"Ο Ζαν Κατρεμέρ είναι εδώ και χρόνια ανταποκριτής της «Λιμπερασιόν» στις Βρυξέλλες. Είναι καλός επαγγελματίας, αγαπάει τη δουλειά του και είναι φιλέλληνας. Πρόσφατα επισκέφτηκε την Ελλάδα και διαπίστωσε το εξής:

«Νομίζαμε ότι η Ελλάδα είναι μια κανονική χώρα, αλλά είχαμε άδικο. Τα προβλήματά της δεν θα διευθετηθούν σε ένα ή δύο χρόνια. Πρέπει να τη βοηθήσουμε να οικοδομήσει ένα κράτος που λειτουργεί, και αυτό θα χρειαστεί χρόνο, άρα πρέπει να την κρατήσουμε μέχρι τότε μακριά από τις αγορές».(ΜΜΕ).

Πίστευαν στην Ευρώπη ότι είμαστε κανονικοί ,γράφει ο...φιλέλληνας δημοσιογράφος. Αλλά, γιατί δε ρωτούσαν εμάς τους "διαφορετικούς" ΄Ελληνες να τους πούμε την αλήθεια; Εμείς που για χρόνια βιώνουμε αυτή τη τραγική πραγματικότητα που μόλις τώρα ανακάλυψαν οι Ευρωπαίοι; Φαντάζεσαι τί σημαίνει να είσαι διαφορετικός σε μια τέτοια χώρα; Να ζητάς το καταπατημένο δίκιο σου,να απαιτείς αξιοκρατία,να αρνείσαι να ενταχτείς στο “πελατειακό” κομματικό σύστημα ; Είναι σαν να παλεύεις να κολυμπήσεις ανάποδα στο ρεύμα του ποταμιού. Να αρνούνται να αποδεχτούν τα αυτονόητα οι συν-΄Εληνες. Να σου "βιάζουν" τη λογική. Να σε ειρωνεύονται γιατί επιμένεις να είσαι αξιοπρεπής,  γιατί πληρώνεις φόρους κανονικά, γιατί έχεις μεσαίου κυβισμού αμάξι  και από "δεύτερο χέρι",γιατί δεν κυνηγάς ό,τι γυαλίζει,γιατί δεν οδηγείς σαν “χάρος”,γιατί εν πάση περιπτώσει εννοείς να έχεις συμπεριφορά Πολίτη και όχι Βάρβαρου, απολίτιστου Ελληνάρα.

Και πότε οι Ευρωπαίοι, που σήμερα ξαφνικά ανακάλυψαν πως η Ελλάδα δεν είναι κράτος, βοήθησαν εμάς τους υπόλοιπους, τους “διαμαρτυρόμενους",τους "σαν τη μύγα μεσ΄στο γάλα”, πρώτα απ΄όλα για να επιβιώσουμε,σε μια  χώρα με δημοκρατία "μπανανίας",όσοι από μας φροντίσαμε από νωρίς, αν μη τι άλλο ,να "απεκδυθούμε" τον φαύλο ελληνικό ευατό μας; Μας άφησαν μόνος να παλεύουμε το θηρίο, την παλαβομάρα του Ελληνάρα.

