Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ελεγκτών της Κομισιόν, η εντελώς κατεστραμμένη οικονομικά Ελλάδα, θα έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να έχει "βαρέσει κανόνι". Μετά μάλιστα τις τελευταίες ομοθυμαδόν υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης, κανονικά οι αγορές χρήματος θα έπρεπε να θεωρήσουν κουρελόχαρτα τα ελληνικά ομόλογα και να αρνηθούν να χορηγήσουν άλλα "θαλασσοδάνεια" στο αναξιόπιστο ελληνικό κράτος. Αυτό σημαίνει πως η κυβέρνηση με τη σειρά της, θα έβγαινε και θα δήλωνε πως αδυνατεί να εξυπηρετήσει τα τρέχοντα χρέη της και παράλληλα θα σταματούσε να καταβάλει μισθούς,συντάξεις κ.λπ.

 Γιατί όμως η χώρα κρατιέται ακόμα και όχι μόνο "βαστάει",αλλά κάνει και τσαμπουκάδες,αφού οι κυβερνώντες παριστάνουν  τους... θιγμένους από τη στάση των ελεγκτών της Κομισιόν,που τα έκαναν  "φύλλο και φτερό" στα οικονομικά υπουργεία, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι το μέγεθος της απάτης και της λαθροχειρίας των ελληνικών κυβερνήσεων όλα αυτά τα χρόνια ;Γιατί οι άνθρωποι των Βρυξελλών,αφού  δεν πιστεύουν λέξη πια από τις υποσχέσεις των Ελλήνων πως θα συμμορφωθούν με τις εντολές της Ε.Ε,δεν  αφήνουν τη χώρα να βουλιάξει εντελώς,αλλά την κρατούν από τα μαλιά με το κεφάλι έξω από τα βοθρολύμματα;

Το ...εφτασφράγιστο μυστικό είναι τούτο: Αν υποθέσουμε πως η Ελλάδα πτώχευε και επίσημα,θα είχαν σημειωθεί οι κάτωθι αλυσιδωτές παρενέργειες: 1.Οι παγκόσμιες τράπεζες,που αγόραζαν όλα αυτά τα χρόνια ελληνικά ομόλογα, ειδικά οι γερμανικές, που έχουν συγκεντρώσει στα θησαυροφυλάκιά τους ένα μεγάλο αριθμό τέτοιων χαρτιών,θα "έβαζαν λουκέτο", αφού τα ομόλογα που κρατούν,θα ήταν κουρελόχαρτα. 2.Τη "νύχτα" της Ελλάδας αμέσως μετά, θα έπρεπε να ακολουθήσουν η Ισπανία,η Ιταλία,η Ιρλανδία και άλλες χώρες που βρίσκονται κοντά στο "κόκινο".3.Το ευρώ θα είχε υποστεί σκληρό πλήγμα έναντι του δολλαρίου και η περίφημη πολιτική αξία της ΟΝΕ,θα είχε πάει περίπατο.

Γι΄αυτούς και ΜΟΝΟ τους λόγους,οι Ευρωπαίοι δε θέλουν ,τουλάχιστον σήμερα, την ολοσχερή κατάρρευση της χώρας,αν και πιστεύουν πως θα της άξιζε. Επομένως, είναι αναγκασμένοι να τη στηρίξουν πάση θυσία,αλλά  το πιθανότερο με την εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Από τη μεριά τους, οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πρέπει να συμμορφωθούν απόλυτα με τις εντολές των "σωτήρων"  και θα εξαναγκαστούν να πάρουν μέτρα πολύ σκληρά,οι συνέπειες των οποίων δεν μπορούν να εκτιμηθούν αυτή τη στιγμή.

Το πιθανότερο είναι πως καμιά αυτοδύναμη κυβέρνηση,σαν τη σημερινή,δε θα θελήσει να επωμιστεί το πολιτικό κόστος από τις συνέπειες της εξαγγελίας και της εφαρμογής των επαχθών αυτών μέτρων, οπότε βαίνουμε ολοταχώς (και σωστά) στο σχηματισμό "οικουμενικής" κυβέρνησης, που θα αναλάβει να εφαρμόσει το επαχθές  πρόγραμμα  της Κομισιόν και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.΄Αλλωστε, οι "κινήσεις" Γιώργου Παπανδρέου για προσέγγιση του Λεωνίδα Κύρκου,αλλά και οι πρωτοχρονιάτικες δηλώσεις  του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την ανάγκη ύπαρξης μιας τέτοιας "εθνικής" κυβέρνησης,δείχνουν πως μάλλον  προς αυτή την κατεύθυνση κινούμαστε.

Ο κίνδυνος ,επομένως, δεν είναι πια η πτώχευση, αλλά η αντίδραση ενός εγωιστικού, φαύλου και "ψωνισμένου" (οι περισσότεροι΄Ελληνες το διαβάζουν "φωτισμένου)" λαού,που έχει μάθει να τον τρέφουν,να τον κανακεύουν,να τον κολακεύουν, γιατί τάχα μου αυτός είναι ο περιούσιος λαός της οικουμένης, αφού "όταν οι πρόγονοί του έκτιζαν παρθενώνες,οι άλλοι(οι μαϊμούδες) έτρωγαν μπανάνες  (ή βελανίδια, ανάλογα)".΄Ενας λαός ανιστόρητος, ημιμαθής,ανισόρροπος εν πολλοίς, και μάλιστα στα όρια της ψυχοπάθειας, αμέθοδος και άκρως συμφεροντολόγος,που έχει ως πολιτικές κεφαλές του άτομα "σάρκα εκ της σαρκός" του, δεν αποκλείεται με τη μελλοντική του ανεύθυνη στάση,να κάνει χαρακίρι (κοινώς να τα κάνει όλα "λίμπα") ,παρά να δεχτεί να περάσει από την επώδυνη διαδικασία της εξαγνιστικής και σωτήριας αυτοκριτικής που την έχει απόλυτη ανάγκη, παρασύροντας έτσι ο σκάφος της χώρας στα άπατα της μανιασμένης θάλασσας.

Και θα είναι αυτό, άραγε, μια τιμωρία-εξιλέωση,σαν εκείνη που υφίστανται οι ήρωες που διέπραξαν "Υβριν"  στα σενάρια των ποιητών της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας;

Τιμωρία να είναι και ας είναι και τέτοια!