότητα του ανθρώπου, αλλά υπό νέες «συνθήκες», σε νέες διαστάσεις αντι-υλικές ή έστω πολύ διαφορετικές από την υλική. Μια άλλη ζωή φαίνεται πως συνεχίζεται με το τέλος της γήινης, αλλά κανείς δεν μπορεί να ξέρει αυτή τη στιγμή ούτε την «ποιότητά» της ούτε τη διάρκειά της. Τίποτα, εν πάση περιπτώσει, άλλο συγκεκριμένο, εκτός από εκείνα τα ελάχιστα που αναφέραμε και περιέγραψαν στους επιστήμονες οι «νεκραναστημένοι».

Antara