1. "...ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ,ΧΙΛΙΕΣ ΛΕΞΕΙΣ"

                         1-9-2011

«Φεύγω, σας χαιρετώ όλους...»

Το μήνυμα του Λεωνίδα Κύρκου και ο αποχαιρετισμός υπό τους ήχους της φυσαρμόνικας

  «Φεύγω. Ζήσαμε - η γενιά μου - μια συναρπαστική περιπέτεια, γνώρισα από κοντά τη φτώχεια, τους κατατρεγμούς, τη φρίκη. Αλλά σε διαλείμματα και τη χαρά. Και έβαλα το λιθαράκι μου στον αγώνα για το φως, το δίκαιο και την ανθρωπιά. Ενιωσα συντετριμμένος όταν έσβησε το κόκκινο αστέρι στην κορυφή του Κρεμλίνου βουτηγμένο στη βία, στο ψέμα και στη ντροπή. Αλλα πίστεψαν οι άνθρωποι, άλλα λάλησαν οι προφήτες. Οπως άλλος ήταν ο σοσιαλισμός για τον οποίο αγωνιστήκαμε και γι' αυτόν τον σοσιαλισμό, με δημοκρατία, ελευθερία και σεβασμό στον κάθε άνθρωπο να συνεχίσετε τον αγώνα, γιατί δεν έχει άλλη λύση ο κόσμος. Φεύγω, σας χαιρετώ όλους, και εσάς που πορευτήκαμε μαζί και εσάς τους άλλους της κάθε φορά αντίπερα όχθης, και έχω μόνο ένα να σας πω: σύγκρουση ιδεών, όχι βία και μισαλλοδοξία, δεν οδηγούν πουθενά, γεια σας».

 Κι αν δε σου έρθουν δάκρυα στα μάτια, δαβάζοντας αυτά τα λόγια, στάσου τουλάχιστον  με σεβασμό μπροστά στις απόψεις ενός αγωνιστή με συνέπεια, που πρόσφέρθηκε ολοκαύτωμα στον αγώνα για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.

 Αντίο, Λεωνίδα.

. 

         

                      29-8-2011 

Σπηλιωτόπουλος: Δύσκολη χρονιά λόγω παλινωδιών και αστοχιών

Κριτική στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας άσκησε ο αρμόδιος τομεάρχης της Νέας Δημοκρατίας, λίγες ημέρες μετά την επίτευξη συναίνεσης για τις αλλαγές στη διοίκηση και δομή των πανεπιστημίων. Την αφορμή έδωσε η ανακοίνωση των βάσεων.(ΜΜΕ)

Τον θυμάται κανείς αυτόν τον κύριο...Πατρινό; (πολιτεύεται εν Πάτραις).Την περίοδο της θητείας του στο Παιδείας  τα ρουσφέτια και οι εξυπηρετήσεις  των γαλάζιων παιδιών δεν είχαν προηγούμενο. Ειδικά οι αναξιοκρατικές αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο Εξωτερικό είχαν χτυπήσει κόκινο εκείνη την περίδο. Και να ήταν μόνο αυτά;

Τώρα, θρασύτατος, αλαζόνας, "Πιλάτος" ,αμετανόητος, χωρίς να ντρέπεται στο ελάχιστο, επανακάμπτει για να κάνει...κήρυγμα και κριτική.

 ΄Εχουμε πει χίλιες φορές εδώ: Ποιος έχασε την "πέτσα" του, για να τη βρουν οι πολιτικοί;

                                          28-8-2011

"Απεβίωσε το πρωί, σε ηλικία 87 ετών, ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος το τελευταίο διάστημα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας.

Η κηδεία του θα είναι πολιτική και θα τελεστεί την Τετάρτη στις 5 το απόγευμα από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών"(ΜΜΕ).

 ΄Εφυγε και ο  Κύρκος, ο ιστορικός  ηγέτης της ελληνικής Αριστεράς. Δεν απόμεινε σχεδόν κανείς πια από τα παλικάρια  της γενιάς που οραματίστηκε να αλλάξει τον κόσμο και να τον κάνει καλύτερο.

Στο καλό, Λεωνίδα!

 2.   "ΔΡΩΜΕΝΑ" ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΠΕΡΑ

        ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΙΑ ΑΥΛΗ

                                              3-9-201

*** 1.Κυβέρνηση προς τρόικα: «Ως εδώ!»

 2.Βενιζέλος:«Εχουμε αποθέματα ακόμη και αν καθυστερήσει η 6η δόση

1. "Δεν χτυπάς το μαχαίρι, αν δεν έχεις σιδερένια γροθιά"

2. Πόσο μακριά θα πάνε τα αποθέματά σας,υπουργέ μου, αν δεν εκταμιευτεί η επόμενη δόση;

***"Κανόνας τρίτος: Οι πολύ πλούσιοι επικεντρώνονται στους κινδύνους, όχι στις αποδόσεις.
Η επένδυση σε όλα εγκυμονεί κινδύνους. Έτσι, δεν υπάρχει λόγος να ρίχνουμε το βάρος σε μεγάλες αποδόσεις. Ίσως, μόνο ένα ευρώ και ένα όνειρο... να είναι όλα όσα αυτή τη στιγμή μπορείτε να έχετε. Πρώτα λοιπόν τακτοποιούμε τα οικονομικά μας και μετά επενδύουμε.

Κανόνας τέταρτος: Οι πολύ πλούσιοι, επιμένουν. Ο φόβος δεν είναι καλό πράγμα. Έτσι, δεν χρειάζεται πανικός, ούτε να πουλήσουμε το σπίτι, αν δούμε ξαφνικά την τιμή του σε καθοδική πορεία. Οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με βάση και άλλες παραμέτρους, όπως η οικογενειακή μας ζωή. Ας μην το ξεχνάμε, υπάρχουν και πράγματα στη ζωή που τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν, όπως είναι η οικογένεια και οι φίλοι. Αυτό είναι και το δίκτυο στο οποίο θα στηριχτούμε, αν βρεθούμε σε δύσκολη στιγμή."(MME)

Είδατε οι πλούσιοι; Είναι περισσότερο νουνεχείς από μας τους μη έχοντες. Λέτε γι΄αυτό να έγιναν πλούσιοι; Μπα ,εγώ πιστεύω πως στην πράξη  δεν τηρούν πάντα τους κανόνες που διατείνουντια πως τηρούν ."Μούρη πουλάνε".

