Η Ιστορία έχει και δικαίωμα και υποχρέωση να εκφέρει καταγγελτικό και κατακριτικό λόγο, όταν κρίνει πως χρειάζεται.Σήμερα,με αφορμή τις νέα "δράση" των αυτοαποκαλούμενων "ανταρτών των πόλεων", δημοσιεύουμε το κείμενο που ακολουθεί και επισημαίνουμε πως ΟΛΕΣ αυτές οι τελευταίες ένοπλες ενέργειες των λεγόμενων "μπαχαλάκηδων", είναι εντελώς α-πολίτικες. Ο μόνος λόγος που γίνονται είναι η εκδίκηση και σε αυτό πάνω ταιριάζουν απόλυτα με τις πράξεις οργής και εκδίκησης των λογής φονταμενταλιστών και των  άλλων φανατικών στον κόσμο.  

  Ο φανατισμός, όταν εκδηλώνεται στην εκδικητική του μορφή, λόγω συσσωρευμένης οργής, συνοδεύεται, κατά κανόνα και ειδικά, από α-πολίτικες συμπεριφορές και ενέργειες. Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα, για να περιοριστούμε στο πιο εντυπωσιακό πρόσφατα, οι φονταμενταλιστές μουσουλμάνοι της Αλ Κάιντα, που έρριξαν, πριν χρόνια, τα επιβατικά αεροπλάνα στους δίδυμους πύργους της Ν.Υόρκης και το Πεντάγωνο, σκοτώνοντας τους  αθώους επιβάτες των αεροσκαφών και τους ανυποψίαστους ενοίκους των πύργων (3.000 περίπου).

 Βεβαίως, οι ηθικοί αυτουργοί των δολοφονιών των αθώων εκείνων πολιτών, ο Μπιν Λάντεν και οι λοιποί, φανεροί και μη, συνεργάτες του,"δικαιολόγησαν" την αποτρόπαιη και εντελώς απολίτικη αυτή ενέργεια, επικαλούμενοι την, κατά καιρούς, εγκληματική δραστηριότητα της πολεμικής μηχανής των αμερικανικών κυβερνήσεων ή άλλων συμμάχων τους κατά αθώων ομοθρήσκων τους. Η εκδίκηση με άλλα λόγια ήταν το βασικό κίνητρο των φανατικών μουσουλμάνων, που τους οδήγησε στην εν ψυχρώ εκτέλεση των θυμάτων των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001  στην Αμερική. 

 Θα ήταν  αφελές να πιστέψει κανείς πως οι εγκληματικές εκείνες ενέργειες αποσκοπούσαν στο σωφρονισμό των αντιπάλων αμερικανικών κυβερνήσεων και την αποτροπή τους από την ανάληψη νέων πολεμικών επιχειρήσεων εναντίον άλλων μουσουλμάνων. Αντίθετα, όχι μόνο δεν αποσόβησαν τέτοιες ενέργειες και δεν ανάκοψαν τη δραστηριότητα της πολεμικής μηχανής των Αμερικανών και των συμμάχων τους, αλλά  με αφορμή εκείνες τις τυφλές επιθέσεις των φονταμενταλιστών εναντίον Αμερικανών πολιτών και με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας,  η αμερικανκή κυβέρνηση επαύξησε την πολεμική της δράση. Το αποκορύφωμα ήταν τα πολεμικά γεγονότα στο Ιράκ με τους χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες  ένθεν και εντεύθεν, οι πρωτοφανείς καταπατήσεις βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκουαντάναμο και οι άλλες παράνομες ενέργειες στο εσωτερικό της Αμερικής από την κυβέρνηση του επίσης... χριστιανού, φονταμενταλιστή  προέδρου Μπους.

  Εν ολίγοις, η Ιστορία διαπιστώνει πως η εκδικητική βία, όχι μόνο δε συνετίζει, όχι μόνο δεν αποτρέπει από τη νέα βία της αντεκδίκησης, αλλά την καλλιερηγεί και την επαυξάνει.Οι σελίδες της είναι κατάμεστες από τέτοιες διαπιστώσεις ανά τους αιώνες, που ο χρόνος και ο τόπος, όμως, δεν μας επιτρέπουν να μνημονεύσουμε.

