&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ 2007-2012 ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ TOY
HOMO-NATURALIS.GR ***ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΣΕ 5.000 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ 2012 __________________________________________________________________________________________________ 1. ""... MIA FOTOGRAFIA,HILIES LEXIS" 15-1-2012 "Μ. Θεοδωράκης: "Θα εκραγούμε και θα τους πάρουμε μαζί μας" Να σταθούν όρθιοι οι Έλληνες πολίτες και να παλέψουν ζητά ο Μίκης Θεοδωράκης σε συνέντευξή του στην πρωινή εκπομπή του Ant1. "Η Ευρώπη μας οδηγεί στον δρόμο της βίας. Με τα σκληρά μέτρα δεν μπορούμε να ζήσουμε έτσι. Πρέπει να είμαστε όρθιοι… Θα εκραγούμε και θα τους πάρουμε μαζί μας", κατέληξε."(ΜΜΕ) ΄Οπα! Ένοπλο Αγώνα,δηλαδή, προτείνει τώρα ο Μίκης; Να πάρουμε τα Καλάσνικοφ στα χέρια , τις ρουκέτες υπό μάλης, να ζωστούμε και καμιά 10αριά κιλά εκρηκτικά και να πάμε στη Γερμανική πρεσβεία να γίνουμε και μεις και οι ένοικοί της παρανάλωμα του πυρός; Αυτό δε σημαίνει “να τους πάρουμε μαζί μας”; Σαν τους φονταμενταλιστές των Αλ Κάιντα,να...αναδειχτούμε σε καμικάζι, σε μάρτυρες,να βγάλουμε το άχτι μας ,το μίσος μας το αβυσσαλέο κατά Γερμανών, Εγγλέζων,Αμερικανών, Εβραίων και όλων των φυλών και των "εθνών" της γής. Στο μεταξύ,λίγα χρόνια πριν, μεσούσης της δράσης της 17 Νοέμβρη,ο πολυδιάστατος και πολυδιάσπαστος καλλιτέχνης, είχε βγει λάβρος κατά της οργάνωσης και “πού την πονεί και πού τη σφάζει”. Μάλιστα, ως γνήσιος Σέρλοκ Χολμς, υπεδείκνυε στην αντιτρομοκρατική και συγκεκριμένες μεθόδους σύλληψης των μελών της οργάνωσης.΄Ασε, που γνώριζε και ποιοι είναι ακριβώς οι 17Νοεμβρίτες, με ονοματεπώνυμα, μιλάμε! Τώρα τί άλλαξε και η παλιότερη ΄Ενοπλη Επαναστατική Βία ήταν απολύτως καταδικασμένη κατά Μίκη, ενώ σήμερα επιβάλεται; Τότε ήταν καλή η εξουσία και σήμερα σάπισε; Πιο πονετικοί οι “ξένοι” και σήμερα εξελίχτηκαν σε θηρία;
Επαναλαμβάνουμε. Κανείς δεν μπορεί πλέον να παίρνει στα σοβαρά το Μίκη.΄Εχει χάσει τα “αυγά και τα καλάθια”. Ούτε καν εισαγγελέας αξίζει να ασχοληθεί με αυτά τα παρανοϊκά και ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ που ξεστομίζει τελευταία. Ας τον “τραβήξουν” οι δικοί του ,τουλάχιστον. Η κόρη του,η γυναίκα του. Δεν είναι μόνο αναξιόπιστος πια, κατάντησε και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ. _________________________________________________________________________________________________ "Συγκέντρωση διαμαρτυρίας Σύρων στο Σύνταγμα Συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιούν αυτή την ώρα στο Σύνταγμα περίπου 70 Σύροι. Κρατώντας σημαίες, διαμαρτύρονται για τα εγκλήματα τα οποία που διαπράττονται εις βάρος του συριακού λαού, αλλά και για την αδιαφορία που επιδεικνύει η διεθνής κοινότητα."(ΜΜΕ)  Απίστευτα εγκλήματα έχουν διαπράξει οι φονταμενταλιστές-τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, των Αδελφών Μουσουλμάνων και των Μουλάδων του Ιράν που αιματοκύλησαν Αίγυπτο, Λιβύη, Συρία. Χιλιάδες οι νεκροί και οι τραυματίες, φοβερές ζημιές και πληγές που θα χρειαστούν δεκαετίες να κλείσουν,αν κλείσουν. Από κοντά το ΝΑΤΟ, ειδικά Αμερικανοί, Εγγλέζοι, Γάλλοι να προλάβουν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση και να βάλουν χέρι στον "πλούτο" των χωρών αυτών. ΄΄Αφρονες, ανιστόρητοι, παρανοϊκοί. Πολύ σύντομα θα κληθούν να "εξαργυρώσουν τα γραμμάτια" αφροσύνης τους. Μαζί μ αυτούς κι εμείς εδώ στην Ελλάδα. Ιράν-Αίγυπτος-Λυβύη (αν πέσει η Συρία, κι αυτή μέσα )είναι πλέον ο σκληρός άξονας των "σαλεμένων",σκληροπυρηνικών Μουσουλμάνων. Το Πακιστάν και το Αφγανιστάν της Μ. Ανατολής τα φέρανε δίπλα μας,δυστυχώς. 2 DROMENA EDO KE PARAPERA OLOS O KOSMOS MIA AVLI 19-1-2012 " Το πραγματικό ερώτημα πλέον δεν είναι εάν ή πότε θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα, αλλά πώς. Η πρωτοβουλία για εμπλοκή του ιδιωτικού τομέα, όπως σημειώνεται, αφορά τη διαχείριση μιας ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Για τον λόγο αυτό είναι τόσο σημαντική η ελεγχόμενη χρεοκοπία, δεδομένου μάλιστα ότι η Ελλάδα πρέπει να αποπληρώσει χρέη 14,5 δισεκατομμυρίων ευρώ στις 20 Μαρτίου.Χωρίς τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, δεν θα έχει επαρκή ρευστότητα για να τα καταφέρει. Οι ομολογιούχοι θα πρέπει να δεχθούν την ελληνική χρεοκοπία ακόμη και με απαίσιους όρους που προτείνονται. Σε αντίθετη περίπτωση, καταλήγει το άρθρο, μπορεί να τους επιβληθούν ακόμη χειρότεροι”.(ΜΜΕ). Εκεί, λοιπόν, φτάσαμε Η χρεοκοπία, όπως από παλιά λέγαμε εδώ, είναι αναπόφευκτη. Το ερώτημα είναι:΄Ατακτη ή ελεγχόμενη; Θα υπάρξει δυνατότητα αποπληρωμής 14,5 δισ. το Μάρτιο; Αν όχι και αν δεν καταλήξει σε συμφωνία η “ιδιωτική πρωτοβολία”,πάμε σε άτακτη χρεοκοπία. Αυτό σημαίνει στάση αποπληρωμής όχι μόνο χρεών, αλλά και καταβολής μισθών, συντάξεων και παντελής αδυναμία εκπλήρωσης βασικών οικονομικών υποχρεώσεων του κράτους. Τί θα γίνει τότε; Δε χρειάζονται μαγικές ικανότητες ,για να το αντιληφθεί κανείς. Θα έρθουν τα “πάνω κάτω”. Τα σημερινά δεινά, θα μοιάζουν σε 2-3 μήνες απλά "στριμώγματα". Ειδικά, θα πληγούν οι μεγάλες ηλικίες του πληθυσμού ,λόγω αδυναμίας τους να συντηρηθούν,αλλά και να αυτοπροστατευτούν. Τα άλλα,όλα είναι γνωστά. Τράπεζες ,σχολεία,νοσοκομεία,δημόσιες υπηρεσίες, εν μέρει ή εν όλω, θα κλείσουν.