Χρόνια αγωνίζονται κάποιες δακτυλοδεικτούμενες μειοψηφίες, για να έρθει μια στιγμή που και οι ΄Ελληνες θα γίνουν  Ευρωπαίοι, θα εκπολιτιστούν,θα αποφασίσουν να σταθούν και με τα δυο τους πόδια σε μια ευρωπκή κουλτούρα, να ενταχθούν   στην ίδια"οικογένεια".Αυτή η σύγχυση,η "τρικυμία εν κρανίω" του ΄Ελληνα είναι μια από τις βασικές αιτίες της έλλειψης κοινωνικής μόρφωσης και της "αγροίκας" συμπεριφοράς του.Δε γνωρίζει αν ανήκει στην Ανατολή ή στη Δύση. Δεν έχει ταυτότητα. Υφίσταται έναν επώδυνο τριχασμό προσωπικότητας και ο ένας του εαυτός...κυνηγάει τον άλλο. Σεμνύνεται πως είναι ΄Ελληνας και μάλιστα "ανέδελφος", ξεχωριστός, απόγονος...Περικλέων (τρομάρα του!). Επαίρεται πως “όταν οι άλλοι έτρωγαν βελανίδια",αυτός (ο νεοέλληνας!)... "έχτιζε Παρθενώνες”. Παράλληλα, απαιτεί να τον θεωρούν και Ευρωπαίο,("ανήκομεν εις την Δύσιν"), αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνο “Τούρκος”και μάλιστα "ως τα μπούνια".   ΄Οχι πως οι Τούρκοι (ως λαός) δεν είναι συμπαθείς. Αντίθετα. Είναι ένας λαός σαν όλους τους άλλους. Μιλάμε όμως για τη νοοτροπία της “Ανατολής”,που κουβαλάει μέσα της όλη την παθογένεια μιας περασμένης εποχής,όταν η Πύλη κουμάνταρε ο "δοβλέτι" με το μπαξίσι και την "κουτοπονηριά", μια αντίληψη που είναι καταδικασμένη στην Ευρώπη ή έστω προ πολλού ξεχασμένη (σε κάποιες χώρες μάλιστα, δε ρίζωσε ποτέ) . Ραγιαδισμός, ρουσφέτι-μπαξίσι, αναξιοκρατία, αντριλίκι-μαγκιά, νωχέλεια-τεμπελιά,ραχάτι, παντελής έλλειψη αυτογνωσίας και επιθετικότητα σε όσους του επισημαίνουν τα ελαττώματά του,  είναι μερικά από τα  γνωρίσματα "υπηκόου" οθωμανικής νοοτροπίας. Και,δυστυχώς, τα κουβαλάει ατόφια και ο σημερινός ΄Ελληνας, από τα παιδικάτα του μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Οι Ευρωπαίοι τα έβλεπαν ως φολκλόρ όλα αυτά. Νόμιζαν πως η Ελλάδα ήταν μια χώρα σαν όλες τις άλλες και πως ο ΄Ελληνας  χόρευε συρτάκι ή ζεϊμπέκικο,έπινε ρετσίνα ή φραπεδιά και κράταγε  με μπεγλέρι, όπως  ο Σκωτσέζος στα παραδοσιακά πανηγύρια του,έπαιζε γκάιντα και  έκανε παρέλαση με  φούστα...κλαρωτή. Εμ δε.΄Ολη η ζωή του ΄Ελληνα ήταν  ΜΟΝΟ αυτά. Και το ΜΟΝΟ που δεν υπήρξε ποτέ ήταν Πολίτης . ΄Ο,τι δεν αποτελεί συστατικό του συνειδητοποιημένου Πολίτη, αυτός το κουβαλούσε επί χρόνια μέχρι σήμερα. Το τραγικό (συνάμα και γελοίο)  είναι πως αυτό το φοκλορικό του μασκαριλίκι το θεωρεί και ως... αρετή ("μαγκιά") της φυλής.

΄Οχι πως οι Ευρωπαίοι είναι οι τέλειοι πολίτες. Σίγουρα δεν είναι. (Ειδικά οι νότιοι). Αλλά, δεν είναι και ΄Ελληνες. Διαθέτουν, οι περισσότεροι τουλάχιστον, τα γενικά γνωρίσματα ενός σύγχρονου Πολίτη. Κι αυτοί, βέβαια, έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους, για να εξελιχθούν σε Φυσικό ανθρωπο και απόλυτα συνειδητοποιημένο Πολίτη.΄Ομως, έχουν βάλει τις βάσεις,έχουν δρομολογήσει τις αλλαγές που χρειάζεται ο άνθρωπος για να εξελιχθεί σε παιδί της Φύσης, των νόμων της και της ηθικής της. Η Ευρώπη, φαίνεται ιστορικά,πως θα είναι εκείνη τελικά που θα δείξει το δρόμο σε όλο τον πλανήτη προς αυτή την κατεύθυνση.

Αλλά, ο ΄Ελληνας δεν έχει καταφέρει (ο ίδιος ως Πολίτης και η χώρα του ως Κράτος) ούτε τα στοιχειώδη να κατακτήσει, αυτά που για τους λαούς της Ευρώπης θεωρούνται αυτονόητα και "εκ των ων ουκ άνευ". Δεν είναι μόνο που κλέβει τους πάντες (το κράτος, τους φόρους, την επιδότηση, τη θέση του άξιου, το δίκιο του νομοταγή και έντιμου). Ζει σε μια χώρα-κράτος,που δεν τον σέβεται κι εκείνος το ανταποδίδει και με το παραπάνω. "Μία σου,...δέκα μου".Από την άλλη,ναι μεν δε σέβεται και δε "στηρίζει" το κράτος,αλλά το θέλει  υπηρέτη του,"πατερούλη"  από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα. ΄Οχι μόνο να του χορηγεί μια θέση στο δημόσιο, παχυλό μισθό και σύντάξη, τζάμπα τα φάρμακα,τη λοιπή ιατρική περίθαλψη,τα βιβλία  αλλά έτοιμο και να το...καθαρίσει τον πάγο από τα σκαλοπάτια του σπιτιού του. Αν παραλείψει ή αρνηθεί να του παρέχει όλα αυτά, γίνεται «Τούρκος», τα κάνει λίμπα εν ριπή οφθαλμού. Βγαίνει,ως συντεχνία, για "ψύλλου πήδημα" στο δρόμους, σαν οι δρόμοι να ανήκουν μόνο σ΄αυτόν, για να τους αποκλείσει, ώστε να μην πάνε οι άλλοι στις δουλειές τους. Με αυτό ον τρόπο, λέει, ...αγωνίζεται για το "ψωμί" των παιδιών του. Λες και το "ψωμί" των παιδιών των άλλων που τους εμποδίζει να πάνε στις δουλειές τους, είναι είδος «αναλώσιμο», που μπορεί να θυσιαστεί στο όνομα του "ψωμιού" των δικών του παιδιών! Το δικό του δίκιο είναι ΤΟ ΔΙΚΙΟ, η δικιά του πάρτη τον αφορά, αυτός να τα βολεύει, αυτός να περνά καλά, ας "κόψουν το σβέρκο" τους οι άλλοι. Το σήμα κατατεθέν του είδους του συνδικαλισμού,που διαμόρφωσε τα τελεταία χρόνια είναι  "ο θάνατός σου η ζωή μου".

