Δεξιοί κατ΄αρχήν και με τους Πασόκους να ακολουθούν είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία αυτοί που τάσσονται υπέρ της απέλασης και όχι της νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών, καταγράφει πρόσφατη έρευνα της ΑLCO. Συγκεκριμένα, το 87% απάντησε πως πρέπει να απελαθούν και 7% να νομιμοποιηθούν! Ούτε με την απονομή της ελληνικής ιθαγένειας με τυπικές προϋποθέσεις συμφωνεί το 69% των ερωτηθέντων. Η έρευνα ,βέβαια, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Πρώτο θέμα». Αυτό και μόνο το γεγονός, μας κάνει να διατηρούμε σοβαρές επιφυλάξεις για το πόσο ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα αυτά τα αποτελέσματα. Η συγκεκριμένη εφημερίδα, όπως έχει δείξει και το παρελθόν της, είναι γενικώς αδίστακτη και η αναξιοπιστία της δεδομένη. Συνήθως ,τα υψηλά νούμερα στην κυκλοφορίας της τα πετυχαίνει με τη γνωστή συνταγή: «Πιασάρικα» θέματα, κουτσομπολιά κάθε είδους, σκανδαλολογίες, ακροβατισμοί ανάμεσα σε ό,τι εννοούμε «νομιμότητα» και «παρανομία» , υπονοούμενα, χρωματιστοί τίτλοι και κατά κόρον χρήση των σημείων στίξης. Φυσικά, είναι και η πιο πλούσια σε κυριακάτικη πραμάτεια από… καθρεπτάκια, χαϊμαλιά, τραντζιστοράκια σιντιά ,νουβέλες και τέτοια συναφή θαμπωτικά των ιθαγενών-αναγνωστών της . Μια τέτοια εφημερίδα, επομένως, που ούτε τη στοιχειώδη δημοσιογραφική δεοντολογία είναι σε θέση να τηρήσει, θα μπορούσε ακόμα και να έχει «παραγγείλει» τα συγκεκριμένα αποτελέσματα, για να είναι «ασορτί» με την επικαιρότητα της κατάληψης της Νομικής από τους μετανάστες ή με τα εθνικιστικά παραληρήματα του αχταρμά των πελατών που την αγοράζουν. ΄Όπως και να έχει όμως το ζήτημα, έστω και αν αυτά τα αποτελέσματα είναι «κατευθυνόμενα-παραγόμενα», πρέπει να παραδεχτούμε πως η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι σε θέση ούτε ιδεολογικά, αλλά ούτε και πρακτικά (οικονομικά κυρίως) να αποδεχτεί ,πολύ περισσότερο να αφομοιώσει, το «ξένο» («οθνείο» κατά την προσφιλή ορολογία του ανεκδιήγητου εκείνου προέδρου της δημοκρατίας Χρ. Σαρζετάκη) και εν προκειμένω να ενσωματώσει δημιουργικά τους μετανάστες. Ειδικά οι οπαδοί των δύο μεγαλύτερων ελληνικών κομμάτων, που οι κομματικές επιλογές τους καθορίζονται πρωτίστως από τα μικροσυμφέροντά τους, είναι παράλληλα και οι…ακραιφνέστεροι των Ελλήνων (γνωστοί και ως «νοικοκυραίοι» ) και ως εκ τούτου υπέρμαχοι του …θανατηφόρου τρίπτυχου «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια».