ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ

Ο αυστριακός φυσικός Anton Zeilinger κατάφερε για πρώτη φορά την εξαϋλωση ενός φωτονίου,την τηλεμεταφορά των πληροφοριών της δομής του και την ανασύστασή του σε άλλο τόπο (σε απόσταση 500 περίπου μέτρων στον ποταμό Δούναβη).Το πείραμα αποτελεί σταθμό για τη σύγχρονη φυσική, ειδκά στην κβαντική κρυπρογράφηση, αλλά και για τη δημιουργία κβαντικών υπολογιστών ,που θα λειτουργούν με ασύλληπτες ταχύτητες.

Ο φυσικός διευκρίνισε ότι “η ύλη δε μεταφέρεται ποτέ.Εκείνο που τηλεμεταφέρεται είναι οι πληροφορίες μέσω του συστήματος.΄Ετσι, στην επιτυχή τηλεμεταφορά, προκύπτει ένα νέο σύστημα που είναι το ίδιο με το πρωτότυπο, αλλά δεν είναι απλώς ένα αντίγραφο,γιατί το αρχικό χάνει όλες τις πληροφορίες του, δηλαδή τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του. ΄Εχουμε,δηλαδή,ένα νέο πρωτότυπο σε μια νέα θέση και ένα παλιό πρωτότυπο εξαφανισμένο...Η τηλεμεταφορά ανθρώπων είναι ακόμα ανέφικτη. Στο μέλλον όμως,κανείς δεν ξέρει”.

                 (ΠΗΓΗ:ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ “Ε”(953) ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ)

                                                             ΣΧΟΛΙΑ

Φαίνεται πως το πείραμα του αυστριακού φυσικού ,θα αποτελέσει την απαρχή μεγάλων ανατροπών και όχι μόνο στην παραδοσιακή φυσική και την τεχνολογία. Η ευρύτερη εφαρμογή της τηλεμεταφοράς στο μέλλον, έστω και πραγμάτων,σε πρώτη φάση,θα επηρεάσει και επιστήμες,που δεν έχουν άμεση σχέση με τη φυσική.Η νομική για παράδειγμα,η ιστορία ,η φιλοσοφία, θα κληθούν να αντιμετωπίσουν νέα δεδομένα,που πιθανότατα θα τις κάνουν να απολέσουν ένα μεγάλο κομμάτι της παραδοσιακής τους μορφής ως επιστήμες και θα δυσκολεύσουν την προσαρμογή τους στη νέα “κατάσταση πραγμάτων”.

Αλλά,πέρα απ΄αυτό, προκύπτει και το ακόλουθο ερώτημα: Πόσο έτοιμες-ώριμες θα είναι οι κοινωνίες του μέλλοντος ,για να δεχτούν τη νέα παραγματικότητα της τηλεμεταφοράς, ειδικά αν αυτή συμβεί σύντομα; Εδώ, δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνηθισμένη, κατανοητή, δηλαδή, από τις πληθυσμιακές πλειοψηφιες των κοινωνιών, εφεύρεση-ανακάλυψη ,όπως αυτές που έζησε ,ιδιαίτερα ο 20ος αιώνας. Καμιά από αυτές τις εφευρέσεις (κομπιούτερ,κινητή τηλεφωνία,ιντερνέτ,για να μνημονεύσουμε τις πιο πρόσφατες), δεν “παραξένεψε” ή δυσκόλεψε τον άνθρωπο ,σε τέτοιο βαθμό,που να τον καταπλήξει ή να τον καταστήσει ανίκανο να τις κατανοήσει .Αντίθετα,με απλές τεχνικές γνώσεις, εξοικειώθηκε με αυτές και τις ενέταξε εύκολα και γρήγορα στην καθημερινή δραστηριότητά του.

Στην τηλεμεταφορά, όμως τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορερτικά για τον άνθρωπο του μέλλοντος.Ακόμα περισσότερο, στην περίπτωση που επιτύχει και  την τηλεμεταφορά-διακτινισμό του. Η προσαρμογή θα είναι αργή και δύσκολη εδώ,γιατί κάποια από τα δεδομένα που θα ανατρέψει αυτή η επιτυχία ,είναι σταθερά καταγραμμένα στο DNA του και δεν είναι εύκολο να ξεπεραστούν. Και αυτό δεν έχει να κάνει με τις ταχύτητες της τηλεμεταφοράς,έστω και αν  θα είναι ιλιγιώδεις.΄Εχει ήδη προσαρμοστεί ο σύγχρονος άνθρωπος  στις μεγάλες ταχύτητες.

 Το πρόβλημα θα είναι στην “ποιότητα” του διακτινισμού. Σύμφωνα με τις παραπάνω διαβεβαιώσεις του φυσικού, για να γίνει το νέο αντίγραφο,που θα εμπεριέχει όλες τις πληροφορίες του πρωτότυπου,το τελευταίο θα πρέπει να πεθάνει ή να αχρηστευετεί. Αλλά,τι θα γίνει, ας πούμε,αν κάποιες από τις πληροφορίες,δεν μπορέσουν να μεταφερθούν με ασφάλεια (χαθούν “καθ΄οδόν” ή είναι ελλιπείς ; Δεδομένου ότι το πρωτότυπο, με την ανασύσταση του αντιγράφου, θα είναι άχρηστο,από πού θα αντληθούν οι χαμένες ή ελλιπείς πληροφορίες; Αυτό που θα ανασυσταθεί με το διακτινισμό, θα είναι ένας λιψός άνθρωπος σε σχέση με τον πρώτο,που χάθηκε με τη διαδικασία του διακτινισμού. Αν αποθηκεύονται, κι εκεί θα υπάρχει πάλι ο κίνδυνος της ελλιπούς μεταφοράς.

 Και με αυτό το συλλογισμό ,προχωράμε ακόμα περισσότερο σε άλλο ερώτημα: Αν κάποιος θέλει να διακτινιστεί πολλές φορές και κάθε φορά, χάνει (από κάποια αιτία) και από κάμποσες πληροφορίες του πρωτότυπου εαυτού του, μετά τι θα έχει απομείνει από αυτόν,τον αρχικό,δηλαδή, εαυτό του;

 Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται σήμερα παράξενα.Αλλά, είναι σίγουρο πως θα πετύχει ο άνθρωπος την τηλεμεταφορά και θα μπορέσει κάποτε να προχωρήσει στη “μαζική” εφαρμογή της. Σε αυτή,όμως την περίπτωση,αν συμβούν “καταστρατηγήσεις” της φύσης, είτε σε “πράγματα”,είτε στον ίδιο τον άνθρωπο,είναι απόλυτα σίγουρο πως θα υπάρξει φυσική αντίδραση-τιμωρία.

 Η φύση έχει αναλλοίωτους και απαρασάλευτους νόμους που απαιτούν σεβασμό και προσήλωση σε αυτούς.΄Εχει τη δική της ηθική,η οποία διδάσκει και τον άνθρωπο. ΄ Οποιες άλλες“ηθικές” εκπορεύονται από άλλες πηγές και συγκρούονται με την ηθική τη δική της, είναι καταδικασμένες να ηττηθούν και μάλιστα όχι χωρίς απώλειες των φορέων τους.