Εκείνα, όμως ,που δεν έχουν επισημανθεί επαρκώς ή καθόλου είναι δύο επακόλουθα της άτακτης χρεοκοπίας: 1. Η κατακόρυφη αύξηση της εγκληματικότητας σε όλες της τις μορφές. Οι επιθέσεις,κλοπές,ληστείες θα έχουν την...τιμητική τους. Αυτό με τη σειρά του θα οδηγήσει πολλούς στην ανάγκη να οπλοφορούν για την αυτοάμυνά τους. Οι “λαθραίες” αγορές οπλισμού θα εκτιναχτούν στα ύψη. ΄Ενας εξοπλισμένος ,όμως, που θα δεχτεί στο δρόμο ή στο σπίτι του επίθεση ή θα εκλάβει κάποια κίνηση άλλου ως τέτοια, είναι βέβαιο πως δε θα διστάσει να “τραβήξει σκανδάλη” και...όποιον πάρει ο χάρος.Η αστυνόμευση, φυσικά, θα είναι ελλιπέστατη, έως ανύπαρκτη,που αυτό με τη σειρά του σημαίνει ότι τα περιστατικά βίας θα λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις. 2. Η αναμενόμενη "στοχοποίηση" ατόμων, ειδικά πολιτικών και δημοσιογράφων,που θα θεωρηθούν ,ανάλογα με την “οπτική” που βλέπει ο καθένας τα τελευταία “δρώμενα” και τις εξελίξεις,ως υπεύθυνα γι΄αυτή τη συμφορά. ΄Οσοι αντιμάχονται τις ενέργειες της προηγούμενης και της παρούσας κυβέρνησης,θα θεωρούν υπεύθυνους εκείνους που τις στελέχωναν και θα κατευθύνουν εκεί το μένος τους. Οι άλλοι, που πιστεύουν πως εξαιτίας της συμπεριφοράς των πρώτων (απεργίες συντεχνιών,δηλώσεις “πολιτικών”-συνδικαλιστών κ.λπ) η χώρα έπεσε στο γκρεμό,θα ζητούν την κεφαλή τους “επί πίνακι”. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει αυτή τη στιγμή την εξέλιξη και το μέγεθος της επερχόμενης “εμφύλιας” σύρραξης. Η κυβέρνηση, πριν την πιθανή,άτακτη διάλυση-αποχώρησή της, οφείλει, για να προλάβει τις “κακές” ημέρες που έρχονται την ανεξέλεγκτη κορύφωση της βίας και της εγκληματικότητας,να εκπονήσει σχέδιο από τώρα,ώστε να μη φτάσει η χώρα σε μη αναστρέψιμες καταστάσεις. Ν αποφύγουν τουλάχιστον οι αθώοι τα ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ. *** “Σε διάβημα προς το υπουργείο Εξωτερικών της ΠΓΔΜ προχώρησε η επικεφαλής του Γραφείου Συνδέσμου της Ελλάδος στα Σκόπια, πρέσβης Αλ. Παπαδοπούλου, με αφορμή τις άκρως προκλητικές και προσβλητικές για την Ελλάδα εκδηλώσεις που έλαβαν χώρα στο πλαίσιο του καρναβαλιού της πόλης Βέβτσανι.
Η κ. Παπαδοπούλου διαμαρτυρήθηκε για το γεγονός ότι το εν λόγω καρναβάλι, το οποίο λαμβάνει κρατική επιχορήγηση και εγκαινιάστηκε από την υπουργό Πολιτισμού της ΠΓΔΜ, είχε θέμα την αναπαράσταση της "κηδείας της Ελλάδος", όπου οι συμμετέχοντες έφεραν ενδυμασίες που αποτύπωναν χάρτη αλυτρωτικού περιεχομένου με τον Ήλιο της Βεργίνας και έκαψαν την ελληνική σημαία.Στη διάρκεια της καρναβαλικής παρέλασης, το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, παρουσιάστηκε ένα φέρετρο τυλιγμένο με τη σημαία της Ελλάδας και με ένα κηδειόχαρτο, στο οποίο αναφερόταν μεταξύ άλλων:
"Καλά νέα. Απρόσμενα, μετά από μακροχρόνια ενόχληση, μάς άφησε ο αγαπητός μας γείτονας, πρώην τουρκική επαρχία -Ελλάδα ή Γιουνανιστάν ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομαστεί- στην ηλικία των 181 χρόνων. 1830 (Πρωτόκολλο του Λονδίνου) - 2011 (Χάγη). Η κηδεία θα λάβει χώρα στο κέντρο του Βέβτσανι στις 13 και 14 Ιανουαρίου. Οι πενθούντες: Ευρωπαϊκή Ένωση, ΗΠΑ, Ρωσία, Σερβία...".Μάλιστα, μεταξύ των πενθούντων αναγράφονταν και ονόματα δημοσιογράφων της ΠΓΔΜ, οι οποίοι έχουν εκφράσει μετριοπαθείς θέσεις για την εκκρεμότητα της ονομασίας”.(ΜΜΕ) Οι ανεγκέφαλοι από τη μια και από την άλλη μεριά, είναι ίδιας "κοπής". Οι δικοί μας εδώ “Μακεδονομάχοι” δεν είναι λιγότερο θρασείς και επικίνδυνοι από τους απέναντι. “΄Ολα τα γουρούνια, έχουν την ίδια μούρη” στην τελική. Οι πρόσφατες ενέργειες των Σκοπιανών να προκαλούν τόσο ξεδιάντροπα με αυτού του είδους τις καρναβαλικές εκδηλώσεις (που δεν έχουν, πέρα από φανατισμό, καμιά χιουμοριστική διάσταση),ορθά καταδικάστηκαν και ακόμα ορθότερη ήταν η ενέργεια της αποστολής διαβήματος από τη χώρα μας στους Σκοπιανούς. Αλλά, δε φτάνει αυτό. Γιά την αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον, είναι απαραίτητo ,σήμερα κιόλας, να προσφύγει η κυβέρνηση σε διεθνείς- ευρωπαϊκούς οργανισμούς-δικαστήρια,αφού τέτοιου είδους ενέργειες,δεν είναι απλά προκλητικές, αλλά συνιστούν σοβαρές, εγκληματικές, θα λέγαμε, πράξεις που εμπερικλείουν,όπως δείχνει η ιστορία,σοβαρούς κινδύνους δημιουργίας επεισοδίων και άλλων απρόβλεπτων περιστατικών μεταξύ των δύο χωρών. Να ζητηθεί άμεσα η καταδίκη της γειτονικής χώρας και η έκφαση έμπρακτης συγγνώμης από την κυβέρνηση των Σκοπίων.Από την άλλη,η ελληνική πολιτεία,μέσω του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, θα πρέπει να “πιάσει από τα γένια” κάποιος ΄Ανθιμους εδώ σε μας και λοιπούς συν-Μακεδοναμάχους τους (Θεοδωράκηδες, Παπαθεμελήδες, Ζουράριδες, Πανίκους), να τους καθίσει κάτω και να τους “τρίξει τα δόντια”. Δεν μπορεί μια δράκα ανόητων εθνικιστών στην Ελλάδα να φανατίζει τα πλήθη,να μαζεύει κατά μπουλούκια τους “σαλεμένους” σε συνάξεις, να καλλιεργούν όλοι αυτοί το φανατισμό και το εθνικιστικό παραλήρημα,με τις κατά καιρούς ακραίες δηλώσεις και την εν γένει δραστηριότητά τους σε θέματα καθαρά πολιτικά, που άλλοι είναι αρμόδιοι να χειρίζονται. Να “κόψει το βήχα” ο εισαγγελέας σ΄αυτούς τους γελοίους. Είναι επικίνδυνο και παράλογο να αφήνονται ανεξέλγκτα να δρουν, όπως δρουν, άτομα, των οποίων η συμπεριφορά είναι παρανοϊκή. Ο εθνικισμός και η “τύφλα” τους εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους. Η χώρα έχει τεράστια προβλήματα να επιλύσει.Δεν μπορούμε κάθε φορά να ασχολούμαστε με αυτούς τους ανεγκέφαλους από τη μια και από την άλλη μεριά. Επιτέλους!
