Το έθνος κράτος,όπως αυτό μορφοποιήθηκε από τη Γαλλική Επανάσταση και μετά,συσπειρώθηκε γύρω από τη δημιουργία της εθνικής ταυτότητας,αλλά παράλληλα στηρίχθηκε και στην εδραίωση της έννοιας αυτής προκειμένου να εμποδίσει και να καταστείλλει ο,τιδήποτε το αμφισβητεί.Στην προσπάθειά του να συντηρηθεί χρησιμοποιεί ένα σύνολο από μηχανισμούς και μεθόδους,οι οποίες δίνουν στον πολίτη του την απατηλή,φαινομενική αίσθηση της ελευθερίας.
        Οι μηχανισμοί αυτοί είναι η εκπαίδευση,τα κόμματα,η θρησκεία,η κρατική βία και καταστολή,τα μέσα μαζικής χειραγώγησης και ο στρατός.Όλοι αυτοί σε αγαστή συνεργασία κατασκευάζουν το σύγχρονο πειθήνιο μικροαστό και δημιουργούν ένα σύνολο από τεχνητές υποχρεώσεις(φόροι,θητεία,θρήσκευμα,νόμοι,ψήφος-εκλογές) και διαστρεβλωμένες αλήθειες.Συνεπώς το κράτος προκειμένου να αυτοσυντηρηθεί μετατρέπει τον άνθρωπο που γεννιέται όχι σε ελεύθερο και αυτόβουλο ον που αυτοδιαχειρίζεται τις ανάγκες και τις προσδοκίες του,αλλά σε χειραγωγημένο μικροαστό.
         Το σύγχρονο σχολείο καλλιεργεί την τεχνοκρατική κουλτούρα και το ατομοκιστικό μοντέλο του καπιταλισμού,που θέλει τον άνθρωπο άκρως ανταγωνιστικό,έναν αυριανό πολίτη καταναλωτή,συμβιβασμένο και μοναχικό,έτοιμο να κατασπαράξει το διπλανό του για τη δική του ανέλιξη.Οι έλληνες μαθητές μεγαλώνουν με τη θρησκευτική προπαγάνδα και μπολιάζονται με τις χριστινικές ιδέες σε μια πολύ ευαίσθητη ηλικία όπου φυσικά δεν μπορείς να κρίνεις,να αξιολογήσεις και να αμφισβητήσεις τα όσα σου προσφέρουν.Και βέβαια η διδαχή της ιστορίας με εθνικιστικό προσανατολισμό σμιλεύει την εθνική ταυτότητα γύρω από την υπεροχή του ελληνικού έθνους και το περιούσιο της φυλής μας.
          Ο έλληνας μικροαστός βαυκαλίζεται κάθε τέσσερα χρόνια μπροστά στις κάλπες και εξαπατάται από τους διαχειριστές της ελευθερίας του,οι οποίοι έντεχνα διοχετεύουν τη λαϊκή κοινωνική δυσαρέσκεια και οργή στα ίδια κόμματα με διαφορετικά κάθε φορά ποσοστά,στήνοντας το σικέ σκηνικό του κοινοβουλευτισμού που λειτουργεί ως ανάχωμα στις εξωθεσμικές μορφές πάλης και την αυτοδιαχείριση-αυτοοργάνωση της ίδιας μας της ζωής.Αυτή η έμμεση αντιπροσωπευτική «δημοκρατία»,που εκχωρεί τα πάντα στην οικονομική και πολιτική ολιγαρχία,δίνει στον έλληνα μικροαστό τη φενάκη της συμμετοχής και της συνδιαμόρφωσης των εξελίξεων,αποτρέποντας τον από αντικαθεστωτικούς αγώνες,λαϊκές πρωτοβουλίες-συνελεύσεις και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες που θα φέρουν στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής τον ίδιο και τα προβλήματα του.
          Ο θεμέλιος λίθος,λοιπόν,του κράτους και της πλουτοκρατίας είναι η κατασκευή του έλληνα μικροαστού,ο οποίος αποχαυνωμένος μπροστά στην ΤV δεν αντιδρά στην αλλοτρίωση και τους δεσμοφύλακες της ζωής του(κόμματα,συνδικάτα,σχολείο,εκκλησία?) και μετατρέπεται σε έναν καθημερινό μικροεγκληματία που θα καταστρέψει τη φύση για να χτίσει το σπίτι του(για το οποίο έχει χρεωθεί ως το λαιμό στις τράπεζες),θα λαδώσει για να βάλει το παιδί του στο δημόσιο,θα ποδοπατήσει το συνάνθρωπό του για να ανέλθει,θα συναινέσει στην μεγάλη εθνική ιδέα της ολυμπιάδας και κάθε είδους αρπαχτή(χρηματιστήριο,ομόλογα),θα ψηφίσει κάθε 4 χρόνια το κόμμα του,θα καταναλώσει τη σαβούρα του lifestyle,θα υπηρετήσει στο στρατό για να νιώσει πατριώτης και μετά από όλα αυτά θα πάει  στην εκκλησία για να συγχωρέσει τις αμαρτίες του.

                                                                              Deliriym7,απο Ζοο