( ISTORIKI DIMOSIOGRAFIA, 27-3-2014) 

ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΜΕΝΟΣ΄Η "ΜΙΛΗΜΕΝΟΣ ΟΜΠΑΜΑ"; ΜΙΑ ΠΑΡΑΚΕΚΙΝΔΥΝΕΥΜΕΝΗ  ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ.

Σε παλιότερο κείμενό μας  λέγαμε πως η Αμερική  παίρνει  “μηδέν” στην ιστορία, εξαιτίας της ανιστόρητης και προκλητικής  στάσης της κατά καιρούς σε διάφορα κρίσιμα διεθνή θέματα, αλλά και των αναίτιων  ή αδικαιολόγητων ενεργειών της σε βάρος άλλων χωρών, όπως εισβολές, επιθέσεις, ακόμα  και ( άμεσα ή  έμμεσα) συλλήψεις ή εκτελέσεις ξένων ηγετών ή και απλών πολιτών, γιατί κρίθηκαν ένοχοι σύμφωνα με τα ...συμφέροντα ή την οπτική -ιδεολογική γωνία της υπερδύναμης.

Αυτός είναι ο λόγος που σήμερα στα ιστορικά γεγονότα της Κριμαίας,  όσοι γνωρίζουν από ιστορία, αλλά και διεθνή πολιτική, μένουν άναυδοι από της στάση της Αμερικής. Είναι τουλάχιστον περίεργο ο πρόεδρος Ομπάμα να στέκεται αδιάφορος στην ουσία  μπροστά στη σοβαρή κρίση που δημιούργησε ο δικτάτορας της Ρωσίας για ολόκληρο τον κόσμο   και να προσπαθεί τάχα να λύσει το πρόβλημα με ευχολόγια, απειλές της “πλάκας” ,μέτρα-ημίμετρα και μπόλικες  υποκριτικές συμβουλές στον τρελαμένο Πούτιν  ,να ...ησυχάσει.

 Η Αμερική που μέχρι πρόσφατα “δε δεχόταν μύγα στο σπαθί” της,που δικαίως ή αδίκως πάμπολλες φορές, όπως είπαμε ,ακόμα και για ήσσονος σημασίας τοπικά θέματα αναλάμβανε εκστρατείες, εισβολές  σε άλλες  χώρες,βομβάρδιζε αμάχους και διέπραττε σωρό πολεμικά εγκλήματα και άλλες  βιαότητες, σήμερα   σαν να απεκδύθηκε τον παλιό της εαυτό,   δείχνει σε πρώτη ματιά να φοβάται να αναμετρηθεί με τον παρανοϊκό δικτάτορα της Ρωσίας. 

Εξεστράτευσε  στο Βιετνάμ και το ισοπέδωσε, χωρίς ουσιαστικό λόγο, επικαλούμενη προσχήματα και αφορμές ,που σε καμιά περίπτωση δεν υπήρξαν  πραγματικές αιτίες. Εισέβαλε στο Ιράκ, για να τιμωρήσει το Σαντάμ Χουσείν, πάλι με προφάσεις και  ασύστολα ψεύδη, όπως αυτό της κατοχής χημικού οπλοστασίου από τον Ιρακινό δικτάτορα. Βοβμάρδισε  περιοχές της παλιάς Γιουγκοσλαβίας και χρησιμοποίησε ακόμα και  εμπλουτισμένες βόμβες με ουράνιο  απο τις οποίες μολύνθηκε ολόκληρη η Βαλκανική Χερσόνησος  και τις συνέπειες τίς υφίσταται  η περιοχή ακόμα μέχρι σήμερα. Πρόσφατα ,στη διάρκεια της έκρηξης των μεγάλων κινητοποιήσεων  στη   λεγόμενη  “Αραβική άνοιξη” στην Αίγυπτο, στη Λιβύη,τη Συρία (κι αλλού) ,φανερά ή κρυφά και σε συνεργασία με την Ευρώπης  ως ΝΑΤΟ , επενέβησαν και δημιούργησαν στις παραπάνω χώρες εμφυλίους με χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, με πρόσφυγες, μετακινήσεις πληθυσμών, οικονομικό όλεθρο των χωρών,αστάθεια και άλλα δεινά.

Και σήμερα,που έχει η Αμερική  ένα σωρό λόγους και οφθαλμοφανείς αιτίες να επέμβη  με τους συμμάχους της δυναμικά στην Κριμαία και να λύσει ένα πρόβλημα με παγκόσμιες προεκτάσεις  από την πρώτη στιγμή,  ήδη με την εμφάνισή του ,χωρίς  να αφήσει χρόνο ,χώρο και περιθώρια  στους Ρώσους να αναπτυχθούν στρατιωτικά  να καταλάβουν τη χερσόνησο, το ΝΑΤΟ ...”ποιείται την νήσσαν”  και  ο πρόεδρος Ομπάμα εξαντλεί τη δράση του σε... ρητορικές απειλές και λεονταρισμούς.  Η Ευρώπη, βέβαια,που αντιμετωπίζει  στη γειτονιά της το πρόβλημα είναι πιο ειλικρινής στις απειλές της και στον έντονο προβληματισμό της για την ανάληψη στρατιωτικής δράσης εναντίον του δικατάτορα. Αλλά,είναι γνωστό τοις πάσι, πως κουμάντο στο ΝΑΤΟ κάνει η Αμερική.Κι αν η υπεδύναμη δε θέλει να αναλάβει στρατιωτική δράση στην περιοχή, οι συμμαχικές δυνάμεις δεν έχουν από μόνες τους τη δύναμη να ξεκινήσουν στρατιωτική δράση, για να χτυπήσουν το δικτάτορα.

