"Ενα κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου στη Monde Diplomatique, το 1977, που εξηγούσε γιατί έλεγε Οχι στην τότε ΕΟΚ

Λίγο πριν τις εκλογές του 1977 ο Ανδρέας Παπανδρέου δημοσίευσε στην Le Monde Diplomatique μια συνοπτική καταγραφή, για το γαλλικό κοινό, του σκεπτικού και των θέσεων του τόσο για την ιδιαίτερη θέση της Ελλάδας ως αναπτυσσόμενης χώρας όσο και για την αντίθεσή του στην ένταξη στην τότε ΕΟΚ."

Μπλα-μπλα-μπλα το κείμενο, τα γνωστά "πυροτεχνήματα" του Ανδρέα Παπανδρέου. Αυτή την ώρα, πόσο φαίνεται ακόμα πιο "γυμνός ο βασιλιάς"!  Είνα φανερό  και από μια πρόχειρη ματιά, πως είναι εντελώς ανιστόρητες οι απόψεις του (σήμερα φαίνεται ακόμα καλύτερα ) από την ("στο πόδι") ανάλυση και τις ( ήξεις-αφήξεις) προβλέψεις του άρθρου του.

Καλά "αδιάβαστος" ιστορικά. Αλλά και στα οικονομικά επίσης; Γιατί ο καθηγητής των οικονομικών δεν μπόρεσε τόσα χρόνια στην εξουσία σε συνδυασμό με την ιδιότητα του οικονομολόγου να προβλέψει το βρόγχο που  έβαζαν (όχι μόνο αυτός) όλες οι κυβερνήσεις στο λαιμό της χώρας με τον εξωτερικό δανεισμό;  Αφού ήξερε (πιστεύουμε πως ήξερε, ακόμα και ο πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών επιστημών το αντιλαμβανόταν) ότι θα έρθει μια μέρα που ο βρόγχος αυτός θα πνίξει τη χώρα, γιατί δεν έκανε από τότε τη σωστή κίνηση να σταματήσει ή να μειώσει το δανεισμό και να ρίξει όλο το βάρος στο σωστό ,οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης της χώρας;

Γιατί πολύ απλά ο Ανδρέας ήταν κι αυτός ένας δημαγωγός πολιτικός. Εκείνο που τον ενδιέφερε ήταν να μένει γατζωμένος στην εξουσία πάση θυσία.Γι΄αυτό δε δίστασε να υποθηκεύσει-θυσιάσει το μέλλον της πατρίδας του ,υιοθετώντας κι αυτός την εύκολη λύση του δανεισμού και της υπερχρέωσης της χώρας και όχι της σταθερής οικονομικής της ανάπτυξης.

 Θυμάμαι, εκεί κάπου το 1984 ή 1985 . ΄Ενα πρωί επέστρεφα σχολείο (έλειπα "ένα φεγγάρι" σε μια μετεκπαίδευση, οπότε είχα χάσει “επεισόδια”,την  επαφή με τα "δρώμενα" στον κλάδο) και ο Λυκειάρχης  μου έδωσε το φάκελο με το "δεκαπενθήμερο" του μισθού μου. Τα μετράω, ήταν σχεδόν διπλά από εκείνα  που ήξερα πως έπαιρνα . - Λάθος, λέω,  έκανε ο άνθρωπος και πάω να του τα δώσω πίσω. ΄"Οχι , μου λέει, αυτός. Σωστά τα μέτρησες. Είναι η αύξηση που είχε τάξει στον κλάδο ο Ανδρέας".΄Επαθα, είχε διπλασιάσει σχεδόν το μισθό! (Και όχι μόνο των εκπαιδευτικών.΄Ολη η Ελλάδα έτρωγε με "χρυσά κουτάλια" εκείνη την εποχή από τα έτοιμα, τα αδούλευτα λεφτά, τα δανεικά (με χαμηλό ακόμα επιτόκιο) ,χωρίς κανείς να παράγει, να προσφέρει αντίστοιχη δουλειά. Ουδείς αναρωτιόταν τότε (και ο γράφων μαζί)  από πού προέρχεται αυτό το χρήμα. ΄Ισως και κανείς δεν ήθελε να ξέρει πως ήταν δανεικά λεφτά, που κάποτε έπρεπε να επιστραφούν πολλαπλάσια εκείνων που μας έδωσαν.

