Γιατί τα ιταλικά στρατεύματα εισέβαλαν στην ΄Ηπειρο και την Αλβανία; (25-10-2009).

  Όπως επανειλημμένα έχουμε τονίσει σε άλλα κείμενα, το σύστημα (και όχι μόνο το ελληνικό), για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, δε διστάζει να αλλοιώσει, να πλαστογραφήσει και να επιβάλει σύγχυση σε ότι αφορά τα θέματα της Ιστορίας. Για το σκοπό αυτό, χρησιμοποιεί  στρατευμένους «ιστορικούς» ή πληρωμένες  «πένες», ιδιαίτερα δημοσιογραφικές, που δε διστάζουν να καταλήξουν  «βασιλικότεροι του βασιλέως». 

 Στο μεγάλο ιστορικό γεγονός της επίθεσης τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, της τότε φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας, το σύστημα επέβαλε διαφορετική εκδοχή, από την πραγματική , της αιτίας αυτής της επίθεσης και με μοχλό, ειδικά τη σχολική εκπαίδευση και  τα ΜΜΕ, δίδαξε στους ΄Ελληνες  πως ο  Μουσολίνι… ξαφνικά ένα πρωί ξύπνησε και αποφάσισε να καταλάβει την Ελλάδα.* Ας δούμε ,όμως, την πραγματική αιτία αυτής της επίθεσης που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία» για την τότε πολιτική και στρατιωτική ηγεσίας της χώρας,ούτε κι αυτή που προφασίστηκε το τελεσίγραφο των Ιταλών.

 Στην Ελλάδα ζουν  περί τους 800.000 Βλάχοι (Αρομάνοι στην επιστημονική ορολογία)**,που έχουν δική τους γλώσσα (αρομανική), ήθη ,έθιμα και παραδόσεις και ζουν σε αυτή τη χώρα από την εποχή της κατάληψης της αρχαίας Ελλάδας από τους Ρωμαίους. Οι περισσότεροι Βλάχοι είναι εγκατεστημένο στην ΄Ηπειρο και Θεσσαλία και λιγότερο στην υπόλοιπη Ελλάδα. Στα άλλα Βαλκάνια τους συναντάμε στην Αλβανία, στη Βουλγαρία, στη Σλαυική Μακεδονία, την π.Γιουγκοσλαυία και φυσικά στη Ρουμανία

  Αυτό το πληθυσμιακό κομμάτι  που το διεκδικούσε και το διεκδικούν με μανία όλες οι παραπάνω βαλκανικές χώρες από τη μια και η Ρουμανία και η Ιταλία από την άλλη μιλάει,όπως είπαμε, παράλληλα με την εθνική του γλώσσα και μια λατινογενή διάλεκτο, που λέγεται αρομανική στα νότια και ρουμανική στα βόρεια .Οι Ρουμάνοι εθνικιστές (γύρω στο 1850),όπως και οι Ιταλοί αργότερα, που οραματίζονταν τη μεγάλη Ρουμανία και Ιταλία (κάτι αντίστοιχο με τα οράματα των Ελλήνων εθνικιστών για τη «Μεγάλη Ελλάδα»),καλλιεργούσαν γα χρόνια στους βλάχικους πληθυσμούς την ιδέα της λατινικής τους καταγωγής και προέλευσης και τους θεωρούσαν (και ακόμα τους θεωρούν) «αδέρφια και αίμα» τους. Για πάνω από 150 χρόνια οι Ρουμάνοι, μάλιστα, παλεύουν με ιδιαίτερο ζήλο να τους αναγνωρίσουν ως μειονότητα σε όλα τα Βαλκάνια .Σ΄αυτό το χορό παλιότερα, είχε μπει και η Ιταλία, αλλά στις ημέρες μας έχει εγκαταλείψει, τουλάχιστον φανερά,  αυτή την ιδέα.(Οι Ρουμάνοι όχι).