17-1-2012 (Αναδημοσίευση από τα ΔΡΩΜΕΝΑ/17/1/2012) ΚΩΣΤΑ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΥ ΤΟ...ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Οι άνθρωποι των...γραμμάτων και των τεχνών, οι σύγχρονοι “Μαικήνες” (διάβαζε εκφραστές του νέου “Μεσαίωνα”) έχουν αποδυθεί τελευταία παντοιοτρόπως σε αγώνα καταξίωσης (διάβαζε απενοχοποίησης-εξιλέωσης) ανθρώπων της ίδιας μ΄αυτούς συνομοταξίας-συντεχνίας και που τώρα είναι στη...γειτονιά των αγγέλων. Ιδιαίτερη “ρέντα” στα καλλιτεχνικά αυτά μνημόσυνα έχει ο χώρος του ρεμπέτικου- χασισοτράγουδου,είδος μουσικής που εκτιμάται δεόντως ,εκτός από το νταλκαδιασμένο λαό μας και από την πνευματική -καλλιτεχνική ακόμα και την “πολιτική”... αφρόκρεμα της χώρας. ΄Ετσι, είδαμε πρόσφατα σε γραμματόσημο τη μορφή του τραγουδοποιού και μέγα φουμαδόρου ...ελαφρών ναρκωτικών (μπάφο) Βασίλη Τσιτσάνη ,προφανώς για να τιμήσουν εκεί στην αμαρτωλή ΔΕΚΟ των ΕΛΤΑ την προσφορά του ανδρός στον πολιτισμό της χώρας. Θεατρικές σκηνές επίσης κατά καιρούς ανέβασαν ...περισπούδαστα έργα -βιογραφίες κι άλλων τέτοιων “καλλιτεχνών”, τα οποία προπαγανδίστηκαν μέχρι “σκασμού” από την ντόπια βιομηχανία ενημέρωσης . Τελευταίο δείγμα γραφής για τη ρεμπέτισσα-συνάδελφο του Τσιτσάνη ,τη Σωτηρία Μπέλλου, ένα κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου στη γνωστή “γωνία” του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (16/1/2012) . Το γραπτό,είναι μια κριτική του “ειδικού” με αφορμή τη νέα θεατρική παράσταση και την ατυχή (κατά τον ίδιο) απόδοση του ρόλου της θορυβώδους (όσο ζούσε) εκείνης ρεμπέτισσας από την ηθοποιό που τον υποδύεται. Το τί διθυράμβους αναπέμπει ο πολύς θεατρολόγος για τη μακαρίτισσα ρεμπετροτραγουδιάρα,δε λέγεται.Τί πονεμένη, βασανισμένη,αλλά και αγριοπαθιασμένη με τις γκόμενες... και στη σούμα των αφελών χαρακτηρισμών του θεατρολόγου, “οσιοποιημένη” και στα “άγια περασμένη” η Σωτηρία Μπέλλου. Σαν να μην ήταν αυτή που “έλιωνε” μια ζωή στην πράσινη τσόχα,στα μπαρμούτια και στους “παπάδες”, χάνοντας τα εκατομμύρια που εισέπραττε από τα μάγκικα στιχάκια της (και στο τέλος, ως άρρωστη τζογαδόρισσα, ζούσε από τις ελεημοσύνες των άλλων),σαν να μην ήταν εκείνη που ,όπως λένε κοντινοί της συνεργάτες, δεν την έφταναν 20 χασισοτσίγαρα τη μέρα(!), που έβριζε και βλαστημούσε σαν αγροίκος, που έγραφε στο “πόδι” στιχάκια, άλλα έκλεβε κι από άλλα ρεμάλια του είδους της και τα πούλαγε για πενταροδεκάρες. Μια αλήτισσα, άεργη, με βάρβαρη συμπεριφορά και αβυσσαλέα,ανεξέλεγκτα πάθη και φυσικά απολίτικη,αλλά,όμως, κολλητή του ρεμπετολάτρη Αντρέα Παπανδρέου.Για ποιες από τις παραπάνω συμπεριφορές μας την εκθειάζει ο αμετροεπής σενεργάτης-κριτικός (με το αζημίωτο) του ΔΟΛ τη μακαρίτισσα στιχοπλόκο και για ποιο σκοπό; Θα πρότεινε στα νέα κορίτσια να ακολουθήσουν τη ζωή και τη συμπεριφορά της Σωτηρίας; Αν αυτόν τον κύριο δεν το νοιάζει τί πρότυπα θέλει να λανσάρει στη νέα γενιά,εμένα ,ως ΠΟΛΙΤΗ, δάσκαλο και γονιό, με ενδιαφέρει άμεσα . Γι΄αυτό και είμαι υποχρεωμένος τον ίδιο και το συνάφι του να τους κράζω,να τους “ξεβρακώνω”, απο δω, να φαίνεται το απαίσιο πρόσωπο κάτω από τη μάσκα του διανοούμενου και του θεατρολόγου.Επί συναπτά έτη,άτομα σαν τον Γεωργουσόπουλο μέσα από “ομάδες”,συντεχνίες ,τα μέλη των οποίων, κατά τον σοφιστή ,“υποκατακλίνονται υμίν αυτοίς(=γλείφουν ο ένας τον άλλον) , καταδυνάστεψαν τον ελληνικό πολιτισμό. Με μια κλίκα,όπως είπαμε ομοίων του,έπνιξαν κάθε διαφορετική φωνή και στέρησαν από τα ευρύτερα μέσα ενημέρωσης “βήμα” σε ανθρώπους πραγματικά λόγιους,άξιους, προικισμένους και συνετούς. Χειραγώγησαν τα ελληνικά γράμματα, επέβαλαν συγκεκριμένο στυλ συμπεριφοράς και καλλιτεχνικής έκφρασης, μέχρι σήμερα αναδεικνύονται και επικρατούν μέσω της στυγνής, πολιτιστικής δικτατορίας, που καθιέρωσαν. Οι φελλοί,ως γνωστό επιπλέουν. Είναι γνωστό. Αλλά,αν ήταν να μην έκαναν ζημιά,θα ήταν αδιάφορο αν επέπλεαν ή πήγαινα στον πάτο.Γαλούχησαν όμως γενιές, με πρότυπα σαν την Μπέλλου και δεκάδες άλλους που ύμνησαν και καταξίωσαν . Οι αυτοαποκαλούμενοι ειδικοί, "άνθρωποι των γραμμάτων και της διανόησης", είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος του θανάτου της νεότερης πολιτιστικής ζωής του τόπου.Να μην το ξεχνάνε αυτό,ειδικά οι γενιές των Ελλήνων που έρχονται. 3. ETSI TA "VLEPOUN" ALLI Η εισαγγελική παρέμβαση των Πεπόνη – Μουζακίτη για την διερεύνηση τυχόν πολιτικών ευθυνών Παπανδρέου - Παπακωσταντίνου και άλλων εμπλεκόμενων υπουργών για τα ‘φουσκωμένα… Newsbomb.gr/21/1/2012 Πως ο Παπανδρέου οδήγησε τη χώρα στην αιχμαλωσία Όλη η διαδρομή από το Νοέμβριο του 2009 μέχρι τον Μάιο του 2010, όπου ο Γ. Παπανδρέου οδήγησε σε αναγκαστική χρεοκοπία την Ελλάδα.  Του Μενέλαου Τασιόπουλου
Η εισαγγελική παρέμβαση των Πεπόνη – Μουζακίτη για την διερεύνηση τυχόν πολιτικών ευθυνών Παπανδρέου - Παπακωσταντίνου και άλλων εμπλεκόμενων υπουργών για τα ‘φουσκωμένα» στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ), για το έλλειμμα του 2009, τινάζει ουσιαστικά στον αέρα το πολιτικό σκηνικό. Βεβαίως για το αν θα προχωρήσει ο φάκελος προς την Βουλή , με το ερώτημα της άρσης ασυλίας του πρώην πρωθυπουργού, είναι υπόθεση του Συμβουλίου Εφετών.