Βέβαια, στην πρώτη «κακοτοπιά»,όταν ψυλλιάζονται πως διακυβεύονται προσωπικά τους συμφέροντα, «ανακρούουν πρύμνα» , λησμονούν πάραυτα και τρίπτυχα και άλλα τέτοια προσφιλή τους ιδεοληπτικά φληναφήματα και μεταμορφώνονται σε ύαινες, έκαστος για τη πάρτη του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η τελευταία συμπεριφορά τους απέναντι στην έννοια «πατρίδα» στην πρόσφατη οικονομική κρίση, που γονάτισε τη χώρα. Οι μέχρι πρότινος …υπερήφανοι φιλοπάτριδες ΄Ελληνες (ναυτεργάτες, φορτηγατζήδες. τρακτεράδες, Δεκοετζήδες, απασχολούμενοι στις αστικές συγκοινωνίες ,αλλά και δικηγόροι, μηχανικοί, γιατροί και λοιπές συντεχνίες) μπροστά στον κίνδυνο να απολέσουν ,λόγω μνημονίου, τις παχυλές απολαβές ,τα λοιπά κεκτημένα τους, την ικανότητα να διαπράττουν ατιμωρητί φοροκλοπή κατά σύστημα και επάγγελμα, πέταξαν τις πατριωτικές τους μάσκες και έμεινε γυμνή η απαίσια μούρη του συμφέροντος, που αναγορεύει σε δίκαιο το…δικό τους δίκαιο. Αυτή, λοιπόν, η ελληνική κοινωνία που συντίθεται στην πλειοψηφία της από καιροσκόπους ,αλλά και «Ιανούς» σαν τους παραπάνω που περιγράψαμε, αφού έπεσαν πια οι μάσκες και τρόμαξαν και οι ίδιοι αντικρίζοντας το πραγματικό χυδαίο πρόσωπό τους, σταμάτησαν να…κουνιούνται σε πατριωτικούς ρυθμούς και προσέφυγαν σε υποκατάστατες μεθόδους, συντηρητικές -στερεοτυπικές της βιομηχανίας πατριωτισμού. Ως πραγματικοί ΄Ελληνες αυτοί και «ανάδελφοι», στάθηκαν σκληροί και αμείλικτοι και μάλιστα σε ποσοστό 87%, αν αληθεύει το νούμερο της έρευνας, απέναντι σε όποιον εύκολο στόχο βρήκαν μπροστά τους :Τους ξένους, τους αλλοεθνείς. Και να σκεφτείς κανείς πως η χώρα μας επί συναπτούς αιώνες «αιμορραγούσε» από την εγκατάλειψη των κατοίκων της και η μετανάστευση ,ειδικά η παράνομη για άλλες ηπείρους, αποτελούσε το κυρίαρχο εθνικό ,άλυτο πρόβλημα, αλλά και μέγας πονοκέφαλος των χωρών υποδοχής των παράνομων Ελλήνων μεταναστών. Με τα τραγούδια της ξενιτιάς, που κουβαλούσαν πόνο, κακομεταχείριση και νόστο, έκλαψαν και παρηγορήθηκαν γενεές γενεών συμπατριωτών μας. Δεν υπήρχε, λίγα χρόνια πριν, σπίτι ελληνικό που να μην είχε ξενιτεμένο-ους σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία, Ευρώπη, στα πέρατα της οικουμένης. Απ΄αυτούς θα έφτανε στο χωριό το δέμα και το έμβασμα για να κάνουν Λαμπρή, να προικίσουν θυγατέρες, να αλλάξουν γιορτάδες μέρες με ένα ρούχο καλό κι ας ήταν δεύτερο χέρι. ΄Ομως, οι γιοι και τα εγγόνια τους ,τα λησμόνησαν όλα αυτά. Ξαφνικά, με τις κλεμμένες από τους Γερμανούς επιδοτήσεις ,τις μικρές και τις μεγάλες λαμογιές, τα δανεικά από τις προσημειώσεις του "κεραμιδιού" τους, ένιωσαν άρχοντες, παραλήδες, αλλιώτικοι. Φυλάκισαν στα βάθη του υποσυνείδητου τον «Πακιστανό», που κουβαλούσαν στο φυλετικό τους DNA και «σφυρίζοντας αδιάφορα», εκσφενδονίζουν πέτρες στο κεφάλι του αδερφού τους. Εϊ, αδελφοκτόνε Κάιν,τί έκανες στον αδελφό σου!
|