ΑΛΛΟ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΝΑ ΤΗΝ...ΞΕΓΡΑΦΕΙΣ

  Στην ενότητα ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ,  επαναλαμβάνουμε-και ίσως κουραστικά- πως οι καθεστωτικοί ιστορικοί, ειδικά όσοι εξασφάλισαν με τις γνωστές «ακαδημαϊκές αλλαξοκωλιές» μια δημοσιοϋπαλληλική θεσούλα σε οποιαδήποτε βαθμίδα στο διδακτικό προσωπικό των ΑΕΙ, «τα δίνουν» όλα, όταν πρόκειται να υπερασπιστούν και να εξαγιάσουν το «αξιακό» σύστημα, που υπηρετούν ή να παραστήσουν τους ειδήμονες επί παντός επιστητού. Δε διστάζουν να  ψεύδονται, να χαλκεύουν στοιχεία, να διαστρεβλώνουν γεγονότα, να ερμηνεύουν κατά πως τους βολεύει αιτίες, αφορμές και συνέπειες ιστορικών γεγονότων Ακόμα και απλά συμβάντα-γεγονότα μπορούν να τα ανάγουν σε ιστορικά -και ας μην έχουν τις προδιαγραφές να χαρακτηριστούν τέτοια- αν ,οι όποιες σκοπιμότητες που υπηρετούν οι εν λόγω «ιστορικοί» ,εξυπηρετούνται από μια τέτοια παραμορφωτική εγχείρηση.

  Το φαινόμενο αυτό  στην Ιστορία είναι πολυκαιρισμένο. Δεν έχει μόνο ο σύγχρονος καθεστωτικός ιστορικός  την… πολυτέλεια να μεταχειρίζεται την Ιστορία ως Προκρούστης. Οι συνάδελφοί του σε παλαιότερες εποχές, ειδικά στην αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο ,ανήγαγαν σε επιστήμη τη μέθοδο του ληστή της …«Κακιάς Σκάλας». Ξενοφώντας, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης , Προκόπιος και άλλοι ,δίνουν δυναμικό παρόν στο μέτωπο των στρατευμένων  ιστορικών. Οι συγκεκριμένοι, μάλιστα,θα λέγαμε πως είναι  οι ξεχωριστοί του είδους,  αφού και …σχολές ιστορικής στρέβλωσης έχουν ανοίξει με τις ανιστόρητες συγγραφικές τους γραφίδες.

  Αφορμή να καταθέτουμε για πολλοστή φορά την παραπάνω συνειδητή μας άποψη, που είναι απαύγασμα πολύχρονης έρευνας  και παρατήρησης της ιστορικής συμπεριφοράς των συγγραφέων της «επιστήμης του Θουκυδίδη», είναι ένα άρθρο (?), που δημοσιεύτηκε  στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (28-1-09/στήλη ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ/ σελ.6).Το υπογράφει ο ομότιμος καθηγητής του πανεπιστημίου Αθηνών Βασ.Κρεμμυδάς. Το άρθρο έχει τίτλο «ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ» και υπότιτλο «Στη Γάζα  ζουν τις συνέπειες τις αποικιοκρατίας».(Μια διευκρίνιση : Ο εν λόγω καθηγητής  γράφει συχνά-πυκνά  στην εφημερίδα και δεν είναι απλά  ένας συνεργάτης του συγκροτήματος Λαμπράκη, αλλά εκλεκτό «στέλεχος», πολλές δεκαετίες  τώρα  και ευνοημένος παντοιοτρόπως από το γνωστό εκδοτικό συγκρότημα που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις. Επομένως, το πόσο καθεστωτικός ιστορικός είναι ο κ.Κρεμμυδάς δεν αποδεικνύεται μόνο, επειδή  είναι  πανεπιστημιακός, αλλά ακόμα περισσότερο, επειδή  ανήκει στην οικογένεια  του συγκεκριμένου εκδοτικού συγκροτήματος. Όμως,  ανεξάρτητα απ΄όσα έχουμε να καταμαρτυρήσουμε στο ΔΟΛ για άλλους λόγους , π.χ καθεστωτικό έντυπο, η εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ θα πρέπει να παραδεχτούμε πως είναι καλή, αν όχι η καλύτερη, ελληνική εφημερίδα, ποικίλης ύλης, ειδικά τα τελευταία χρόνια).