  Στην Ελλάδα, μέχρι πρόσφατα, δεν είχαμε  ενέργειες τυφλής βίας, σαν τις παραπάνω, από τους αυτοαποκαλούμενους "αντάρτες των πόλεων" με κίνητρο την εκδίκηση. Η πολύχρονη δραστηριότητα του ΕΛΑ, πλην ελάχιστων περιπτώσεων, ήταν περισσότερο "βομβιστική" με κύριο στόχο την "αντιπληροφόρηση". Οι ενέργειες της 17 Νοέμβρη, ειδικά εκείνες της πρώτης γενιάς , της γενάς των "γέρων", που υπήρξαν και οι ιδρυτές της, την εποχή που εκτελέστηκαν, ήταν εντός της γενικότερης μεταπολιτευτικής "περιρρέουσας ατμόσφαιρας"  τιμωρίας , ειδικά των βασανιστών της δικτατορίας, τους οποίους η τότε  δικαιοσύνη "έρριξε στα μαλακά".Με άλλα λόγια, οι πράξεις εκείνες της βίας, είχαν εν πολλοίς την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού (ο οποίος δε φημίζεται και για το ανεξίκακο του χαρακτήρα του  ) .

 Αργότερα, με την αποχώρηση κάποιων παλιών, διαφωνούντων μελών και την ανάληψη της ευθύνης της οργάνωσης της 17 Νοέμβρη από τη "νέα γενιά", οι καινούριοι "αντάρτες των πόλεων" ακολούθησαν δική τους πορεία, όχι μόνο επιχειρησιακή, αλλά και ιδεολογική. Το αποτέλεσμα, όμως,  της τακτικής που εγκαινίασαν, ήταν διαφορετικό από το αναμενόμενο. ΄Ετσι, οι περισσότερες από τις ενέργειες της οργάνωσης, χαρακτηρίστηκαν από πολλούς οπαδούς της "ένοπλης λαϊκής βίας" και από τα παλιά αποχωρίσαντα μέλη, ως άστοχες και"αντιλαϊκές".

 Το αποκορύφωμα της λαϊκής δυσφορίας και η αρχή της κάθετης πτώσης του "άστρου" της 17 Νοέμβρη, ήρθε με  τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη. Η δολοφονία εκείνη, εκτός των άλλων συνεπειών της, εκτίναξε στα ύψη και τη δημοτικότητα ενός από τους πλέον αντιπαθείς ΄Ελληνες πολιτικούς , του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, αλλά και της κόρης του, συζύγου τότε του δολοφονημένου βουλευτή.΄Ετσι, ελέω 17 Νοέμβρη, ο "εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών " πολιτικός, και πρωθυπουργός της χώρας διετέλεσε επί σχεδόν 30 μήνες, κάτι που πριν τη δολοφονία Μπακογιάννη, φάνταζε ως "αστείο", και η κόρη του, ως κληρονόμος του ονόματος Μπακογιάννη...ευτύχησε να διαπρέψει στην πολιτική κονίστρα και να προαλείφεται μάλιστα για αρχηγός της Ν.Δημοκρατίας στο μετα-Καραμανλικό "αστερισμό".

  Με την εξάρθρωση της οργάνωσης απο τις αμερικανικές και αγγλικές υπηρεσίες και τη σύλληψη και  καταδίκη των μελών της, η "ένοπλη λαϊκή πάλη" στην Ελλάδα, δεν είχε άλλη συνέχεια.  Περιορίστηκε μονάχα σε κάποιες "φτωχές", βομβιστικές δραστηριότητες μερικών "υπολειμμάτων",μάλλον του ΕΛΑ,που φαίνεται να διδάχτηκαν τη συνδεσμολογία των βομβών τους από τα παλιά μέλη αυτής της οργάνωσης . Πρωτοκλασσάτο, ενεργό μέλος της 17 Νοέμβρη, που θα μπορούσε να  συνεχίσει τη δράση της οργάνωσης, μοιάζει μάλλον δύσκολο να έμεινε "απ' έξω".

 Κι εκεί, που η Ελλάδα φάνηκε να έχει ξεμπερδέψει με την υπόθεση "τρομοκρατία", έρχεται η εν ψυχρώ δολοφονία του μικρού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ακροδεξιό, "Ράμπο-αστυνομικό" και "φέρνει τα πάνω κάτω".Η ελληνική κοινωνία, στην πλειοψηφία της, συγκλονισμένη από αυτή την αποτρόπαιη εγκληματική πράξη, συμμετέχει στην έκφραση της οργής της γι αυτό το γεγονός, που εκφράστηκε με τις πορείες-διαμαρτυρίες των "16άρηδων" και άλλων  κοινωνικών ομάδων τις ημέρες που ακολούθησαν τη δολοφονία.

