" Μπερλουσκόνι: Μεταρρυθμίζουμε τη δικαιοσύνη αλλιώς πάμε σε εκλογές

 «H κεντροδεξιά πρέπει να προωθήσει την μεταρρύθμιση της δικαιοσύνης ή να επιδιώξει την διεξαγωγή εκλογών και να νικήσει», δήλωσε σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός, Σίλβιο Μπερλουσκόνι, μια ημέρα μετά την επικύρωση της καταδίκης του για φορολογικές απάτες στον όμιλο Mediaset. Την ίδια ώρα, βουλευτές του κόμματός του, δηλώνουν έτοιμοι να παραιτηθούν προκειμένου να ασκήσουν πίεση για την απονομή χάριτος στον αρχηγό τους.

«Είναι μια ποινή που βασίστηκε στο απόλυτο τίποτα. Μου πετάνε μόνο λάσπη. Αποκλειστικός στόχος ο εξοστρακισμός μου από την δημόσια ζωή...H δικαιοσύνη είναι μια κακοποιημένη λέξη στην Ιταλία...Αν δεν υπάρξει μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, είμαστε έτοιμοι για νέες εκλογές» δήλωσε ο Μπερλουσκόνι, απευθυνόμενος σε βουλευτές του κόμματός του, Λαός της Ελευθερίας (Pdl).

Χθες, Ανώτατο Δικαστήριο της Ιταλίας, επικύρωσε ποινή φυλάκισης 4 ετών (τα τρία έχουν παραγραφεί) που επέβαλε το εφετείο στον πρώην πρωθυπουργό, αλλά αποφάσισε την επανεξέταση της ποινής 5ετούς στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων."(ΜΜΕ)

To πρόβλημα στη Δικαιοσύνη δεν είναι μόνο... ιταλικό. Ο θεσμός "πάσχει" πανταχόθεν, βαρέως και  παγκοσμίως. Αιτία πρώτη,  η ανεπάρκεια των δικαστών σε συνδυασμό με το μένος τους (για ιδιοτελείς λόγους)  κατά των   άλλων  πραγματικών εξουσιών.  Το απαραίτητο και ικανοποιτικό νομικό πλαίσο για απονομή δίκαιης "δικαιοσύνης" υπάρχει. Τα Συντάγματα και οι νόμοι στις χώρες που υφίσταται  δικαιικός πολιτισμός, μέσω της νομοθετικής εξουσίας, έχουν εξασφαλίσει την απαιτούμενη "ποιότητα" στην απονομή δικαιοσύνης. Οι δικαστές είναι εκείνοι που δεν την απονέμουν σωστά.

Οι αιτίες είναι πολλές, αλλά κύρια η έλλειψη ουσιαστικών και αντικειμενικών  προσόντων των "λειτουργών της Θέμιδος"  και η εμμονή τους να παρουσιάζονται  ως ενδεδυμένοι  με... θεόσταλτη εξουσία. "Δεν είμαστε" ,δε χάνουν ευκαιρία να διασαλπίσουν , "εμείς υπάλληλοι του κράτους. Είμαστε δικαστές και επομένως η πολιτεία οφείλει και διαφορετικά (πλουσιοπάροχα) να μας  αμείβει,αλλά και να  αναγνωρίζει την...αυτεπάγγελτη εξουσία που διαθέτουμε στην άσκηση του λειτουργήματός μας" . (Τα διάφορα ...περισπούδαστα "μπλα-μπλα" που συνέγραψαν πολλοί νομικοί ή φιλόσοφοι του Δικαίου, οι περισσότεροι απ΄αυτούς μέλη  της συντεχνίας των νομικών, μέχρι σήμερα παραμένουν  αναπόδεικτα και στρατευμένα κείμενα  με σκοπό στην ουσία να ανατρέψουν τα αυτονόητα και τα πασιφανή).