                                                  2-9-2011

                              1-9-2011

Σε κατάργηση της ΚΕΔ και του ΟΔΔΥ προχωρεί η κυβέρνηση

Μετά την έκθεση της Grant Thornton

Για την ΚΕΔ δε γνωρίζω πολλά,δεν έχω προσωπική άποψη. Για τον ΟΔΔΥ,όμως; Τί ήταν αυτό το άντρο της απάτης,της κλεψιάς και του εξευτελισμού; Ως δημόσιος υπάλληλος είχα πάρει κάποια αυτοκίνητα μεταχειρισμένα με δόσεις από τον αμαρτωλό αυτό οργανισμό. Τα παιρνες σε δημοπρασία, κάπου εκεί στο τέλος της Αχαρνών γινόταν η διαδικασία,σε μια μεγάλη αίθουσα ενός κέντρου διασκέδασης . Προηγουμένως,είχες πάει πάνω στα Λιόσια και έβλεπες την έκθεση με τα...σαράβαλα. Αμάξια τρακαρισμένα ,ταλαιπωρημένα από κατασχέσεις, από δημόσιες υπηρεσίες, ξένων που τα εγκατέλειπαν. Πραγματικά σαράβαλα,αλλά με τσουχτερές τιμές εκκίνησης. ΄Εβλεπες όμως και καλά αμάξια,πανάκριβα,ατρακάριστα,αλλά πάνω σε όλα αυτά υπήρχε η ταμπέλα...ΕΠΩΛΗΘΗ. Τα έπαιρναν οι βουλευτές,οι διάφοροι διευθυντές οργανισμών ή άλλοι επιτήδειοι με τη συνεργασία των υπαλλήλων του αισχρού αυτού δημόσιοι οργανισμού. Αλλά και αυτά τα σαράβαλα που απόμεναν,τα χτυπούσαν οι "μαντράδες" στη δημοπρασία,πάλι σε συνεργασία με τα λαμόγια -υπαλλήλους του οργανισμού,΄Ετσι,για μας τους υπόλοιπους έμειναν  ερείπια,που έτσι και τα καβάλαγες όπως ήταν..."ο Χάρος βγήκε παγανιά". 

Κομπίνες,διαπλοκές,κλεψιές, ρουσφέτια...Ολη η παθογένεια του ελληνικού Δημοσίου πανταχού παρούσα στον ΟΔΔΥ. Κανένας διοικητής (τουλάχιστον) του πανάθλιου αυτου οργανισμού  θα τιμωρηθεί για την...τιμη των όπλων;

Αστεία το λέμε.  Στην Ελλάδα της θεόστραβης δικαιοσύνης δε γίνονται τέτοια πράγματα.

***"" Διεθνής διάσκεψη για τις εξελίξεις και το μέλλον της Λιβύης πραγματοποιείται σήμερα στο Παρίσι. Εκπρόσωποι από 60 χώρες συναντώνται με πρωτοβουλία του προέδρου της Γαλλίας, Νικολά Σαρκοζί και του πρωθυπουργού της Βρετανίας, Ντέιβιντ Κάμερον, για να συζητήσουν για την δημοκρατική μετάβαση και την ανοικοδόμηση της Λιβύης, καθώς το στρατιωτικό μέρος της επιχείρησης οδεύει προς το τέλος του". (ΜΜΕ)

Συζητούν Σαρκοζί και Κάμερον για τη...δημοκρατική μετάβαση της Λιβύης στο καθεστώς του...  Aμπντελ Χακίμ Μπελχάτζ.

Πολύ αστείο μου φαίνεται.

                                29-8-2011 

Χριστοφιλοπούλου: Αναδείχθηκαν οι πραγματικά άριστοι

«Η πτώση των βάσεων σημαίνει ότι η δυσκολία των θεμάτων ανέδειξε τους πραγματικά άριστους και δυνατούς υποψηφίους, ενώ η αύξηση των ορίων εισαγωγής σε άλλες σχολές, είχε να κάνει και με το πόσο καλά πήγαν τα παιδιά στα ειδικά μαθήματα», δήλωσε για τις βάσεις η υφυπουργός Παιδείας, Εύη Χριστοφιλοπούλου. (ΜΜΕ).

Αν είσαι άσχετη με την εκπαίδευση, λες αυτά που λέει η κυρία υφυπουργός περί σύνδεσης αριστούχων και δυσκολίας θεμάτων. Αν όμως έχει φάει τη ζωή σου στην εκπαίδευση, λες πως καμιά σχέση δεν έχουν αυτά με την πραγματικότητα και πως στα ελληνικά πανεπιστήμια εισάγονται ανέκαθεν οι καλοί παπαγάλοι και όχι οι άριστοι,οι εργατικοί και οι προικισμένοι με καλό μυαλό.

Βέβαια,όταν είσαι πολιτικός, λες αυτά που αρέσουν στους πελάτες-οπαδούς σου. Εμείς, όμως, δεν είμαστε πολιτικοί ούτε λογοδοτούμε σε "αφεντικά" γι΄αυτό και λέμε την πικρή αλήθεια.

                                                             28-8-2011

"Λοβέρδος: Η κυβέρνηση εθνικής ενότητας είναι μία ανοικτή προοπτική

Το ενδεχόμενο κυβέρνησης εθνικής ενότητας αποτελεί μία ανοικτή προοπτική, είτε γίνουν είτε δε γίνουν εκλογές, δήλωσε ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Λοβέρδος, σε συνέντευξή του στο «Πρώτο Θέμα».

Τονίζει ακόμη ότι τα μέτρα που έχουν ψηφιστεί, όσο σκληρά και αν είναι, θα πρέπει όλοι να τα αντιμετωπίσουν συλλογικά, συντεταγμένα και με συνέπεια".(ΜΜΕ)

 Απίστευτα κωμικοί είναι αυτοί οι άνθρωποι στην κυβέρνηση. Και για κλάμματα ,φυσικά. Αλλά και κράξιμο (και μάλιστα πολύ άγριο) τραβάει ο οργανισμός τους.

Δυο χρόνια πριν, έπρεπε να γινει η κυβέρνηση ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ. Εμείς τότε είχαμε κάνει το θέμα "σημαία". Καθημερινές οι αναφορές μας. Αλλά εκείνοι "πέρα βρέχει".Τώρα που τα κάνανε μπάχαλο, που "έφτασε ο κόμπος στο χτένι",θυμηθήκανε να μοιραστούνε τις ευθύνες. ΄Αθλιοι.

Αυτό τον τόπο δεν το κυβερνάνε μόνο οι διαπλεκόμενοι,οι πιο άχρηστοι ,οι πλέον ανίκανοι, αλλά και οι μικρόνοες. Δεν εξηγούνται αλλιώς οι παλινωδίες των κυβερνήσεων σε διάφορα σοβαρά,κορυφαίας σημασίας θέματα και η ανικανότητά τους να αντιληφθούν το σωστό,το πασιφανές,το αυτονόητο από την αρχή.

Αλλά, μήπως τέτοιος δεν είναι και ο ελληνικός λαός; "Αίμα από το αίμα του και σάρκα από τη σάρκα" του είναι οι πολιτικοί του. Θα μπορούσαν να σταθούν, έστω και μια μέρα , αυτοί οι πολιτικοί στην Αγγλία ,ας πούμε;

Θα αστειεύεστε.