Που ενδεχομένως και κάτω από τις επίσημες πολιτικές πιέσεις και απαράδεκτες, από Συνταγματικής απόψεως , εχθρικές δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης, Μ. Παπαιωάννου, μπορεί να μπλοκάρει την όλη εξέλιξη.
Το πολύ ενδιαφέρον πάντως είναι ότι ο τότε υπουργός Οικονομικών και περιβάλλοντος σήμερα, Γ. Παπακωσταντίνου δεν είναι βουλευτής και στην περίπτωση του δεν χρειάζεται άδεια της Βουλής για την εξέταση τυχόν ποινικών ευθυνών του, αλλά αντιμετωπίζεται ως απλός πολίτης . Όπως δηλαδή και ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Γεωργίου.
Οι καταγγελίες που άνοιξαν τον χορό
Η δικαστικού χαρακτήρα αυτή εξέλιξη δίνει ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στις καταγγελίες στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ και ειδικά της κ. Γεωργαντά για επιβεβλημένη από τα πάνω, από το υπουργείο Οικονομικών και σε πλήρη συντονισμό με την Ευρωπαική Στατιστική Υπηρεσία ,διαδικασία «φουσκώματος» των ελλειμμάτων του δημοσίου για το 2009. Ελλείμματα που δικαιολόγησαν την απόφαση της τότε κυβέρνησης Παπανδρέου , να επιβληθεί στη χώρα το ΔΝΤκαι μέσα σε λίγους μήνες να υπογραφεί το πρώτο Μνημόνιο, με παραίτηση από την εθνική κυριαρχία και την εθνική ασυλία επί της δημόσιας περιουσίας.
Το ερώτημα του αν η Ελλάδα , το φθινόπωρο του 2009, βρισκόταν σε τόσο δυσμενή κατάσταση , από δημοσιονομικής πλευράς, όσο παρουσιάσθηκε ή αντίθετα οργανώθηκε η χρεοκοπία της από την κυβέρνηση Παπανδρέου και η αποκοπή της από τις αγορές, επανέρχεται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση στο προσκήνιο.
Το βρώμικο «παίγνιο» και οι πρωταγωνιστές
Τελικά ο Παπανδρέου με επιλογή του οδήγησε τη χώρα στην μοιραία αγκαλιά της Τρόικας και την αιχμαλωσία των Μνημονίων ή δεν μπορούσε να γίνει κάτι άλλο;
Οι απαντήσεις είναι πιο απλές απ’ ότι φαίνονται. Όταν τον Οκτώβριο του 2009 ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ο Γ. Παπανδρέου η Ελλάδα είχε ζήτημα προσαρμογής στα δεδομένα της ευρωζώνης ως προς το έλλειμμα και το δημόσιο χρέος της, που βρισκόταν στο 120%. Δεν είχε όμως κανένα ζήτημα δανεισμού, ούτε ιδιαίτερα υψηλών επιτοκίων από τις αγορές ούτε σε επίπεδο δημόσιας αναχρηματοδότησης του χρέους της, ούτε σε τραπεζικό και επιχειρηματικό επίπεδο.
Ο Γ. Παπανδρέου και το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον μέχρι τότε εκπρόσωπο τύπου του ΠΑΣΟΚ, Γ. Παπακωσταντίνου αντί να δανεισθεί κεφάλαια από τις αγορές που του προσφέρονταν οπότε να διασφαλίσει τις ανάγκες της χώρας για το 2011 και να προχωρήσει σε μέτρα περιορισμού των κρατικών δαπανών και αντιμετώπιση της γενικευμένης διαφθοράς και φοροδιαφυγής, με ταυτόχρονα μέτρα αντιμετώπισης της γραφειοκρατίας, πολυνομίας και πελατειακών σχέσεων, άρχισε δηλώσεις καταστροφής.
Πέραν των γνωστών δηλώσεων περί Τιτανικού και αναγκαστικής χρεοκοπίας της Ελλάδος, μεγάλο ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις είχαν οι δηλώσεις Παπακωσταντίνου, που επιβεβαιώνονταν από τον πρωθυπουργό για «κρυφό έλλειμμα» , που ξεπερνούσε κατά πολύ το επίσημα διακηρυγμένο και με τη σφραγίδα της Eurostat από την Ελλάδα. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα είχε και προηγούμενο για αναξιόπιστα στατιστικά στοιχεία , με τις περίφημες απογραφές του Γ. Αλογοσκούφη, οι αγορές αιφνιδιάστηκαν και πανικοβλήθηκαν , για το αν υπάρχει τελικά «δράκος» στα στατιστικά στοιχεία της Ελλάδος. η οποία εκτός από χώρα της ευρωζώνης ήταν και μία χώρα που από το 2004 και μετά το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ήταν ως προς τα μεγέθη της , υπό καθεστώς αυστηρής επιτήρησης από την Κομισιόν και την Eurostat.
Επεκράτησε διεθνώς , με αφετηρία τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ο όρος GreeKstatistics, θέλοντας να δείξει την αναξιοπιστία των στατιστικών μας στοιχείων. Σύμφωνα με τον τελευταίο υπουργό Οικονομικών των κυβερνήσεων Καραμανλή , Παπαθανασίου το έλλειμμα του 2009 θα έπρεπε να κλείσει κάτω από 7%, που ήταν όμως πάνω από τους στόχους που είχαν τεθεί. Επί ημερών Παπανδρέου και επειδή δεν είχαν παρθεί περιοριστικά μέτρα το τελευταίο 4μηνο εκτιμάτο ότι το έλλειμμα θα έκλεινε κοντά στο 10%, πολύ υψηλό αλλά όχι μη αναστρέψιμο.
Στο επίπεδο αυτό μπαίνουν οι καταγγελίες των στελεχών της ΕΛΣΤΑΤ , περί τεχνητής αύξησης του ελλείμματος. Αυτό συνέβη υπολογίζοντας λάθος τα ελλείμματα των ΔΕΚΟ, υπαλογίζοντας τα στο γενικό έλλειμμα, πέραν της μεθοδολογίας της ευρωπαϊκής και ούτω καθεξής. Το έλλειμμα για το 2009 ανακοινώνεται τελικά τον Φεβρουάριο του 2010 και είναι παραπάνω από 15%. Ο ολισθηρός δρόμος της τεχνητής κατάρρευσης
Στο μεσοδιάστημα από τον Νοέμβριο του 2009 έως τον Φεβρουάριο του 2010 , οι αγορές σε αυτό το κλίμα και παράλληλα με τις δηλώσεις αυτοκαταστροφής της Αθήνας, προχωρούν σε αύξηση των spread από 150 μονάδες βάσης στις 500 μονάδες βάσης. Η Ελλάδα δεν μπορεί να δανεισθεί πλέον από τις αγορές , εξαιτίας των απαγορευτικών επιτοκίων. Από τον Δεκέμβριο του 2009 ο Παπανδρέου δηλώνει ότι η Ελλάδα θα καταφύγει στο ΔΝΤ για να δανεισθεί.
Όταν μία χώρα καταφεύγει στο ΔΝΤ , είναι σε κατάσταση χρεοκοπίας και δεν μπορεί να δανεισθεί από τις αγορές. Σύμφωνα με τις δημόσιες εξομολογήσεις του τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Στρος Καν, ο οποίος συνδεόταν από παλιά με προσωπική φιλία με τον Παπανδρέου, από τον Σεπτέμβριο του 2009, συζητούσαν για το κατά πόσον η Ελλάδα θα μπορούσε να προσφύγει στο ΔΝΤ για να λύσει το πρόβλημα χρέους της.
Ουσιαστικά συζητούσαν ένα θέμα ταμπού για την Ευρώπη. Το ΔΝΤ να εισέλθει στην ευρωζώνη και η Ελλάδα να θυσιασθεί , για να αλλάξουν τα δεδομένα στην Ευρώπη.