  Ο κ.Κρεμμυδάς, λοιπόν ,θύμα και θύτης ο ίδιος  της προπαγάνδας του αντιαμερικανισμού,  (απόλυτα δικαιολογημένος, ειδικά στη δεκαετία του ΄60), δεν μπόρεσε να εκδυθεί το φανατικό ιμάτιο και να ενδυθεί εκείνο του ιστορικού. Σταθερός στο πνεύμα του ελληνικού αντιαμερικανισμού της γενιάς του 114 ,στην οποία υποπτευόμαστε πως ανήκει, επιμένει να ανακαλύπτει δάχτυλο αμερικανικό πίσω από κάθε στραβό κι αφύσικο σε αυτό τον κόσμο. Εν προκειμένω, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποφαίνεται με μονολιθική απολυτότητα ότι  υπεύθυνος για τα σημερινά δεινά των Παλαιστινίων και της μακροχρόνιας αναταραχής στη Μ. Ανατολή είναι ΜΟΝΟ  ο κακός  δαίμονας, ο ιμπεριαλισμός της Αμερικής . Αυτή φταίει για όλα, και όχι μόνο στη Μ. Ανατολή, αλλά και στο Αφγανιστάν και στο Ιρακ και απανταχού της γης , όπου υπάρχουν σφαγές και καταστροφές.

  Γράφει συγκεκριμένα στο παραπάνω άρθρο: « Ο νέος  «αφέντης», οι ΗΠΑ ,είναι ένας νέος αποικιοκράτης. Σκοπός τους…η εκμετάλλευση ή τουλάχιστον ο απόλυτος έλεγχος των πηγών πλούτου κάθε χώρας…Το τελευταίο (σ.σ την πρόκληση καταστροφών και αιματοχυσίας) το πετυχαίνουν οι ΗΠΑ με πολλούς τρόπους. Είτε επεμβαίνοντας οι ίδιες και προκαλώντας απίστευτες καταστροφές και τρομακτική αιματοχυσία στον ξένο τόπο, όπως πρόσφατα στο Αφγανιστάν και στο Ιρακ…είτε ευνοώντας εμφυλίους πολέμους….Αναδεικνύεται έτσι σε παγκόσμιο χωροφύλακα».

  Το φαινόμενο του  τυφλού αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα,  το συναντάμε έντονο στη δεκαετία του ΄60, αλλά εκτράφηκε και εκτράπηκε υπερβολικά μετά την μεταπολίτευση .Το «δολοφόνοι των λαών Αμερικανοί» έγινε προσφιλές σύνθημα στις "μπαλκονάτες" ομιλίες του Ανδρέα Παπανδρέου, στον ξύλινο, κομματικό λόγο του ΚΚΕ, αλλά και μόνιμη επωδός στις «επαναστατικές» προκηρύξεις του ΕΛΑ και της 17 Ν. ΄Ετσι,  επί σειρά ετών,  ο αντιαμερικανισμός κατέστη «μόδα»  στην Ελλάδα, τόσο για τους αυτοαποκαλούμενους «διανοούμενους», όσο και για τους οπαδούς της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Στους άσπονδους εχθρούς των Αμερικανών, όμως, όλως περιέργως, αλλά όχι ανεξηγήτως,  προστέθηκαν και οι οπαδοί των συντηρητικών ελληνικών κομμάτων, αείποτε   φίλοι και υποστηρικτές τους. Η …μετάλλαξη αυτή, επισυνέβη την εποχή των βομβαρδισμών της Σερβίας από τον πρόεδρο Κλίντον και η αιτία της πρέπει να αναζητηθεί στο… ομόθρησκο Ελλήνων εθνικιστών και Σέρβων. Μάλιστα, σε κάποιες πρόσφατες περιπτώσεις, οι οπαδοί των συντηρητικών  κομμάτων, ακόμα και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, υπερέβησαν εαυτούς, ξεπερνώντας σε αντιαμερικανισμό ακόμα και τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ.

  Όμως, η επίκληση κάθε φορά του ιμπεριαλισμού των Αμερικανών-και μόνον αυτού- για την ερμηνεία κάθε τραγωδίας και καταστροφής στον πλανήτη, όπως  τώρα στη Γάζα, στερείται κάθε σοβαρότητας. Η  εμμονή, δίκην δαιμονοληψίας, σε τέτοιες  απλουστευτικές μεθόδους αναζήτησης της ερμηνείας ιστορικών φαινομένων, δεν είναι απλά  αφελής ,αλλά καλλιεργεί και συντηρεί   μια στρεβλή εικόνα και αντίληψη που έχει ο μισός και παραπάνω πλανήτης για την Αμερική. Καταντάει «κυνήγι μαγισσών» να ζητάμε από τους… συνήθεις υπόπτους Αμερικανούς να αποδείξουν πως δεν είναι πίσω από την εμφυλιακή αιματοχυσία της φυλής Κιχ-Καχ (φανταστικό όνομα) κάπου στον Αμαζόνιο. Ούτε πως είναι πονηροί και αυτόχρημα ένοχοι, αφού, ας πούμε, φαίνονται να «τείνουν ευήκοον ους» στην πρόσκληση του Ουκρανού προέδρου για ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ, επειδή έτσι «διαδίδουν» οι Ρώσοι.