     3. ΕΤΣΙ ΤΑ "ΒΛΕΠΟΥΝ" ΑΛΛΟΙ

Ο Πετρίτ μπήκε λαθραία στη χώρα μας, περπατώντας τρεις νύχτες, το 1991, με το πρώτο κύμα της μεγάλης φυγής από την Αλβανία στην Ελλάδα. Κατέληξε κυνηγημένος σε γνωστό θέρετρο της Επτανήσου και βρήκε αμέσως δουλειά στο κτήμα ενός ευκατάστατου επιχειρηματία της περιοχής. Δούλεψε σκληρά και λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε τη συνηθισμένη πορεία των μεταναστών. Αφησε τις ελιές και έπιασε δουλειά στην οικοδομή, που ήταν σε άνθηση. Εμαθε την τέχνη του χτίστη, την οποία περιφρονούσαν η ντόπιοι, και σιγά σιγά έγινε μικροεργολάβος. Δούλευε σκληρά, μάζευε τα χρήματα ευρώ ευρώ και τα κατέθετε σε ελληνική τράπεζα. Δεν μπήκε ποτέ στον πειρασμό να παίξει στις «πυραμίδες» της χώρας του, όπως πολλοί ομοεθνείς του που εξανέμισαν τους κόπους τους. Οταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου αποφάσισε να γίνει αφεντικό στον τόπο του. Γύρισε στη Χειμάρρα και έχτισε δική του τουριστική επιχείρηση, όπως ακριβώς δηλαδή έκαναν πολλοί Ελληνες που πήγαν μετανάστες στη Γερμανία πριν από 40 χρόνια.

Φέτος ο επιχειρηματίας από τα Επτάνησα χρεοκόπησε. Λίγο η κρίση, λίγο τα δάνεια, λίγο η κακή διαχείριση τον οδήγησαν στο λουκέτο. Ο Πετρίτ, που είναι πλέον μεγάλος και τρανός στην πόλη του, κρατούσε πάντα επαφή με το παλιό του αφεντικό. Εμαθε τα άσχημα νέα και προσέλαβε τον γιο του σερβιτόρο στη Χειμάρρα. Το μεροκάματο είναι 50 ευρώ, υψηλό για την περιοχή, γιατί οι Αλβανοί επιχειρηματίες προτιμούν τους έλληνες σερβιτόρους. Ο λόγος; Μιλούν αγγλικά, έχουν άνεση στη συμπεριφορά και εμπειρία στον τουρισμό. Εχει ο καιρός γυρίσματα...

Η εκδίκηση της Ιστορίας για τους λογής "Ελληνάρες" που ,εκτός από ανιστόρητοι, είναι  και μισάνθρωποι .    

Λεωνίδας Κύρκος

«Να σηκωθεί το Εθνος! Αλλά ποιoς θα το σηκώσει;»

Ο ιστορικός ηγέτης της Αριστεράς, μερικές εβδομάδες πριν φύγει από τη ζωή, μίλησε στον Σταύρο Θεοδωράκη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: ΣΤΑ ΝΕΑ,Σάββατο 03 Σεπτεμβρίου 2011

Ακούω την Αλέκα που λέει ότι εμφύλιος πόλεμος είναι η ανώτατη μορφή ταξικής πάλης. Αλίμονο. Είναι η είσοδος στο τούνελ, απ' όπου για να βγει κανείς χρειάζονται διπλάσιες προσπάθειες. Αυτό δεν καταλαβαίνουν κάποιοι ψευτοεπαναστάτες. Ας πάμε στις μέρες μας να κάνουμε έναν απολογισμό. Ποιον βοήθησαν οι σπασμένες βιτρίνες των περασμένων μηνών; Ποιον βοήθησαν τα κατεστραμμένα εργαστήρια του Πολυτεχνείου της Θεσσαλονίκης; Ποιον βοήθησαν οι βανδαλισμοί στο Σύνταγμα; Ποιοι ηλίθιοι εγκέφαλοι φαντάστηκαν ότι από εκεί ξεπηδούσε το άρωμα ενός καινούργιου κόσμου;

Εκείνο τον δίσκο με τον Χατζιδάκι πάντως δεν τον βγάλατε...

Ημουν μισός μισός. Πάντα φίλος του Μίκη, πάντα φίλος του Μάνου.

Πότε πάψατε να μιλάτε με τον Μίκη;

Δεν έπαψα, παρά τις τρέλες που κάνει τώρα τελευταία, η γραμμή μου είναι ανοιχτή, δεν την έκλεισα.

Τον ακούσατε που μίλησε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη;

Οχι. Ηξερα τι θα πει. Ηταν ο Μίκης της παρακμής. Δεν ήταν ο Μίκης της ακμής. Ηταν σαν να έκανε παραχωρήσεις σε σκοτεινές θεωρίες... Στον εθνικισμό, τον ρατσισμό. Και είναι κρίμα, γιατί στο γέρμα της ζωής του έπρεπε να βρει ένα γενναίο μήνυμα να απευθύνει, να εξυψώνει τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι που τον αγαπάνε του τα φωνάζουν αυτά.

Με τον Ανδρέα τα λέγατε ποτέ ως φίλοι;

Κυρίως πριν από την 21η Απριλίου. Είχαμε μάλιστα ορίσει ότι όταν θέλαμε να επικοινωνήσουμε και δεν μπορούσαμε, εκείνος θα είχε τον Λιβάνη και εγώ τον Μιχαλόπουλο. Εχει ενδιαφέρον η τελευταία μας στιχομυθία...

Μου έλεγε «ετοιμαστείτε για μεγάλες αναταράξεις, θα τα βάλουμε με το Παλάτι!». «Α», λέω, «έχει εξασφαλιστεί ο ρόλος του Στρατού»; «Ναι. Τον ελέγχουμε πλήρως». Τότε αρχηγός του επιτελείου ήταν ένας προσωπικός του φίλος. Αλλά ο Ανδρέας είχε πολλές αυταπάτες και όταν έφθασε η στιγμή, ο Στρατός πήγε με τον βασιλιά. Και ο Ανδρέας έμεινε μόνος.

Αλίμονο... Αρκετά ζήσαμε, αρκετά υποφέραμε, δεν έγινε κανένα θαύμα μπροστά μου που να με πείσει για τον άλλο δρόμο.

Αν βρεθεί ένα νέο εθνικό όραμα, μπορεί. Τα μνημόνια από μόνα τους δεν σε σώζουν. Χρειάζεται να σηκωθεί το Εθνος. Αλλά ποιος θα το σηκώσει;

         Οι σοφές κουβέντες δε χρειάζονται σχόλια 

 "Εδώ καράβια πνίγονται,  βαρκούλες αρμενίζουν". Σιγά που θα δικάσουν τους καλογέρους. Αν κατα-δικάσουν αυτούς για ένα σκανδαλάκι κάποιων δεκάδων εκατομμυρίων,τότε η μισή  Ελλάδα πρέπει να πάει φυλακή.Δεν έμεινε Δεξιός όλα αυτά τα χρόνια της διακυβέρνησης της χώρας από τον "ανηψιό",που να μη ροκανίσει από το Δημόσιο κορβανά (διάβαζε από τα δανεικά)  κάποιες δεκάδες χιλιάδες μέχρι κάποια εκατομμύρια ευρόπουλα. Αυτή είναι η "μαύρη"(αλλά και"μπλε") αλήθεια.

 Φυσικά θα αθωώσουν τους Εφραίμ. Απλώς, η στρατευμένη και χειραγωγούμενη από πολτικούς και ΜΜΕ  ελληνική δικαιοσύνη παρέχει κάλυψη με δικαστικούς θεατρινισμούς και απειλές διώξεων σε όλους εκείνους που, όταν η χώρα κατέρρεε οικονομικά, για να το αποκρύψουν,ανήγαγαν  μια συνηθισμένη για τη χώρα κομματικη διαπλοκή -διαφθορά σε σκάνδαλο ...μεγατόνων.