 Αυτή ακριβώς η έκφραση οργής της ελληνικής κοινωνίας, κινητοποίησε συναισθηματικά  κάποιους από τους παλιούς και τους νέους  "τρόφιμους" της πλατείας Εξαρχείων(μπαχαλάκηδες)  και μεταφράζοντας τη μόνιμη δική τους οργή, ως αγανάκτηση "διάρκειας" και της ίδια της κοινωνίας, αποφάσισαν να ξαναφέρουν στο προσκήνιο, ως φάρσα πλέον, την "ένοπλη λαϊκή βία".Το πιθανότερο είναι πως οι νέοι "αντάρτες των πόλεων", συνολικά συμπληρώνουν μονοψήφιο αριθμό και στη δράση τους, ως ομάδες, ενώ τις συγκροτούν οι ίδιοι, για να φανούν περισσότεροι, παρουσιάζονται με διαφορετικές "σφραγίδες". Είναι η ίδια τακτική που ακολουθούσαν και οι παλιές οργανώσεις της 17 Νοέμβρη και του ΕΛΑ,όταν  κάποια από τα μέλη τους, είτε εν γνώσει των άλλων μελών είτε εν αγνοία τους, συγκροτούσαν ευκαιριακά άλλες ομάδες (π.χ 1η Μάη),για  συγκεκριμένες δραστηριότητες (θεωρία "συγκοινωνούντων δοχείων").

 Οι νέοι "αντάρτες" ελάχιστα κοινά φαίνεται να έχουν με τα μέλη των παλιών εκείνων ομάδων  της "ένοπλης λαϊκής βίας".Λειτουργούν περισσότερο θυμικά και σχεδόν καθόλου πολιτικά, όπως δείχνουν οι ρηχές και απολίτικες προκηρύξεις τους και βασικός τους στόχος είναι η εκδίκηση, που μοιάζει να μπαίνει πια σε προσωπικό επίπεδο (κάτι σαν "ξεκαθάρισμα λογαριασμών",όπως λένε για τους "ποινικούς"). Δεν αποκλείεται,μάλιστα, κάποιοι απ αυτούς να είναι και "εξαρτημένα" από ουσίες άτομα γι αυτό και οι πράξεις τους δείχνουν "ανεξέλεγκτες" και τα κείμενά τους παρουσιάζουν πρωτοφανή σε προκήρυξη σκληρότητα και απανθρωπιά.

 Αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά δεν τους διαφοροποιούν μονο από τους παλιότερους, αλλά τους καθιστούν ακόμα πο επικίνδυνους,γιατί είναι απρόβλεπτοι, απολιτικοί και φανατικοί. Επειδή,μάλιστα, τους λείπει ο πολιτικός μπούσουλας, προσπαθούν απεγνωσμένα να "εκμαιεύσουν" την αποδοχή και την αναναγνώριση από τον Κορυδαλλό  των μελών της 17 Νοέμβρη, ειδικά του Κουφοντίνα, κάτι που δεν είναι σίγουρο πως θα το διακινδύνευε ο, κατ΄ουσίαν, ηγέτης της οργάνωσης.

 ΄Οσο και αν φαίνεται, όμως, εντυπωσιακή η επιχειρησιακή τους ικανότητα και όσο κι αν τα ΜΜΕ προσπαθούν για τους δικούς τους λόγους, να καλλιεργήσουν πάλι το μύθο των πάνοπλων και αδίστακτων ομάδων, με διασυνδέσεις στο εξωτερικό και ειδικά στη Μ.Ανατολή, ομάδες που θα αποβούν στο μέλλον ο φόβος και ο τρόμος ,εξαιτίας της τυφλής βίας που υιοθετούν, στην ουσία τίποτα δε διαθέτουν από όλα αυτά Τα όπλα που έχουν, μπορεί και ο τελευταίος Ζωνιανός να τα προμηθευτεί από την "αγορά". Να έχουν σχέση και συνεργσία με ξένες οργανώσεις ούτε κατά διάνοια. Οργάνωση ,αυτοέλεγχο και συνωμοτικότητα τα μέλη τους δε διαθέτουν. Λάθη και μάλιστα πολύ μεγάλα, δείξανε πως κάνουν σε όλες σχεδόν τις ενέργειές τους.

΄Ολα αυτά και άλλα πολλά, που δεν είναι συνετό να λέγονται αυτή την ώρα, καθιστούν τους "μπαχαλάκηδες" εντελώς "ευδιάκριτους", και γι αυτό "εκτεθειμένους" και "εύκολους"..΄Οσο και αν προσπαθήσουν με θεαματικές ενέργεες να καταπλήξουν,το βέβαιο είναι πως, είτε με τη βοήθεια ξανά των ξένων μυστικών υπηρεσιών, είτε με μια αναβαθμισμένη ελληνική αντιτρομοκρατική,πολύ σύντομα θα συλληφθούν και τα όπλα τους θα σιγήσουν.

                                                                               Ν.Α,ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