  Ο Βενιζέλος στη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913,στην προσπάθειά του να κερδίσει τη Μακεδονία με την ψήφο των Ρουμάνων (κάτι που τελικά πέτυχε),αναγνώρισε τους Bλάχους της Ελλάδας ως Ρουμάνους. Συμφώνησε ,μάλιστα, να ιδρυθούν ρουμανικά σχολεία στις βλαχόφωνες περιοχές της Ελλάδας και να σταλούν σ αυτές Ρουμάνοι δάσκαλοι. Τα σχολεία αυτά, πράγματι,  λειτούργησαν για πολλά χρόνια μέχρι που η Ελλάδα ,αθετώντας ουσιαστικά τη συμφωνία του Βενιζέλου, τα έκλεισε εκεί γύρω στα 1940.Με τη μικρή αυτή εισαγωγή για το ποιοι είναι οι Βλάχοι, ας δούμε, λοιπόν, εν ολίγοις, γιατί ο Ντούτσε έστειλε τα στρατεύματά του στην Αλβανία εκείνο το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940.

  Χρόνια, όπως είπαμε πριν, οι Ιταλοί διεκδικούσαν τους βλάχικους πληθυσμούς της Ελλάδας και ειδικά της Ηπείρου κα της Αλβανίας, Παλιότερα, είχαν, μάλιστα, ανακηρύξει ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΒΛΑΧΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ την περιοχή και έθεταν ζητήματα απόσχισης της Ηπείρου από την Ελλάδα στα ευρωπαϊκά διπλωματικά τραπέζια (1917).Το επιχείρημά τους ήταν πως αυτός ο πληθυσμός έχει λατινική καταγωγή, μιλάει λατινογενή γλώσσα, άρα είναι Ιταλοί.(Τα ίδια λένε και οι Ρουμάνοι, μόνο που αυτοί  αναγνωρίζουν τους Βλάχους ως Ρουμάνους).

  Η Ιταλία, λοιπόν, δεν έπαψε ποτέ να διεκδικεί ολοφάνερα αυτούς τους πληθυσμούς ως το 1940  (σήμερα μόνο φαίνεται, επίσημα τουλάχιστον, να μην ανακινεί τέτοιο ζήτημα) ,να πιέζει επίμονα την Ελλάδα να αναγνωρίζει τη βλάχικη μειονότητα  και να απειλεί να ιδρύσει ανεξάρτητο ΛΑΤΙΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ στην ΄Ηπειρο και την Αλβανία. Φυσικά, την ίδια εθνική, ιταλική γραμμή και ακόμα σκληρότερη, ακολούθησε και ο Μουσολίνι, όταν κατέλαβε την εξουσία και επέβαλε τον ιταλικό φασισμό. Η ελληνική διπλωματία των χρόνων εκείνων απαντούσε σε αυτές τις απαιτήσεις συνεχώς με «όχι».

 ΄Ετσι, τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 ο Μουσολίνι, αφού είχε προειδοποιήσει επανειλημμένα την τότε ελληνική κυβέρνηση ότι η άρνησή της να αναγνωρίσει ως λατινική ,άρα ιταλική, μειονότητα τους Βλάχους, αποτελούσε για τη χώρα του  «causa belli», εισβάλει στην Αλβανία, επιχειρώντας να ανασυστήσει τη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Επομένως ,ούτε ξαφνικά δέχτηκε η χώρα επίθεση από τη φασιστική Ιταλία ούτε ο τότε πρωθυπουργός της Ιωάννης Μεταξάς αιφνιδιάστηκε από το τελεσίγραφο του Ιταλού συναδέλφου του εκείνο το πρωϊνό της 28ης Οκτωβρίου 1940,αφού  πολλές φορές είχε δεχτεί πιέσεις από τον ομοϊδεάτη του γείτονα, αρχηγό της χώρας και πολύ καλά ήξερε πως «αργά ή γρήγορα»  εκείνος θα πραγματοποιούσε την απειλή του, να επιτεθεί,δηλαδή, εναντίον της Ελλάδας. Βέβαια,ο Ντούτσε δεν ήταν ηλίθιος να αναφέρει στο τελεσίγραφό του την πραγματική αιτία της εισβολής και επινόησε τη δήθεν συνεργασία της ελληνικής κυβέρνησης με τους ΄Αγγλους,για να βλάψουν την Ιταλία και ζητούσε από το Μεταξά να επιτρέψει προσωρινή κατοχή κάποιων ελληνικών εδαφών (τις βλαχικές,δηλαδή),για να αντμετωπιστεί ενδεχόμενη αγγλική επίθεση κατά της Ιταλίας.