Η αυθαίρετη και προκλητική  τοποθέτηση της συντεχνίας των δικαστών στα δημοκρατικά κράτη απένατι στη διάκριση των εξουσιών, πάει τον πολιτισμό (και όχι μονο το δικαιικό) αιώνες πριν, όταν οι δυνάστες, ηγεμόνες, αυτοκράτορες (οι περισσότεροι ήταν και δικαστές) διετείνοντο πως η εξουσία τους πηγάζει από το...Θεό  ("ελέω Θεού ηγεμόνες") και απαιτούσαν από τους υπηκόους απόλυτη υποταγή σ΄αυτή την αρχή. Είναι φανερό πως  οι δικαστές χρειάζονται αυτό το "μύθο",αφού δεν έχουν άλλο  στέρεο έρεισμα ,για να στηρίξουν τη διάκριση των εξουσιών και σε δικαστική.

Οι δικαστές δεν εκλέγονται, διορίζονται.΄Οπως οι καθηγητές,οι εφοριακοί,οι λοιποί δημόσιοι υπάλληλοι. Η εξουσία που ασκούν είναι εκείνη που τους χορηγεί το Σύνταγμα και πηγάζει από την πασίγνωστη αρχή " πάσα εξουσία πηγάζει εκ του λαού " ΄Αλλες εξουσίες αυτόκλητες και "θεϊκές" δεν υπάρχουν, έστω κι αν τις προβλέπουν (πονηρά) μερικά  Συντάγματα.  Εξουσίες είναι  μόνο,  όσες "βαπτίζονται  στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ" , εν προκειμένω  στην Ψήφο ή  στην Αποχή των πολιτών στις εκλογές και  "μετουσιώνονται " σε δύναμη και εξουσία.  

Ο τραγικός πρόσφατος ξεπεσμός της ιταλικής δικαιοσύνης με τις υποθέσεις Μπερλουσκόνι (ειδικά εκείνη που αφορά την πολύχρονη καταδίκη του και την ισόβια απώλεια των πολιτικών του δικαιωμάτων για τις... σεξουαλικές του επιδόσεις ), έδειξε περίτρανα πως ο θεσμός στη χώρα των Ρωμαίων (η αυτοκρατορία τους γέννησε  τη μορφή του σύγχρονου παγκόσμιου Δικαίου), πρέπει άρδην να αναθεωρηθεί και στη γείτονα ,αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα.

Για τη χώρα μας δε το συζητάμε. Δε φτάνουν τα τόσα δεινά και τα ελαττώματα που καταλογίζουν οι ξένοι στη χώρα (δίκαια και αποδεδειγμένα κάποια) ,η παγκόσμια κοινότητα γίνεται μάρτυρας και των κωμικοτραγικών περιστατικών στην   απονομή της "δικαιοσύνης" μας. Να μνημονεύσουμε τις πιο πρόσφατες περιπτώσεις: Ο τέως πρωθυπουργός της χώρας Κ.Καραμανλής, που αποδεδειγμένα οδήγησε τη χώρα στην οικονομική κατάρρευση και στην εξαθλίωση την πλειονότητα των πολιτών της, βρίσκεται σε δικαστικό απυρόβλητο.Την ίδια ώρα το δικαστικό σύστημα επέλεξε τον ολισθηρό δρόμο της επιλεκτικής και κατευθυνόμενης-στρατευμένης δικαιοσύνης. ΄Ετσι, για να εκτονώσει τη λαϊκή οργή και  να εξασφαλίσει "βαλβίδες απελευθέρωσης" της συσσωρευμένης αγανάκτησης του κόσμου, φυλακίζει   "επώνυμους" ,που βαρύνονται με ήσσονος σημασίας  παραβάσεις και παρανομίες .Τιμωρούν για παράδειγμα τον τ. δήμαρχο Θεσσαλονίκης  με την αυστηρότερη των ποινών (ισόβια) για κατάχρηση 17 εκατομμυρίων ευρώ! ΄Η στέλνουν στη φυλακή ΜΟΝΟ "διάσημους"  φοροκλέφτες (Γαβαλάς) ,τη στιγμή που η μισή και παραπάνω Ελλάδα έχει ως εθνικό σπορ το έγκλημα της φοροδιαφυγής. (Φυσικά,κανείς δε είχε αντίρρηση να τιμωρηθούν, αν είναι ένοχοι και ο Παπαγεωργόπουλος και ο Γαβαλάς και ο κάθε "επώνυμος" παραβάτης,  όχι όμως  για λόγους εντυπωσιασμού ,προβολής και εκτόνωσης. Ούτε  ηθικό και δίκαιο είναι  να  "πιάνεις"  τα μικρά "ψάρια" την ώρα που οι "καρχαρίες" κολυμπούν ανενόχλητοι δίπλα μας. (΄Ο,τι είναι ή θεωρείται  νόμιμο ,δεν είναι και ηθικό).