Αυτόν, λοιπόν το περίεργο μόρφωμα "πολίτη" που λέγεται ΄Ελληνας,επί τόσα χρόνια η Ευρώπη τον άφηνε ανενόχλητα να  παρασιτεί στον "οργανισμό" της και ποτέ δε θέλησε να τον αποκόψει, ως επικίνδυνο καρκίνωμα. Πολύ περισσότερο, δε φρόντισε να δώσει ένα χέρι βοήθειας σε εκείνους που αγωνίζονταν να επιβιώσουν ως ΄Ανθρωποι και Ευρωπαίοι Πολίτες μέσα σ΄αυτη την ελληνική ζούγκλα.

Και ξαφνικά,σήμερα,με την οικονομική κρίση και αφού οι γερμανικές τράπεζες και οι λοιποί ιδιώτες τοκογλύφοι  είδαν πως τα ελληνικά τοξικά ομόλογα,που αγόραζαν χωρίς να τα ελέγχουν, κατάντησαν "κουρελόχαρτα" και  τα κέρδη τους θα εξανεμιστούν,ανακάλυψαν πως αυτό το είδος υπηκόου που κατοικεί εδώ κάτω στο άκρο της Βαλκανικής δεν είναι Ρουμάνοι, ούτε καν Βούλγαροι. Είναι ΄Ελληνες, είδος υπηκόου "sui generis", που συναντάς πλέον μόνο στην επίσης βαλκανική Αλβανία ή σε αφρικανικές, τριτοκοσμικές χώρες.

Γι αυτό η Ευρώπη, ας πάψει να παριστάνει τον "Πιλάτο", να θρηνεί για τα ομόλογα που δε θα εξαργυρώσει ποτέ και να απειλεί πως θα μας "πάρει όλους ο διάολος" εδώ κάτω. Γιατί να μας πάρει όμως όλους; Γιατί μαζί με τα "ξερά να καούν και τα χλωρά";΄Ολο εμείς οι "διαφορετικοί" ΄Ελληνες, νιώθουμε έντονο το αίσθημα της αδικίας και της εκατάλειψης από την Ευρώπη.  Μας τιμωρεί και  μας μαζί με τους ενόχους.  

Kαθώς φαίνεται, στην Ε.Ε  υπερισχύει η αντίληψη του κέρδους και η η βασική της φροντίδα είναι η παρεμπόδιση της  εξάπλωσης της κρίσης και σε άλλες χώρες-μέλη από τη μια και από την άλλη, η διασφάλιση των συμφερόντων των τραπεζών και των επενδυτών .Ελάχιστα, ως καθόλου, τους ενδιαφέρει να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση της αλλαγής της νοοτροπίας του ΄Ελληνα . Να τον κάνουν επιτέλους κι αυτόν έναν ευρωπαίο Πολίτη. Και όπως όλα δείχνουν, οι αλλαγές που απαιτεί η Ε.Ε στη συμπεριφορά του ΄Ελληνα είναι "πρόσκαιρες" και άπτονται περισσότερο θεμάτων που αφορούν τις οικονομικές του υποχρεώσεις και όχι το χαρακτήρα του.

Αν η Ευρώπη ήταν αποφασισμένη να τελειώσει μια και καλή με τους "΄Ελληνες"  και να ιδρύσει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, θα έθετε από την αρχή βασικό όρο  την ανάληψη της εξουσίας στη χώρα από την ίδια την Ε.Ε με αντάλλαγμα την οικονομική βοήθεια. Δε θα άφηνε να διαχειρίζεται το μέλλον της χώρας μια παραπαίουσα κυβέρνηση με ένα πρωθυπουργό, που παρ΄όλες τις απέλπιδες προσπάθειές τους να διασώσει ό,τι μπορεί, είναι κι αυτός δέσμιος του "κομματικού κόστους". Και φυσικά πρώτα απ όλα, θα έπρεπε να διασφαλίσει την αξιοπρέπεια και τη δικαίωση των "διαφορετικών" Ελλήνων,που βίωσαν και συνεχίζουν ακόμα να βιώνουν την "κόλαση",που δημιούργησαν στη χώρα ένας λαός, η συμπεριφορά του οποίου είναι κοντά στη σχιζοφρένεια και την παράνοια.  

 Είναι παράπονο και πικρία αυτό.