Ρωτήστε τους Χατζηνικολάου, Πρετεντέρηδες και λοιπούς τηλαστέρες, που "κατασκεύαζαν" σκάνδαλα εκείνη την εποχή ( ηθικοί αυτουργοί της οικονομικής και όχι μόνο κατάρρευσης της χώρας),να σας πουν πόσα εκατομμύρια ευρώ αποκόμισαν τα αφεντικά τους από  αυτή την μπίζνα της διαπλοκής-διαφθοράς που βαπτίστηκε σε σκανδαλώδη...σκάνδαλα.

AΝΟΡΘΟΔΟΞΑ

[Ανορθόδοξα] Ο Τσόμσκι και η πτώχευση

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ,Πέμπτη 01 Σεπτεμβρίου 2011

Δεν ξέρω ποια εικόνα φέρνει στο μυαλό του Νόαμ Τσόμσκι η λέξη «πανεπιστήμιο». Υποθέτω πως σε γενικές γραμμές θα είναι η εικόνα ενός ιδρύματος σαν αυτό που επέτρεψε στον ίδιο να διαμορφώσει τη θεωρία του περί «οικουμενικής γραμματικής» - μιας βασικής γλωσσικής δομής στον ανθρώπινο εγκέφαλο που επιτρέπει τη δημιουργία των γλωσσών, παρά τις όποιες δομικές διαφορές τους. Η θεωρία παραμένει αμφισβητήσιμη, παρ' όλα αυτά άνοιξε δρόμους με αποτέλεσμα πολλοί να αντιμετωπίζουν τον Τσόμσκι ως πατέρα της σύγχρονης γλωσσολογίας.

Δεδομένου δε ότι πέρασε όλα του τα χρόνια στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης, το γνωστό ΜΙΤ, δεν ξέρω αν του έτυχε ποτέ να έρθει σε επαφή με εκπροσώπους των παρ' ημίν φοιτητικών παρατάξεων. Δεν ξέρω τι σημαίνει γι' αυτόν ο θεσμός του πανεπιστημιακού ασύλου ή αν έχει αντιμετωπίσει ποτέ την προοπτική της αναβολής της εξεταστικής περιόδου προκειμένου να γίνουν φοιτητικές συνελεύσεις. Δεν ξέρω καν αν υποχρεώθηκε ποτέ να διακόψει τις παραδόσεις του ή το ερευνητικό του έργο γιατί οι φοιτητές του έκαναν κατάληψη.

Παρ' όλα αυτά ο Τσόμσκι έχει άποψη για όλα αυτά. Και για να υπερασπιστεί την άποψή του φαίνεται πως συνυπέγραψε, μαζί με 900 άλλους πανεπιστημιακούς από όλο τον κόσμο, ένα κείμενο-καταγγελία της επιχειρούμενης εν Ελλάδι εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Βάσει αυτού ζητάει να διαφυλαχθεί το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ μας, να υπάρξει επαρκής δημόσια χρηματοδότηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και σεβασμός των ευρωπαϊκών ακαδημαϊκών παραδόσεων.

Χωρίς δυστυχώς να μας διευκρινίσει πώς θα συνεχίσει η επαρκής δημόσια χρηματοδότηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μια και ο ίδιος, σε ομιλία του στην Κολωνία προ ημερών, απεφάνθη πως η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η πτώχευση. Για την ακρίβεια, μας πρότεινε να αρνηθούμε το χρέος μας, κοινώς να σταματήσουμε να δανειζόμαστε, και να αρχίσουμε να τυπώνουμε δραχμές για να ξεκινήσουν όλα από την αρχή. Η λύση είναι επώδυνη, παραδέχθηκε, πλην όμως δεν βλέπει άλλη.

Γύρω από την υπογραφή του, όπως ενδεχομένως θα γνωρίζετε, ξέσπασε μια άκρως ενδιαφέρουσα φιλολογική διαμάχη. Ο δικηγόρος Α. Παπασταύρου, με επιστολή του στην «Καθημερινή», μας ενημέρωσε πως ο ίδιος ο Τσόμσκι, μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, του δήλωσε πως δεν είχε ιδέα για το κείμενο που υποτίθεται ότι υπέγραψε, για να τον διαψεύσουν οι έχοντες την πρωτοβουλία της καταγγελίας λέγοντας πως ο Τσόμσκι τους διαβεβαίωσε ότι εμμένει στην υπογραφή του και στις θέσεις του για τα ελληνικά ΑΕΙ. Αυτές οι παρεξηγήσεις, σκέφτηκαν μερικοί, είναι φυσιολογικές μια και, ως φαίνεται, η περίφημη καταγγελία κυκλοφόρησε μέσω Διαδικτύου και οι υπογραφές καταχωρίσθηκαν εν είδει «like» στο facebook.

Και το ερώτημα βέβαια δεν είναι ποια άποψη για τα ελληνικά ΑΕΙ έχουν ο κ. Ταντάκι και η κ. Τοντόροβα, αγνώστων λοιπών στοιχείων μέχρι νεωτέρας, που συνυπέγραψαν. Το ερώτημα είναι αν ο κ. Τσόμσκι, με την υπογραφή του, επιθυμεί να συμμετάσχει ενεργά στη στρατηγική της πτώχευσής μας, μια και, κατά τη γνώμη του, είναι η μόνη λύση που μας απομένει.

Να ρωτήσει εμάς τους "παθόντες" ο κύριος Τσόμσκι για το τί σόι είναι οι δικοί μας εδώ πανεπιστημιακοί. ΄Εχει ακούσει τίποτα για τις επιδοτήσεις, τα κονδύλια των ερευνών που ροκανίζουν παράνομα, τις "αλλαξοκωλιές" στις εκλογές (επιλογές) πανεπιστημιακών,την οικογενειοκρατία  και τα άλλα φοβερά και τρομερά που συνέβαιναν και συμβαίνουν στα ελληνικά ΑΕΙ;

Είναι πολλά πράγματα που με κάνουν να νιώθω υπερήφανος στα 29 συναπτά έτη που υπηρέτησα  στην Εκπαίδευση. ΄Ενα απ΄αυτά είναι πως είχα την τύχη να μείνω μακριά από τον "οχετό",που ακούει στο όνομα "πανεπιστημιακοί". Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, πριν κάνω την ΄"ηρωική έξοδο" από την Εκπαίδευηση, δίδαξα σε δύο πανεπιστήμια,αλλά (ευτυχώς) ήταν ξένα. ΄Ετσι, δεν κουβαλάω καμιά από τις αμαρτίες των άθλιων τροφίμων των ελληνικών Α.Ε.Ι.

Τώρα, ο κύριος Τσόμσκι από την "ασφάλεια" του ΜΙΤ, μιλάει συνήθως "επί παντός επιστητού" και το παίζει και...αιρετικός. Βέβαια, δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν καθεστωτικό πανεπιστημακό, που υπηρέτησε το Σύστημα με συνέπεια και το "γύριζε", όταν τον έπαιρνε και σε επαναστάτη με το...αζημίωτο.

