Οι άνθρωποι των...γραμμάτων και των τεχνών, οι σύγχρονοι “Μαικήνες” (διάβαζε εκφραστές του  νέου “Μεσαίωνα”) έχουν αποδυθεί τελευταία παντοιοτρόπως σε αγώνα καταξίωσης (διάβαζε απενοχοποίησης-εξιλέωσης)  ανθρώπων  της ίδιας μ΄αυτούς συνομοταξίας-συντεχνίας και που τώρα  είναι στη...γειτονιά των αγγέλων.  Ιδιαίτερη “ρέντα” στα καλλιτεχνικά αυτά μνημόσυνα έχει ο χώρος του  ρεμπέτικου- χασισοτράγουδου,είδος μουσικής που εκτιμάται δεόντως ,εκτός από το νταλκαδιασμένο λαό μας και από την πνευματική -καλλιτεχνική ακόμα και την “πολιτική”... αφρόκρεμα της χώρας. ΄Ετσι, είδαμε πρόσφατα     σε γραμματόσημο τη μορφή του τραγουδοποιού και μέγα φουμαδόρου ...ελαφρών ναρκωτικών (μπάφο) Βασίλη Τσιτσάνη ,προφανώς για να τιμήσουν εκεί στην αμαρτωλή ΔΕΚΟ των ΕΛΤΑ την προσφορά του ανδρός στον  πολιτισμό της χώρας. Θεατρικές σκηνές επίσης κατά καιρούς ανέβασαν ...περισπούδαστα έργα -βιογραφίες  κι άλλων τέτοιων  “καλλιτεχνών”, τα οποία προπαγανδίστηκαν μέχρι “σκασμού” από την ντόπια  βιομηχανία ενημέρωσης . Τελευταίο δείγμα γραφής  για τη ρεμπέτισσα-συνάδελφο  του Τσιτσάνη ,τη Σωτηρία Μπέλλου, ένα κείμενο του Κώστα Γεωργουσόπουλου στη γνωστή “γωνία” του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (16/1/2012) . Το γραπτό,είναι μια κριτική του “ειδικού” με αφορμή τη νέα θεατρική παράσταση και την ατυχή (κατά τον ίδιο) απόδοση του ρόλου της θορυβώδους (όσο ζούσε) εκείνης ρεμπέτισσας από την ηθοποιό που τον υποδύεται. Το τί διθυράμβους αναπέμπει ο πολύς  θεατρολόγος για τη μακαρίτισσα ρεμπετροτραγουδιάρα,δε λέγεται.Τί πονεμένη, βασανισμένη,αλλά και αγριοπαθιασμένη με τις γκόμενες... και στη σούμα των αφελών χαρακτηρισμών του  θεατρολόγου, “οσιοποιημένη” και στα “άγια περασμένη” η Σωτηρία Μπέλλου. Σαν να μην ήταν αυτή που “έλιωνε” μια ζωή στην πράσινη τσόχα,στα μπαρμούτια και στους “παπάδες”,  χάνοντας  τα εκατομμύρια που εισέπραττε από τα μάγκικα στιχάκια της (και στο τέλος, ως άρρωστη τζογαδόρισσα, ζούσε από τις ελεημοσύνες των άλλων),σαν να μην ήταν εκείνη που ,όπως λένε κοντινοί της συνεργάτες, δεν την έφταναν 20 χασισοτσίγαρα τη μέρα(!), που έβριζε και βλαστημούσε σαν αγροίκος, που έγραφε στο “πόδι” στιχάκια, άλλα έκλεβε κι από άλλα ρεμάλια του είδους της  και τα πούλαγε για πενταροδεκάρες. Μια αλήτισσα, άεργη, με βάρβαρη συμπεριφορά και αβυσσαλέα,ανεξέλεγκτα πάθη και φυσικά απολίτικη,αλλά,όμως, κολλητή του ρεμπετολάτρη Αντρέα Παπανδρέου.

Για ποιες από τις παραπάνω συμπεριφορές μας την εκθειάζει ο αμετροεπής σενεργάτης-κριτικός (με το αζημίωτο) του ΔΟΛ τη μακαρίτισσα στιχοπλόκο  και για ποιο σκοπό; Θα πρότεινε στα νέα κορίτσια να ακολουθήσουν τη ζωή και τη συμπεριφορά της Σωτηρίας; Αν αυτόν τον κύριο δεν το νοιάζει τί πρότυπα θέλει να λανσάρει στη νέα γενιά,εμένα ,ως ΠΟΛΙΤΗ, δάσκαλο και γονιό, με ενδιαφέρει άμεσα . Γι΄αυτό και είμαι υποχρεωμένος τον ίδιο και το συνάφι του να τους κράζω,να τους “ξεβρακώνω”, απο δω, να φαίνεται το  απαίσιο πρόσωπο κάτω από τη μάσκα του διανοούμενου και του θεατρολόγου.Επί συναπτά έτη,άτομα σαν τον Γεωργουσόπουλο μέσα από “ομάδες”,συντεχνίες ,τα μέλη των οποίων, κατά τον σοφιστή ,“υποκατακλίνονται υμίν αυτοίς(=γλείφουν ο ένας τον άλλον) , καταδυνάστεψαν τον ελληνικό πολιτισμό. Με μια κλίκα,όπως είπαμε ομοίων του,έπνιξαν κάθε διαφορετική φωνή και στέρησαν από τα ευρύτερα μέσα ενημέρωσης  “βήμα” σε ανθρώπους πραγματικά λόγιους,άξιους, προικισμένους και συνετούς. Χειραγώγησαν τα ελληνικά γράμματα, επέβαλαν συγκεκριμένο στυλ συμπεριφοράς και καλλιτεχνικής έκφρασης, μέχρι σήμερα αναδεικνύονται και επικρατούν μέσω  της στυγνής,  πολιτιστικής δικτατορίας, που καθιέρωσαν.   

Οι φελλοί,ως γνωστό  επιπλέουν. Είναι  γνωστό. Αλλά,αν ήταν να μην έκαναν ζημιά,θα ήταν αδιάφορο αν επέπλεαν ή πήγαιναν στον πάτο.Γαλούχησαν όμως γενιές, με πρότυπα σαν την Μπέλλου και δεκάδες άλλους που ύμνησαν και καταξίωσαν . Οι αυτοαποκαλούμενοι ειδικοί, "άνθρωποι των γραμμάτων και της διανόησης", είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος του θανάτου της νεότερης πολιτιστικής ζωής του τόπου.Να μην το ξεχνάνε αυτό,ειδικά  οι γενιές των Ελλήνων που έρχονται.