Είπε προχτές (31-3-09), ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας:  «Να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση, γιατί είναι αθώοι». Και γιατί, κύριε Παπούλια μου, είναι αθώοι οι εργαζόμενοι;  Και ποιοί είναι αυτοί οι εργαζόμενοι; Πού κατοικοεδρεύουν και δραστηριοποιούνται; Στον ΄Αρη,μήπως; 

 -Δεν είναι αυτοί που «δουλεύουν» στις δημόσιες υπηρεσίες ,στις οποίες βολεύτηκαν με το σημείωμα κάποιου πολιτευτή, ως αντάλλαγμα της ψήφου που του χάρισαν σε κάποιες εθνικές εκλογές, γα να γίνει υπουργός; Αυτοί δεν ευθύνονται για το χάλι της δημόσιας διοίκησης και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται και εκτελούν τα…δημοσιοϋπαλληλικά τους καθήκοντα; Αυτοί τάχα μου είναι οι ... σκληρώς εργαζόμενοι και εν ταυτώ αθώοι; Πόσο αθώος είναι ένας πολίτης που πουλάει τη συνείδησή του  για ένα κομμάτι ψωμί και ο οποίος, έτσι όπως «εργάζεται», ούτε αυτό αξίζει να παίρνει; 

-Δεν είναι αυτοί που…εργάζονται στις ιδιωτικές  επιχειρήσεις, οι οποίες θεοποιούν το κέρδος ,λειτουργούν και υπάρχουν μόνο γι αυτό, που εμπορεύονται τα βασικά διατροφικά και λοιπά αγαθά της ζωής, που επιβάλουν με την πλύση εγκεφάλου των διαφημίσεων τα καταναλωτικά τους προϊόντα στις  «μάζες», αναγορεύοντάς  τα, ως τα «εκ των ων ουκ άνευ» για τη ζωή του ανθρώπου; Από ποια λεφτά πληρώνονται αυτοί οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και από πού αντλούνται αυτά τα ποσά; 

 -Δεν είναι αυτοί που …ιδροκοπούν τάχατες στις φάμπρικες ,τις βιοτεχνίες και τις αγροτοκαλλιέργειες, μαζεύοντας για αμοιβή τα ψιχία που πέφτουν από τα τραπέζια των αφεντικών τους με τα πλουσιοπάροχα εδέσματα των κρατικοποιήσεων, επιδοτήσεων και λοιπών δανεικών και αγύριστων ; Αυτοί οι  «εργάτες» ,που υποδύονται  συνήθως τους «αγωνιστές» από εκείνα τα κλεμμένα λεφτά δεν εισπράττουν τους πενιχρούς μισθούς τους; Γιατί καμώνονται πως ούτε ακούν ούτε βλέπουν; Πώς δεν είναι, μαζί με τα αφεντικά τους, συνεργοί και συνυπεύθυνοι για τη ληστεία;   

  Μην κάνουμε, λοιπόν, πως δεν καταλαβαίνουμε. Οι λέξεις είναι απλά φθόγγοι και γράμματα. Οι άνθρωποι τις «φορτίζουν» ανάλογα .Η λέξη λαός έχει φορτιστεί τόσο πολύ συναισθηματικά και τόσο ψεύτικα, που δεν ηχεί καθόλου πιο καθαρή απ΄όσο οι λέξεις πολιτικός,  κατεργάρης, υποκριτής,ανήθικος. Το ίδιο και με τις λέξεις συνταξιούχος, υπάλληλος, εργάτης. Οι λέξεις, οι έννοιες δεν καθαγιάζονται  αφ΄ εαυτές. Τις καθαγιάζουν ή τις βεβηλώνουν  εκείνο που σημαίνουν-δηλώνουν-υποδηλώνουν-συμβολίζουν.  