*" 'Οταν το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, έγινε γνωστό σε όλον τον ελέυθερο κόσμο ότι η Ελλάδα είχε απορρίψει με τόσο υπερήφανο τρόπο το ιταμό ιταλικό τελεσίγραφο,ένας βαθύτατος σεβασμός για τη μικρή αυτή χώρα,κατέκτησε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους.Και μετά ο σεβασμός μετατράπηκε σε θαυμασμό,όταν οι πρώτες ελληνικές νίκες άρχισαν να γίνονται γνωστές.Οι ομόφωνη θέληση όλου του λαού για αντίσταση..." (σ.σ. ήταν τόσο ...ομόφωνη η θέληση και η συμμετοχή του λαού,που η κυβέρνηση έδωσε εντολή να συλληφθούν ή να εξοριστούν πάραυτα βλάχοι,κομμουνιστές,πομάκοι και άλλες μειονότητες στο ελληνικό έδαφος,μήπως και συνεργαστούν με τους εισβολείς). (Ιστορία Νεότερη και σύγχρονη,τεύχος Β',Γ' Ενιαίου Λυκείου Γενικής Παιδείας,ΟΕΣΒ,2005).

** Το θέμα της καταγωγής των Βλάχων των Βαλκανίων είναι από τα σοβαρότερα   της ιστορικής έρευνας,  την οποία απασχολεί για περισσότερα από 150 χρόνια.  Κατά καιρούς, μάλιστα, οδήγησε σε σφοδρές αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, εξαιτίας  της εμπλοκής κάποιων ερευνητών σε πολιτικά και διπλωματικά «παιχνίδια», ιδιαίτερα από τις αρχές και ως τα μέσα του περασμένου αιώνα.   Ρουμάνοι, Γερμανοί, Αυστριακοί, Ούγγροι, Βούλγαροι, ΄Ελληνες και άλλων εθνικοτήτων  συγγραφείς, κάποιοι από αυτούς χωρίς τα εχέγγυα και τον εξοπλισμό του ιστορικού ερευνητή, ενέπλεξαν το ζήτημα της καταγωγής των Βαλκάνιων Βλάχων σε εθνικιστικές και πολιτικές σκοπιμότητες, με αποτέλεσμα, το δύσκολο   από τη φύση του ιστορικό αυτό πρόβλημα, να περιπλακεί έτσι περισσότερο.

   Η  θεωρία μας  για την καταγωγή των Βλάχων των Βαλκανίων, είναι αυτή που υποστηρίζεται στη διδακτορική μας διατριβή και συνοπτικά είναι η ακόλουθη:

 1. Η κατάκτηση της Βαλκανικής από τους Ρωμαίους είχε ως αποτέλεσμα τον εκλατινισμό και εκρωμαϊσμό μεγάλων αυτόχθονων πληθυσμιακών τμημάτων της Χερσονήσου.  Ιδιαίτερα στα Βόρεια της Βαλκανικής και πέρα από το Δούναβη, στις περιοχές που έζησαν οι αρχαίοι Δάκες, παρατηρήθηκε ολοκληρωτικός εκρωμαϊσμός των ντόπιων κατοίκων.

2.  Στα νότια της Χερσονήσου, ο εκλατινισμός υπήρξε ασθενέστερος και ειδικά στη νότια Ελλάδα και τα μεγάλα αρχαία ελληνικά κέντρα, ήταν σχεδόν ανύπαρκτος.  Στις περιοχές της Ηπείρου, Δ.  Μακεδονίας και Θεσσαλίας, σε μικρά αυτόχθονα και απομονωμένα πληθυσμιακά τμήματα, παρατηρήθηκε και εδώ εκλατινισμός.

3.     Η Λατινική, που επικράτησε στη Βαλκανική, δεν ήταν η επίσημη Λατινική της Ρώμης, αλλά μια νέα μορφή της αρχαίας αυτής γλώσσας με σοβαρές αλλαγές στη μορφολογία της και το λεξιλόγιό της.  Η νέα αυτή γλώσσα αποκαλείται «Νεολατινική» των Βαλκανίων και επικράτησε σε όλη σχεδόν την έκταση της Χερσονήσου.

4.       Τα παλαιά φύλα των Γερμανών, πρώτα αυτά αποκάλεσαν Βλάχους όλους τους λατινόφωνους, όρος που επικράτησε στη συνέχεια και με αυτόν αναγνωρίζονταν από τους ιστορικούς συγγραφείς τα λατινόφωνα πληθυσμιακά τμήματα της Χερσονήσου.

