Ο σκηνοθέτης του κινηματογράφου και της τηλεόρασης Γιάννης Δαλιανίδης, που πέθανε στην Αθήνα σήμερα σε ηλικία 87 ετών, μαζί με τον επιχειρηματία Φ. Φίνο και τους ηθοποιούς-αστέρες της εποχής,υπήρξαν οι ουσιαστικοί «παραγωγοί» του κινηματογραφικής κοπρίας της δεκαετίας του ΄60 και του΄70. Οι ταινίες τους (κινηματογραφικές και τηλεοπτικές)  άφησαν εποχή για το… κενό του περιεχομένου τους, αλλά και για τα …μεστά μηνύματα που εκπέμπουν ,ακόμα και σήμερα.Να θυμηθούμε μερικά τέτοια «αριστουργήματα»: «Λαός και Κολωνάκι», «Κατήφορος», «Οι θαλασσιές οι χάντρες», «Καμικάζι αγάπη μου», «Λούνα πάρκ», «Ρετιρέ» κ.α.

΄Εχουμε γράψει και άλλες φορές, πως η ζημιά που προκάλεσε στην ελληνική κοινωνία αυτός ο συρφετός των ηθοποιών, των επιχειρηματιών του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, των  σκηνοθετών, μεταξύ των οποίων και ο «εκδημήσας», είναι ανεπανόρθωτη. ΄Ολοι τους φέρνουν τεράστια ευθύνη στη διαμόρφωση της άρρωστης  νοοτροπίας και της «χαμηλής» αξιακής κλίμακας αυτού του λαού, δεινά που τον κατατρύχουν από το τέλος του πολέμου μέχρι και σήμερα.    Οι αητονύχηδες αυτοί «τύποι», επενδύοντας  σε ό,τι ο πολύς ο κόσμος ανιλαμβάνεται ως  «τέχνη», κέρδισαν ου μόνο παχυλό χρήμα, αλλά και διασημότητα και «ανοιχτές πόρτες» και εύκολη ζωή σε μια εποχή που το σύνολο των Ελλήνων ζούσε μέσα στη  στέρηση και την ανέχεια.

Βέβαια, θα αντιτείνει κανείς πως αυτές οι κινηματογραφικές-τηλεοπτικές παραγωγές, δεν είναι παρά ο καθρέπτης της ελληνικής κοινωνίας, που τρεφόταν (και συνεχίζει να τρέφεται) με σκουπίδια πάσης φύσεως στο χώρο της λεγόμενης τέχνης. Και αυτό είναι αλήθεια.  Όμως,η παραδοχή της πραγματικότητας δεν εξιλεώνει τους παραπάνω σκουπιδοπαραγωγούς και δεν τους απαλλάσσει στο ελάχιστο από τις ευθύνες τους.

"Ο τεθνεώς δεδικαίωται", λένε οι πονηροί,παραλείποντας το συμπλήρωμα "κατά τα έργα αυτού". ΄Αρα ,όταν κάποιος κουβαλά πλήθος "αμαρτιών", όπως ο εκλιπών,το μόνο που δεν μπορεί να αναμένει, είναι η δικαίωση. Η ιστορία καταγράφει γεγονότα και τα κρίνει, καταλογίζει ευθύνες ή επιβραβεύει .Δεν έχει  ούτε αρμοδιότητα ούτε δικαίωμα να συγχωρεί εγκλήματα,όπως η αποχαύνωση, η αποβλάκωση , ο αποπροσανατολισμός ενός ολόκληρου λαού και η καλλιέργεια στρεβλών προτύπων, αξιών και στερεότυπων. Αυτό το έργο παρήγαγαν ο σκηνοθέτης Γ.Δαλιανίδης και οι λοιποί "αείμνηστοι" συνεργάτες του.

΄Αξιος ο μισθός τους!