"Εγκληματική ενέργεια η διόγκωση του ελλείμματος"

"Πρόκειται για εγκληματική ενέργεια, που προκάλεσε καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία, αδυναμία δανεισμού και προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ", αναφέρει ο κ. Μιχελάκης, καλώντας τη νέα ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και τον Ευάγγελο Βενιζέλο να πάρει άμεσα ξεκάθαρη θέση.

Το γεγονός ότι αναδεικνύεται, σήμερα, παγκόσμια ημέρα του Αλτσχάιμερ, ας μη νομίσει ότι επηρεάζει τη μνήμη και την κρίση του λαού", δηλώνει χαρακτηριστικά ο κ. Μιχελάκης και υπενθυμίζει μάλιστα τη δέσμευση του Αντώνη Σαμαρά για τη σύσταση, μετά τις εκλογές, μιας και μόνο εξεταστικής επιτροπής, η οποία και θα διερευνήσει το πως φτάσαμε στο Μνημόνιο". (ΜΜΕ).

“Εκεί που μας χρωτούσανε, μας πήραν και το βόδι”,λέει ο θυμόσοφος λαός. Είναι “ηλίου φαεινότερο” και τοις πάσι (τοις νουν έχουσι) γνωστό πως η τελευταία κυβέρνηση του Καραμανλή είναι αυτή που ευθύνεται αποκλειστικά για τη χαριστική βολή στον οικονομικό θάνατο της χώρας. Ο “ανιψιός”,ο οποίος το μόνο προσόν που διέθετε ήταν αυτή ακριβώς η ...συγγένεια με τον “θείο”, υπήρξε εντελώς άσχετος με την πολιτική και εκ φύσεως (ή πεποιθήσεως) αργός, νωθρός και αδιάφορος. Από την άλλη, τον μοιραίο αυτό πρωθυπουργό πλαισίωνε μια ομήγυρις “ανδρεικέλων” (Αλογοσκούφης-Παπαθανασίου,Παυλόπουλος, Πολύδωρας και λοιποί... αστέρες του νεοδημοκρατικού “στερερώματος”),οι οποίοι ήταν εξίσου με τον “αρχηγό” ανεπαρκείς,έως ανύπαρκτοι πολιτικά. Η εγκληματική αυτή “κυβερνητική, παιδική παρέα”, όχι μόνο διασπάθισε στην κυριολεξία (διάβαζε καταλήστεψε) το δημόσιο χρήμα με διορισμούς κατά ορδές οπαδών στο δημόσιο, με το μοίρασμα της “πίτας” σε “ημέτερους”, κουμπάρους,συγγενείς και φίλους, αλλά και εγκατέλειψε εντελώς την οικονομία της χώρας στην τύχη της χωρίς κανένα πρόγραμμα ανάπτυξης, με την εκτίναξη στα ύψη της διαφθοράς και της διαπλοκής και την κάθετη κάμψη κάθε οικονομικού δείκτη. (΄Ομοια φαινόμενα δεν παρατηρήθηκαν στη χώρα από τη λεγόμενη “μεταπολίτευση” και μετά. Ακόμα και η δράση των αλήστου μνήμης “πρασινοφρουρών” σε κάποιες περιπτώσεις ήταν λιγότερο προκλητική εκείνης των “γαλάζιων παιδιών”).

Και σαν να μη φτάνανε όλες αυτές οι παθογένεις στο εσωτερικό της χώρας, έξω οι διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές για τους δικούς τους λόγους (δεν είναι τις παρούσης να τους αναζητήσουμε), άρχισαν κάποια στιγμή να δημιουργούν κάποιους ανεπαίσθητους στην αρχή “κραδασμούς”,που σιγά-σιγά εξελίσσονταν σε μια απρόσμενη, προσεισμική δραστηριότητα, η οποία, όμως ,μπορούσε να γίνει απόλυτα αισθητή-αντιληπτή από εκείνους που δουλειά τους ήταν αυτή ακριβώς: Να λειτουργούν ως “ευαίσθητα” όργανα σύλληψης των προειδοποιητικών σεισμικών διεγέρσεων, που προμήνυαν επερχόμενο ισχυρό,ισοπεδωτικό σεισμό και να σημάνουν συναγερμό. Τα “όργανα” αυτά, όμως, βρίσκονταν σε “σίγαση”, σε αχρηστεία, αφού δεν είχαν ποτέ “προγραμματιστεί” να λειτουργήσουν. Σύμπασα η κυβέρνηση, το οικονομικό της επιτελείο,οι αρμόδιοι δημοσιονομικοί παράγοντες (π.χ ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας),όλοι,μα όλοι, είχαν βυθιστεί σε ύπνο βαθύ.