5.    Μετά την οριστική στροφή από τη Λατινική στην Ελληνική, την επικράτηση από τον 7ο μ.  χ αιώνα  της Ελληνικής γλώσσας και την αναγόρευσή της, ως επίσημης γλώσσας της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, μικρές αυτόχθονες ελληνικές πληθυσμιακές ομάδες συνέχισαν τη λατινοφωνία τους, ιδιαίτερα στον ορεινό όγκο της Πίνδου και σε άλλες απομονωμένες περιοχές της Δ.  Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Οι λατινόφωνοι αυτόχθονες αυτοί ΄Ελληνες αποκαλούνται από πολλές ιστορικές πηγές Βλάχοι.

6.       Μετά τον 6ο μ.  χ αιώνα, αρχές 7ου, «Βάρβαρα» φύλα έσπασαν  το σύνορο του Δούναβη και διασκορπίστηκαν νότια, εντός των εδαφών της αυτοκρατορίας.  Κύρια τέτοια φύλα ήταν οι Σλαύοι και άλλες λατινόφωνες ομάδες.  Οι λατινόφωνες αυτές ομάδες, ανάμεικτες με άλλες σλαυικές, που διείσδυσαν στη Μακεδονία, εγκαταστάθηκαν αρχικά στις περιοχές του ΄Αθω. Λίγο μετά, η Κωνσταντινούπολη θα εκδιώξει τους εισβολείς, οι οποίοι θα διασκορπιστούν και θα εγκατασταθούν αρχικά στην ευρύτερη περιοχή και αργότερα σε μια μεγαλύτερη έκταση.

7.      Η άποψη, ιδιαίτερα Ρουμάνων ερευνητών, ότι οι λατινόφωνες αυτές ομάδες των Βόρειων μεταναστών είναι  οι μόνες, που μιλούσαν τη Νεολατινική  στα νότια και αποτέλεσαν το βασικό βλάχικο πυρήνα στις ελληνικές περιοχές, δεν ευσταθεί, αφού, όπως είπαμε, αυτόχθονοι ελληνικοί πληθυσμοί, ήταν ήδη λατινόφωνοι, πολλά χρόνια πριν, και μάλιστα η Νεολατινική γλώσσα τους είχε εμπλουτιστεί τώρα με την είσοδο πολλών αρχαίων και νεότερων ελληνικών λέξεων. Αντίθετα, στη Νεολατινική, που μιλήθηκε στα βόρεια της Χερσονήσου, είχε εισχωρήσει ένας μεγάλος αριθμός σλαυικών λέξεων.  Εδώ, ακριβώς, εντοπίζονται και οι διαφορές, που είναι εμφανείς και αναμφισβήτητες μεταξύ της «Αρωμουνικής» και της Ρουμανικής γλώσσας, διαφορές, που  καθιστούν πλέον την Αρωμουνική στα Νότια και τη Ρουμανική στα Βόρεια, σχεδόν δύο διαφορετικές διαλέκτους.

8.     Εντελώς ανυπόστατες είναι και οι θεωρίες των ελάχιστων Ελλήνων ερευνητών, που αρνούνται εντελώς την κάθοδο λατινόφωνων πληθυσμών από τα βόρεια και την ανάμειξή τους με τους αυτόχθονες ομόγλωσσους.

9     Οι λατινόφωνοι, επομένως, της Ελλάδας είναι οι αυτόχθονες εκείνες εκλατινισμένες πληθυσμιακές ομάδες, που μιλούν τη Νεολατινική και η οποία δέχτηκε έντονες επιδράσεις από την Ελληνική. Αυτή, ακριβώς, η μορφή,  διαφοροποιεί την «Αρωμουνική» από τη Ρουμανική. Πολλοί, όμως, λατινόφωνοι πληθυσμοί  που μετακινήθηκαν από τα βόρεια προς την Ελλάδα και εγκαταστάθηκαν κυρίως σε  περιοχές αυτοχθόνων λατινόφωνων αναμείχθηκαν με αυτούς και έτσι διαμορφώθηκε και υφίσταται μέχρι σήμερα ο βλάχικος πληθυσμός της Ελλάδας.

10.   Οι ακραίες εθνικιστικές παρεμβάσεις Ελλήνων και Ρουμάνων ερευνητών και οι σφοδρές συγκρούσεις τους,καθστούν αυτή τη μερίδα των εθνικιστών ερευνητών εντελώς αναξιόπιστη και η στάση της ζημίωσε ποικιλοτρόπως τον βλάχικο πληθυσμό της Ελλάδας.