Γι αυτό δε μας εκπλήσσει που υπέγραψε το κατάπτυστο κείμενο των Ελλήνων συναδέλφων του.

"Κόρακας Κοράκου μάτι δε βγάζει".

Εξι ευρώ φόρο στις ιερόδουλες των δρόμων επιβάλει η Βόννη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ, Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Ένα νέο μέτρο που φορολογεί «στο δρόμο» τις εκδιδόμενες γυναίκες εφαρμόζει η Βόννη στη Γερμανία. Το κόστος του νέου μέτρου φτάνει τα 6 ευρώ τη νύχτα.




Ο φόρος αυτός καταβάλλεται σε ειδικά μηχανήματα που θυμίζουν παρκόμετρα και έχουν εγκατασταθεί σε βιομηχανική περιοχή της πόλης, κοντά στο κέντρο, όπου συχνάζουν ιερόδουλες και οι πελάτες τους. Την πρώτη νύχτα εφαρμογής του νέου μέτρου, συγκεντρώθηκαν 264 ευρώ.

Όσες δεν συμμορφωθούν και εντοπιστούν, θα αντιμετωπίσουν πρόστιμο ή ακόμη και απαγόρευση άσκησης του επαγγέλματός τους.

«Οι γυναίκες που εργάζονται σε οίκους ανοχής επίσης πληρώνουν φόρο όμως, μέχρι τώρα, ήταν δύσκολο για τις γυναίκες που βγαίνουν στο δρόμο» επισήμανε η Ισαμπέλε Κλοτζ, εκπρόσωπος των δημοτικών αρχών. «Χάρη στο νέο μέτρο θα είμαστε σε θέση να τις φορολογήσουμε», πρόσθεσε.

Η ίδια τόνισε ότι αναμένεται να συγκεντρωθούν περίπου 200.000 ευρώ από το συγκεκριμένο μέτρο σε ένα χρόνο στη Βόννη.

Ωστόσο οργανώσεις υποστήριξης των εκδιδόμενων γυναικών αντιδρούν. «Δεν έχει να κάνει με τη δικαιοσύνη» επισήμανε η Χουανίτα Χένινγκ, εκπρόσωπος της οργάνωσης Dona Carmen. Η ίδια ζήτησε να ανακληθεί το μέτρο επισημαίνοντας ότι οι γυναίκες που εκδίδονται πλήρωσαν ήδη φόρο εισοδήματος.

Να βγάλουν από τη "μύγα ξύγκι" αυτοί οι Γερμανοί! Αλλά, καλύτερα έτσι, παρά το μπάχαλο των Ελλήνων. Εδώ δεν...εκδίδουν αποδείξεις ούτε οι νόμιμοι επαγγελματίες, όχι οι ...εκδιδόμενες,που τις έχουν και για παράνομες. 

ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ, ΕΝΑ BEST SELLER

}Ηταν μια τρομερή χρονιά για την Ελλάδα και τον κόσμο, σαν μια ηλεκτρική εκκένωση στην πολιτική ζωή και τις νοοτροπίες. Τα κοινωνικά οράματα της αλλαγής πραγματώνονται, αλλά... αλλιώς.{ARX}
Το 1989 γκρεμίζεται το σύμβολο του Ψυχρού Πολέμου – το Τείχος του Βερολίνου – και αρχίζει η κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού που θα οδηγήσει στη διάλυση της ΕΣΣΔ. Την ίδια χρονιά ο υπερσυντηρητικός Τζορτζ Μπους διαδέχεται τον Ρόναλντ Ρίγκαν στην προεδρία των ΗΠΑ. Παράλληλα το κινεζικό καθεστώς δείχνει τα δόντια του όταν πνίγει στο αίμα τη διαμαρτυρία των κινέζων φοιτητών στην Πλατεία Τιενανμέν του Πεκίνου και ο ηγέτης της ιρανικής επανάστασης Αγιατολάχ Χομεϊνί διαλύει κάθε αμφιβολία για το λαϊκό όραμά του όταν ζητά τον θάνατο του αγγλο-ινδού συγγραφέα Σαλμάν Ρούσντι, για ασέβεια προς το Κοράνι εξαιτίας του μυθιστορήματός του «Σατανικοί στίχοι». Ο κορυφαίος καλλιτέχνης του σουρεαλισμού Σαλβαδόρ Νταλί πεθαίνει και γεννιέται το πρώτο Game Boy από τη Nintendo.
Στην Ελλάδα, δολοφονείται ο Παύλος Μπακογιάννης από τη 17Ν και η Βουλή παραπέμπει τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο για το σκάνδαλο Κοσκωτά. Την Kυβέρνηση Συνεργασίας ΝΔ και Ενιαίου Συνασπισμού υπό τον Τζ. Τζαννετάκη θα διαδεχθεί η Οικουμενική Κυβέρνηση Ζολώτα και στο τέλος θα πάρει την εξουσία ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης... Η αξιοπιστία των πολιτικών έχει δεχτεί ένα μοιραίο πλήγμα, η Αριστερά περνάει κρίση ταυτότητας και αρχίζει μια εποχή παντοδυναμίας για τα ΜΜΕ, με τη λειτουργία των δύο πρώτων καναλιών ιδιωτικής τηλεόρασης Mega και Αnt1.
Στο τέλος αυτής της χρονιάς κατά την οποία κατέρρευσαν τα οράματα δημιουργίας ενός πιο δίκαιου κόσμου, ο καταξιωμένος θεατρικός συγγραφέας Κώστας Μουρσελάς κάνει στα 58 του στροφή στην πεζογραφία και κυκλοφορεί στην Ελλάδα τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» (Κέδρος, και το 2006 Ελληνικά Γράμματα): ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που έκλεινε το μάτι στην επικαιρότητα της εποχής, ζωντανεύοντας τη δεκαετία ‘50-’60. Μια δεκαετία σημαδιακή, αφού τότε θεμελιώθηκαν και διαμορφώθηκαν οι πολιτικές και οικονομικές δομές που όρισαν την κακοδαιμονία του τόπου. Οπως έγραφε τότε στα «ΝΕΑ» ο κορυφαίος κριτικός Κώστας Σταματίου: εκείνη τη δεκαετία «οι μόλις κρυπτόμενοι πίσω από το σύμπλεγμα “ξένοι - Παλάτι” πολιτικοί της συντήρησης και του δωσιλογισμού έκτισαν πάνω στο πτώμα της επανάστασης που ονειρεύονταν οι πεινασμένοι της Κατοχής το εξαρτημένο και ανάπηρο κράτος “Η Ελλάς”, πηγή της ενδημικής εθνικής σχιζοφρένειας που μας μαστίζει».
Το μυθιστόρημα του Μουρσελά έγινε το γεγονός της σεζόν ‘89-’90. Εισήγαγε στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας έναν ήρωα ο οποίος έμεινε αθάνατος – τον αντιφατικό Λούη, «σχεδόν άσχημο, σχεδόν ωραίο, σχεδόν τεμπέλη», που ήξερε να γεύεται άπληστα τις απολαύσεις της ζωής – και σε ελάχιστο διάστημα πούλησε 20.000 αντίτυπα, για να γίνει γρήγορα το πρώτο μεταδικτατορικό μυθιστόρημα που έσπασε το φράγμα των 200.000 αντιτύπων. Ο ερωτισμός που αποπνέει το μυθιστόρημα και το στυλ του συγγραφέα με τον προφορικό κουβεντιαστό λόγο και την αθυρόστομη, σχεδόν χυδαία καμιά φορά γλώσσα, αποδεικνύονται ακαταμάχητα ατού που στρώνουν τον δρόμο για το κοινωνικοπολιτικό σχόλιο του Μουρσελά. Διότι τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» είναι μια τεράστια τοιχογραφία εποχής, μια αριστοτεχνική σύνθεση ιστοριών με 62 (!) κεντρικούς χαρακτήρες (από τις ωραίες ψηλομύτες της συνοικίας και τις ξετσίπωτες νοικοκυρές μέχρι τους κρυφομοφυλόφιλους στρατιωτικούς και από τους ανανήψαντες κομμουνιστές μέχρι τους παρακρατικούς) οι οποίοι εκφράζουν τα μεγάλα ζητήματα και τα υπαρξιακά διλήμματα της μετεμφυλιακής Ελλάδας που χτίζεται με παρακαθήμενους της εξουσίας και πολίτες β’ κατηγορίας.
Στο κέντρο του βιβλίου, οι δύο βασικοί πρωταγωνιστές, εκφραστές της συμμόρφωσης και της εξέγερσης, της λογικής και του παραλόγου, της απώθησης και του ενστίκτου: ο Αφηγητής Κωνσταντής και ο ξάδελφός του με το παρατσούκλι Λούης. Ο ένας άχρωμος, άτολμος, άβουλος και μυωπικός γραμματέας Πρωτοδικείου που τίποτα απ’ όσα έκανε στη ζωή του δεν ταίριαζε με αυτό που ήθελε και ο άλλος, ικανός να εκμαυλίσει μέχρι και την πεθερά του που πορεύεται στις παρυφές της νομιμότητας με το εξής σύνθημα: «Ασε τη λογική και τις φοβίες. Αν δεν βγεις έξω απ’ τις γραμμές δεν γίνεται ζωή».
Τα «Βαμμένα κόκκινα μαλλιά» είναι χωρισμένα σε δύο μέρη. Στο πρώτο αλωνίζει ο Λούης και οι κατακτήσεις του, ο οποίος όμως ξεπέφτει εντελώς και χάνεται μέσα σε ένα όργιο φημών: έπαιζε κιθάρα στα Εξάρχεια; Σπιτώθηκε από μια πλούσια γραία; Εγινε παρκαδόρος σε νυχτερινό κέντρο; Στο δεύτερο βγαίνει στο προσκήνιο ο Αφηγητής που κάνει την ατομική του επανάσταση όμως είναι πια πολύ αργά...
Σε αυτό το πρώτο του μυθιστόρημα, ο Μουρσελάς, έμπειρος και επιτυχημένος ήδη συγγραφέας θεατρικών έργων και τηλεοπτικών σειρών, περιγράφει με ειρωνεία και χιούμορ καταλυτικό τα ανθρώπινα, τα κοινωνικά, τα σεξουαλικά, «άλλοτε με ωμότητα άλλοτε με νοσταλγία τρυφερότητας, ενώ στο φόντο διαγράφεται με τρομερή ενάργεια το πολιτικό τοπίο: τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα κρέμονται στα Τρίκαλα, τα “λάθη” του Λιβάνου και της Βάρκιζας ποτίζουν φαρμάκι τους αγαθούς αγωνιστές, η αγραμματοσύνη δεσπόζει και κάπου εμφανίζεται και κάποιος “λοχαγός Ιωαννίδης, βασανιστής της Μακρονήσου”...». Η τοιχογραφία του, σημείωνε καίρια ο Σταματίου, «μοιάζει με πίνακα του Ιερώνυμου Μπος» και δεν μπορείς ούτε και σήμερα να την αφήσεις από τα χέρια σου.