Στις 27/11/2008, για πρώτη φορά στην Ελλάδα από τη ιστοσελίδα του Homo-naturalis.gr ανέβηκε θέμα με τίτλο “ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ ΥΜΕΙΣ ΑΔΕΤΕ-ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ”, όπου επισημαίναμε την επερχόμενη οικονομική καταστροφή , επεξηγούσαμε τις αιτίες της και καλούσαμε όλα τα κόμματα, τα ΜΜΕ και τον κόσμο σε “σταυροφορία” για την αποσόβηση της λαίλαπας-κρίσης. Για λόγους καθαρά μικρο-κομματικούς και οικονομικούς, κόμματα και ΜΜΕ εσιώπησαν,απέκρυψαν την καταστροφή. Η μόνη που μετά τη δημοσίευση του άρθρου (και την αποστολή του στο γραφείο του τότε πρωθυπουργού) κινήθηκε δραστήρια, ήταν η κυβέρνηση. ΄Οχι, όμως,για τη σωτηρία της χώρας. Αντίθετα. Αντί να σημάνει συναγερμό,αντί να ενημερώσει το λαό και τη Βουλή, να καλέσει σε συνεργασία-συσυτάτευση τα άλλα κόμματα και να “πέσει στη φωτιά”, να περισώσει ό,τι ήταν δυνατόν,ως όφειλε, η κυβέρνηση της Δεξιάς,της παράταξης που βαρύνεται με τις μεγαλύτερες “εθνικές” προδοσίες,πανικόβλητη και αλλόφρων, κοίταξε να πετάξει τα “καυτά κάρβουνα” από τα χέρια της και με τις γνωστές τότες αλχημίες ο Καραμανλής έκλεισε τη Βουλή και προκηρύχθηκαν άρον -άρον οι εκλογές.

Τα υπόλοιπα είναι τόσο πρόσφατα,που δε χρειάζεται επανάληψη για να τα θυμηθούμε. Συνοπτικά θα πούμε πως ο νέος πρωθυπουρός (ο “υιός” τώρα), διάλεξε να συμμορφωθεί-υπακούσει στις επιταγές της οικονομίας της αγοράς, αντί με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας να εφαρμόσει το πακέτο μέτρων σωτηρίας (μονομερές “κούρεμα” του χρέους, επιστροφή στη δραχμή και γενναία υποτίμησή της, δημεύσεις περιουσιών και κατασχέσεις των μεγάλων οφειλετών του δημοσίου ,τιμωρία των ενόχων με σύσταση εξεταστικής επιτροπής, τουλάχιστον των πρωτοκλασάτων στελεχών της κυβέρνησης Καραμανλή,που ευθύνονται για την οικονομική κατάρρευση της χώρας καθώς και των ιδιοκτητών-δημοσιογράφων που είναι οι ηθικοί αυτουργοί της). Η υποταγή στις εντολές των Μέρκελ-Σαρκοζί που, όπως είπαμε, επέλεξε ο Γ. Παπανδρέου στην αρχή και αργότερα η ανακοίνωση διεξαγωγής δημοψηφίσαματος σε μια κρίσιμη για τη χώρα στιγμή για λόγους καθαρά κομματικούς  είναι τα δύο κορυφαία λάθη, που η ιστορία καταλογίζει στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Οι υπόλοιποι χειρισμοί της τότε πασοκικής κυβέρνησης (ανεξάρτητα από την ορθότητά τους ή όχι) δεν είχαν κανένα από τα χαρακτηριστικά του “εγκλήματος καθοσίωσης”,πρωτίστως δεν ήταν ποινικά, σε αντίθεση με εκείνα της τελευταίας νεο-δημοκρατικής κυβέρνησης. Η επιλογή της υποταγής στη διεθνή “νομιμότητα” των αγορών ήταν αυτή που επέβαλε πλέον ασυζητητί την υπακοή στις εντολές των Βρυξελών.Δοθέντος μάλιστα πως οι “αγορές”,όπως είπαμε, είχαν πλέον αποφασίσει να ακολουθήσουν νέα, δοκιμαστική στην αρχή ,γραμμή,η οποία λίγο μετά εξελίχθηκε σε καθορισμένη πορεία ανατροπής του καθεστώτος δανεισμού χωρών σαν την Ελλάδα, η προσφυγή στο ΔΝΤ ήταν όχι απλά αναμενόμενη, αλλά και με κάθε τρόπο επιβεβλημένη, για να αποφευχθεί μια άτακτη χρεοκοπία της χώρας,που θα σήμαινε το οριστικό τέλος της, με πιαθανότερο το ξέσπασμα ενός “εμφυλίου” πολέμου με απρόβλεπτες συνέπειες.