Μας κατάστρεψε αυτός ο άνθρωπος!  Εν τάξει, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ήταν αυτός που ήταν. Ο δεξιός,  ο συντηρητικός πολιτικός που δεν είχε  περθιώρια, έστω και να ήθελε (που δεν ήθελε) να αυτονομηθεί από την πολιτική της παράταξής του που στην ουσία ήταν δεσμευτική, καθοριζόταν από άλλα οικονομικά (και πολιτικά κέντρα),ιδιαίτερα από την Αμερική. Μην ξεχνάμε πως βρισκόμαστε μετά τη λήξη του "αντάρτικου" πολέμου και οι νικητές έχουν επιπέσει μετά μανίας στο ξένο χρήμα ("Μάρσαλ") και το ξεκοκαλίζουν.  Πρέπει να ταϊσουν μ΄αυτό τους δικούς τους, του Μάηδες,τους Γερμανοτσιολιάδες, του  Μαγκανάδες που   ξεκοίλιασαν τους αριστερούς. Παράλληλα, όφειλαν να είναι και ευπειθείς στους συμμάχους-αφεντικά (Εγγλέζους και Αμερικανούς) που  έβαλαν στο φουλ την πολεμική τους μηχανή το 1949 ,για να τελειώνει η περιπέτεια με τους αντάρτες  και να εφαρμοστούν επιτέλους τα συμφωνηθέντα στη Μάλτα από τους τρεις "μεγάλους"  ηγέτες (μεταξύ των άλλων και το "οι ΄Ελληνες ανήκομεν εις την Δύσιν",τρομάρας μας!).

Περιθώρια,επομένως, σ΄εκείνες τις ιστορικές συγκυρίες-εποχές (με την "άγρια" δεξιά-ακροδεξιά -  παρακράτος να κυβερνούν)  δεν υπήρχαν για αλλαγή πολιτικής. Το 1981,όμως,που ήρθαν τα "πάνω κάτω" με την ιστορική εκλογική νίκη του Ανδρέα Παπανδρέου,η χώρα είχε τη μοναδική, ιστορική ευκαιρία να αλλάξει "ρότα". Δε λέμε. Καλώς, πολύ καλώς " έφαγε ψωμί" και ο μια ζωή "νηστικός" κόσμος,  που δεν ήταν δεξιός, οι παραπεταμένοι  στη μίζερη ελληνική επαρχία, οι "πίσω από τον ήλιο" διαβιούντες, οι αριστεροί, οι λογής κατατρεγμένοι επί τόσα χρόνια από τη μεταπολεμική  επέλαση της ακροδεξιάς λαίλαπας. Ειδικά,οι αντιστασιακοί, οι  "χαρακτηρισμένοι" στα πολιτικά φρονήματα, οι πολιτικοί πρόσφυγες,όσοι τα έδωσαν ΟΛΑ στον αγώνα να αλλάξουν τη μοίρα της Ελλάδας και τελικά βρέθηκαν προδομένοι και από τη "μητέρα" Ρωσία και από την ηγεσίας τους, έπρεπε να τύχουν ιδαίτερης μεραχείρισης. Εκείνοι οι απλοί (αιθεροβάμονες) αγωνιστές που χαράμισαν τη ζωή τους σε όλες τις  "Τασκένδες" του Ανατολικού μπλοκ εξόριστοι, προδομένοι και ξεχασμένοι κι  από εθχρούς και από "φίλους", είχε ηθική υποχρέωση ο Ανδρέας  ΠΡΩΤΑ αυτούς  να αποζημιώσει (αλλά, ούτε κι αυτό έκανε τελικά με δικαιοσύνη και ορθοφροσύνη).

 Σωστά,επομένως,   την εποχή της παντοδυναμίας το ΠΑΣΟΚ  έδωσε να χορτάσει  "ψωμί" κι  αυτός ο προδομένος  κόσμος. Τους το χρωστούσε η χώρα (και η "Ιστορία").΄Ομως, δεν είχε δικαίωμα ο Παπανδρεόυ να κάνει το εγκληματικό λάθος να συνεχίζει την πολιτική των προκατόχων του της Δεξιάς. Δε λέμε να έκανε επανάσταση (αν και αυτό είχε τάξει στον κόσμο), αλλά τουλάχιστον να μην ακολουθήσει  την πεπατημένη, ειδικά στο κορυφαίο ζήτημα της οικονομίας (δάνεια, ενίσχυση της παραοικονομίας,έλλειψη εκπόνησης ορθολογιστικών , οικονομικών προγραμμάτων για την ανάπτυξη της χώρας, στηριγμένη όμως  σε  μια οικονομία που θα είχε τα δικά της (τα ελληνικά),στέρεα πόδια. Αντί γι΄αυτό,ακολούθησε τον εύκολο δρόμο. Σχημάτισε στρατιές "πρασινοφρουρών" που με το δανεικό χρήμα και το δέλεαρ της συνέχισης του ψεύτικου παραδείσου που ζούσε σχεδόν όλη η Ελλάδα τότε, σάρωνε, έπαιρνε τις εκλογές από τα "αποδυτήρια". Καθαρή ΑΓΟΡΑΠΩΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΨΗΦΟΥ με λίγα λόγια, καλλιέργεια πελατειακών σχέσεων με το εκλογικό σώμα, ανήθικο αλισβερίσι. ΄Ολη η περίοδος διακυβέρνησης της χώρα από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου σημαδεύτηκε από το κυρίαρχο αυτό  χαρακτηριστικό του "δούναι - λαβείν" μεταξύ κόμματος και οπαδών. Μια άρρωστη νοοτροπία διαπλοκής, διααφθοράς, σήψης, εξαγοράς συνειδήσεων. Παθογενή στοχεία, τα οποία  δεν θέλησε ή δεν κατάφερε ούτε ο Σημίτης να εξαλείψει (αν και ήταν ο σοβαρότερος και πιο "ηθικός" μεταπολεμικός πρωθυπουργός της χώρας, ανεξάρτητα από τα λάθη που κι αυτός διέπραξε, ειδικά σε θέματα οικονομίας, αφού και ο ίδιος συνέχισε τη δανειακή πολιτική του πρωθυπουργού που διαδέχτηκε).