 ΄Οχι, βέβαια, πως οι ΗΠΑ, ως ΄Εθνος-κράτος, στη μικρή διάρκεια της ιστορικής τους πορείας , δε βαρύνονται με κραυγαλέες κατακτητικές και εγκληματικές συμπεριφορές.(Να μην ξεχνάμε πως τα πρώτα βήματά τους ως ΄Εθνος, τα έκαναν ξεκληρίζοντας έναν  ανυπεράσπιστο και αθώο λαό, τους  ιθαγενείς Ινδιάνους). Ο πόλεμοι που ίδιοι οι Αμερικανοί διεξήγαγαν ή συντήρησαν μέσω άλλων, στα χρόνια που αναδείχτηκαν υπερδύναμη, είναι και πολλοί και άγριοι. Κάποιοι, μάλιστα, δεν φάνηκε να είναι δικαιολογημένοι ακόμα και στην αντίληψη των πιο πιστών συμμάχων τους (  Κορέα, Βιετνάμ κ.α).

  Πολλά έχει να καταμαρτυρήσει κανείς στην Αμερική για τους φονικούς πολέμους, που εξαπέλυσε, τα θύματα και τις καταστροφές που προξένησε. Αυτή είναι η μια αλήθεια. Από την άλλη όμως, όπως είπαμε,  η εμμονή κάποιων  καθεστωτικών ιστορικών, να αναγνωρίζουν  στην Αμερική μόνο βία, ιμπεριαλισμό και  καταστροφή, είναι και ιστορικά ψευδής ,αλλά και επικίνδυνη για τη διασφάλιση μιας εξακολουθητικής παγκόσμιας ειρήνης.

 ΄Ολες οι αυτοκρατορίες, σύμπαντα τα έθνη –κράτη, παλαιότερα και νεότερα, με συμπεριφορές ανάλογες της Αμερικής  δεν είναι  οι εξαιρέσεις, αλλά ο κανόνας. Από τη Ρωμαϊκή, τη Βυζαντινή, την Οθωμανική, την Ισπανική-Πορτογαλλική-Αγγλική-Γαλλική αποικιοκρατία, μέχρι τα νεότερα έθνη-κράτη, που δημιουργήθηκαν πάνω στα ερείπια ή στις βάσεις αυτών των αυτοκρατοριών, ΟΛΕΣ οι εξουσίες, έχουν ως ευαγγέλιο της εθνικής τους ύπαρξης, τις μακιαβελικές θεωρίες περί κράτους και ηγεμόνα. ΄Οσο και αν δεν το παραδέχονται, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, στις ίδιες βίαιες μεθόδους προσφεύγουν, όταν είναι να προασπίσουν το, κατ΄αυτά, εθνικό τους συμφέρον.  Δεν ορρωδούν προ ουδενός ,για να το επιτύχουν. Και πολέμους διεξάγουν και για όλες τις αγριότητες που επακολουθούν ευθύνονται και μυστικές και σκοτεινές υπηρεσίες διαθέτουν και καθόλου μα καθόλου δε υστερούν των Αμερικανών σε δραστηριότητες τέτοιου είδους. Καλά και κακά κράτη δεν υπάρχουν. Όλα τα κράτη, στη μεταφορική και την κυριολεκτική τους σημασία, είναι ανήθικα. Εκεί που διαφέρουν είναι στη  διαβάθμιση του ανήθικου, που κι αυτό έχει να κάνει  με την αντίληψη «περί πρακτέου» της εκάστοτε  πολιτικής-στρατιωτικής ηγεσίας, που τα διοικούν ή με το μέτρο της ισχύος που έκαστο διαθέτει.