Το συμπέρασμα,επομένως,είναι ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου κλήθηκε να διαχειριστεί μια ήδη κατεστραμμένη οικονομία, στην οποία και θανατηφόρα πλήγματα κατέφερε και δε φρόντισε να αναστρέψει την πορεία της η προηγούμενη κυβέρνηση,έστω και με την πρόσκαιρη λύση της δημιουργίας κατάλληλου κλίματος , για να συνεχιστούν οι παλιές, “καλές” ημέρες του φτηνού δανεισμού. Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος.΄Οσα επακολούθησαν ήταν αναμενόμενα και απότοκα αυτού του κορυφαίου λάθους.

Σήμερα, βέβαια,το κόμμα,που έχει την ΑΠΟΛΥΤΗ ευθύνη,όπως είπαμε,για ό,τι συνέβη στη χώρα, σε προσυνεννόηση (στα παρασκήνια) με συγκεκριμένα ΜΜΕ, προσπαθεί να αποσείσει αυτή την ευθύνη και να προστατεύσει τα στελέχη της από την τιμωρία για “εγκλήματα καθοσίωσης”,που αργά ή γρήγορα θα έρθει.΄Ετσι, επινοεί και...τί δεν επινοεί. Τον χορό έσυραν πρώτοι το περιοδικό “Επίκαιρα” και το χαϊδεμένο παιδί της νεοδεξιάς δημοσιογραφίας Γιώργος Τράγκας (συνεπικουρούμενος από τον αδίστακτο αρπακτικό της “βιομηχανίας ενημέρωσης” Γ.Κουρή), που ανακάλυψαν ...σχέδιο δολοφονίας του Καραμανλή, όταν ήταν πρωθυπουργός. Γι΄αυτό, υποστήριξαν,  ο άνθρωπος (ο... Καραμανλής) πανικοβλήθηκε, δεν είχε μυαλό πια για να κυβερνήσει και βιάστηκε να ξεφορτωθεί την εξουσία για να... σώσει τη ζωή του ίδιου και της οικογένειάς του! Μετά, επιστρατεύεται ο ανεκδιήγητος εκείνος οικονομικός εισαγγελέας,που για άλλη μια φορά καταρράκωσε το θεσμό της πολύπαθης ελληνικής δικαιοσύνης, με μια άνευ προηγουμένου δικαστική ενέργεια. ΄Οντας στην ίδια θέση και παλιότερα, όχι μόνο δεν ανακάλυψε εκείνο το πραγματικό έγκλημα της οικονομικής καταστροφής της χώρας από την κυβέρνηση Καραμανλή (και φυσικά δεν το έστειλε, ως όφειλε, ποτέ στη Βουλή), αλλά (“κεραυνός εν αιθρία”) μια ωραία πρωία , ανακαλύπτει πως για τη μοιραία πτώση της ελληνικής οικονομίας και για όλες τις λοιπές παρενέργεις ευθύνεται αποκλειστικά ο... Παπανδρέου.Με μια πρωτοφανή και εντελώς απαράδεκτη για δικαστή κίνηση, αποφασίζει να διανύσει με “μαντήλι στα μάτια” μια μεγάλη απόσταση,να κάνει πως δεν “είδε” τους πραγματικούς ενόχους και να χαρακτηρίσει έγκλημα τη...