Και ήρθε μετά το μεγάλο κακό.Ο ανιψιός!  Μοναδικό ...προσόν του, το όνομα που κουβαλούσε. Κατά τα άλλα, όχι μόνο ήταν εντελώς άσχετος  με την πολιτική, αλλά και γενικώς ο τύπος ... "περί  άλλα ετύρβαζε",  "απών" από τα πολιτικά πράγματα, από τον ζωντανό παλμό, το καθημερινό "γίγνεσθαι" του τόπου.  Με ένα τέτοιον άβουλο και "χαμένο στον κόσμο" του αρχηγό, η  παράταξη που έμεινε για σχεδόν είκοσι χρόνια  μακριά από το "μέλι", ενέσκηψε τώρα ως ακρίδα Τα "γαλάζια παιδιά" της Ν.Δημοκρατίας παίρνουν τη σκυτάλη από τους  "πρασινοφρουροί" του ΠΑΣΟΚ  και ορμούν ακάθεκτα. Η μέθοδος γνωστή, δοκιμασμένη. Παροχές στους "ημέτερους" , μοίρασμα της πίτας στους δικούς μας, ΠΑΛΙ με δανεικό χρήμα ,πάλι   εξαγορά ψήφων.

Δεν ήθελε πολύ,επομένως, με τέτοια οικονομική κατηφόρα να εκτροχιαστεί  το όχημα,αφού  μέσα σχεδόν σε μια πενταετία το χρέος  διπλασιάζεται και το έλλειμμα εκτοξεύεται   στο 16%. Πρωτοφανές  γεγονός  στην πολιτική ιστορία της χώρα!   Ο "ανύπαρκτος" πρωθουπουργός , που μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχε πάρει είδηση τί λαίλαπα, τί φοβερο τσουνάμι πλησίαζε,  ειδοποιείται πρώτα  από τους Αμερικανούς  πως η απασφαλισμένη χειροβομβίδα που κρατούσε  στα χέρια του ήταν έτοιμη να εκραγεί. Πανικόβλητος κι αυτός και οι "παρακοιμώμενοι",  το μόνο που κάνουν είναι να την πετάξουν  μακριά τους άρον -άρον  και να το " βάλουν  κανονικά  στα πόδια".

Τώρα πληρώνουμε  τα σπασμένα μιας παράλογης και ανήθικης  μικροκομματικής τακτικής  και των δύο κομμάτων εξουσίας που κυβέρνησαν μεταπολεμικά τον τόπο. Το κακό όμως  είναι πως το ΠΑΣΟΚ (αλλάζοντας μόνο όνομα και κρυμμένο πίσω από την...επωνυμία ΣΥΡΙΖΑ), επιμένει να μην αναγνωρίζει τα ιστορικά,εγκληματικά του λάθη και  θέλει να επαναλάβει το ολέθριο παιχνίδι, φλετάροντας πάλι   με την εξουσία. ΄Ενα καινούριο ιστορικό έγκλημα πάει να διαπραχθεί στη χώρα.  Αν συμβεί , αυτή  η χώρα  θα "αλβανοποιηθεί", φοβάμαι πως θα σφαγούμε πια μεταξύ μας.

Ο ..."θεός της Ελλάδας  να βάλει το χέρι" του, να μη επανακάμψει το δοκιμασένο και χιλιοαποτυχημένο αυτό  μοντέλο της εξουσίας που υπόσχεται να ξαναεφαρμόσει ο πασοκικός "γόνος" υπό τον "νεκραναστημένο" Ανδρέα Παπανδρέου σε μορφή Τσίπρα.

Αλλά, δε θα συμβεί. Οι "φύλακες γρηγορούν". Οι σοβαροί, οι νουνεχείς, οι υπεύθυνοι, οι έντιμοι πολίτες αυτής της χώρας θα συσπειρωθούν και θα  κόψουν το δρόμο σε όλους εκείνου που απεργάζονται νέα δεινά για την αξιολύπητη χώρα. Ας το γνωρίζουν καλά, όσοι ποντάρουν στη χρησιμοθηρία και την αδηφαγία κάποιων "κακών" Ελλήνων  ,οι οποίοι για το μόνο που νοιάζονται είναι ο εαυτός τους.