Ο Γ. Παπανδρέου εκτέλεσε την Ελλάδα για να αλλάξει ο διεθνής οικονομικός συσχετισμός, αλλά και να πιεσθούν οι πλεονασματικές χώρες να προχωρήσουν σε ευρωομόλογα ή αλλαγή της λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε να ακολουθήσει τις λογικές της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Τράπεζας , με αποτέλεσμα τη συγκρότηση μηχανισμού αναδιανομής των πλεονασμάτων του ευρωπαϊκού Βορρά στον ελλειμματικό , εξαιτίας και του Μάαστριχτ, Νότου.
Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη. Αντίθετα η Ελλάδα την άνοιξη του 2010, βρέθηκε σε κατάσταση παύσης πληρωμών , που θα σήμαινε ευρωπαϊκό και διεθνές οικονομικό ντόμινο, πολύ χειρότερο από εκείνο της κρίσης στην Αμερική και τις αγορές του 2008. Σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο της ευρωζώνης δεν προβλεπόταν καμία διαδικασία δανεισμού κράτους μέλους, που θα βρισκόταν σε τέτοια «παγίδα».
Ακολούθησε ο γνωστός πανικός που κατέληξε στο αποικιακό Μνημόνιο του Μαΐου 2010, όταν για πρώτη φορά εκτός των άλλων χώρα παραιτήθηκε από το διεθνές δικαίωμα ασυλίας της επί της κρατικής περιουσίας. Το μοντέλο της Τρόικας με τη συμμετοχή κατά το 1/3 του ΔΝΤ και την ευρωπαϊκή κυριαρχία των πιστωτών, σε χώρα μέλος του ευρώ ήταν η τελική ρύθμιση. Ακολούθησε ο μηχανισμός στήριξης και σταθεροποίησης, στον οποίο στη συνέχεια εντάχθηκαν οι Ιρλανδία , Πορτογαλία, Ισπανία, αλλά ποτέ η Ελλάδα που εξακολουθεί να είναι ειδική περίπτωση με πολύ π[ιό σκληρό καθεστώς ελέγχου από τις υπόλοιπες , βάση των Μνημονίων
Το χαμένο PSI. του Μαΐου 2010 και η δευτερογενή αγορά
Το πολύ ενδιαφέρον και ελάχιστα γνωστό είναι ότι η Ελλάδα σε όλο αυτό το διάστημα από τον Νοέμβριο του 2009 μέχρι ακόμη και αυτόν τον Μάιο του 2010 θα μπορούσε να προχωρήσει σε αναδιάρθρωση του χρέους της σε εθελοντική βάση, όπως επιχειρείται τώρα από τα PSI ή με επαναγορά ομολόγων της σε χαμηλότερη τιμή από τη δευτερογενή αγορά , με τη συμμετοχή διεθνών τραπεζών και να μην μπει στα Μνημόνια.
Η έγκριτη εκτίμηση είναι ότι αν επιχειρείτο PSI στη λογική του σημερινού , τον Μάιο του 2010, όταν δηλαδή οι Παπανδρέου- Παπακωσταντίνου δέσμευαν την Ελλάδα με τα Μνημόνια, διακηρύσσοντας ότι αυτός είναι ο μόνος δρόμος, θα είχαμε όφελος 180 δις ευρώ, ενώ το χρέος μας θα βρισκόταν κάτω από το 100% του ΑΕΠ. Με λίγα περιοριστικά μέτρα στις δαπάνες και αντιμετώπιση της διαφθοράς, φοροδιαφυγής , γραφειοκρατίας θα βρισκόμασταν από το 2010, πολύ κοντά στα δημοσιονομικά χαρακτηριστικά της Γαλλίας. Ούτε τότε όμως οι Παπανδρέου- Παπακωσταντίνου και η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επέτρεψαν την διαφυγή της Ελλάδας, από την «παγίδα» που την έριξαν εν γνώσει τους. Τότε είχαμε τις άλλες δηλώσεις ότι η αναδιάρθρωση είναι χρεοκοπία και δεν θα στερήσουμε ούτε ένα ευρώ από τους πιστωτές μας.
Το μήνυμα Σημίτη –Προβόπουλου
Το «κουτί της Πανδώρας» πάντως μέχρι σήμερα παραμένει το «φούσκωμα» και ο υπολογισμός του ελλείμματος του 2009. Απλά γιατί τα στοιχεία δεν μπορούν να αλλάξουν. Το αποτύπωμα του εγκλήματος σε βάρος της Ελλάδος και των Ελλήνων , δεν μπορεί να σβηστεί. Η «πόρτα» του Ειδικού Δικαστηρίου για τον Γ. Παπανδρέου και όλους τους εμπλεκόμενους υπουργούς και μη , βρίσκεται σε αυτό το σημείο. Οι δύο εισαγγελείς ήδη θέτουν το ερώτημα για πολιτικές και ποινικές ευθύνες. Οι αντιδράσεις από το ΠΑΣΟΚ και τους «πράσινους» υπουργούς που συμμετέχουν στην σημερινή κυβέρνηση Παπαδήμου, θυελλώδεις, γιατί όλοι γνωρίζουν ότι είναι θέμα πολιτικής βούλησης να ανοίξει το θέμα και σήμερα και στο μέλλον.
Πολύ ενδιαφέρουσα στο σημείο αυτό είναι και η στάση που κράτα ο πρωθυπουργός της ΟΝΕ , Σημίτης αλλά και ο κεντρικός τραπεζίτης της Ελλάδος , Προβόπουλος. Και οι δύο, ο πρώτος με προδημοσίευση ομιλίας που θα κάνει τη Δευτέρα στο Βερολίνο και ο δεύτερος με δήλωση ότι όλοι γνώριζαν απολύτως και με ακρίβεια την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας το φθινόπωρο του 2009 στέλνουν το μήνυμα στους Παπανδρέου- Παπακωσταντίνου- Γεωργίου κ.λ.π
Ότι για το έγκλημα σε βάρος των Ελλήνων, το προαναγγελθέν στον Στρος Καν από τον Σεπτέμβριο του 2009, στα εδώλια του Ειδικού Δικαστηρίου θα κάτσουν μόνοι τους και δεν θα τους συνοδεύσει κανείς. Ειδικά τώρα που οι κατηγορίες θα είναι περί εσχάτης προδοσίας και εκούσιου δοσιλογισμού. ΄Οταν η Δικαιοσύνη μπαίνει σε "διατεταγμένη" υπηρεσία ή εκπροσωπείται από αφελή-ανεπαρκή άτομα ,είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να συμβεί στον καταταλαιπωρημένο αυτό θεσμό. Εν προκειμένω,οι οικονομικοί εισαγγελείς,που αρχικά νομίσαμε πως είναι απλά... θορυβοποιοί, φαίνεται πως ή βρίσκονται βαθιά χωμένοι σε "σκοπιμότητες" ή έχουν "τρικυμία εν τω κρανίω", όπως φαίνεται από την ανάλυση στο παραπάνω άρθρο, το οποίο βρίθει ανακριβειών και σκοπιμοτήτων. Δε θα χάσουμε χρόνο και "φαιά ουσία" για να ασχοληθουμε με ...πομφόλυγες ΄Ενα μόνο στοιχείο θα παραθέσουμε, για να αποδειχτεί πόσο αναληθέστατα και "εκ του πονηρού" είναι όσα ισχυρίζεται ο συντάκτης του άρθρου και φαίνεται να τα χρεώνει ως πεποιθήσεις-κατηγορίες των οικονομικών εισαγγελέων. ΄Ολα, μας λέει, παίχτηκαν το 2009, όταν ο τότε πρωθυπουργός αποφάσισε την...