Η γνωστή «κουρκουσούρα πολυτελείας» της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ και "πρώτη ελληνάρα», η κυρία  Πόπη Διαμαντάκου (Διαμαντάκου μαμά-Οτσαλάν-Ναξάκης, Ν.Μάκρη…αν έχετε ακουστά), γράφει σήμερα, 11-2-2010:   «…Μένουμε στις στιγμές που αξίζουν. Και εμείς επιλέξαμε μια δική μας. Εκείνη που ο Θανάσης Βέγγος έβγαλε το κασκέτο του μόλις αντίκρυσε  τον Μίκη Θεοδωράκη, σε ένδειξη ενός σεβασμού που ήταν φανερό ότι δεν του ΄φτανε το χειροκρότημα να εκφραστεί. Ήταν μια στιγμή αληθινού πολιτισμού, του πιο πολύτιμου, αλλά αθόρυβου πολιτισμού που χάνεται. Γιατί δεν έχει μείνει και πολύς χώρος στις ψυχές για περισσότερο». 

Η παραπάνω σκηνή διαδραματίζεται σε κάποια πρόσφατη απονομή βραβείων περιοδικού για τον «άντρα της χρονιάς»,που περιγράφει στη στήλη της- ποταμός η «κουτσομπόλα» της εφημερίδας. Βέγγος και Θεοδωράκης, παρόντες, στην εκδήλωση (ο πρώτος βραβευόμενος ως...άντρας) και καταχειροκροτούμενοι από χαριτόβρυτες , καραμπογιατισμένες  οδα($)λίσκες. 

 Ο γνωστός κωμικός ( ο οποίος, ομού με τους λοιπούς αστέρες της κινηματογραφικής καφρίλας της δεκαετία του 60, π.χ Βουγιουκλάκη, Καρέζη, Μπάρκουλη, Κούρκουλο, Αλεξανδράκη, για να περιοριστούμε στους διάττοντες , δίδαξαν «ήθος» ροζ, ταξικό, θρησκευτικό, πουριτανικό, πατριωτικό-σιχαμένο εν ολίγοις- στους νεοέλληνες), συγκινήθηκε σφόδρα από την παρουσία του μουσικοσυνθέτη. Και επειδή το χειροκρότημα όλων δεν αρκούσε, ο τιμώμενος από το λαϊκό περιοδικό ηθοποιός, στην κυριολεξία «του έβγαλε  το καπέλο», όπως διαβάσατε. Ο Βέγγος στο Μίκη, τον «΄Ανθιμο του Νότου», τον πατριωταρά, τον ελληνάρα. Ο   παμπόνηρος  «Θανάσης» που εκτός από αεικίνητος και αστείος είναι και «μέσα σε όλα» (άπειρες, πρωταγωνιστικές, πολυέξοδες συμμετοχές σε ταινίες –σκουπίδια μεσούσης της δικτατορίας, αλλά και...  κομμουνιστής από την άλλη, που στην τελευταία, μάλιστα, καλλιτεχνική παρουσία του στην ταινία του ανιστόρητου Βούλγαρη, μας δίδαξε, εκτός από «ήθος» και «ιστορία»,όπως το κεφάλαιο που λέει ότι  «και οι δυο παρατάξεις τα ίδια κάνανε στον «εμφύλιο»!)

 Βέγγος, Μίκης, Πόπη: Κατά σύμπτωση ελληνάρες και οι τρεις   και πανταχόθεν αμειβόμενοι για τις «υπηρεσίες» τους στον ελληνικό «πολιτισμό», τα βρίσκουν παντού και θαυμάσια με όλους και με όλα .Αρκεί, βέβαια, να πέφτει το χρήμα και να περπατάει η  δόξα. Παριστάνουν εκ του ασφαλούς  τους... πολιτισμικούς (και όχι μόνο) τιμητές και τους κήνσορες. Αυτοί: Η Πόπη που εξαργυρώνει τον πατριωτισμό και το…ποιοτικό κουτσομπολιό της στις σελίδες ΤΩΝ ΝΕΩΝ με το χρυσάφι του ΔΟΛ. Ο… κομμουνιστής Βέγγος, που πρωταγωνίστησε στις κινηματογραφικές υπερπαραγωγές του ‘ 60  και"έφαγε" καλά σε μια περίοδο, που οι αξιότεροι των Ελλήνων και κατατρεγμένοι λόγω κοινωνικών φρονημάτων, σάπιζαν στις φάμπρικες της Γερμανίας, Και   ο τραγικότερος όλων, ο Μίκης ο «πού’ σαι νιότη που δειχνες πως θα γινόμουν άλλος»,ο  πάλαι ποτέ «Λαμπράκης» και στα στερνά συνομιλητής στο Τόκιο εν έτει 1990 «της Αυτού Μεγαλειότητος του Βασιλέως ημών Κωνσταντίνου». 

Μια κωμικοτραγική, «καλλιτεχνική» τριάδα, τα μέλη της οποίας,  «υποκατακλίνονται υμίν αυτοίς», όπως λέει και ο σοφιστής,γιατί τα δένει ένας και μόνο δυνατός κρίκος: Η «κονόμα» και η «δόξα-επωνυμία». Κόφτε τους και τα δύο και θα δείτε για πότε θα φαγωθούνε σα σκυλιά  μεταξύ τους, για να τα προασπίσουν.

 Η αποσύνθεση, όταν ξεκινήσει, έχει ως πρώτη  ένδειξη την απαίσια εκείνη οσμή της νεκρίλας. Τη νιώθω καιρό στα ρουθούνια μου τελευταία αυτή την μπόχα από παντού και από πολλούς.