διόγκωση των ελλειμμάτων που οδήγησαν στο ΔΝΤ και όχι την καταστροφή της οικονομίας εξαιτίας της "εν πολλαίς αμαρτίαις" καραμανλικής διακυβέρνησης της χώρας και την “απόδραση” της κατάπτυσης κυβέρνησης ,την εγκατάλειψη του σκάφους, το οποίο άφησε να προσκρούσει τελικά στους βράχους. ΄Ετσι, το αιτιατό εκλαμβάνεται από τον "στρατευμένο" εισαγγελέα ως αίτιο,ως να μην ήταν ,δηλαδή, η προσφυγή στο ΔΝΤ η συνέπεια του εγκλήματος της οικονομικής κατάρρευσης, που οφείλεται στον Καραμανλή ή σαν να υπήρχε και άλλη λύση από την προσφυγή σ΄αυτό, για να αποφευχθεί η άτακτη χρεοκοπία της χώρας. Με τον τρόπο αυτό, ο οικονομικός εισαγγελέας , πέρα από την υιοθέτηση μιας συγκεκριμένης κομματικής γραμμής , προσπάθησε να προκαταλάβει και να υποκαταστήσει ακόμα και την ιστορία, επιλέγοντας εκείνος να εκφέρει ουσιαστικά ιστορική και όχι δικονομική κρίση περί των υπεύθυνων της καταστροφής. ΄Οσο τώρα για το πνεύμα των ανακοινώσεων (σαν την παραπάνω του “παρατρεχάμενου Μιχελάκη) της εκκολαπτόμενης κυβέρνησης Σαμαρά, είναι στο ίδιο ακριβώς “μήκος κύματος" με τις προαναφερόμενες και θυμίζουν λεονταρισμούς... ξεδοντιασμένου λέοντος, όπως και τα ειδικά δικαστήρια που προαναγγέλει ο “αστείος” Κουρής.

 Η κατακλείδα μας: Κύριος υπεύθυνος της μεγάλης κρίσης που υφίσταται η χώρα (όχι μόνο οικονομική) είναι ο Καραμανλής και οι “παρακοιμώμενοι” της τότε κυβέρνησής του. Το ίδιο υπεύθυνοι, ως ηθικοί αυτουργοί, είναι και τα “βαριά” ονόματα της ελληνικής “βιομηχανίας ενημέρωσης”. ΄Ολοι αυτοί έχουν και ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ και ΠΟΙΝΙΚΕΣ ευθύνες.Ο Γιώργος Παπανδρέου και οι δικοί του “παρακοιμώμενοι” έχουν κι εκείνοι τις τεράστιες ευθύνες τους. Μόνο που αυτές είναι ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ και ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ και σε καμιά περίπτωση ΠΟΙΝΙΚΕΣ. Να το “δέσουμε” αυτό που λέμε και ...μεταφορικά.΄Οταν δεν καταφέρνεις (για χίλιους λόγους), ως πυροσβέστης, αν και προσπαθείς, να σβήσεις την φωτιά που άναψαν εμπρηστές ,δεν μπορεί την ευθύνη για την καταστροφή της πυρκαγιάς να την καταλογίζεις στον πυροσβέστη και να αφήνεις τους πραγματικούς δράστες του κακού να βρίσκονται στο απυρόβλητο. Είναι και παράλογο και άδικο και προπαντός ανήθικο.

Ας το θυμάται αυτό η ελληνική Δεξιά,ανάμεσα στις... αναλαμπές του Αλτσχάιμερ από το οποίο προφασίζεται πως πάσχει.