τεχνητή-χειραγωγημένη κατάρρευση και έγιναν όσα έγιναν! Μέχρι τότε δηλαδή,όλα ήταν 'καλά και ωραία" ή ελαφρώς άσχημα, οπότε έρχεται ο Παπανδρέου και λέει: "Δεν τραβάω μια τεχνητή χρεοκοπία της χώρας, για να κάνουμε γούστο και να έχουνε να λέμε;" Μάλιστα. Εμείς, όμως, ένα χρόνο νωρίτερα (27/11/2008) εδώ στο Homo-naturalis.gr, στο κείμενό μας με τίτλο "ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ ΥΜΕΙΣ ΑΔΕΤΕ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ" είχαμε επισημάνει τον άμεσο κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας, γιατί όλα τα σημάδια το έδειχναν σε όσους είχαν το βλέμμα "καθαρό".Είχαμε μάλιστα υποδείξει τους υπεύθυνους του επερχόμενου κακού και ζητούσαμε τη λήψη άμεσων μέτρων για να αποφευχθεί η κατάρρευση της οικονομίας. Για τους λόγους που στο ίδιο άρθρο εκθέσαμε, όχι μόνο κανείς δεν ασχολήθηκε με το τεράστιο αυτό ζήτημα, αλλά συνέχιζαν να "παίζουν" και να αναδεικνύουν ως σπουδαία τα τεχνητά μικροσκάνδαλα (τύπου "Βατοπεδίου"), για να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο από το πραγματικό μεγαλοσκάνδαλο της χρεοκοπίας. Κύριοι εισαγγελείς,Το παιχνίδι είχε χαθεί ήδη το 2008 και νωρίτερα και το 2009 οι χειρισμοί που έγιναν (λανθασμένοι πολλοί απ΄αυτούς),ήταν απελπισμένες κινήσεις "πνιγόμενου" σε φουρτουνιασμένη θάλασσα και πολύ δύσκολο να ανατρέψουν την κατάσταση. Οι περισσότερες έγιναν υπό το κράτος του πανικού και του κομματικού κόστους. ΄Εχουμε αναλύσει εδώ τις ευθύνες του Γιώργου Παπανδρέου,ο οποίος από την αρχή λειτούργησε ως αρχηγός κόμματος και όχι ως "ιστορικός" πρωθυπουργός. Αυτό ήταν το μεγάλο του λάθος. Ποιοί χειρισμοί ήταν οι πιο ενδεδειγμένοι και δεν έγιναν εξαιτίας του πανικού της τότε κυβέρνησης για το "πολιτικό" κόστος ,που θα εισέπραττε αν προχωρούσε σ΄αυτούς ,επίσης τους έχουμε καταθέσει εδώ, πολύ αναλυτικά και όχι μια φορά μάλιστα.Το να έρχεσθε τώρα να υποστηρίζετε πως ο τότε πρωθυπουργός επεδίωξε με δόλο να φτάσει η χώρα εδώ που έφτασε, είναι και εγκληματικό και αποπροσανατολιστικό και διχαστικό. Αν δεν έχετε άλλες σκοπιμότητες (ευχόμαστε ολόψυχα να μην έχετε), τότε είσθε εντελώς πολιτικά αφελείς, ανιστόρητοι και ανεπαρκείς για να επιτελέσετε το έργο που σας έχει ανατεθεί. Εν κατακλείδι: 1.Αντί ήδη να είναι φυλακή η πραγματική κυβερνητική ομάδα Καραμανλή που οδήγησε τη χώρα στην κατάρρευση ((πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική), έρχονται ως "συνήγοροι" της αμαρτωλής ελληνικής Δεξιάς,να ανακαλύψουν συνωμοσίες,σκιπομότητες και προδοσίες σε έναν πρωθυπουργό, που είχε ένα και τεράστιο ελάττωμα (όπως όλοι σχεδόν οι πρωθυπουργοί αυτής της χώρας): Να προτάξει το κομματικό συμφέρον του εθνικού. Εκεί υπάρχουνε ευθύνες και όχι σ΄αυτά που επινόησαν για άγνωστους προς το παρόν λόγους οι οικονομικοί εισαγγελείς. 2. Οι εκπρόσωποι της Δικαισοσύνης για άλλη μια φορά "σταύρωσαν" το θεσμό. Από τη μια, η ανακρίτια Καλού με τη...φιγουρατζίδικη προφυλάκιση Εφραίμ και από την άλλοι οι οικονομικοί εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης με τις απαράδεκτες και εκτός τόπου και χρόνου κατηγορίες τους, έδωσαν τη χαριστική βολή σε μια ελληνική δικαιοσύνη, που προ πολλού "έπνεε τα λοίσθια". Κρίμα και Ντροπή! Ένα παιδί από τα Τρίκαλα, που το έλεγαν Βασίλη 18-1-2012 Ο Βασίλης Τσιτσάνης γεννήθηκε σαν σήμερα (18 Ιανουαρίου) το 1915 και απεβίωσε επίσης σαν σήμερα το 1984. Το κείμενο που ακολουθεί είναι του Νικήτα Κακκαβά*. «Ο Τσιτσάνης είναι η μοναδική ζωντανή απόδειξη ότι έχουμε πολιτισμό» Γιάννης Τσαρούχης «Θέλω να λογαριάζομαι σαν ένας ταπεινός μαθητής του Βασίλη Τσιτσάνη» Mίκης Θεοδωράκης Χαμένη στην ομιχλώδη άλω των παιδικών μου χρόνων βρίσκεται μια διήγηση του παππού μου, που έκτοτε στοιχειώνει την μνήμη μου. Ήταν, λέει, Δεκέμβρης του ’49 γιορτινές μέρες- πλησίαζαν Χριστούγεννα - και στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο των Αθηνών έπεφτε ακόμα ένα βράδυ. Οι δώδεκα τραυματίες στρατιώτες στοιβαγμένοι στον ίδιο θάλαμο ένα χρόνο τώρα, ξεγελούσαν πότε τον πόνο με την ανία και πότε την ανία με τον πόνο τους. Η νοσηλεύτρια της βάρδιας μοίρασε τα φάρμακα και έσβησε όλες τις γκαζόλαμπες, εκτός από αυτήν στην είσοδο του θαλάμου. Τότε στο λιγοστό φως φάνηκε στην πόρτα μια ψιλόλιγνη αντρική φιγούρα, που κρατούσε ένα μπουζούκι. Ξοπίσω του ακολουθούσαν ακόμη ένας άντρας με μια κιθάρα και μια στρουμπουλή γυναίκα, νέα καθώς φανέρωνε το άρωμα της , φορτωμένοι με στολισμένα κουτιά. Βασίλης Τσιτσάνης «Γεια σας παλικάρια!» ακούστηκε μια ένρινη φωνή. «Ήρθαμε να σας φέρουμε κανά γλυκό και να σας τραγουδήσουμε, μέρες που ‘ναι». Ο άντρας αυτός ήταν ο Βασίλης Τσιτσάνης, παρέα με τον αχώριστο φίλο Γιώργο Δέδε και τη μάγισσα Μαρίκα Νίνου. Στο θάλαμο επικράτησε ιερή σιωπή, «τα σα εκ των σων»! Ένα ρε μινόρε αντήχησε και ξεκίνησε η φωνή του Τσιτσάνη : Κάποια μάνα αναστενάζει. Μέρα νύχτα ανησυχεί. Το παιδί της περιμένει, που έχει χρόνια να το δει. Το ένα τραγούδι έφερνε το άλλο. «Ο τραυματίας», «Αχάριστη», «Πήρα τη στράτα κι έρχομαι», «Πάλιωσε το σακάκι μου»… Για λίγες στιγμές τα δώδεκα αυτά παιδία – άλλα τυφλωμένα, άλλα με κομμένα