  Αλλά, για να επιστρέψουμε στον κ.Κρεμμυδά ,η επιστράτευση από τη μεριά του μιας συγκεκριμένης αιτίας για την εξήγηση της τελευταίας τραγωδίας στη Γάζα,  θα λέγαμε πως είναι τουλάχιστον άδικη και καθόλου ιστορικά τεκμηριωμένη. Σε τούτη τη σφαγή, αλλά και σε άλλες παλιότερα στα ίδια μέρη,  είναι δεκάδες οι εμπλεκόμενες αιτίες και  αφορμές και δυσδιάκριτες από το ράθυμο ιστορικό μάτι. Εξικνούνται από :Τις εμμονές των Ισραηλινών να έχουν το δικό τους ισχυρό κράτος και να μη συμβεί ποτέ στην ιστορική τους πορεία ό,τι συνέβη  στους ομοεθνείς τους στο Β παγκόσμιο πόλεμος. Το δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν κι αυτοί έναν τόπο να σταθούν και να ζήσουν, να διαθέτουν κι αυτοί ένα ισχυρό κράτος ,που να μην είναι παρίας στην περιοχή. Τη φανατική συμπεριφορά των ορθόδοξων Εβραίων από τη μια και των φονταμενταλιστών Μουσουλμάνων από την άλλη. Τις παρενέργειες που έχει η διατήρηση της εθνικιστικής τους μνήμης, η οποία, έτσι όπως είναι φορτισμένη, εξουδετερώνει κάθε λογική προσπάθεια για συνύπαρξη των δύο λαών. Τις μικροκομματικές σκοπιμότητες, που εξυπηρετούν τις εκλογές του Ισραήλ, αλλά και τη διαμάχη της Χαμάς, που αντιμάχεται για την εξουσία τις δύο άλλες παλαιστινιακές οργανώσεις. Την εγκληματική τακτική των στρατευμένων ιστορικών να μοιράζουν τα εδάφη εκείνα με προγονικές περγαμηνές, άλλοι στους Εβραίους και άλλοι στους ΄Αραβες .

 Μέχρι: Την αμερικάνικη (πολύχρονη) πολιτική που υπαγορεύει τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής, αλλά και τη διασφάλιση των γενικότερων συμφερόντων  της, ιδίως στρατιωτικών,  μια και η γεωπολιτική θέση της περιοχής είναι υψίστης σημασίας για την υπερδύναμη. Την σταθερή στάση της παλιάς Σοβιετικής ΄Ενωσης και της Ρωσίας σήμερα, να προσεταιρίζεται συμμάχους από τους…αντιπάλους των Αμερικανών για τα δικά της συμφέροντα. Αλλά και η Συρία, ο Λίβανος, η Ιορδανία ακόμα και η Κύπρος για τους δικούς της κάθε χώρα λόγους, ρίχνουν νερό στο μύλο του πολέμου που δε λέει να σταματήσει στη πολύπαθη  Μ.Ανατολή. Αλλά, τι να πει κανείς και για την ακατανίκητη επιθυμία και επίσημη διακήρυξη των Ιρανών μουλάδων να εξαφανίσουν από το χάρτη το Ισραήλ, όταν καταφέρουν-και μπορούν να το καταφέρουν-να κατασκευάσουν κι αυτοί ατομική βόμβα?

  Το πλέγμα των αιτιών  της τραγωδίας, που βιώνουν περισσότερο οι άμαχοι σε τούτη την περιοχή,  δεν είναι μονοκοντυλιά να την τραβήξεις από τη μια ως την άλλη άκρη και να τελειώνεις. Δεν είναι ούτε τόσο απλά ούτε τόσο μονοδιάστατα τα πράγματα .Η ιστορία έχει ταλαιπωρηθεί αφάνταστα ανά τους αιώνες όχι μόνο από τις στρεβλώσεις, αλλά και από τις απλουστεύσεις των ιστορικών γραφίδων Το χειρότερο, όμως, είναι πως αυτού του είδους οι «ιστορικοί»,  συντηρούν και διαιωνίζουν εθνικιστικά, θρησκευτικά, ποικίλα άλλα μίση ,μεταξύ των ανθρώπων, επειδή ακριβώς οι ίδιοι ή δεν έχουν καταλάβει τη ζημιά που προκαλούν οι ανιστόρητες συγγραφές τους ή είναι ταγμένοι να υπηρετούν σκοπιμότητες και συμφέροντα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η καλύτερη στάση του πολίτη που ζητάει από τον ειδικό, τον ιστορικό εν προκειμένω, να μάθει την ιστορική αλήθεια, είναι να τον αγνοήσει-απορρίψει, όταν διαπιστώσει πως με τις προσωπικές ιδιοληψίες και τους φανατισμούς δε γράφει Ιστορία,αλλά την...ξεγράφει.  

                                                           Ν.Α, ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