Αλλά,δεν είναι μόνο οι "εκτροπές"  της δικαιοσύνης στην Ελλάδα στην απονομή δικαιοσύνης μόνο σε τέτοιας μορφής παραβατικότητα . Τελευταία, βοά πάλι  η παγκόσμια κοινότητα από την προκλητική ενέργεια κάποιων αφρόνων δικαστών να εγκρίνουν-χορηγήσουν άδεια λειτουργίας κόμματος σε Νέο-Ναζί και μάλιστα με αρχηγό έναν παλιό, καταδικασμένο  βομβιστή -τρομοκράτη, ο οποίος  "έπεσε   στα μαλακά" για την εγκληματική του δραστηριότητα ,ελέω Κωνσταντίνου Καραμανλή που προσπαθούσε απεγνωσμένα να απεμπλακεί  από τη δράση του παρακράτους-τρομοκράτη της Ακροδεξιάς, ειδικά μετά το σάλο της δολοφονίας Λαμπράκη. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η ίδια ελληνική δικαιοσύνη αρνείται σήμερα να "καθίσει στο σκαμνί" ως ηθικούς αυτουργούς εγκλημάτων την ηγεσία του νεο-ναζιστικού αυτού  κόμματος, που προπαγανδίζει τη βία και το ρατσισμό απέναντι στους ξένους και καλύπτει τα εγκλήματα και τις κακοποιήσεις εκατοντάδων μεταναστών τον τελευταίο καιρό στη χώρα.Τραγελαφικές καταστάσεις που εκθετουν το κύρος των δικαστών και εξευτελίζουν το θεσμό και τη χώρα στην υφήλιο.

Η πολιτική εξουσία και στη χώρα μας οφείλει άμεσα να προχωρήσει σε (εκ βάθρων) αναμόρφωση του θεσμού της δικαιοσύνης.  Μάλιστα, πριν διογκωθούν η οργή και η δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών και για τον τρόπο που αποδίδει δικαιοσύνη η συντεχνία των δικαστών,αλλά και για τους προκλητικούς, εν μέσω κρίσης, μισθούς με τους οποίους αμείβονται .

Η υπόθεση Μπερλοσκόν είναι μια καλή ευκαιρία στην Ε.Ε να ξεκινήσει τώρα το "ξεδόντιασμα" της ιμιτασιόν αυτής  εξουσίας, που είναι εντελώς παράλογη τεχνητή και ανυπόστατη, αφού στηρίζεται μόνο στο "θεόσταλτο" αυτοπροσδιορισμό του  χαρακτήρα της και στο " καπρίτσιο (με το αζημίωτο) της συντεχνίας και δεν υλοποιείται-νομιμοποιείται  από  εκλογή δια της λαϊκής  ψήφου, αλλά επιβάλεται  από  επιλογή δια διορισμού. Ως τέτοια, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι αυτόνομη εξουσία. Η οποιαδήποτε εξουσία της είναι "δανεική",πρόσκαιρη, εκπνέουσα χρονικά  και όμοια με εκείνη των υπολοίπων  κρατικών υπαλλήλων. Σε καμιά περίπτωση διαχρονική και... άνωθεν κατεβαίνουσα.