πόδια, άλλα μισότρελα - έγιναν ξανά οι δώδεκα ακέραιοι νέοι που ήταν πριν ξεσπάσει ο αδελφοκτόνος πόλεμος. Ο θάλαμος γέμισε σκιές και μεμιάς μεταμορφώθηκε: πράσινα λιβάδια, η μητέρα στο κατώφλι, μελίσσια στο πευκόδασος, το γλέντι στην ταβέρνα, ο επιλοχίας με τα αστεία του, βασιλόπιτες στο φούρνο του μπάρμπα Τάσου, η γαλαζοπράσινη λίμνη, η Μαριάνθη, η Ιωάννα, η Στέλλα, η Ουρανία... Σκιές, που δύσκολα ξεχώριζαν τα δώδεκα παιδία, καθώς τα μάτια τους υγρά από ώρα, είχαν θολώσει. Είχαν ξεχάσει, βλέπεις, πως υπήρξαν κάποτε κι αυτοί κανονικοί άνθρωποι. Εκεί στο ημίφως και στην παγωνιά του θαλάμου η μικρή ορχήστρα συνέχιζε : Μην απελπίζεσαι και δεν θα αργήσει κοντά σου να ΄ρθει μια χαραυγή. Καινούργια αγάπη θα σου χαρίσει. Κάνε λιγάκι υπομονή ! Πέρασε έτσι αρκετή ώρα… Ώσπου τα όργανα σώπασαν. Ο Τσιτσάνης χάθηκε στο λιγοστό φως της πόρτας. Απρόσμενα, όπως ακριβώς τους φανερώθηκε. Ήταν αλήθεια ή παραίσθηση αυτό που έζησαν; Κανείς μέσα στο θάλαμο δεν έλεγε τίποτε! Λες και είχαν δει κάποιο ξωτικό, έναν Αρχάγγελο και δεν τολμούσαν να το ομολογήσουν ο ένας στον άλλο, μήπως και τους πάρουν για σαλεμένους, για αλαφροϊσκιωτους. Έτσι αποκαμωμένοι από την ασήκωτη συγκίνηση και την νοσταλγία, έπεσαν σε βαθύ ύπνο. Τόσα χρόνια μετά, δεν τολμώ ούτε και εγώ να ρωτήσω τον παππού μου, αν μου τα ‘χει διηγηθεί όλα αυτά ή είναι μοναχά στην φαντασία μου. Ωστόσο, κάθε φορά που στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση ακουστούν τα πρώτα λόγια από το «Κάποια μάνα αναστενάζει» τα μάτια του παππού γεμίζουν δάκρυα. Και τότε μόνον εγώ από όλους καταλαβαίνω το μυστικό, ξαναζώ με τον παππού σχεδόν συνωμοτικά εκείνη τη νύχτα του Δεκέμβρη. Γράφω αυτήν την ιστορία, γιατί κρύβει στην ουσία της αυτό, που ορίζει και ξεχωρίζει τον αληθινό «λαϊκό καλλιτέχνη». Τον καλλιτέχνη με εκείνες τις ποιότητες που του επιτρέπουν να αφουγκράζεται και να συμμετέχει αφτιασίδωτος και επί ίσοις όροις στις πιο αληθινές στιγμές του λαού του: τις ώρες του μεγάλου πόνου και της μεγάλης χαράς. Λαϊκός και αληθινός Ένας αυθεντικός και κορυφαίος λαϊκός καλλιτέχνης είναι αναμφίβολα και ο Βασίλης Τσιτσάνης. Μαζί με τον ζωγράφο Θεόφιλο, τον κυκλαδίτη χτίστη Ρούσσο, τον κρητικό λυράρη Σκορδαλό, την μουσική οικογένεια των Χαλκιάδων, τα μπουλούκια «του Τάσου και της Γκόλφως», τον Ευγένιο Σπαθάρη έδωσαν εν πολλοίς μορφή και σχήμα στο νεοελληνικό λαϊκό πολιτισμό. Πολλά έχουν γραφεί και άλλα περισσότερα θα γραφούν για τον Τσιτσάνη. «Πως έγινε αυτό το θαύμα και αυτό το παιδί από τα Τρίκαλα, να μετουσιώσει μέσα στη ψυχή και στο μυαλό του όλη την πεμπτουσία της μουσικής μας παράδοσης και να μας την ξαναδώσει σε νέες, απλές και τέλειες μουσικές φόρμες;» αναρωτιέται ο Μίκης Θεοδωράκης. Ο Μάνος Χατζιδάκις εξομολογείται: «(…) ο Βασίλης μας έδειξε έναν δρόμο για να συναντηθούμε εμείς τα αδέξια, ασθενικά παιδία της πόλης με τους συνομήλικους μας της υπαίθρου. Αφήσαμε πίσω τα βαλς, τα ταγκό, το τσάμικο και τον καλαματιανό, για να συναντηθούμε καθάριοι στον βυθό της νέας μουσικής του». Ο Τσιτσάνης αποδείχτηκε όχι απλά χρήσιμος, αλλά απαραίτητος για τον νεοελληνικό πολιτισμό. Καθαγιάζει το περιθωριακό ρεμπέτικο και το μεταμορφώνει σε αστικό λαϊκό τραγούδι, εγκαινιάζοντας ένα νέο μουσικό είδος ανάλογο και ισάξιο με τα πορτογαλέζικα fados ή τις ναπολιτάνικες canzonette. Γίνεται η στέρεα γέφυρα πάνω στην οποία πορεύτηκε με ασφάλεια η ευαίσθητη φαντασία τόσων και τόσων μουσικών μετά από αυτόν. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, παιδία του Τσιτσάνη υπήρξαν ολόκληρες και διαδοχικές γενιές δημιουργών. Από το ανεπανάληπτο δίπολο του Μίκη και του Μάνου ως τους Ξαρχάκο, Μούτση, Λεοντή, Κουγιουμτζή, Λοϊζο, Ανδριόπουλο, Νικολόπουλο, Σταυριανό, Κορακάκη, Κραουνάκη η επίδραση του μεγάλου Δάσκαλου στο έργο τους είναι ευανάγνωστη. Η πυξίδα της ελληνικής μουσικής Πίσω από τα τραγούδια και τη μουσική τους αχνοφέγγουν οι πενιές, οι αυτοσχεδιασμοί, οι δρόμοι, το ύφος, οι φόρμες και το ήθος του Τσιτσάνη. Μετά τον Τσιτσάνη τίποτε δεν θα ήταν πια ίδιο! Το μικρό καράβι της Ελληνικής Μουσικής βρήκε μια πυξίδα. Φάνηκε μπροστά του ξανά φωτεινός μπούσουλας η Μεγάλη Άρκτος. Πέρα από τα λόγια αγέρωχα στέκουν μνημεία στον χρόνο τα τραγούδια του. Η «Συννεφιασμένη Κυριακή» αντανάκλαση του τροπαρίου «Τη Υπερμάχω Στρατηγώ». Η «Αχάριστη» μια ρεμπέτικη βινιέτα. Το «Κάνε λιγάκι υπομονή» μια μικρή λαϊκή προσευχή. Κοντά σ’ αυτά μυριάδες άλλα μικρά αριστουργήματα: «Αντιλαλούνε τα βουνά», «Σαν απόκληρος γυρίζω», «Όμορφη Θεσσαλονίκη». «Χωρίσαμε ένα δειλινό», «Άσπρο πουκάμισο φορώ», «Μπαχτσέ Τσιφλίκι», «Πέφτουν της βροχής οι στάλες», «Αρχόντισσα», «Ακρογιαλιές δειλινά»… Τόσα και τόσα τραγούδια, κομμάτια πλέον της συλλογικής μνήμης. Τραγούδια, που δεν είναι μόνο μια αφορμή για κέφι, για καημό ή για αναπόληση. Αποτελούν αυθεντικές τοπιογραφίες της νεότερης Ελλάδας και φωτίζουν το παρελθόν του λαού μας με το φως της αλήθειας. Διασώζουν στον ιστορικό χρόνο την Κατοχή, την μετεμφυλιακή εξαθλίωση, τα ελπιδοφόρα χρόνια του ’50, την αστικοποίηση, την μετανάστευση. Με τον Βασίλη Τσιτσάνη συνέβη και το εξής σπάνιο φαινόμενο : αναγνωρίστηκε και