Η αλήθεια βέβαια για το Μουρσελά και το μυθιστόρημά του είναι εντελώς διαφορετική απ΄ αυτή που προπαγανδίζουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ με τους  ανεκδιήγητους κριτικούς τους,τύπου Σταματίου. Ο Μουρσελάς δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν "μέσα σε όλα" συγγραφέα-παραμυθά, που "βιάζει" (κι αυτός) την Ιστορία χάριν της μυθ-ιστορίας. Προσεγίζει ρηχά τις αιτίες και τα αποτελέσματα των ιστορικών δρώμενων,συγχέει τις αφορμές με τις αιτίες,  μπερδεύεται με τους αναχρονισμούς και καταφεύγει στην εύκολη λύση "μια στο καρφί και μια στο πέταλο". Να ικανοποιήσει όλους τους πελάτες, όλα τα "βαλάντια" που θα ψωνίσουν το "εμπόρευμα". Αυτό είναι το ζητούμενο. Το γεγονός πως τη χρονιά που εκδίδεται το βιβλίο, η "αριστερή" ματιά-κριτική  στα γεγονότα  "φοριέται" κατ΄εξοχήν, εξηγεί γιατί ο διαμόνιος γραφιάς δε διστάζει να "αλέσει στο μύλο" του παραμυθιού του χαρακτήρες  κάθε είδους και να τους συνταιριάξει,να εκ-δώσει συγχωροχάρτια,να απλοποιήσει κοινωνικά-πολιτικά φαινόμενα,να φτιάξει έναν αχταρμά-ποταμό, που, όπως είπαμε, μέσα βολεύονται όλοι και όλα.

Η Ιστορία όμως είναι άλλο πράγμα.Και το γεγονός πως ο κόσμος έχει μάθει την ευκολία σε όλα (ακόμα και στο διάβασμα) δίνει τη ευκαιρία στους λογής καρχαρίες- εκδότες,ιδιοκτήτες καναλιών και παραμυθάδες να παραβαίνουν κάθε αρχή και δεοντολογία σωστής και αντικειμενικής προσέγγισης της ιστορικής αλήθειας και χάριν του κέρδους και της δημοσιότητας ,να "βάφουν μαλλιά" όχι μόνο "κόκινα", αλλά και "πράσινα" και μπλε και "μαύρα" και  με όποιο εν πάση περιπτώσει χρώμα και παραλλαγή βολεύει. Ο ανιστόρητος ΄Ελληνας αυτές τις πηγές (μυθιστόρημα-"σειρές" στην τηλεόραση) θα χρησιμοποιήσει για την ιστορική του παιδεία (ή έστω ενημέρωση) και θα μορφώνει ιστορική, εθνική, κοινωνική ακόμα και πολιτική συνείδηση. Θα σεμνύνεται μάλιστα,πως "διαβάζει ...εποικοδομητικά βιβλία ή παρακολουθεί στο "γυαλί" σειρές...ποιότητας" (όπως το προϊόν Μουρσελά) και για τούτο, εκτός του ότι είναι...μορφωμένος, διαθέτει και ...ιστορική κρίση και άποψη ειδικού. Τρομάρα του!

Τα έχουμε ξαναπεί αυτά και γι΄άλλους.