  Οι λαοί είναι μάζες. ΄Ετσι έμαθαν να λειτουργούν από τη μέρα που κοινωνικοποιήθηκαν μέχρι σήμερα. Οι νοοτροπίες, τα ταμπεραμέντα, οι «αρχές - αξίες», οι ιδεοληψίες, οι εφετμές διαμορφώνονται από τον όχλο, όχι από τα άτομα. Η ανάγκη και μάλιστα η ζωώδης, η πρωτογενής, είναι η κυρίαρχη αιτία που οδηγεί τις μάζες στη διαμόρφωση και θεμελίωσή τους.  Κανένας δικτάτορας, πρόεδρος, πρωθυπουργός, στρατηγός που «γράφει ιστορία» δεν το πετυχαίνει αυτό ερήμην του λαού του. Ο όχλος της Ρώμης ανεβοκατέβαζε τους αυτοκράτορες και  από εκείνον επανδρώνονταν οι σιδερόφρακτες λεγεώνες που κατάκτησαν τον τότε γνωστό κόσμο. Ο Χίτλερ, ο Στάλιν, όλοι οι «παρανοϊκοί» εγκληματίες ηγέτες είχαν το πλούσιο,  σε έκταση και βάθος, υπόστρωμα παράνοιας των υπηκόων τους, οι οποίοι κάθε φορά έκαναν υπερήφανη τη ράτσα, το σύστημα και τους αρχηγούς τους με τις ηρωικές πράξεις του πετσοκόμματος των αντιφρονούντων. Τελειωμό δεν έχει η παράθεση τέτοιων ιστορικών παραδειγμάτων.   

  Σήμερα, εκατομμύρια  «εργαζόμενοι» σε όλο τον κόσμο δραστηριοποιούνται σε «δουλειές», που δεν είναι εργασίες. Σε «δουλειές», που δε συνάδουν με το χαρακτήρα της φύσης, δε τη σέβονται, δεν την προστατεύουν. Αντίθετα, την αντιμάχονται, την κακοποιούν και την εξολοθρεύουν . Σε «δουλειές», που παράγουν προϊόντα τεχνητά, άχρηστα, παραγόμενα μόνο για την εξασφάλιση οικονομικού κέρδους που δεν ικανοποιούν τις φυσικές αλλά μόνο τις καταναλωτικές ανάγκες του ανθρώπου. Σε «δουλειές» του αέρα, της αρπαχτής, της νόμιμης κομπίνας.    Η φύση έχει με αυστηρούς κανόνες καθορίσει τι είναι και τι δεν είναι εργασία. Τι «αγαθά» χρειάζεται για να συντηρηθεί ο άνθρωπος και πώς μπορεί να τα αποκτήσει. Η οικιακή οικονομία, ως πρώτο παράδειγμα, είναι και φυσική και ιστορική ενασχόληση του ανθρώπου. Και μόνο με αυτή τη μορφή της οικονομίας και την αξιοποίηση των  φυσικών υλών και της φυσικής ενέργειας, της λογικής και μετρημένης χρήσης τους, θα μπορούσε ο άνθρωπος να ζει σε ένα γήινο παράδεισο. (Σημ. συντάκτη: Πολύ σύντομα θα δημοσιευτεί στο φόρουμ θέμα σχετικό με την οικιακή οικονομία, την αξιοποίηση των πρώτων υλών και την εκμετάλλευση της φυσικής ενέργειας).  

  Και για να τελειώνουμε, λοιπόν : Ο Κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και οι λοιποί πολιτικάντηδες, που μνημονεύσαμε, έχουν τους δικούς τους λόγους να κρατούν στα "όπα όπα" και να "ταχταρίζουν" το μωρό, που λέγεται "λαός τους".(Χάριν αυτού και δι αυτού άλλωστε υφίστανται,για να εκφωνούν όλοι τούτοι οι μεγαλόσχημοι δεκάρικους). Εμείς, όμως, που κατοικοεδρεύουμε από την από δω όχθη (και που είμαστε, όντως, πολύ λιγότεροι),δε θέλουμε, όχι να συνυπάρχουμε, αλλά ούτε από μακριά να τους μυρίζουμε αυτούς τους "δικούς τους", τους ...σκληρά  εργαζόμενους και πενιχρώς αμειβόμενους. Ούτε ζωγραφιστούς λέμε. 

  Και γιατί να τους θέλουμε; Την εμμονή τους ,χαραυγές του 21ου αιώνα, να παραμένουν ακόμα στις ζωώδεις μορφές της ζωής, να συντηρούν και να τρέφουν το αφύσικο οικονομικό σύστημα της "αγοπράς" και να συνεχίζουν να αναγορεύουν σε κορυφαίο ηθικό κανόνα της το μακιαβελικό    «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» , πληρώνουμε ΟΛΟΙ  οι υπόλοιποι. Γιατί, πάντα, θα πρέπει "μαζί με τα ξερά να καίγονται και τα χλωρά";                                                HOMO