΄Εσι η αδράνεια της Αμερικής φαίνεται να είναι εκείνη που “δίνει φτερά”  στο δικτάτορα  να σχεδιάζει πέρα από την Αμπαχαζία , την  Οσετία  και την Κριμαία, να προσαρτήσει και άλλες περιοχές ,αρχής γενομέμης από τη Μολδαβία και το τμήμα της Υπερδνειστερίας και  ποιος ξέρει ,ο νεκραναστημένος Χίτλερ σε ποια... Ρουμανία θα ανακαλύψει “ Ρώσους”, για να σπεύσει να  σώσει τους... ομοεθνείς του, όπως έκανε ο πάσχων από το ίδο νόσημα της σχιζοφρένειας με τον Πούτιν,Χίτλερ.

Μπορεί  ο Ομπάμπα, θα ισχυριστεί, κάποιος, να νιώθει αδύναμος στρατιωτικά να τα βάλει με τη Ρωσία.΄Η ακόμα να μην είναι η στόφα του Ποέδρου τέτοια για να ξεκινήσει πολεμικές επιχειρήσεις. (Να μην είναι ο Ομπάμα Μπ.Κλίντον και Τζ.Μπους).  Δεν ισχύει τίποτα από τα δύο και  για πραγματικούς λόγους απορρίπτονται . Και μόνο το γεγονός πως η Αμερική, ως στρατιωτική δύναμη διαθέτει υπεροπλία σε σχέση με τις άλλες χώρες (να αναφέρουμε  μόνο πως διαθέτει περισσότερα από 16 αεροπλανοφόρα, όταν η Κίνα, η Ρωσία,η Αγγλία,η Γαλλία διαθέτουν ένα ή το πολύ 2 η κάθεμια!),αρκεί ως επιχείρημα. Από την άλλη στην Αμερική ο πρόεδρος είτε Ρεπουμπλικανός είτε Δημοκρατικός,είτε λευκός, μαύρος ή κίτρινος   δείχνει να αποφασίζει,να έχει τον τελευταίο λόγο.΄Ομως ,σε εθνικά θέματα ,σε περιπτώσεις κήρυξης πολέμου και ανάληψης στρατιωτικης δράσης ή για  άλλα τέτοια  σοβαρά ζητήματα, υπάρχει πάντα κοινή στρατηγική.  

Η Αμερική είναι δυνατή στρατιωτικά  αυτή την ώρα και ο Ομπάμα δεν είναι μαριονέτα.  Επομένως ,οι συγκεριμένοι  λόγοι που δεν “έδειξε τα δόντια” του από την αρχή  στον τρελαμένο δικτάτορα, λούφαξε και συμπεριφέρεται ως “ Αρσακειάς", είναι αστήρικτοι. Ο λόγος είναι εμφανώς διαφορετικός. Ιστορικά δε βλέπουμε κάτι άλλο, παρά μόνο το χειρότερο και  αυτό που αποδεδειγμένα  έχει ξανασυμβεί και στην αμερικανική ιστορία και διπλωματία ,αλλά και τη διεθνή.

 Μια μυστική συμφωνία ανάμεσα σε Αμερικανούς και Ρώσους με στόχο να κτυπηθεί εν καιρώ το “αντίπαλο δέος” η Κίνα . Θα διακινδυνεύσουμε αυτή την υπόθεση. Η μόνη χώρα την οποία  φοβούνται πραγματικά  οι Αμερικανοί είναι η Κίνα ,η οποία και στρατιωτικά είναι δυνατή (υπερέχει αριθμητικά σε στρατό), αλλά και  εύρωστη οικονομικά .Γι αυτό  θεωρειται και  ο σοβαρότερος αντίπαλος της Αμερικής.  

Αν η Αμερική σχεδιάζει εν καιρώ να συντρίψει το στρατιωτικό και οκονομικό αυτό “γίγαντα”, όπως εξελίσσεται, τότε είναι σίγουρο πως  χρειάζεται τη Ρωσία ως σύμμαχο.Την Ευρώπη την έχει στην “τσέπη” για χίλιους λόγους. Τώρα έχει στη διάθεσή της και το “ σύμμαχο”  Πούτιν. Ο Ομπάμα του έδωσε εύκολα και ανώδυνα ό,τι ζήτησε αυτή την ώρα και ο Πούτιν θα πάρει και άλλα. Αλλά,  κάποια στιγμή οι Αμερικανοί θα απαιτήσουν στήριξη απότο Ρώσο, όταν κρίνουν πως  ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουν δυναμικά  την Κίνα. Αν ο Ρώσος πρόεδρος (όποιος κι αν είναι τότε), δεν την προσφέρει, η Αμερική θα κάνει αυτό που δεν έκανε σήμερα. Θα τον “κρεμάσει ανάποδα” στην κεντρική πλατεία της Μόσχας, όπως το Σαντάμ Χουσεϊν ή θα τον εκτελέσει, όπως τον Καντάφι και τον Μπιν Λάντεν και θα στείλει τη χώρα σε εμφύλιο. Η υπερδύναμη  έχει και την υπεροχή και την αποφασιστικότητα και το “ιστορικό” τέτοιων ενεργειών.

Ο χρόνος θα δείξει. Η Ιστορία σε περιπτώσεις σαν αυτή που αναπτύξαμε, δε μαντεύει, δε κάνει σενάρια .  Απλά, υποθέτει , συνδυάζοντας ιστορικά γεγονότα και άλλες παραμέτρους και συγκυρίες .

Όπως και να έχει, εκείνος, που έχει τη δύναμη και την ικανότητα να αποφασίζει και να βάζει τα πράγματα στη θεση τους,   είναι ο Χρόνος. Ο ιστορικός υπακούει και σέβεται το Χρόνο, ακόμα και όταν τον διαψεύδει.