αγαπήθηκε ταυτόχρονα και με την ίδια ένταση τόσο από τον απλό λαό, όσο και από την ντόπια διανόηση. Οι σημαντικότερες και εμβληματικές φυσιογνωμίες των Γραμμάτων και της Τέχνης του καιρού του εντόπισαν έγκαιρα το χειμαρρώδες τάλαντο του Τσιτσάνη. Θαυμαστές του υπήρξαν μεταξύ άλλων οι Τσαρούχης, Κουν, Μόραλης, Καραγάτσης, Ρίτσος, Ελύτης, Καμπανέλης, Καρούζος, Δαμιανός, Κατράκης, Βασιλικός… Και σταματώ εδώ για να μην κουράσω τον αναγνώστη. Ο κόσμος τον ανακαλύπτει ξανά Στα νάματα της μουσικής του Τσιτσάνη δεν ξεδιψούν μόνο Έλληνες, αλλά κάθε ψυχή, που αναζητάει την αυθεντική ευαισθησία. Για αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, πως και ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίζει να τον ανακαλύπτει καθημερινά. Το 1980 με πρωτοβουλία της UNESCO ηχογραφείται ένας διπλός δίσκος με τίτλο «Χάραμα». Σ' αυτό το δίσκο παίζει ο ίδιος ζωντανά μια σειρά από κλασικά του τραγούδια αλλά και πολλά αυτοσχεδιαστικά κομμάτια στο μπουζούκι. Η Γαλλική Μουσική Ακαδημία Charles Gross τον βραβεύει έναν χρόνο μετά το θάνατο του. Στην Ολλανδία, στη Φιλανδία, στη Γερμανία και στη Σκωτία υπάρχουν τουλάχιστον δέκα κομπανίες, που συγκροτούν μουσικοί με κλασσική παιδεία και εμβαθύνουν στο έργο του Έλληνα μουσικού. Στο Ισραήλ η μουσική του είναι κοσμαγάπητη, ενώ ένας άλλος διάσημος Εβραίος, ο σκηνοθέτης Γούντυ Άλεν, χρησιμοποιεί σε μουσική επένδυση ταινίας του ένα ορχηστρικό θέμα του Τσιτσάνη. Η Τέχνη του Βασίλη Τσιτσάνη υπήρξε μια ευτυχής δυνατότητα. Στο μέλλον θα μοιάζει με θρύλο, πως ένα απλό παιδί από τα Τρίκαλα, που το έλεγαν Βασίλη, κατάφερε να χαράξει στο μάρμαρο του ελληνικού πολιτισμού τέτοιας λογής πολύτιμα αετώματα. "Οι Έλληνες δεν ξέρουν τι θα πει να υποφέρεις"18-1-2011 Ακατανόητο φαίνεται πως είναι για τους Εσθονούς το γεγονός πως οι Έλληνες διαδηλώνουν και απεργούν για όσα διαδραματίζονται στη χώρα. Με τη φράση "οι Έλληνες δεν ξέρουν τι θα πει να υποφέρεις" μάλιστα ο υπουργός Οικονομικών της Εσθονίας, Γιούργκεν Λίγκι, επιχειρεί να υπογραμμίσει τη διαφορά νοοτροπίας ανάμεσα στις δύο χώρες. Στην Εσθονία, εξηγεί, δεν είναι εύκολο να κατανοήσει κανείς τις απεργίες και τις διαδηλώσεις του κόσμου στην Ελλάδα, όπου η κατάσταση παραμένει αξιοζήλευτη για τον μέσο Εσθονό. Ένα χρόνο μετά την είσοδο της Εσθονίας στην Ευρωζώνη, όπως σημειώνει ανταποκρίτρια της Le Monde στην Εσθονία, στη χώρα κυριαρχεί ένα συναίσθημα απογοήτευσης. Αυτή η μικρή χώρα με τα υποδειγματικά δημόσια οικονομικά δυσκολεύεται να αποδεχθεί ότι πρέπει να βοηθήσει τη Νότια Ευρώπη. Οι Εσθονοί δυσκολεύονται να καταλάβουν πώς οι κανόνες της Ευρωζώνης εφαρμόζονται αυστηρά για εκείνους που επιθυμούν να μπουν, αλλά όχι για εκείνους που είναι ήδη μέσα. Πώς στην περίπτωση της Αθήνας, για παράδειγμα, η διόγκωση των ελλειμμάτων αφέθηκε ανεξέλεγκτη σε τέτοιο βαθμό, ώστε σήμερα η χώρα να απαιτεί τη στήριξη των 17 συμπεριλαμβανομένης και της Εσθονίας. Η αλληλεγγύη που δείχνει η Εσθονία, η οποία ήδη συμμετέχει στον EFSF με εγγυήσεις ύψους 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, είναι ακόμη δυσκολότερο να κατανοηθεί, καθώς οι συγκρίσεις τώρα με το ενιαίο νόμισμα είναι ευκολότερες. Συγκεκριμένα, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα της Le Monde, ο κατώτατος μισθός στην Εσθονία είναι 278 ευρώ και ο μέσος μισθός κυμαίνεται κάτω από τα 800 ευρώ, όταν ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι στα 863 ευρώ. Μα, τι "τραγουδάνε" τώρα οι Εσθονοί; Δεν είμαστε "ίσια κι όμοια". Εμείς,ρε,μπουνταλάδες, είμαστε μάγκες, ξύπνιοι και αραχτοί. Ξεχνάτε πως καταγόμαστε κατ΄ευθείαν από τη... σπορά του αρχαίου Περικλέους και του Λεωνίδα και είμαστε γένος "ανάδελφον" και ΄Εθνος ξεχωριστό; Ρε, όταν εδώ χτίζαμε Παρθενώνες, εσείς είσαστε ακόμα στα δέντρα πίθηκοι, γι΄αυτό πρέπει να μας σέβεστε, να μας υπολήπτεστε και φυσικά να μας...τρέφετε.΄Εχετε ιερή υποχρέωση, γιατί εμείς σας δώσαμε τα 'φώτα" του πολιτισμού, αλλιώς θα είσαστε στα δέντρα ακόμα (άντε,έστω στη σπηλιά). Δεν κατάλαβαμε ,δηλαδή. Να καλλιεργεί ο δικός μας αγρότης ντομάτα που θέλει κόπο και να τρέχει και σε λαϊκές να την πουλήσει και να μη βάλει μπαμπάκι ; Με ένα πότισμα καθάρισε με το μπαμπάκι . Βάζει 30 στρέμματα, δηλώνει πως καλλιεργεί 100, περνάει 10 φορές το τρακτέρ, τάχα μου γεμάτο, για έλεγχο από το εργοστάσιο που είναι "μιλημένο" και τσεπώνει παχυλότατη επιδότηση,που πλερώνει ο Γερμανός και ο Εσθονός και... από δω πάνε οι άλλοι.Κι άμα ξοδευτούν τα εύκολα ευρά στα σκυλάδικα και στα 4χ4, κλείνουν όλοι μαζί με τα τρακτέρ τις "εθνικές" και σε μια βδομάδα μέσα εισπράττουν "λύτρα" από τον "κορβανά" της Ευρώπης (διάβαζε "δανεικά") ," χρήμα ζεστό",που οι κάθε Εσθονοί δε βγάζουν ούτε σε τρία χρόνια με σκληρή δουλειά. Είπαμε,δεν είμαστε "ίσια και όμοια".Πάρτε το χαμπάρι. "Και η Μαριωρή τον άντρα της με τους πραματευτάδες; Δεν...παίζει. Τί μπορεί να ξέρετε εσείς,από ήλιο, θάλασσα, αραλίκι, καλοπέραση; Ας όψονται, όμως οι λαοί τη γης,που συνωμότησαν εναντίον μας για να μας καταστρέψουν και μας χρεοκόπησαν. Και γίναμε σήμερα πένητες, ρεντίκολα των σκυλιών, Αλβανοί, Βούλγαροι,Eσθονοί ,πανάθεμα το γονιό τους!
|