Το δάνειο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), στην Ελλάδα είναι ένα «μη εξοφλητέο δώρο», δήλωσε σήμερα ο Πρόεδρος της Τσεχίας Βάτσλαβ Κλάους, γνωστός για τον ευρωσκεπτικισμό του, και την αντίθεσή του στο ευρωπαϊκό νόμισμα.

«Το λεγόμενο δάνειο προς την Ελλάδα δεν είναι μια βοήθεια που έχει ανάγκη η χώρα αυτή. Δεν είναι εξοφλητέο», δήλωσε ο Κλάους, μετά τη συνάντησή του στην Πράγα με τους πρέσβεις της Τσεχίας.

«(Το δάνειο) είναι ένα δώρο που δεν θα μπορέσει να βοηθήσει την Ελλάδα, αλλά αντίθετα θα την οδηγήσει στην απομάκρυνση από μια πραγματική λύση, που είναι τόσο αναγκαία», σημείωσε.

Σύμφωνα με τον κ. Κλάους, μια μείωση του αριθμού των χωρών της ζώνης του ευρώ (η οποία περιλαμβάνει πλέον 17 χώρες), «δεν θα είναι καταστροφή».

«Οι ισχυρισμοί ότι (η μείωση αυτή) θα δημιουργούσε πανικό είναι λανθασμένοι. Η Ε.Ε. θα έδειχνε μάλιστα, την αποφασιστικότητά της να ενεργήσει», είπε ο Τσέχος πρόεδρος.

«Αν θα έπρεπε να δηλώσω δημόσια κάτι νέο σχετικά με το ευρώ, αυτό θα ήταν μια ρήτρα εξαίρεσης (opt-out) από την υποχρέωση να εισαγάγουμε το ευρώ (στην Τσεχική Δημοκρατία). Αλλά η κυβέρνησή μας φοβάται», τόνισε.

 

 

 ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ... ΕΝΤΕΥΘΕΝ ΚΑΙ ΕΚΕΙΘΕΝ .

 

Νόμιζαν ότι είμαστε μια κανονική χώρα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ,Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Ο Ζαν Κατρεμέρ είναι εδώ και χρόνια ανταποκριτής της «Λιμπερασιόν» στις Βρυξέλλες. Είναι καλός επαγγελματίας και αγαπάει τη δουλειά του (εντάξει, μερικές φορές τον παρασύρουν τα πάθη του, παράδειγμα η υπόθεση Στρος-Καν). Επιπλέον, γνωρίζει καλά και αγαπά την Ελλάδα, την έχει επισκεφθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια και έχει γράψει επανειλημμένα τόσο στην εφημερίδα του όσο και στο μπλογκ του για την υποκρισία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Είναι έτσι διπλή η πίκρα που αφήνει η ανάγνωση των σημειώσεών του από τις διακοπές που έκανε αυτόν τον μήνα στη χώρα μας (http://bruxelles.blogs.liberation.fr).

Ο δημοσιογράφος αρχίζει τη διήγησή του από μια γνωστή ταβέρνα στην Υδρα όπου έφαγε ένα βράδυ με καμιά δεκαριά έλληνες φίλους του. Ο λογαριασμός ήρθε σε ένα μπακαλόχαρτο κι όταν ζήτησε απόδειξη ενοχλήθηκαν τόσο η ταβερνιάρισσα όσο και οι φίλοι του. Η απάντηση ήταν αρνητική. Θα μπορούσε να πληρώσει με κάρτα; Ούτε αυτό. Η αποθέωση της φοροδιαφυγής. Το ίδιο και με τις πανσιόν του νησιού. Το ίδιο και με τις δουλειές που γίνονται στα σπίτια. Το ίδιο και σε πολλές άλλες περιοχές που έχει επισκεφθεί τον τελευταίο καιρό. Η κυβέρνηση - γράφει - προτιμά να επιτίθεται στους μισθούς και τις συντάξεις, παρά να χτυπήσει τα ελεύθερα επαγγέλματα και τους πλούσιους.

Από το κείμενο του Κατρεμέρ δεν λείπουν οι ανακρίβειες και οι υπερβολές. Αναρωτιέται, ας πούμε, κανείς πού βρήκε τόσα ΑΤΜ που δίνουν εκατοστάρικα (!). Επίσης, πρέπει να έπεσε σε όλους τους ταβερνιάρηδες και τους ξενοδόχους που δεν δίνουν απόδειξη. Η γενική εικόνα όμως δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Οπως γράφει, στο Παρίσι το λένε ανοιχτά: «Νομίζαμε ότι η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα, αλλά είχαμε άδικο. Τα προβλήματά της δεν θα διευθετηθούν σε ένα ή δύο χρόνια. Πρέπει να τη βοηθήσουμε να οικοδομήσει ένα κράτος που λειτουργεί, και αυτό θα χρειαστεί χρόνο, άρα πρέπει να την κρατήσουμε μέχρι τότε μακριά από τις αγορές».

Και αυτή είναι η θετική προσέγγιση. Υπάρχει και η άλλη, η αυστηρή, που αντανακλάται και στα σχόλια πολλών αναγνωστών. Ακόμη πιο αφόρητη - αν και δικαιολογημένη - είναι η ειρωνεία. «Μόνο στη Γερμανία έχω δει τόσες Πόρσε, Αουντι, Μερτσέντες, BMW και Λέξους όσες είδα στην Ελλάδα», γράφει ο Κατρεμέρ. «Μπροστά σε ένα ταπεινό σπίτι στο ιστορικό κέντρο των Ιωαννίνων είδα δύο γερμανικά αυτοκίνητα που πρέπει να κόστιζαν 100.000 ευρώ. Εύκολο χρήμα, που συγκεντρώθηκε χάρις στην ευρωπαϊκή περιφερειακή βοήθεια και την ομπρέλα του ευρώ».

Υπάρχει ένα ακόμη σημείο που εξόργισε τόσο τον αρθρογράφο όσο και πολλούς από τους σχολιαστές του κειμένου του: η συμπεριφορά των ελλήνων οδηγών. Είναι μια πληγή που δεν έχει άμεση σχέση με την οικονομική κρίση, αν και επηρεάζεται ασφαλώς από την ψυχολογία που δημιουργεί η κρίση. Είναι όμως κάτι που πρέπει να αντιμετωπιστεί, το νιώθουμε κι εμείς κάθε μέρα.

 

 ΜΕ ΘΥΜΙΚΑ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙΤΑΙ ΟΥΤΕ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΟΥΤΕ Η ΟΡΘΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ

Η αναζήτηση καταφυγίου είναι μια από τις θεμελιώδεις εμπειρίες του ανθρώπου, λέει ο φιλόσοφος Εμανουέλε Σεβερίνο. Ερχόμαστε στον κόσμο και προσκρούουμε στον πόνο και στον θάνατο. Ολος ο μεγάλος πολιτισμός γεννήθηκε ως άμυνα απέναντι σ' αυτά τα τρομερά γεγονότα. Πρώτα με τον μύθο, ύστερα με τη φιλοσοφία, εν τέλει με την επιστήμη και την τεχνική, αναζητήθηκε ένα καταφύγιο. Ο άνθρωπος, γνωρίζοντας πως είναι εφήμερος, έχει ανάγκη από προστασία. Αλλά αυτό που αναζητεί στην προστασία είναι ό,τι λιγότερο αυθεντικό μπορεί να αποσπάσει. Ο θάνατος βρίσκεται στη δύση της αντίφασης ανάμεσα στην αλήθεια και τη ζωή. Μόνο τότε τελειώνει κάθε πόνος και κάθε αντίφαση. Και αυτή η ιδέα δεν έχει καμιά σχέση με τη χριστιανική αντίληψη για την ανάσταση.

(Ενα βράδυ πριν από πολλά χρόνια στο σπίτι της Καλλιδρομίου, λίγο πιο κάτω από το δικό του. Συζήτηση για όλα. Ενα μπουκάλι ούζο δώρο, που δεν τ' ανοίξαμε ποτέ. Μια γλύκα, που δεν θα την ξεχάσουμε ποτέ).

Στον ιταλό φιλόσοφο δεν αρέσει να μιλάει για τον εαυτό του ούτε για τις αναμνήσεις του. «Από τη στιγμή που μιλάω γι' αυτές, αρχίζουν να ακούγονται ψεύτικες, αφού είναι ξεκομμένες από τον κόσμο στον οποίο τις έζησα», λέει σε συνέντευξή του στη «Ρεπούμπλικα», με αφορμή την αυτοβιογραφία του που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Rizzoli. «Γράφοντας την αυτοβιογραφία μου, υπέκυψα σε μια ματαιοδοξία, στην ανάγκη να δημοσιοποιηθούν ακόμη και άγνωστες πλευρές μου. Ομως πρέπει να πω ότι υπάρχουν σοβαρότερες αμαρτίες από το να γράψεις για τον εαυτό σου. Οπως το να θέλεις να ζεις, να θέλεις να μιλάς, να θέλεις να λες την αλήθεια. Ολα αυτά είναι βέβαια θεμιτά, αλλά εντάσσονται σε μια μορφή βούλησης για ισχύ. Και η ισχύς δεν έχει καμιά σχέση με την αλήθεια. Είναι άλλο πράγμα να ζεις πιστεύοντας ότι η ζωή δεν αποτελεί αμαρτία - με την έννοια του λάθους, της μη αλήθειας - κι άλλο να ζεις γνωρίζοντας πως ό,τι κάνεις, ακόμη και η πιο ερωτική χειρονομία, ανήκει στη θεμελιώδη τρέλα με την οποία ο άνθρωπος είναι δεμένος».

(«Δεν έχω νιώσει απόγνωση ποτέ. Σε δυναμώνει το πέρασμα από την Αριστερά. Δώδεκα χρόνια στις φυλακές και τις εξορίες, είδα την απερίγραπτη ομορφιά της συλλογικής ζωής. Ο άνθρωπος πλάθεται και βεβαιώνεται μέσα στην κοινωνία». Από συνέντευξη του Λεωνίδα Κύρκου στην «Καθημερινή», τον Οκτώβριο του 2006).

Ο Σεβερίνο δεν φοβάται τον θάνατο. Γι' αυτόν, είναι μια μεγάλη γιορτή. «Είμαστε προορισμένοι για μια Χαρά απείρως πιο έντονη από αυτή που υπόσχονται οι θρησκείες και οι επιστήμες αυτού του κόσμου. Μας περιμένουν οι νεκροί μας. Η Εστερίνα με περιμένει. Σαν ένα σταθερό άστρο στον ουρανό».

(Ούτε ο Λεωνίδας πρέπει να φοβόταν τον θάνατο, γιατί κι αυτόν τον περίμενε η Καλή του. Σαν ένα σταθερό άστρο στον ουρανό. Τώρα πια είναι μαζί).

Πωπώ, κουβέντες! Το "τσίτωμα" του μυαλού και της ψυχής στα άκρα.

Τρομάζω στη σκέψη, να λείπαν, λέει,αυτοί οι γίγαντες της διανόησης, όπως ο Σεβερίνο.Δε θα ήταν η ζωή απλά πιο φτωχή. Θα ήταν μια δυστυχία σχέτη.

             Το ναρκοπέδιο του φθινοπώρου             

Το πακέτο της 21ης Ιουλίου κινδυνεύει λόγω της απαίτησης για εγγυήσεις και της απροθυμίας των τραπεζών

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΑ ΝΕΑ,Σάββατο 27 Αυγούστου 2011

Σε ναρκοπέδιο βαδίζει η χώρα, στην προσπάθειά της να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση, καθώς πέντε μόλις εβδομάδες μετά τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου όλα τα θέματα που υποτίθεται ότι λύθηκαν παραμένουν ανοιχτά και υπάρχει κίνδυνος η συμφωνία να τιναχτεί στον αέρα.

Μετά τη θύελλα των αντιδράσεων που προκάλεσε στα άλλα κράτη-μέλη, και ιδίως στη Γερμανία, το ελληνοφινλανδικό «ντιλ» για τις εγγυήσεις κηρύχθηκε χθες άκυρο, με αποτέλεσμα να αναζητούνται νέες λύσεις σε τηλεδιάσκεψη των υπουργείων Οικονομικών της ευρωζώνης. Στο πλαίσιο αυτής της αναζήτησης επανήλθε μάλιστα στο τραπέζι, σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου Τύπου, το θέμα των εμπράγματων εγγυήσεων (ακίνητα και μετοχές) που θεωρούνται «κόκκινο πανί» για την κυβέρνηση.

Ακόμη, η κυβέρνηση ανησυχεί για τη διαφαινόμενη απροθυμία των τραπεζών να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα ανταλλαγής των ομολόγων, κάτι που θα μπορούσε να τινάξει στον αέρα τη συμφωνία. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος απηύθυνε χθες με επιστολή του στις τράπεζες έμμεση απειλή ότι αν η συμμετοχή τους δεν φτάσει το 90%, όπως είναι ο στόχος, δεν αποκλείεται να ακυρώσει τη διαδικασία και να οδηγηθεί το όλο εγχείρημα σε αποτυχία, την οποία θα πληρώσουν πρώτα απ' όλους οι ίδιες.

Την ίδια ώρα η ύφεση, που βαδίζει προς το 5%, αποτελεί μια ακόμη νάρκη, εκτροχιάζοντας τον προϋπολογισμό και θέτοντας εκ των πραγμάτων θέμα είτε αναθεώρησης των στόχων του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος για το έλλειμμα είτε νέων μέτρων, ή συνδυασμό των δύο. Το θέμα θα λυθεί τις επόμενες ημέρες με την τρόικα που έρχεται τη Δευτέρα.

Εν τω μεταξύ, το κλίμα παραμένει βαρύ στη Γερμανία, όπου διεξάγεται πραγματικός πόλεμος κατά της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου και της ιδέας του ευρωομολόγου. Ανάσα στην Ελλάδα προσφέρουν μόνο κάποιες φωνές, όπως του πρώην καγκελαρίου Χέλμουτ Σμιτ, που επέκρινε την κυβέρνηση Μέρκελ για αδιαφορία απέναντι στην Ελλάδα.

 Ο τυφώνας είναι κοντά για τη χώρα. Τον "ασκό του Αιόλου" άνοιξαν Η Γερμανία και η Φιλανδία.

΄